Licht
Ben de afgelopen tijd (ook hier) veel informatie en advies aan het lezen en het besloten nu ook hier te posten in de hoop mijn gedachten te ordenen en misschien wat mensen te vinden die hun licht hierop kunnen laten schijnen.
Het gaat de laatste paar maanden niet goed met mijn 9-jarige zoon (groep 5). Hij kan op school niet goed aansluiting vinden, kan zich in de klas niet goed concentreren, raakt op school veel in conflict, reageert zich thuis af op ons, is dan zeer boos en verdrietig. Voelt zich regelmatig niet gehoord, zegt zich op school "onveilig" te voelen en geeft aan "eenzaam" te zijn (zijn woorden).
Wij, zijn vader, zus (11) en ik zijn ongeveer anderhalf jaar geleden naar een klein dorp verhuisd in een ander deel van het land, waar wij verder niemand kenden. Beide kinderen zijn hier in het dorp op de dorpsschool gegaan en al gauw bleek daar een en ander loos te zijn; pesterijen, intimidaties, cliques een overspannen juf in de klas van mijn dochter, etc. Op school zijn ze er wel mee aan de slag gegaan en er is wel wat aan de sfeer verbeterd, zeker nadat de grootste raddraaiers, die eerst in de combi-klas bij mijn dochter zaten, naar de middelbare school zijn verdwenen.
Aan het begin van het nieuwe schooljaar hadden wij dan ook goede hoop dat we het ergste achter ons hadden. Mijn dochter voelde zich weer lekker in haar vel en kon zich in alle rust oriënteren op de keuze van VO. Mijn zoon zou in een combinatie 5/6 misschien meer aansluiting vinden bij de jongens uit groep 6. In Oktober kwamen echter de eerste klachten, waarover ik gelijk met de juffen ben gaan praten; hij kon zich slecht concentreren en met een aantal kinderen kon hij niet goed samenwerken, wat wederzijdse irritaties opwekte en hij voelde zich vaak als enige gestraft.
De juffen van mijn zoon hebben dit goed opgepakt, maar een van hen raakte langdurig ziek, waardoor er een serie vervangers de revue passeerden, wat de rust in deze toch al volle en pittige combi-klas niet ten goede kwam. Na nog meer escalaties, nog meer gesprekken van mij met (inval)juffen, IB-er en directeur en (pogingen tot) interventies van hun kant ben ik in November naar de huisarts gegaan, die ons doorverwees.
In de afgelopen periode is hij dus door de molen gegaan bij zo'n bureau en heb ik dankzij Dr. Google en Prof. Forum mijn zoon tegen allerhande virtuele meetlatten gelegd; HB, AD(H)D, ASS, etc.
Officieel is er nog niets vastgesteld, maar morgen hebben we zijn rapport-bespreking en dan wil ik toch al wat in gang zetten, maar weet eigenlijk niet wat.
Gelukkig heeft zoon (nu) wel het idee dat er naar hem geluisterd wordt en hij serieus wordt genomen sinds we dit "traject" zijn ingegaan en zijn de escalaties en conflicten afgenomen. Daarnaast is hij sinds December op voetbal gegaan om ook op die manier meer aansluiting te krijgen (en omdat hij het leuk vindt
).
Idee
Heb je al wel een idee wat er uit de testen gaat komen? Dat lijkt me nl vrij cruciaal voor de te nemen maatregelen op school.
nou ja inderdaad
Ik zou even afwachten daar dat bureau mee komt. En daarna dan weer een afspraak maken met school. Wanneer krijgen jullie die uitslag?
Voorzichtig
Ik heb al wel de scores van de WISCIII gezien, mede ivm eventuele inschrijven voor bovenschoolse plusklas, wat voor begin deze maand moest. Die drempel >130 haalde hij niet (of liet hij niet zien) maar ik had dat nu toch teveel gedoe gevonden. Hij mag wel vanaf volgende week met wat klasgenootjes "wat extra's" gaan doen, maar dat zal net als vorig jaar ook wat in de goedbedoelde "houtje touwtje" sfeer liggen.
