mbo - problemen
Al sinds de start van onze dochter op het MBO (en waarschijnlijk ver daarvoor ook al), blinkt deze school uit in miscommunicatie naar alle kanten.
Dochter is ingestroomd in tweede leerjaar van een (toen nog) 3 jarige niveau 4 BOL opleiding. Ze is de enige meid in de klas van een technische opleiding, wat eigenlijk verder geen problemen geeft.
Natuurlijk werden er tijdens de open dag en informatiegesprekken toezeggingen gedaan, die niet nagekomen konden worden. Niet gek, iedere school probeert zich tijdens zo'n open dag te "verkopen".
School werkt projectmatig met groepsopdrachten. Helaas zijn de opdrachten vaak onduidelijk en geven docenten ook nog tegenstrijdige informatie. Informatie, huiswerk, opdrachten, deadlines: het wordt allemaal niet online gezet.
Ook bij (aangekondigde, ivm operatie) afwezigheid, met daarbij de vraag om lesstof, deadlines en opdrachten, laat school het afweten.
Mailen door dochter (en later door ons) met docenten, afdelings- en zelfs opleidingsmanager heeft geen enkele zin: men reageert totaal niet op mails.
In gesprek gaan, mondeling, heeft wel zin, als in: er is een gesprek. Helaas is men na het gesprek meteen vergeten waar het over ging en wat de toezeggingen waren.
Het klacht-en compimentenformulier via de website ingevuld, zelfs daar presteert men het om NIET te reageren.
Nu is de examinerende periode aangebroken waarbij een praktijkopdracht moet worden gedaan, waar men op beoordeeld wordt. Zelfs in deze examenopdracht zitten onduidelijkheden waarbij docenten onderling ook niet weten wat er nu eigenlijk gemaakt moet worden en waarbij materialen voor de toepassing niet aanwezig zijn.
Dochter geeft aan hier zo veel stress van te ervaren, dat zij het liefst per direct zou stoppen met school, dan maar geen diploma. Dit zou natuurlijk jammer zijn van de 2 jaren, en zeker omdat het een probleem van school is én omdat het nog maar een periode van 5 weken en een praktijkperiode van 7 weken betreft.
Wij willen graag een klacht indienen bij zowel de examencommissie als bij de onderwijsinspectie, maar zijn ergens bang dat ze daar dan negatief door beoordeeld wordt.
Hoe denken jullie daarover?
Heeft niet zoveel zin
Een klacht indienen zal niet zoveel gevolgen hebben voor de beoordeling. De school en de docenten willen het liefst dat de leerling slaagt want dat levert geld op.
Dochter hoeft zich dus ook niet zo druk te maken over de warrigheid van de projecten, zeker niet als de docenten zelf erkennen dat die warrigheid bestaat.
Ze moet doen wat haar het beste lijkt en als dat er nu maar netjes uit ziet dan krijgt ze een prachtig cijfer.
Verder moet er iets van een PTA zijn, een concrete beschrijving van die zaken die behaald moeten worden. Dat moet ze checken en als er iets ontbreekt schriftelijk vragen hoe dat zal worden ingevuld en dat antwoord bewaren.
Je kunt hier meer info vinden over klachten https://www.jobmbo.nl/
M Lavell
Probleempje: een PTA is hier niet in strikte vorm.
Er is een examenmap, met een aantal kerntaken die voldoende beoordeeld moeten worden, that's it.
Verder blinkt de school, als aangegeven, zeker niet uit in communicatie: er wordt gewoon NIET gereageerd, op geen enkele wijze, een antwoord krijg je dan ook niet schriftelijk.... zelfs in de les wordt er niet inhoudelijk op vragen in gegaan.... of er worden door verschillende docenten verschillende antwoorden gegeven....
Hoe vervolgens de invulling van het project is, tja, onduidelijkheid alom.
Lastig om, als je al uit dat werkveld komt en wéét hoe het in "het echte leven" gaat, dan om te schakelen naar school, waar docenten aangeven dat jouw (en je vaders dagelijkse werkveld) niet het echte werkveld is....want zij hebben er verstand van.....
Een van de docenten vroeg aan dochter of zij e.e.a. kon uitleggen, want "haar vader werkte dagelijks met dat programma, dus zij zou dat vast al wel kunnen".... En dat was een serieuze, niet sarcastisch bedoelde opmerking.....
