Maar doooooooor blijven gaan - over grenzen van andere kinderen heen
Ik vraag mij af of hier iemand advies kan geven m.b.t. bepaald gedrag van ons zoontje.
Onze zoon wordt over een maand 6 jaar en is in wezen een gevoelig, lief kind.
Thuis hebben wij weinig problemen met hem.
Op school gaat het cognitief heel goed. Hij had vorig jaar in groep 1 een prachtig rapport, scoorde A+ op de cito en beheerste ook alle andere onderdelen.
Tot zover niks aan de hand dus - in de klas zelf is hij vrij rustig, dromerig en wiebelig maar voert zijn werkjes wel keurig en netjes uit.
Echter; in vrije situaties (gymles, buiten spelen etc) verandert hij in een jongen die continu stoer en cool gevonden moet worden.
In principe geen probleem (beetje "typisch" jongen misschien) maar hij zit daarbij altijd aan andere kinderen.
Duwen, trekken, wild doen en vooral...niet stoppen als andere kinderen dat zeggen.
Hij heeft echt een enorme drang om op de een of andere manier gezien te worden als een stoer en grappig kind.
Zelf geeft hij ook aan dat de kinderen om hem lachen en dat hij daarom dus leuk en stoer is.
In de praktijk heeft hij echter bijna dagelijks straf omdat hij weer eens over grenzen van anderen heen gaat en niet kan stoppen.
De juf zei zelf ook dat ze niet het idee heeft dat hij het altijd kwaad bedoeld maar ik krijg wel bijna dagelijks te horen dat hij zich niet gedragen heeft. (en de gratis blikken van andere ouders op het schoolplein)
En hij doet de andere kinderen dus ook gewoon pijn! Dat kan niet!
Maar ook bv met omkleden gymles - hij MOET gek doen en voert gewoon complete shows op, staat te springen, gekke bekken trekken etc zodat de andere kinderen maar om hem lachen etc.
Weer als gevolg....straf of gemopper.
We hebben nu een afspraak met de juf dat als hij weer eens doorslaat in zijn gekkigheid tijdens buiten spelen hij gewoon naar binnen moet en niet meer in de pauze naar buiten mag.
Vandaag kreeg ik dat dus ook weer te horen - hij had een klasgenootje in zijn buik geschopt en moest binnen blijven.
Als ik hem vraag waarom hij dat doet komt er meestal iets als "om te laten zien hoe goed mijn ninjatrap is" of zoiets.
Maar als hij zoiets doet en kinderen roepen dat hij moet ophouden doet hij dit dus gewoon niet - hij blijft dan lachend rondrennen en gek doen en denkt gewoon dat hij leuk is.
Hoe leer ik hem toch luisteren naar anderen?
Dat hij zich met dit gedrag juist helemaaaaaaal niet populair maakt?
(hij wordt bv. zelden ergens voor gevraagd of uitgenodigd)
Ik heb hem vorig jaar als eens een Rots en Water training laten meedoen maar dat zet ook niet echt zoden aan de dijk.
Iemand nog andere tips hier?
Judo
Bij Judo werd zoon hier ook aangeleerd hoe je fysiek veilig met elkaar omgaat.
Ter aanvulling
De juf van vorig jaar heeft mij vorig jaar ook behoorlijk onzeker gemaakt door autisme te opperen maar dat heeft hij zeer zeker niet!!
Dat heb ik zelf nooit geloofd gezien zijn besef en begrip van emoties (hij snapt heeeeeel goed waarom mensen bepaalde gevoelens hebben) en toen we ter controle bij de GGD kwamen was alles ook helemaal prima.
Uiteindelijk ging het vorig jaar de laatste maanden vrij goed, waarschijnlijk ook omdat die juf het vrij strak hield.
Deze juf ziet verder helemaal geen bijzonderheden aan hem; hij is eerlijk, gehoorzaamt goed bij de juffen en verder ook een slim kind.
Echter...waar dit gedrag vandaan komt weet zij ook niet goed.
Misschien herkenbaar voor mensen hier?
Cartoons
Ik had zelf ook het idee dat ze met het zien van cartoons een verkeerd voorbeeld krijgen. Daar is het vaak hilarisch bedoeld als iemand struikelt, valt of zich bezeerd maar in het echt is dat natuurlijk niet zo.
Misschien kun je hem dat uitleggen.
Zoon had hier, gecoordineerd met de opvang, een verbod op cartoons als hij zich misdroeg. Dan sloopte ik, kon toen nog, die zenders eraf tot het weekend. Zoon zegt zelf dat hij die maatregel niet begrepen heeft toen, maar het lag wel goed bij de juf.
Judo
Hij heeft een jaar op judo gezeten maar dit was geen echt succes.
