Groep 6 meisjes Onaardig wen er maar aan

ach jee

Heb je alternatieve scholen?
Dit is mi zo fout, brei dat nog maar eens recht naar je dochter.
Die 'plattegrond' is zo ontzettend fout ingezet. Het dient (als het al dient) ter info vd juf, die daar dan wél iets mee moet. Het is geen verkapte populariteitswedstrijd!
Dus tsja. Ik zou echt gaan kijken naar andere scholen. En wil/ kun je dat niet, toch schennis schoppen, veel erger kan het ook niet meer worden voor je dochter.

Nou...

Ik vind het geen normale reactie van de juf. Ze is sowieso al verkeerd begonnen door zo'n sociogram (die plattegrond dus) openbaar te maken in de klas. Ik heb 25 jaar geleden op de pabo al geleerd dat áls je zo'n sociogram maakt, dat de kinderen niet van elkaar moeten weten wie ze hebben opgeschreven.

En ik heb nooit gehoord dat meisjes in groep 6 erg onaardig en hard worden. Dat ligt dan misschien eerder aan de juf in dit geval, is mijn eerste gedachte.

ook gehoord

Ook wel gehoord ooit van een juf...in groep 6 ontstaan de meeste problemen tussen de meisjes. Toevallig ook het jaar dat mijn dochter heel geniepig werd buitengesloten door alle meiden. Gelukkig hier wel een adequate juf die het probleem aanpakte. Maar al met al duurde dat ook nog een half jaar voordat het echt lukte....(meiden bleven beweren dat ze dat niet deden en deden alles achter de rug van juf om)
Is het een optie om het met iemand anders dan deze juf te bespreken....vind het een hele onhandige actie met die plattegronden. Misschien voelt die juf wel aan dat het niet handig was en hoopt ze het op deze manier in de doofpot te stoppen terwijl het juist opgelost moet worden.
School wisselen zou wel het laatste zijn wat ik zou doen, lijkt me ook wel heel heftig.

wegwezen

Of is de school verder echt supertop?
Ik vind dit heel fout en de juf is deels veroorzaker van de problemen.
Bij ons wisselen na elke vakantie de samenstellingen en bij ons mag je 3 kinderen opschrijven naast wie je juist graag wil zitten maar dit wordt niet altijd gehonoreerd. De juf kent de groep en weet ook wat ze wil bereiken. Dochter zit ook in groep 6 en ik moet zeggen dat er vorig jaar meer gezeik was tussen de meiden maar dat kwam ook door een juf die te inconsequent was. Nu heeft ze een topjuf die heel erg veel investeert in de sfeer in de klas en dat werpt absoluut zijn vruchten af. Helemaal geen gekonkel en geniepig gedoe juist.

Ik heb in al die jaren basisschool (inmiddels ruim 8 jaar) nog nooit het advies aan een van mijn kinderen gehoord dat het aan hen lag of dat zij dan maar anders moeten zijn of whatever. En ik kan me wel voorstellen dat juf dat soms DACHT maar ze heeft het nooit gezegd ook niet tegen kind zelf. Ze heeft altijd GELUISTERD en kind zelf gevraagd om oplossingen mee te bedenken. Veel effectiever. Soms komt een kind namelijk zelf met de oplossing. Mijn kind heeft nl weleens gezegd: misschien moet ik zelf proberen het me minder aan te trekken. Juf vraagt dan: heb je daarbij hulp nodig? en zo ja wat dan en van wie? etc.
Dan heb je ook al winst behaald maar dan vanuit de juiste intrinsieke motivatie. Niet dat ik vind dat kinderen harder moeten worden maar ik vind dat kinderen op de juiste manier aangesproken, begeleid en geholpen moeten worden. Deze juf doet dat duidelijk niet.

dat meiden in groep 6 moeilijker gaan doen...

... dat herken ik van vroeger. Des te meer redden voor de juf om daar positief op in te steken en opbouwend werk te doen!!

Leg je hier niet bij neer hoor, anders gaat het van kwaad tot erger.