Dat hij een slim ventje is wisten we al en ook onzekerheid, faalangst en onderpresteren lijken op hem van toepassing. Daarnaast kan hij heel beweeglijk zijn, chaotisch en veel en luid praten (heeft hij niet van een vreemde
). Op meer weerstand stuitte bij mij de suggestie van ASS, hoewel ik mijn man ook wel Autistische trekjes heb toegedicht.
Gevoel
Vergeet even alles wat je hebt gelezen op internet en ook graag alle 'trendy' diagnoses. Denk heel goed na: wat heeft jouw zoon nodig om lekker in zijn vel te komen. Kijk naar hem en luister naar je eigen gevoel. Daar heb je geen rapport voor nodig en om hem te helpen ook geen diagnose.
mijn zoon
Wij zijn nooit verhuisd, maar mijn zoon heeft ook veel van de trekken gehad. Toppunt was groep 7. Echt, kind was zo vervelend en kreeg zo vaak straf ed. Maar wat bleek achteraf, de klik tussen juf en zoon was er totaal niet. Juf maakte veel fouten, die mijn zoon opvielen en hij er wat van zei, inde klas. Niet goed natuurlijk, maar wel te begrijpen. Als de juf de hele klas vertelt dat de hoofdstad van Brazilië Rio de Janeiro is, terwijl het Brasilia is. Zijn scores gingen flink achteruit, thuis niet te genieten, veel ruzie op school. Het feit dat het een combi klas was hielp niet mee, te veel prikkels in de klas.
Toen hij naar groep 8 ging zag ik hem opbloeien, resultaten gingen weer omhoog, minder ruzies. Echt aansluiting had hij niet bij zijn klasgenoten. Inmiddels zit hij op het vo en zit hij helemaal op zijn plek.
Wat wil ik hiermee zeggen? Het kan ook heel goed een combinatie zijn van verschillende factoren.
Geef je zoon thuis de bij kans om uit te razen. Onze zoon had een boekje op school liggen waarin hij alle fouten ed van de juf schreef. Thuis kon hij dat bespreken. En hij mocht mee doen met het levelwerk. Extra uitdaging was heel goed voor hem.
Zorg dat je er bent voor je zoon! Daag hem uit en stimuleer hem!
licht
Oke, mijn licht dan even; ik zou hem dus nooit hebben laten onderzoeken nu.
Je geeft zelf al tig redenen, omstandigheden aan waardoor het onrustig en onveilig is voor hem, hij geeft dat zelf ook aan! Lijkt me duidelijk waar je aan moet gaan werken nu.
Een kind dat niet in voor hem optimale omstandigheden zit kan niet getest worden. De uitslagen zijn gewoon niet betrouwbaar en kunnen je behoorlijk op het verkeerde been zetten.
Luister vooral goed, naar hem en naar jezelf. Ik denk dat je wel weet wat hij nodig heeft, iig om te starten. Dat schrijf je ook wel enigzins.
Een veilige school waar hij zich gezien voelt, en een fatsoenlijk beleid rondom mb/ hb.
Testen
Wij hebben uiteindelijk de WISC laten afnemen om een beeld te krijgen van zijn sterke en zwakke punten, ik weet inmiddels wel dat het cijfertje binnen een bepaalde context moet worden gezien. Hij mocht zelf ook meebesluiten of hij de test (eerst) wilde doen, voor hem een erkenning. Hij heeft deze test overigens heel goed gedaan (ook al was hij zelf na afloop niet helemaal tevreden) en hij vond de meeste opdrachten ook leuk.
De uitkomst zegt natuurlijk niet alles, maar wel wat, namelijk dat hij ondanks de omstandigheden ruim bovengemiddeld scoort, wat ik als een soort steun zie. Ik zal de eerste niet zijn die wordt verdacht van pushen en overschatten van haar kind(eren), dus bij deze is dat dan (wat) ontkracht.