Ook hier voelde hij de grenzen niet goed aan en ging gewoon door en liet een kind bv. niet los etc.
En de leiding vond ik daar ook niet goed mee omgaan - niet opletten en de boel escaleerde dan ook soms.
Maar tijdens die partijtjes zag ik soms ook echt een stukje angst bij hem - alsof hij dacht van "als ik hem nu niet eronder krijg ben ik straks de pineut"
bijna zes
Waarom nog in groep 2? Verveeld hij zich niet gewoon ontzettend?
groep 2
Hij wordt over een maandje 6.
Is dus halverwege groep 1 ingestroomd en deze school hanteert 1 oktober als uiterste grens.
Verveling - ja, soms wel denk ik.
Echter, dat doet niets af aan het feit dat hij met zijn handen van andere kinderen moet afblijven als ze aangeven dat ze het niet leuk vinden.
En daar lijkt hij maling aan te hebben - als iemand bv ook 1 lacht om iets wat hij doet kan hij daar soms bijna niet meer mee stoppen.
Wijzelf vermoeden dat hij eigenlijk gewoon ontzettend onzeker is.
In de klas durft hij bv niet hardop te praten en ook met andere situaties is hij best angstig.
Maar dan nog...hoe leer je dit toch af?
Alleen maar straf geven is toch ook geen oplossing?
Rollenspel.
Ja, het klinkt zeker als wat onzekerheid. Als ik gek doe vinden ze mij leuk. Er gaat geen knopje om dat het helemaal niet zo leuk is. Hij wordt wat nerveus, voelt dat de sfeer toch veranderd, maar weet het niet op tijd te stoppen. Gaat van de zenuwen nog maar wat gekker doen.
Dan gaat er iemand huilen of mopperen en heeft hij weer straf.
Misschien kan je thuis met hem oefenen? Hij zit lekker op de bank, kijkt t.v. en jij wilt aandacht. Moeders kunnen ook heel vervelend zijn
Hem uitleggen dat als iemand zegt "ophouden" dat het dan echt tijd is om te stoppen. En wat gebeurt er als je dan toch doorgaat?
Ook papa kan met hem oefenen tijdens het stoeien. Stoeien is geen vechten en we doen elkaar geen pijn. Ook papa moet stoppen als je zoon aangeeft dat het zeer doet e.d.
Ook als iemand erbij lacht hoeft dat niet te betekenen dat je door mag gaan. Bijvoorbeeld bij kietelen. Of rare gezichten trekken. Ook dat is na een tijdje niet meer leuk.
Zeg er zeker bij dat je begrijpt dat hij het niet verkeerd bedoelt, maar dat andere kinderen het niet altijd leuk vinden.
Dat hij thuis dan beter wat gekke gezichten kan trekken, of met papa kan stoeien.
Jij kan beter inschatten wat hij goed begrijpt, het is zeker niet de bedoeling dat hij hier ook weer onzeker van wordt.
Ik denk dat hij te weinig uitdaging heeft op school
Hij is verder dan de groep. Zijn oplossing is om een clown te zijn. Dat is de uitdaging die hij zelf verzonnen heeft.
Je zou met de juf kunnen overleggen hoe het interessanter kan worden voor hem op school, in plaats van te overleggen hoe jullie hem meer kunnen begrenzen in zijn gedrag. Het gedrag komt ergens vandaan. Zoek naar de oorzaak in plaats van het gedrag te veroordelen.
Het meest ideaal lijkt mij dat een orthopedagoog gaat kijken hoever hij is in zijn ontwikkeling en wat hij nodig heeft. Doel is te komen tot praktische tips voor uitdaging in de kleuterklas of misschien versnellen naar groep 3.
Belangrijkste is dat dit jongetje niet goed in zijn vel zit. En wie gaat hem helpen?
Ik denk dat hij 5 is en normaal gedrag vertoont
Ik heb een link voor je over een vergelijkbaar kind, een vergelijkbare klacht en een eenvoudige oplossing.
Het is wel veel tekst. Leest het helemaal. Het is echt leerzaam. Het biedt ook echt suggesties.
Bedankt
Lavell; inderdaad een heeel interessant stukje!
Onze zoon heeft in feite nooit last gehad van driftbuien oid.
Ook op school luistert hij heel goed en zal nooit tegen de juf ingaan en gewoon doen wat er gevraagd wordt.
En alleen clownesk gedrag door puur alleen verveling ben ik ook niet heleaal van overtuigd want hij kan dit gedrag ook met (oudere) buurtkinderen vertonen terwijl ze iets doen of spelen wat hij superleuk vindt.
Het enige wat er dus echt in blijft zitten is dat fysieke reageren en dan niet stoppen etc - het aandacht vragen van andere kinderen op een negatieve manier.