If you can't beat them, join them
...is mijn devies altijd.
Wat Mirjam al zegt; als de richtlijnen niet strikt vast staan, geeft dat je dochter ruimte voor invulling. Als het er maar mooi uit ziet...
Je hebt de praktijkmap met kerntaken en mijn ervaring met stagiaires is dat je er voor moet zorgen dat de uitvoering hiervan wat lijkt.
Ik zeg altijd; zorg dat je het kunt onderbouwen (hbo studenten, dus met theorie), verklaar waarom je het zo en zo hebt gedaan en als je verhaal overtuigend genoeg is, dan komt er meestal wel een voldoende.
Iedere beoordelaar heeft een eigen visie en iedere beoordelaar doet er graag een plasje over maar in de basis gaat het erom dat je dochter een diploma haalt. Als dat eenmaal klaar is, kan ze een werkplek zoeken die aansluit bij haar visie...
Nog erger
Herken het allemaal. Wat een drama.
Dochter deed BOL niveau 4, maar heeft het 2e jaar afgemaakt door examen op niveau 2 te doen, zodat ze iig nog IETS had. Ze was er, terecht, klaar mee. En wat bleek: het examen dat zij het jaar daarop had moeten doen, niveau 4 dus, is door de inspectie afgekeurd..... M.a.w. iedereen had dus niets.....
Echt erg.
Same here!
Herken het helemaal. Heb zelf ook op het mbo gezeten, niveau 4 ICT. Bij ICT zijn de opdrachten vaak onduidelijk en weten de docenten zelf ook niet helemaal waar ze mee bezig zijn. Ik had ook regelmatig stress omdat de opdrachten meestal onduidelijk zijn. Je kan hier nou eenmaal niet zoveel aan doen. De school en de docenten zijn veel te laks om actie te ondernemen. Wat je al zei het beste is denk ik om naar de examencommissie te gaan. Die bemoeien zich namelijk alleen met de examens en niet met alle andere opdrachten en zaken hier om heen. Je dochter zal hierbij echt niet slecht beoordeeld worden als je goed aangeeft wat er aan de hand is.
maxwell/bieb63
Vervelend voor jullie, fijn voor ons dat er toch herkenning is.
Wat vooral heel vervelend is, is dat dingen (verantwoordingsverslagen, maar ook projectverslagen) afgekeurd worden zonder dat er ook maar enige feedback gegeven wordt waaróm het dan fout is.
De afdelingsmanager die ik vervolgens met veel pijn en moeite te spreken heb gekregen, gaf wel aan dat haar niveau van verslaglegging te hoog lag voor MBO (Ze heeft 1 jaar HBO gedaan, waarbij er vaste formats voor verslaglegging waren) Ze werkt nu volgens deze formats, omdat school geen verdere vaste indelingen hanteert, maar ze worden dus wél op haar niveau afgekeurd.... lastig dus.
Even ter aanvullende info over de docenten: ze had bij de eerste verslagen gevraagd in welke opmaak de bronvermelding moest (verplicht op HBO), betreffende docent wist niet dat er meerdere formaten waren...…
Doordat ze het (zo langzamerhand) echt zat wordt, reageert ze ook brutaal naar docenten, ook in verslagleggingen: "ik kon opdracht huppeldepup niet uitvoeren want school voorzag niet in de materialen"of "docent X en docent Y gaven tegenstrijdige informatie waardoor ik ben uitgegaan van.."
Ik ben enerzijds verschrikkelijk trots op haar, ik bewonder haar lef, maar ben anderzijds zo bang dat het haar haar diploma gaat kosten.....
Maud
Ja, dat is echt allemaal enorm vervelend! En ontzettend frustrerend.
Ik vind echt dat er naar de MBO opleidingen gekeken moet worden, nu lijkt het wel een beetje freewheelen.
freewheehlen
Mijn kind zit in het laatste jaar van mbo4, ik begeleid zelf regelmatig hbo-stagiaires. Opleidingen zijn veranderd ten opzichte van 'vroegah'. Zelf heb ik een master afgerond, een tijdje geleden, daar waren de opdrachten ook frustrerend onduidelijk (op de master thesis na, die blijft in een strak jasje zitten; heerlijk)
Zo zijn de opleidingen van tegenwoordig: duidelijke kaders ontbreken vaak, er wordt van studenten en scholieren verwacht dat ze zelf vorm geven aan een opdracht volgens onduidelijke verwachtingen die nergens concreet beschreven worden.