En dat bff gedoe - pffff!!!
Geen woorden maar daden

hier

ook een juf gehad die het gedoe onder de kinderen niet haar verantwoordelijkheid vond. Ga nog maar eens het gesprek aan, zeg dat je zo verbaasd was dat je er graag nog op terug wil komen. Ga daarna naar de directeur. En daarna een nieuwe school zoeken.

inderdaad wegwezen

Zo snel mogelijk weg van die school, die kinderen en die moeders. Want dit kan dankzij dit soort moeders heel akelig escaleren, zelfs tot lastigvallen aan je huisdeur toe.

En school zegt niets te kunnen doen, al sla je ze met de protocollen om de oren. Of ze zeggen dat het kind te lief is. Of (bij mijn autistische zoon) dat hij door zijn autisme het zelf uit lokt.

Volgens mij zijn ze zelf bang voor dit slag brulouders.

weg gaan

Hebben we met de jongste ook gedaan, toen in groep 5. Zelfde gedoe. Een verademing die andere school en andere kinderen en andere ouders. Kind knapte met de dag op en nog geen dag spijt gehad!

Bedankt

Bedankt allemaal voor jullie reactie's
Het mij duidelijk geworden dat de juf dus een Sociogram heeft gemaakt van de klas. Heb mij er even in verdiept, gevaarlijke onderzoeksmethode als er ondeskundig mee om wordt gegaan.
Vraag daarom ook af of dit in onderwijs land een normaal fenomeen is.

Niet zo

Juffen hebben het bij ons wel eens gedaan, met wie wil je wel/niet spelen, puur voor hen om inzicht te krijgen, niet voor kinderen of ouders. Omdat er iets speelde heb ik toen (met de andere kinderen afgedekt) bij uitzondering de resultatwn van dochter gezien. Dit is echt not done en haar reactie is bizar. K

Eh....praten??

Ik verbaas me over de vele reacties hier over meteen van school gaan en zo snel mogelijk wegwezen. Volgens mij sla je dan een belangrijke stap over en dat is in gesprek gaan met de leerkracht. Dat heb je al gedaan, maar ik zou daar iemand bij vragen, bijvoorbeeld de IB'er of de directeur (afhankelijk van hoe de zorg binnen de school is georganiseerd). Heeft deze groep 6 alleen deze juf, of nog een leerkracht? Dan zou ik die ook bij het gesprek vragen. Leg uit wat alle gebeurtenissen met jullie hebben gedaan, vraag naar het hoe en waarom van het sociogram en de wijze waarop daarmee is omgegaan.

Daarna moet er een plan worden gemaakt om het meidenvenijn in deze groep aan te pakken. Er is daarover al veel geschreven in onderwijsland en als het echt de spuigaten uitloopt, kan de school hierbij hulp inroepen van een deskundige.

Alsjeblieft, loop niet meteen weg. Ga er niet vanuit dat van school wisselen minder heftig is dan zitten in een klas waar dingen spelen. Je weet nooit hoe het in een volgende klas zal lopen. Op de school waar ik werk was twee jaar geleden met de toenmalige groep 6 nog niks aan de hand en begon het venijn pas vorig jaar op te spelen in groep 7. Die groep is nu groep 8 en is echt enorm opgeknapt van een gedegen aanpak. Ook hier wilden ouders hun kind van school halen, maar hebben gelukkig de school, de leerkrachten en de groep kinderen de kans gegeven om het probleem aan te pakken.

Er zijn helaas scholen waar

De docenten het pesten eerder stimuleren dan aanpakken. Dit lijkt me zo'n geval. Mevrouw vind kind zwak. Hoe buig je dat als ouders ooit om. Als daar ib-er bij zit denk je dan echt dat ze zelf het licht ziet. Ik waag het te betwijfelen.

Mijk

ik zie dus

Weinig kans op de gedegen aanpak. Want ik verwacht op een school met de gedegen aanpak juffen die actief optreden bij dit soort gedrag zonder dat uit hoeft te leggen dat dit niet normaal is.