Ik ben niet bang dat hij een stoornis of zoiets heeft - ik zou alleen graag willen weten hoe we hem ander gedrag aan te leren.
Want nu heeft zijn omgeving op school in principe "last" van zijn onzekerheden omdat hij zo fysiek reageert.
Wat Wil40 vertelde over rollenspellen etc. heb ik al heeeeeeeeeel vaak uitgelegd en hij begrijpt het ook prima.
Maar toch - op dat moment lijkt hij dat gewoon niet meer te beseffen en gaat het toch telkens mis.
Ik vind het zo rot dat hij schijnbaar zo'n moeite heeft met het aanvoelen waar die grenzen zijn want ik ben inderdaad wel soms bang dat het hem vriendschappen gaat kosten.
Stoeien
Oh, en stoeien doet mijn zoon ook regelmatig met zijn vader en dat gaat eigenlijk ook meestal prima.
MITS de toon ook duidelijk is!
En daar zit denk ik ook vaak het probleem - hij zegt zelf namelijk ook wel eens "Maar dat kindje lachte wél! Dus hij vond het leuk!"
De boodschap is dan ook niet duidelijk genoeg denk ik.
Hoe krijg je een 6 jarige dan uitgelegd dat - ondanks dat het andere kind mss lacht - hij toch moet stoppen?
Vriendschappen.
Ja, als hij over de grenzen van anderen blijft gaan kost hem dat vriendschappen. Ook daardoor leert hij, maar dat is dan wel op een harde manier. Ik begrijp dat je dat wilt voorkomen.
Wat ook fijner zou zijn is als juf eerder in zou grijpen. Als het dreigt verkeerd te gaan met een ander kindje hem even uit dat moment halen.
Rustig vertellen dat hij nu moet stoppen.
Lukt dat niet dan hem even apart houden, niet gelijk straf of naar binnen moeten.
Misschien kan hij dan weer wat rustiger doorspelen en hoeft het niet altijd met straf te eindigen. Ik lees dat hij bijna dagelijks straf heeft, is dat de oplossing van de juf? Hij is pas 5...en zo heel vreemd is zijn gedrag niet op deze leeftijd, dat ben ik eens met Miriam.
Jij zou dit kunnen doen als hij met de buurtkinderen speelt. Net zoals zijn vorige juf, die er wat meer boven op zat. Zo heeft ze waarschijnlijk veel escalaties kunnen voorkomen
Ik denk dat je te makkelijk over het idee verveling heenstapt
Gedrag met oudere kinderen is geen bewijs. Dat zegt niets over zijn behoefte in de klas.
Mijn advies is om met school af te spreken dat hij gedurende twee maanden veel, met nadruk veel, cognitieve uitdaging krijgt in groep 2, en te kijken wat dat met hem doet. Die uitdaging moet dan niet bestaan uit 1 keer per week een extra werkje. Kijk wat hij aankan bovenop het aanbod van de klas. Of vraag je zoon wat hij graag zou willen leren. Vindt wat je zoon triggert!
Als jij/school dat gevonden hebben, kunnen jullie observeren wat het met hem doet. Hoe vindt hij het? En vervolgens kun je constateren wat het doet met zijn gedrag. Dat is dan mooi meegenomen.
Uitleggen, herhalen, spel van maken
Wie vindt het niet leuk dan?
"Hoe krijg je een 6 jarige dan uitgelegd dat - ondanks dat het andere kind mss lacht - hij toch moet stoppen?"
Je moet wel even bedenken dat dat schoolplein voor juffen en meesters een onoverzichtelijke harrewar van toestanden is en dat zij daardoor geneigd zijn om steeds in dezelfde hoeken te kijken en op dezelfde personen te letten. Dit gecombineerd met de preventiemodus waarin leerkrachten vaak zitten (zie ook die link die ik gaf) en men springt als een bok op de haverkist als ze jouw zoon wild zien bewegen.
Je hebt goed kans dat jouw zoon meerdere keren eruit gepikt wordt terwijl dat andere kindje het spel inderdaad nog leuk vond.
Dat fenomeen, van die juffen en meesters die fouten maken, kun je aan een vijfjarige uitleggen. Net als dat andere fenomeen; kinderen die het spel leuk lijken te vinden maar dan ineens niet meer.
Je moet het wel vaak uitleggen. Misschien kun je al stoeiend met hem bovendien zelf een formule verzinnen. Kan hij stoppen als jij stop zegt midden in de stoeipartij?
Ondertussen groeit je kind gewoon. Hij leert gaandeweg. Langzaam maar zeker wordt het beter. De zoveelste keer dat juf nog eens aangeeft dat.... is niet nóg een bewijs van erg, maar wellicht juist een bewijs van verbetering. Misschien zat er tussen de vorige misverstanden veel minder tijd.
