Kleuteronderwijs is te aanbod- en opbrengstgericht
http://www.npo.nl/de-monitor/21-02-2016/KN_1676827
Het probleem van de moderne tijd. In plaats van een rijke ontwikkelomgeving moeten kleuters al voldoen aan de eisen van de inspectie.
Tenminste, de inspectie vind van niet. Maar hoe toon je dan uit dat je onderwijs kwalitatief goed is? Volgens Sander Dekker: als je maar een goed verhaal hebt.
Stopwatch in de kleuterklas en faalangst, zorgelijkheid op gedrags- en ontwikkelproblemen.
En dat willen we nu ook in het voorschoolse aanbod.
Je springt naar een conclusie AnneJ
Het onderwijs aan kleuters is, net als het overige onderwijs, vooral een zaak van de scholen zelf.
Zie ook deze zin: Waar veel leerkrachten moeite mee hebben, zijn de kleuterlesmethodes waar ze van het schoolbestuur verplicht mee moeten werken.
Die verplichting is misschien meer het resultaat van het summiere aanbod in Nederland. Oftewel, CITO en SQuala rules.
Of de leerkrachten zijn te druk met andere zaken en gaan de discussie niet aan.
Of de ouders verwachten een goed leerlingvolgsysteem vanaf groep 1.
Of een gemeentelijke monitor verwacht rapportages, of de afstand tussen bestuur en werkvloer is zo groot, dat het vooral een zakelijke relatie is.
Of alles tegelijkertijd. Of het zijn spoken in de hoofden van de leerkrachten.
72 Cito toetsen op de basisschool inmiddels
Niet helemaal goed. Je zou toch willen voorkomen dat kinderen op zo'n jonge leeftijd al die prestatiestress oplopen. Dat gaat ten kosten van de ontwikkeling en het plezier in je ontwikkelen.
"Om maatwerk te leveren is meetwerk nodig. Wie een kind onderwijs op zijn niveau wil bieden zal eerst moeten kijken wat dat niveau is. Hoe meer de samenleving om maatwerk vraagt, hoe meer de school gaat toetsen. Van groep 1 tot groep 8 maken kinderen inmiddels 72 Cito-toetsen."
"Onzeker
Ik wist niet wat ik zag. Inderdaad: scholen gebruiken zo'n systeem om de leerlingvorderingen bij te houden. Maar die zijn bedoeld om als school adequater in te springen op achterstanden en daar plannen voor te maken, zeker niet om ze aan kinderen voor te schotelen. Wat te verwachten viel, gebeurde: Becca werd onzeker, bleef vaker thuis en ging het daardoor waarschijnlijk nog slechter doen. Nogal wiedes, welke sadist geeft nou Cito-resultaten aan kinderen mee?
Een heleboel, kennelijk. Vrijwel alle juffen, bleek al snel op sociale media, tot een juf aan toe die een grafiek aan de muur hing met alle resultaten van leerlingen, zodat ze daar in gesprekken met die leerlingen naar kon verwijzen. Ik verzin het niet."
Niet echt nieuw toch?
Het is nu een jaar of 13 geleden dat mijn zoon instroomde als kleuter. Vanaf dag 1 zat juf op het bankje bij de zandbak met een multomap en pen om de vorderingen en achterstanden van mijn kind in beeld te brengen in een mooi dossier.
In groep 2 werden de cito opbrengsten in een rapport vermeld en uitgebreid toegelicht indien nodig. Tja, of het nu Cito heet, een toets of een proefwerk, meten is weten. Je moet wat registreren om resultaten te kunnen overhandigen.
Over 10 jaar zal het weer totaal anders zijn, maar nu moeten we het doen met Cito. Ouders en school gaan zwaarder gebukt onder de toetsen en hun resultaten dan de kinderen, het is maar wat je omgeving ermee doet, van je verwacht.
Dat geeft de stress, niet de toets op zich.
Even rekenen AnneJ
Er zijn 9 toetsen per jaar, te verdelen over meerdere onderdelen. Gemiddeld dan, er zitten twee pieken in groep 7 en 8. Zoals Wil40 aanhaalde, eigenlijk al jaren gemeengoed, naast de veel grotere hoeveelheid toetsen uit de lesstof.
Je schetst een beeld van faalangstige kinderen en sadistische onderwijzers omdat er 1 keer per lesmaand een toets wordt afgenomen.
Vraag terug: waarom doe je eigenlijk mee aan dat grote stresscircus rond de CITO?
done
De tekst komt uit het artikel van trouw, wel de moeite waard om helemaal te lezen, zette mij aan het denken.
Cito
Nou AnneJ zet het hier om mensen aan het denken te zetten en wellicht het gesprek op gang te brengen. Ik begrijp de gedachtegang niet: het gaat al jaren zo dus waar zeur je nou eigenlijk over. Sluipend heeft Cito zich een plek in het onderwijs veroverd en is nu heer en meester geworden binnen het schoolsysteem. Daar mag je best wel kritisch naar kijken af en toe. De aflevering van de week van Monitor was heel interessant. Zelf Cito erkent dat hun eigen toetsen gebruikt worden daar waar het niet de bedoeling voor is. Wetenschappelijk is allang bewezen dat kinderen niet te vroeg schoolse vaardigheden moeten leren omdat ze daar biologisch gezien nog niet in staat zijn (onvolgroeide hersenen en motoriek)maar in het onderwijs zie je dus het tegenovergestelde gebeuren. Steeds vroeger moeten kinderen cognitief presteren en worden ze er op af gerekend als ze dat dus (nog)niet kunnen.
incompetente leerkrachten
Dit gehakketak over toetsen is van alle tijden. Met toetsen is helemaal niks mis als ze maar goed worden gebruikt. De meest relevante tekst uit het stuk in Trouw vind ik dit "Maar met de groei van het aantal toetsen is de expertise daarover onder leraren niet toegenomen, die is nog steeds bedroevend. En dan gaat het regelmatig mis. Dusdanig zelfs dat er deze week twee keer aandacht aan werd besteed op de televisie."