Mijk

Pien

Bij een goede juf is het inderdaad de moeite waard om te gaan praten, om te kijken wat er te redden valt.
Maar een juf die zo'n sociogram openbaar maakt en dan aangeeft dat strandhuisje-dochter harder moet worden, heeft het niet begrepen. Als zo'n juf dan ook nog duidelijk aangeeft het meisje niet te willen begeleiden en niets aan het meidenvenijn te willen doen, dan kun je met een ib-er of een directeur aan komen, maar dat helpt echt geen biet.
De juf is nog altijd koning in de klas en als zij iets niet wil, dan gebeurt het niet. Dus als zij niets aan het venijn wil doen, zal het alleen maar doorwoekeren en zal strandhuisje-dochter er een flinke deuk in haar zelfvertrouwen aan overhouden. Ze zal er niet harder van worden, sociaal er niets van leren en haar resultaten zullen ook naar beneden gaan. Leren, in welke vorm dan ook, kan alleen in een veilige omgeving en dat gaat hem niet worden met deze juf.

Kans

Kom op, je geeft het toch een kans! Jullie schrijven nu een leerkracht af, gaat die het dan ooit leren? Ik ben het met je eens dat deze juf er geen hout van begrepen heeft en hele domme dingen heeft gedaan. Maar leraren zijn net mensen, ze maken fouten en ze zijn leerbaar. Als je niet constructief in gesprek gaat, een plan maakt en het probleem áánpakt in plaats van weg te rennen en de klas achter te laten met een juf die het niet begrijpt, hoe kan het dan ooit wat worden met deze klas en deze juf? Ik vind het te makkelijk om nu weg te gaan.

Dat ik zo reageer, komt omdat ik moeite heb met de groeiende trend om kinderen van school te halen bij pestproblemen, onprettige leraren, conflicten, enz. Ouders worden mondiger, hebben meer toegang tot informatie op het internet, fora en dergelijke, maar zetten deze mondigheid m.i. niet altijd goed in. Probleemoplossend te werk gaan, dat is wat ik de laatste jaren mis.

Ik heb het zelf ook meegemaakt, dat ik als leerkracht nog niet klaar was met een probleem. Ik was er pas net deelgenoot van gemaakt en stond aan het begin van een constructief plan, toen betreffende leerling plots van school werd gehaald.

Dus ik redeneer hier deels vanuit mijn eigen gevoel en ervaring. Alsjeblieft, ga éérst met elkaar in gesprek, want hoe verkeerd een leerkracht ook gereageerd kan hebben, het overgrote deel van de leerkrachten wil het goed doen, heeft hart voor de kinderen en wil geen problemen in de groep.

Queenbees

Eens met Fransien!
Ik pluk er nu nog de vruchten van, die queenbees toen ik 10 was. Wegwezen bij die juf! Je hebt niks aan iemand die zegt dat je er maar tegen moet kunnen. En deze juf lijkt het allemaal wel best te vinden. Daar begin je niks tegen, echt niet!
Het lijkt me trouwens wel moeilijk een school te vinden waar dit beter wordt aangepakt. Hoe kom je daar achter? Polsen op het schoolplein lijkt me geen optie, gezien wat daar af en toe gebeurt....

tja ik ben structureel

Gepest op school door Leerkrachten, ik heb daar (40 ) nog last van en ik reageer vanuit die ervaring. Misschien heb je gelijk en zou ik er dan nog een gesprek met een directeur aan wagen maar als ouder ben ik niet verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de school maar wel voor de veiligheid van mijn kind.

Mijk

Pien

"Jullie schrijven nu een leerkracht af, gaat die het dan ooit leren?" Dat zou me, als het zo slecht gaat in de klas of met mijn kind, niet veel kunnen schelen. De juf gaat het in elk geval niet over de rug van mijn kind leren, met vallen en opstaan. Je kan het je niet veroorloven om het welbevinden van je kind als proefkonijn te laten gebruiken.

Ik heb ook het idee dat als een juf de houding heeft van 'wen er maar aan, ik doe er niks aan' dan zal dat vast niet zijn op een school waar het team enorm alert op pesten is en waar een positieve groepssfeer is.

skik

Leerbaarheid

De moeder is het gesprek met de juf al twee keer aangegaan en de juf heeft in niets laten blijken dat ze er iets mee wil doen.

Een leerkracht die open staat voor kinderen en hun ouders zal er iets mee willen dat strandhuisje-dochter zich hier ellendig onder voelt, en die zal er iets van kunnen leren.
Een leerkracht die dit echt een probleem van het kind vindt en blijft vinden ondanks twee gesprekken en die werkelijk vindt dat het kind maar harder moet worden...