Ik denk er zelf aan om aan school te vragen wat zij vinden van doortoetsen en of versnellen (dan) een optie is. Hij is van begin Januari, een hele late leerling. Ik heb er destijds vanwege omstandigheden niet achteraangezeten, maar hij had achteraf gezien misschien beter een jaar eerder naar groep 3 gegaan. Hij kon met 5 jaar al lezen en daar hebben ze in groep 2 niets mee gedaan, maar op die vorige school waren ze sowieso heel voorzichtig, lieten heel veel kinderen (die later super slim bleken) bijna drie jaar kleuteren.
Rust
Els en Maria hebben gelijk dat ik me op mijn zoon moet concentreren en hem alle aandacht moet geven die hij nu zo nodig heeft. Ik wil inderdaad te snel en haal er veel te veel bij. Ik vind het alleen nu zo moeilijk om rustig af te wachten terwijl het niet goed gaat, want het liefste wil ik dat er NU wat gebeurt.
Aangezien mijn zoon al sinds woensdag thuis is met griep, heb ik hem de afgelopen dagen al wat van die extra aandacht kunnen geven en een paar keer in alle rust een goed gesprek met hem gehad.
Mijn idee dat het al wel wat beter gaat sinds we hulp van buiten hebben ingeroepen, blijkt op school niet te worden gedeeld. Uit het gesprek met de juffen bleek dat zij in toenemende mate moeite hebben zoon te bereiken, hem aan het werk te krijgen/houden en zijn gedrag (juist) eigenaardiger vinden worden.
Ik denk ook dat de klik met een van de (vaste) juffen wat minder is, zoals ook bij 40ers zoon het geval was. Ook het vooruitzicht dat hij mogelijk nog anderhalf jaar met haar te maken krijgt helpt daarbij niet.
Om nog eens op Maria's opmerking over het moment van onderzoeken/testen terug te komen; als mijn zoon goed in zijn vel had gezeten en zich in optimale omstandigheden had bevonden, had hij niet onderzocht/getest hoeven worden.
Catch 22
Typisch geval van Catch 22.
Licht Autistisch
Wij hebben vorige week te horen gekregen dat zoon Asperger heeft. Nu kan ik me bij (al die) ouders aansluiten die zich afvragen hoe het kan dat ze dat niet eerder hebben gezien.
Advies is welkom.
Vraagje
Had hij op zijn vorige school ook dit soort problemen? Of ging het daar goed?
Ervaring
Als je er geen ervaring mee hebt en je kind bovendien meer dan gemiddeld intelligent is, vaak het geval bij het syndroom van Asperger, zijn ze heel slim in het doen alsof ze 'normaal' zijn. Ze zijn natuurlijk gewoon een normale variatie maar moeten zich voortdurend in bochten wringen om mee te kunnen komen en de stress weer kwijt te raken.
Maar ik zou me toch maar niet laten afleiden door het 'licht' autistisch. Het is een hele andere manier van informatieverwerking waar je als ouder, als je zelf geen vorm van autisme hebt, veel in moet verdiepen om je kind goed te kunnen begeleiden en de omstandigheden voor je kind te verlichten zodat het steeds beter kan meekomen en leren.
Doe je dat niet dan leren deze kinderen veel dysfunctionele routines aan waar zij en hun omgeving veel last van kunnen hebben.
Spanning
@ElvO
Ik heb in het kader van zijn onderzoek zijn rapporten van de vorige school en de verslagen van KDV erbij gehaald en daar werd steevast gesproken over "eigen wereldje", "oostindisch doof" en "weinig oogcontact", maar daar had hij wel vriendjes. Door de verhuizing, de minder veilige situatie op de huidige school en toenemende eisen is hij meer onder druk komen te staan, waardoor er meer escalaties kwamen.
Ik heb nog een periode, zelfs tot net voor de diagnose medegedeeld werd, de illusie gehad dat aan niet erkende Hoogegaafdheid lag, waardoor soms ook ASS symptomen ontstaan.