Dat is ook frustrerend. Tegelijkertijd geeft het je meer dan genoeg ruimte om je eigen persoonlijke stempel te drukken.
Wat ik stagiaires en zoon voor houd; jij bent de persoon die moet zorgen dat je een diploma krijgt. Dat lukt niet als je de oplossing zoekt in mopperen op docenten en school die niet duidelijk zijn, dat lukt alleen als je zorgt dat je een product produceert dat aan verwachtingen voldoet. Doe je best: verzorg het geheel, neem het stokje op als je medestudent dat tijdens een groepsopdracht niet doet, en ga ervoor. Mopperen mag tegenjemoeder.
Bij voorbaat opgeven zorgt er iig voor dat je niets hebt en het gaat wel om jouw toekomst.
Mijn zoon ging er ook tegenin; gelukkig heeft hij een mentor getroffen (net afgestudeerd met alle begrip) die tegen hem zei wat ik ook zeg; "Maak je niet druk over anderen en het feit of het wel of niet 'eerlijk' gaat allemaal, zorg voor jezelf. Zorg dat je dat diploma binnen haalt en op naar de toekomst."
Nu zit mijn kind in het laatste jaar en het lijkt erop dat hij gaat afsluiten met mooie cijfers.
Zoals hij zelf zegt; "Mam, ik wil graag doorstuderen maar ben helemaal klaar met school. Ik weet dat ik een diploma nodig heb om bepaalde beroepen uit te mogen oefenen en daarom zet ik door maar ik vind het waardeloos"
Ik ben trots op zijn pragmatische insteek.
Bekend
'dat lukt alleen als je zorgt dat je een product produceert dat aan verwachtingen voldoet.' Mooi, maar dan moet je wel weten wat die verwachtingen zijn. Dat wordt dus ingevuld met dit: 'er wordt van studenten en scholieren verwacht dat ze zelf vorm geven aan een opdracht volgens onduidelijke verwachtingen die nergens concreet beschreven worden.'
Ik denk dat dochter het het gemakkelijkste gered heeft, omdat zij vooral keek naar de uiterlijke vereisten: wanneer moet het klaar zijn, hoeveel bladzijden, welk lettertype.
Inhoudelijk stelt het helemaal niets voor, 0,0 waarde. En dat weten de jongeren bijzonder goed. Dat maakt ook dat ze een hekel hebben aan onderwijs. Niet omdat ze een hekel hebben aan leren, maar aan gebakken lucht produceren, die alleen maar energie kost, aan verzuipen in institutioneel drijfzand.
Ik kan er met de beste bedoelingen niet bij, dat dit niet beter kan. Behalve dan dat de volgende generatie docenten nooit beter geleerd heeft dan dit.
Tsjor
.
ruimte en doelgerichtheid
Ruimte geven voor creatief denken en oplossingen leren vinden kan heel goed samengaan met doelgericht onderwijs geven. Die visie ontbreekt nogal eens op opleidingen. Fijn als je kind daar pragmatisch mee om kan gaan, de mijne leert dat nu ook in het mbo. Ik heb toch liever dat ze gewoon een goeie opleiding volgt en een visie meekrijgt.
off topic: definitie van beter?
Tsjor: "Ik kan er met de beste bedoelingen niet bij, dat dit niet beter kan."
...hangt er vanaf wat je definitie van 'beter' is.
Mijn thesis had zulke strakke voorschriften dat ik het gevoel had aan een invullesje bezig te zijn; kan ik onderzoek verrichten volgens het format en de definities die er voor staan?
Een schril contrast met de modules ervoor, waar ik geheel de vrijheid had van invulling en vormgeving (al had ik er een musical van gemaakt) en alles 'goed tot uitstekend' was tot ik een docent trof die vond dat het 'voldoende' was omdat ik een andere visie had dan hij.