Mijn dochter heeft bij een leraar in de klas gezeten die meidenvenijn niet zag, vond dat ze veel te gevoelig was en dat ze wat meer van zich af moest bijten. Ze heeft een ellendig jaar gehad wat culmineerde in een zelfgebakken verjaardagstractatie die door de klas opgestookt door dat stelletje meiden geweigerd werd.
Mijn zoon heeft bij een juf gezeten die dacht dat een kind met een slecht handschrift veroorzaakt door hypermobiliteit beter ging schrijven als je zijn schrift omhoog hield en aan de klas vroeg of ze dit goed vonden. En vooral benadrukken dat hij naast rekenen helemaal niets goed kon, lekker voor de hele klas.

Beide bovengenoemde leerkrachten hebben er niets van opgestoken. Tegen de laatste lopen op dit moment 5 klachten bij de directie, van 5 andere ouders. Er zijn zoveel gesprekken geweest en er zat echt geen kwaad bij deze juf, ze dacht echt dat dit pedagogisch verantwoorde maatregelen waren. Net als het kind wat niet goed kon meekomen bij de geschiedenisles over scholen van vroeger met een leitje met 'ezel' om de hals naast het bord te zetten. Of het kind met dcd verwijten dat hij weer eens de laatste is. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Ook deze juf wilde het echt goed doen, maar vond echt dat de ouders overdreven, een geintje moest kunnen en kinderen moesten er maar tegen kunnen. Ze wilde stimuleren dat ze wat sneller, of nauwkeuriger gingen werken, of beter hun weektaak gingen plannen, of ...

Ik kan met mijn kinderen niet makkelijk ergens anders in ons dorp terecht (ze zijn nogal slim en niet iedere school wil daar wat mee), maar bij deze laatste juf heb ik alle mogelijkheden onderzocht. Je wil niet weten hoe het is om een kind te hebben wat bij de gedachte aan school letterlijk z'n hele ontbijt eruit gooit, amper kan slapen als de juf er weer is, zich verheugt op de ene dag in de week dat de duo-juf les geeft. Je wil niet weten hoe het is om je 9-jarige 's nachts aan je bed te krijgen omdat hij zich zo schaamt, hij plaste voor het eerst sinds z'n derde weer in bed.
We hebben 4 gesprekken gehad voordat we hem ziek hebben moeten melden, hij kon niet meer slapen, hij kon niet meer eten, hij viel zienderogen af. De juf vond het zielig, maar hij moest toch echt harder worden en we deden hem geen plezier door hem met zulke smoezen onder lastige dingen uit te laten komen. Gelukkig stond de huisarts achter ons.

Frannsien/Skik

Fransien: Wat een schrijnend verhaal van jou. Hoe is het nu met je kinderen?

Skik: in jouw eerste alinea geef je precies aan waar het om gaat. Helemaal mee eens. Als het om relatieve kleinigheden gaat kan je nog wel eens het een en ander proberen met een onhandige/minder slimme juf of meester (ik spreek uit ervaring), maar het verhaal van TO geeft aan dat dit met deze juf een lange en mogelijk kansloze weg wordt. Te gevaarlijk voor de ontwikkeling van je eigen kwetsbare kind.
Ik zou het na overstap denk ik vanwege het "educatieve" aspect nog wel met juf en directeur bespreken. Zou wel benieuwd zijn hoe de directeur reageert. En ik zou hopen dat de school er werk van zou maken om dit soort fout gedrag van de juf aan te pakken.

Pien

ik weet niet of mensen hun kinderen wel heel makkelijk van school halen hoor. Zelf hebben wij die keus ook eens gemaakt en ik ken geen een ouder die zijn kind om een wissewasje naar een andere school heeft gedaan.