Compenseren
@AnneJ
Het "licht" in de titel van #11 was meer bedoeld als verwijzing naar de opening van dit draadje, niet dat ik lichtzinnig denk over deze "condition" (je ziet ik heb Simon Baron-Cohen, ontdekt).
Ik ben verwoed gaan researchen, helemaal nadat de psychologe mij de VISK lijst had in laten vullen, waardoor al vrij snel na het uitspreken van de diagnose vanalles op zijn plek viel. Ook wat mijn man betreft.
Mijn zoon liet een "grillig intelligentieprofiel" zien, met gemiddeld tot bovengemiddelde scores, waarbij zijn verbaal begrip op begaafd niveau zit. Hij praat dus echt als een van die "kleine professors" die Asperger aanvankelijk beschreef. Hierdoor heeft hij tot op zekere hoogte heel goed kunnen compenseren en camoufleren.
Daarnaast is zijn band met mij altijd heel hecht geweest, mét oogcontact, knuffelen en veel praten, waardoor ik eerst (met mijn beperkte kennis) dacht dat het geen ASS kón zijn.
Combinatie
Niet gek hoor dat je er nu achter komt. Onze zoon kreeg pas toen hij dertien was de diagnose ADHD. Hadden we niets in de gaten? Eigenlijk wel, maar je gaat pas testen als er een probleem ontstaat. Wat heeft het anders voor zin?
Wat betreft HB, er kan ook best een combi zijn, misschien ook niet. Ik weet dat HB-ers wel vaker lijken op ASSers als ze onderpresteren. Kijk gewoon hoe het verder gaat als je met de adviezen voor autisme aan de slag gaat en misschien zie je in de toekomst opvallende punten waarmee je verder kunt. Er is een hb-kind forum waar je deze vraag ook goed zou kunnen stellen, ook als je niet weet of je kind HB is. Daar zitten veel mensen die er echt veel kijk op hebben. Zelf heb ik me lang ver gehouden van dat forum (houd niet van de HB-term), maar wilde maar dat ik er eerder was gaan kijken, daar had mijn jongste baat bij gehad.
IQ-testen zeggen niet altijd alles. Houd vooral ook zelf zijn schoolontwikkeling in de gaten, vooral waarin hij voorloopt en bv ineens terugvalt. En ik zou wel even nakijken of het testbureau goed genoeg gespecialiseerd is in kennis van autisme en HB, want de uitslagen kloppen niet altijd. Mijn jongste is door school getest vanwege vermoeden HB en scoorde idd verbaal heel erg hoog, maar met zo'n groot gat op performaal, dat hij eigenlijk niet zou kunnen functioneren. Nou, het gaat ook jaren daarna nog uitstekend met hem, en school en wij vermoeden dat hij bij de performale testjes (die wel lastiger voor hem zijn en waar hij daarom geen zin in had) het bijltje erbij neer heeft gegooid.
Dus mijn boodschap is vooral dat je zelf naar je kind moet blijven kijken, want ook al zie je geen labeltjes, je kent je eigen kind het beste.
HB-forum
@Qua
Ook HB-forum en dergelijke sites heb ik afgestruind (maar nooit iets gepost) vooral ook omdat dochter(11)talig heel sterk is. Zij is echter nooit ergens op getest, maar zij zou best nog een haar broertjes score van130 op verbaal begrip kunnen overtreffen. Een site die ik recentelijk pas ontdekt heb, http://www.eduratio.be/, was wat mij betreft een eye-opener, voor wat betreft "fixed mindset".
Aanpassingen
inderdaad is het belangrijk dat (door het labeltje) we nu (hopelijk) de juiste aanpassingen kunnen doen, om zoon weer op de rit te krijgen. Het gesprek op school, wat wij met de psycholoog zouden doen, blijkt echter moeilijk te plannen. Ben ook bang dat school niet (goed) kan bieden wat zoon nodig heeft, maar naar een andere school brengt ook zo zijn spanningen en logistieke issues.
Link
Interessante link!