In de tijd dat ik mijn eerste opleidingen volgde, ging het om theoretische kennis die je moest reproduceren in een meerkeuzetoets of een toets met open vragen waarvan de antwoorden werden beoordeeld op het criterium of er bepaalde woorden in voorkwamen en kon je dat niet, was je 'dus' niet geschikt ende gezakt. Toen ik klaar was met de opleiding, heb ik in praktijk geleerd hoe ik mijn beroep moest uitoefenen.
Na mijn master heb ik een bepaalde onderzoekende houding gekregen die als kapstok kan dienen voor een breed werkveld, ongeacht de inhoudelijke invulling en/of onderwerp. Breed inzetbaar.
En dat is volgens mij het eeuwige spanningsveld; wil je mensen afleveren die inhoudelijk veel weten maar nog niet (voldoende) hebben nagedacht over de praktijk of mensen die weten hoe het 'in het echie' werkt maar minder inhoudelijke kennis hebben.
Het zou fijn zijn als daar inderdaad concensus over was binnen een opleiding, zou heen hoop rust opleveren voor zoekende pubers maar los daarvan is het een kwestie van visie: Wat is nu beter?
Mijn definitie van beter zou zijn: "Een duidelijke afkadering van verwachtingen, zichtbaarheid daarvan en een goede communicatie daarover" maar dat is ook heel persoonlijk.... (TS: sorry voor het kapen van je discussie maar deze moest ik even kwijt)
allen
Dank allemaal voor de reacties.
@maria: dat is nu precies het probleem: ze willen wel leren, maar worden dusdanig geremd dat de lol en het enthousiasme eraf gaat.
En verder : inderdaad, wat is je definitie van beter, en dan sluit ik me aan bij je conclusie: "een duidelijke afkadering van verwachtingen, zichtbaarheid daarvan en een goede communicatie daarover"
@tsjor: precies. We maken een verslag en that's it. Voldoet aan de eisen (die er trouwens verder ook niet gesteld worden, maar goed), dat het project het vervolgens niet doet, tja pech gehad.
Dat er een vrijheid van invulling is, is geen enkel probleem. Dat ze zelf nadenken over een uitvoering, ook geen probleem. Vervolgens (omdat er géén vaste richtlijnen zijn) word je beoordeeld op je mate van verslaglegging in plaats van op je creatie, want.... zoals jij hem hebt uitgedacht (zelfs binnen de grenzen van het mogelijke) kan dat niet want...school heeft geen middelen.
Ter illustratie : ontwerp een bewegende deur, maak daar een aansturingsprogramma voor.
Leuke opdracht, heerlijk vrij. Ga je voor een schuifdeur, een klapdeur, een hefdeur noem eens wat. Jij als leerling hebt je idee klaarliggen (bijvoorbeeld een hefdeur) en vervolgens zegt school: prima, hartstikke goed idee, alleen... je kan dat programma niet schrijven, want je kan alleen maar met een klapdeur werken. Tenminste, bij navraag, is dat wat docent 1 zegt. Docent 2 zegt, nee hoor, je kan met alles werken, maar dan kan je het programma niet draaiend laten zien.... Vervolgens word je beoordeeld door docent 3, die aangeeft het af te keuren want.... het draait niet.
Dít is wat mij betreft een te ver gaande onduidelijkheid.
Vervolgens komen ze hier pas 2 weken na opdracht mee, samen met de melding dat de 8 weken die er voor het project stonden, teruggebracht zijn naar 5 weken.... en dat je willekeurig ingedeeld wordt in een duo, je wordt als meid projectleider (aangewezen door de opleiding), maar vervolgens weigert je partner "orders aan te nemen van een vrouw" en traineert ook de zaak nog eens. En school? Die draait zich om en doet alsof zijn neus bloedt.
MBO'ers willen graag maar ik snap volledig dat de moed ze in de schoenen zinkt.
Al deze zaken zorgen voor "verlamming" die op den duur met de beste wil van de wereld niet valt op te lossen. En of we (als maatschappij) nu zitten te wachten op dit soort MBO'ers? Ik weet het niet.
En toch
Maria: 'ongeacht de inhoudelijke invulling...' En toch schrik ik daarvan. De leegheid die daaruit spreekt.
Ik had overigens een master met theorie en stage, dus ook de praktijk. Het kan dus wel.
Tsjor
ongeacht inhoudelijke invulling
...wellicht is de woordkeuze niet goed.
Transferabel naar verschillende gebieden ; klinkt dat beter?