De eerste basisschool van mijn kinderen was er een, die in meerdere opzichten niet lekker liep. Lastige populatie, geldgebrek, teruglopende leerlingenaantallen én, een ib-er en groepsleerkracht die werkelijk een héél bijzondere pedagogische inslag had. Ook iets met kinderen voor de klas te kakken zetten, als 'leermoment' (niet mijn kind gelukkig!), en nog een meer vreemde dingen. Zij was ook nog degene die nieuwe leerkrachten coachte op die school, dus haar strategieën kwamen terug in verschillende klassen. Ik heb mijn kinderen na 2 jaar twijfel toch van school gedaan. Eerst nog geprobeerd het een en ander aan te kaarten bij de MR, gesprekken gehad. De problemen die ik zag werden maar deels erkend, en wat doe je dan. Verreweg het grootste deel van het team was superaardig en had het echt wel goed voor met de kinderen, die had ik echt wel een kans willen geven, in jouw woorden.

Het probleem is alleen dat het wel om kinderen gaat. Die zijn te dierbaar, te belangrijk om jaren achtereen over te leveren aan zulke juffen 'die het nog moeten leren' (of die het niet meer gaan leren).

Hij krabbelt weer op

Mijn zoon krabbelt weer op bij een nieuwe juf die meer van het motiveren en positief belonen is. Dat wat je aandacht geeft groeit, dus zij probeert een compliment te geven over wat hij wel goed gedaan heeft, en dan pas een tip van 'probeer de volgende keer wat meer ruimte te laten tussen de woorden, dat leest iets makkelijker voor mij', of 'kun je erop letten dat de a een stokje naar beneden heeft, zo lijkt de a soms een o en dan denk ik dat je het fout schrijft terwijl je het wel goed weet'. Dat werkt. Het zijn kleine dingen en als hij daar de volgende keer op let, krijgt hij een dikke pluim.
Hij is nog steeds bang om naar school te gaan, stel je voor dat zijn juf ziek is en de oude juf komt invallen. Ik heb met hem afgesproken dat we hem dan ziek melden, en dat hij bij invallen halverwege de dag naar de ib-er mag lopen als hij weer buikpijn krijgt, dan kom ik gewoon naar school om hem op te halen.
Gelukkig is hij weer wat aangekomen, maar het heeft een tijd geduurd voordat hij zijn eten in ieder geval voor een deel binnen kon houden en hij heeft nu in ieder geval niet meer zoveel ondergewicht dat hij er slap van is. Het zit nu aan de bovenkant van ondergewicht, met twee kilo erbij is het net gezond gewicht.

Mijn dochter heeft een behoorlijke deuk in haar zelfvertrouwen gekregen in de combi 5/6. Zij zat toen in groep 5 en zit nu in groep 8. Het is weer een stuk beter, maar ze zal nooit meer zo onbezorgd zijn als toen, ze houdt altijd een stuk van zichzelf achter om niet gekwetst te worden.

Beide kinderen zijn er pas na de kerstvakantie mee gekomen. Het meidenvenijn was zowiezo behoorlijk achter de rug om, dat is lastige problematiek, maar werd niet geholpen door de bagatelliserende houding van de leerkracht. De juf in het jaar daarop schrok van de verdeeldheid en het wantrouwen in de klas, ze heeft er echt vol op in moeten zetten om daar het sociale proces weer op gang te krijgen.

Mijn zoon schaamde zich toch al voor zijn handschrift maar klapte dicht, durfde het ook niet meer te proberen. En toen hij echt enorm zijn best had gedaan en hij het beste werk had afgeleverd wat hij kon, toen is heeft hij de juf gevraagd of ze het ook goed vond, want het was het netste wat hij ooit had geschreven. Op dat moment heeft ze zijn schrift omhoog gehouden en hem voor schut gezet.
Ze had het idee dat hij toen nog meer zijn best zou gaan doen, maar hij gooide de handdoek in de ring en leverde zelfs voor zijn doen prutwerk af. Daarop werd het dus dagelijks opmerkingen over zijn handschrift, afkatten op rekenen, voor de klas voor schut zetten, enz. Ze heeft op het laatst assistentie van de schoolbegeleidingsdienst aan willen vragen omdat hij overduidelijk autistisch was, ze kon hem namelijk totaal niet bereiken of tot de orde roepen, ook niet met een geintje, hij reageerde niet op haar, zelfs niet non-verbaal. Ze heeft in de overdracht naar de andere juf ook met grote letters ASS op het dossier gezet, met daaronder 'ontkennende ouders'. Wel frappant dat de andere juffen daar nooit iets van gemerkt hebben, en zijn blokfluitjuf ook niet, en de trainers van atletiek ook niet, en bij scouting ook niemand.
En toch, ze ziet zichzelf als heel betrokken juf en heeft ook absoluut het beste met de kinderen in haar klas voor, daar mankeert het niet aan. Haar methodes, daar schort het wel aan, en haar leerbaarheid is nul. Ik heb zo'n spijt dat ik het niet eerder wist, mijn kind is zo beschadigd geraakt...