Daar ligt het probleem.
Begrijpen hoe toetsen wel gebruikt moeten worden is niet eens zo ingewikkeld. Maar ja, zoals de Inspectie NIET voorschrijft DAT er Cito's gebruikt moeten worden, zo schrijft de Inspectie ook niet voor hoe er met toetsen omgegaan moet worden.
Dat mogen de scholen en leerkracht vaak zelf weten.
Wat er vervolgens mee gebeurt hangt van de pedagogische trend af. Die is repressief (leerkracht hangt toetsresultaten voor de klas om leerlingen er telkens weer op aan te kunnenspreken) of juist zalvend (leerkracht negeert de toets en praat tekorten weg met compensatie voor gedrag of mooie ogen).
We leven in het repressieve tijdperk.
Het zou mooi zijn als leerkrachten hun vak een wat professioneler gaan bekijken en een meer onderbouwde en onderlegde omgang met beoordeling en toetsing tot vaknorm gaan verheffen.
Stress
Mijn kinderen hebben wel veel last gehad van Citostress. Natuurlijk moet je ook meten om te weten. En ik ben nog steeds dankbaar dat de juf bij mijn dochter achterstanden op het gebied van taal goed in beeld wist te brengen en daar huiswerk over meegegeven heeft.
Verder denk ik inderdaad dat het kan schelen hoe je er mee omgaat.
Ik heb weleens tijdens een tienminutengesprek gevraagd wat school/juf deed om stress bij de kinderen te voorkomen bij die toetsen, en wat ik zelf kon doen. Maar helaas had de juf daar geen beeld bij.
Mijn dochter is nog steeds faalangstig, waarvoor ze wel weer begeleiding krijgt en zoon krijgt toetstijdverlenging en een rustig lokaal bij toetsen.
Het is natuurlijk niet alleen de toetsen, het is het hele klimaat dat ingesteld is op openlijke vergelijking en discussies over excellentie en falen. Al op wat mij betreft veel te jonge leeftijd.
Je wilt zo lang mogelijk een beroep doen op de eigen spontane leergierigheid en die wordt zo wel de kop ingedrukt bij kinderen die van het gemiddelde afwijken.
ik zie helemaal gebeuren hoe dat gaat
"Zelf Cito erkent dat hun eigen toetsen gebruikt worden daar waar het niet de bedoeling voor is. "
Een kleutercito bijvoorbeeld; wij hebben wel eens gehad dat een van onze kinderen, toen die net op de basisschool zat, een driehoek niet met het juiste woord kon benoemen tijdens een toets (werd ons gezegd tijdens het 10-minutengesprek). Persoonlijk haalden we daar onze schouders over op; wij hadden niet het idee dat hij essentiële kennis miste op dat gebied. Ik kan me helemaal voorstellen dat als ouder aardig gaat twijfelen aan zo'n uitspraak. Stel dat je kleutertje nog helemaal niet bezig was met hoe vormen heten, of letters, of waar ze maar op getoetst worden.... ga je het ineens toch maar oefenen thuis.
Of het gehamer op voorlezen en samen lezen; ik ken iemand die voelt zich helemaal schuldig omdat ze niet zo van voorlezen houdt en daar bovendien weinig tijd voor heeft. Die ervaart nu dat ze haar kind tekort doet door dat niet te doen (kind zit in groep 3 en lijkt achter te lopen met lezen, maar de klas is héél sterk op dat gebied, alle leerlingen op 2 na volgen de zonlijn en sommige zijn nog verder.
Gezellig
De kleuterjuf van onze kinderen maakte altijd een leuk momentje van de toetsen. Ze hadden echt niet door dat het een toets was, gewoon leuk! Over resultaten werd al helemaal niet gesproken. Ze zei altijd dat de hele klas het geweldig had gedaan 
En ik kan me niet herinneren dat we het in de eerste schooljaren ooit over de toetsresultaten hebben gehad. Op school niet en thuis niet. We spraken alleen over de rest: hoe zit het kind in zijn vel, hoe ligt ie in de groep, dat soort dingen. En de kinderen boeide het rapport helemaal niet, ik moest wel altijd naar de rapporttekening kijken, daar waren ze heel trots op.
Hier...
Hier een kleuter in groep 2 die net de cito's achter de rug heeft. Vertelde thuis dat ze mochten oefenen in 'boekjes van groep 3' en dat de juf had gezegd dat ze dat allemaal erg goed gedaan hadden. Voor de groep 1 kinderen kwam er een invaller en de eigen juf heeft de cito's afgenomen bij de groep 2 kinderen.
Dochterlief heeft er geen idee van dat ze toetsen gemaakt heeft, laat staan dat ze haar resultaten weet. Gelukkig maar, ze is een kleuter. Onze tweede in groep 4 heeft de cito- uitslagen in zijn rapport zitten trouwens, maar deze worden door de leerkracht niet besproken (itt de rest van het rapport dat wel wordt doorgenomen met elk kind individueel) en hij heeft ook nog geen benul wat hij scoort op de cito-toetsen. Hoop dat dat nog lang zo blijft 