Mooi
Vooral als dat dan ook meteen een vloedgolf aan diploma's zou opleveren. Op verschillende gebieden. De meeste omschrijvingen zijn zo vaag en algemeen, dat het voor heel veel opleidingen tegelijkertijd toepasbaar is. Honoreren dus.
Tsjor
tsjor/maria
Het gaat, in mijn ogen, niet om beter, maar om duidelijk.
Als men duidelijk gaat aangeven wat en hoe er getest gaat worden, weet iedereen wat hem/haar te wachten staat.
A: we gaan je testen op het vermogen praktisch te werken, leiding te geven, schema's te tekenen, te boren en te frezen en dergelijke, en dit is hoe we dat gaan beoordelen (vaste gegevens (werkbaar, toleranties noem maar iets). Natuurlijk is niet alles meetbaar, dat is een feit, maar als er helemaal niets is vastgelegd, dan wrodt het nog lastiger
B: we gaan je testen op het vermogen verslag te leggen van ….. en dat wordt beoordeeld op....(en ook hier weer vaste gegevens (verslagopbouw, spelling), maar dit zegt vervolgens niets over de praktische vaardigheden (die dan weer van een MBO'er worden verwacht. Dit kán dan gemakkelijk ontaarden in "ongeacht de inhoudelijke invulling, als bepaalde termen maar gebruikt worden".
zou voor leerlingen, maar ook voor scholen en toekomstige werkgevers veel duidelijker worden wat de capaciteiten van de leerling zijn. Voor scholen is het dan meteen duidelijker: beoordelen volgens dit protocol....
Daarnaast moet ik eerlijk zeggen: verslaglegging is goed, is ook noodzakelijk, maar verslaglegging om het verslagleggen schiet zijn doel voorbij
(wat ik maar vergelijk met de verplichte literatuurlijst vroeger: Doel was lezen te stimuleren. Nu was het lezen van de betreffende boeken geen probleem, maar vervolgens het boek uitkauwen om er een verslag van te schrijven, daar haakte ik flink op af en ik weet dat er daardoor zelfs mensen zijn die hun absolute plezier in lezen hebben verloren)
competenties
Ik snap je behoefte volkomen. Een format zou fijn zijn.
De praktijk van vandaag de dag bij de hbo studenten is dat ze komen met een beoordelingsformulier met competenties in de hand. Mijn zoon heeft dat ook voor zijn stage, dat weet ik zeker, ik heb het gezien.
Op dit competentie formulier staat omschreven wat een student/scholier moet kunnen om tot startbekwaamweetikveel te komen.
Wellicht kan jouw kind daar naar vragen op school.
Een voorbeeld kun je vinden op deze site : http://www.hva.nl/praktisch/algemeen/faculteiten/fdmci/competenties-hbo-ict/competenties-hbo-ict.html
dit is voor hbo maar ik moet weg, dus kan niet uitgebreid zoeken. Er zal vast iets te vinden zijn voor de mbo opleiding van je dochter.
helaas Maria
Dat is nu net wat je zóu verwachten, inclusief feedbackformulieren.
Helaas is dit nu net wat er op de school totaal niet aanwezig is.
Zij werken met kerntaken (4 uit te voeren, 3 in het "examineringsproject", 1 in de eindstage), echter is nergens (ook bij docenten niet) terug te vinden hoe dit verwerkt en beoordeeld wordt (leve examen nieuwe stijl).
Dan blijf je dus in het kringetje draaien: opdracht onduidelijk, materiaal (wat door school beschikbaar dient te worden gesteld) niet volledig of ouderwets aanwezig.
Feedback wordt niet gegeven, wordt ook geen beoordelingsformulier gegeven (was idd op HBO wél, was erg duidelijk en overzichtelijk).
Het gekke: stage gaf aan dat er geen probleem was, dus het zit niet in de competenties, de competenties komen niet tot uiting door onduidelijkheid/onwil/onvermogen/onkunde van de opleiding.
Zojuist is er een gesprek geweest: verplicht doorwerken in dit duo, ondanks dat de tweede persoon weigert mee te werken. Vanavond krijgen ze antwoorden op vragen, als het goed is.....vervolgens moet persoon 1 zijn deel doen, aangezien er eerder niet met de rest verder gegaan kan worden. Ze heeft nu afgesproken een deadline voor persoon 1 te stellen, komt hij die niet na, doet ze merendeel van het project alleen, en gaat dit in verantwoordingsgesprek ook uitspreken.