Hier ook

Ik heb mijn verhaal hier al eerder gedaan, het is wel alweer bijna 8 jaar geleden. Dochter zat toen ook in groep 6, ook in zo'n klas vol meidenvenijn, aangevoerd door één queen bee, die overduidelijk de baas was van de klas. Zij bepaalde wie er werd uitgenodigd voor feestjes, wie een kerstkaart kreeg, wie meespeelde op het schoolplein en vooral ook wie niet. Mijn dochter niet dus. De meester vond mijn dochter een sloom schaapje en dat lag aan mij, ik pestte haar thuis niet genoeg. Dochter was toen nog in de roze fase van regenbogen, pony's en barbies en het werd tijd dat ze wat 'wereldwijzer' werd, aldus meester. Ze was pas 8 (vroege leerling). Lang verhaal kort: na tig gesprekken met meester, directeur en IB-er en vele uren en euro's aan particuliere coaching verder was dochter een in elkaar gedoken hoopje ellende. Toen bleek dat meester doorschoof van groep 6 naar groep 8 en dochter hem dus na een jaar opnieuw zou krijgen, stortte ze helemaal in. Alle ellende kwam eruit. We hebben het niet afgewacht en het kind naar een andere school gedaan. Daar werd erg veel aandacht besteed aan omgang met elkaar en dochter bloeide helemaal op. Ze kreeg vriendinnetjes die ook nog heerlijk met barbies speelden, ze werd gevraagd voor feestjes en kampeerweekendjes, ze ging mee zwemmen. Ik heb heel wat traantjes van blijdschap gelaten als ik haar weer zag wegfietsen met een paar gezellige meiden.
Dochter is nu 17 zit nu in de zesde van het VO. Ze hoort niet bij de populaire kliek, maar wordt wel gewoon geaccepteerd. Ze heeft een paar heel goede vriendinnen waarbij ze zichzelf durft te zijn. Ik heb eigenlijk spijt dat ik haar niet eerder van die eerste basisschool heb afgehaald. Al met kerst was het duidelijk dat het onder leiding van deze meester niet beter zou worden en toch hebben we doorgemodderd tot het einde van het schooljaar. En achteraf gezien was de hele sfeer op die school hard en competitief. De directeur heeft nog geprobeerd de overstap te verhinderen door narigheid over mij te verspreiden, die was echt op z'n pik getrapt. Ook de ouders waren achteraf gezien keihard. De moeder van queen bee stond luidkeels te verkondigen dat haar dochter later ongetwijfeld beroemd zou worden, want dat zat er al 'he-le-maal in'. Wie daar onder moest lijden boeide verder niet. Ik zie het bewuste meisje, nu ook 17/18 jaar, nog wel eens lopen met een gevolg. Letterlijk iedere keer hoor ik haar iets onaardigs zeggen over iemand anders: een dikke mevrouw op straat, een lelijke jongen achter de ijskraam, een slome 'mongool' die in de weg loopt. Ze is uiterlijk beeldschoon, maar wat een akelig karakter heeft die griet. Ik ben blij dat dochter de laatste twee jaar basisschool lekker nog even in haar roze wereldje mocht.
Ik sluit me dus aan bij degenen die 'wegwezen' zeggen.

Weggaan of blijven?

De leerkracht heeft een stomme fout begaan en sfeer in de klas is daar de dupe van. De kans dat je met deze leerkracht kan praten over haar fout en dat zij daarin de oplossing zoekt is heel klein (dat heb je al gedaan en ze deelt zwartepieten uit). Ze kan het niet zien of ze wil het niet zien, dat maakt niet uit. Een Ib-er bij zo'n gesprek en ze kan het zich niet veroorloven die fout te zien (of erkennen). Ze maakt van jou een zeurder, iemand die altijd al moeilijk deed met een zelfde soort dochter. Vind je het gek dat kind uit de klas ligt?

De sfeer in de klas? Verwacht niet dat daar dit jaar veel verandering in komt, ten goede dus.

Vraag je eens af; Hoe staat deze leerkracht bekend in vergelijking met de rest van het personeel? een buitenbeentje, een sterke en kundige leerkracht of juist niet? Hoe staat school bekend: kwaliteit, ook moeilijke gesprekken worden niet ontlopen? worden verantwoordelijkheden gewoon opgepakt of moet je daar moeizame gesprekken voor voeren? Zijn veel dingen taboe op school (aankaarten functioneren leerkracht (wat ik je niet aanraad, overigens) aan de hand van verhaal over je dochter? Wat is de kans dat er volgend jaar wel iets te repareren is aan de sfeer in de klas als je kijkt naar wie leerkracht van groep 7 wordt?

Misschien ben ik een pessimist maar als je had kunnen praten met deze leerkracht, was dat bij het eerdere gesprek wel gelukt. Je kan iemand die het niet wil of het niet kan, niet dwingen adequaat en netjes te communiceren. Tenzij zij de uitzondering op school is, past dit waarschijnlijk in de werksfeer van de rest van het personeel. Zij kan zo zijn omdat zij daarvoor de ruimte krijgt van school, collega's, hoofd..

tekenend

Het zegt toch genoeg, Pien is zelf leerkracht.
Hier heb ik teveel laten lopen.
Een leerproces van leerkracht is nooit belangrijker dan welzijn van je eigen kind.
Dit is gewoon FOUT gedrag van leerkracht. Niet pikken.

Knutselclub

Inmiddels zijn wij weer een week verder.
Dochter tolereert ex BFF, maar spelen niet meer samen. Zo iets als volwassen ook doen. Een toneelstukje opvoeren.
Wilde nog wel even kwijt dat ze niet wordt gepest. Kan het met andere kinderen goed vinden. Wordt regelmatig op verjaardagspartijtjes gevraagd.

Misschien verwacht ik wel te veel van basisschool juffen en meesters.
Werk zelf met zieke kinderen, en juist daar is het van belang dat communicatie naar ouders ontzettend belangrijk is. Je doet het samen.
Dat zie ik in school land helemaal niet. Ik krijg het gevoel dat het geheimzinnig is en stiekum. Voor mij gevoel lijkt het wel een knutselclub om de dag door te komen met zo weinig mogelijk energie. Met ouders praten is eng hebben een weer woord, en ja daar moet je energie insteken als je het niet goed kan ga lekker een curcus volgen in een van die vele vakante's
Misschien ga ik nog maals een gesprek aan misschien niet. Nu blijft ze gewoon af en toe een dagje thuis om bij te komen.!!!!!!

Lynn

Precies, kleine narigheidjes kunnen zelfs heel leerzaam voor je kind zijn. Leer er maar mee omgaan dat de wereld niet eerlijk is, dat je wel eens straf krijgen terwijl jij niet praatte voorkomt, dat je vriendinnetje ineens lullig doet omdat ze stiekem graag in het gevlei wil komen bij de populaire kliek. Hoort er allemaal bij. Of een gewone stomme juf, die kom je in die 8 jaar altijd wel een keer tegen. Zolang het maar geen halszaken zijn die je kind voor langere tijd kunnen beschadigen of ten nadele veranderen. Daar ga je niet mee experimenteren.

skik

het kan echt anders!

Zo te horen echt een uitgebluste school/juf. Zoals ik zei in een eerdere post is dat hier echt anders ook qua sfeer in de k;las. Daar wordt enorm veel energie ingestoken. Er wordt heel veel gecommuniceerd met de ouders en veel is op maat. Zo is dochter onzeker over haar leren en is daarom niet goed gemotiveerd en lastig thuis aan het werk te krigen. Juf stuurt af en toe een mail om haar te complimenteren met het oefenen thuis omdat ze ziet dat ze daardoor goed op school kan wwrken. Dat sort dingen. Ze zit bijn haar niet op de prestatie maar juist op de inzet. Dat hebben we afgesproken met juf want juf heeft aangegeven dat dat belangrijk is voor dochter en zij doet dat dus ook. echt maatwerk vind ik dat..... Don't settle for less.....