Afdelingsmanager vindt "dat ze zich niet te veel zorgen moet maken" en "begrijpt niet dat het project in duo's moet", maar de vorige keer zei hij ook wat anders, dus die geloven we niet meer.
Herken het helemaal
Vorig jaar heb ik een dergelijk topic gepost. Mijn zoon ging toen over, omdat zijn slechte cijfers zomaar opeens van magister bleken te zijn verdwenen. School had hiervoor gezorgd. Wij hadden er gemengde gevoelens over, enerzijds natuurlijk fijn dat hij in ieder geval nog kans heeft op een (waardeloos) papiertje, anderzijds voor hem een bevestiging dat hij overal mee weg komt.
Inmiddels staat hij er weer net zo slecht voor – grotendeels buiten zijn schuld. Ook hier chaotisch, met groepsopdrachten waarbij er altijd wel een paar zijn die hun snor drukken... en waar je enorm veel energie in moet steken om dan toch door te kunnen (iedereen is afhankelijk van elkaars input).
De ene leraar communiceert mondeling, de volgende met stencils, weer een ander mailt een opdracht of het staat op een online platform. Inleverdata staan niet vast, maar voor het gemak is dat 'na 12 weken', omdat er om de haverklap lessen uitvallen en alles dus weer verschuift – funest als je als add'er moeite hebt met overzicht en plannen.
Leraren beantwoorden geen mail en zijn op school soms onvindbaar, als ze er volgens het rooster zouden moeten zijn. Op deze mbo doen de leraren het lesgeven er een beetje bij en ik snap dat ze niet zitten te wachten op al die mails... maar al dat mailverkeer ontstaat door hun eigen onduidelijkheid! Daar komt bij dat de techniek zo snel ontwikkelt, te snel voor veel leraren die al 20 jaar op die school werkzaam zijn. Mijn zoon zegt de stof zelf vooral via YouTube tutorials geleerd te hebben...
Ik heb toevallig meegekregen dat hij 4 maanden achter een cijfer (leraar aangesproken en per mail) voor een werkstuk aan zat. Waarvan steeds werd beloofd dat dat in Magister zou komen (al die tijd staat er een 1 = niet ingeleverd) maar er nu nog niet staat. En dat is dan voor 1 vak.
Een leraar die weg zou gaan wist de leerlingen z'n laatste lessen nog even mee te geven hoe slecht alles geregeld was op school. Je krijgt dan al snel de negatieve sfeer waar jij ook over spreekt. En dan trekken leerlingen elkaar daar ook nog in mee.
Na de vakantie moet hij stage lopen en ik hoop echt dat hij die lamlendige instelling niet meeneemt. Naar mijn idee is dat hét moment om nog iets op te steken van 4 jaar mbo.
Ik heb met mijn zoon ook zo'n gesprekje gehad: jij hebt iets te verliezen, die leraren maakt het niks uit of jij je diploma haalt of niet... En: je zit helaas in de positie dat je aan het kortste eind trekt in discussies met leraren (mijn zoon is nogal van het gelijk willen hebben).
Kortom, ik vind het ontzettend zonde: vier jaar uitzitten voor een mbo-papiertje. En u wil ook mijn jongste kind naar deze school! En dan zegt zijn mentor: 'O, maar ik geloof dat het op alle mbo's wel een beetje zo gaat, hoor... Op sommige hbo's trouwens ook'.
Leanne
Zo herkenbaar
"Ik heb toevallig meegekregen dat hij 4 maanden achter een cijfer (leraar aangesproken en per mail) voor een werkstuk aan zat. Waarvan steeds werd beloofd dat dat in Magister zou komen (al die tijd staat er een 1 = niet ingeleverd) maar er nu nog niet staat. En dat is dan voor 1 vak."
Je zou bijna denken dat onze kinderen op dezelfde MBO zitten: hier hetzelfde verhaal. Nu ben ik alle schaamte qua helicopteren, curling e.d. al lang voorbij, als ik vind dat school onrechtvaardig handelt (en dat dóen ze en geven ze van elkaar ook gewoon toe), dan hang ik weer aan de lijn, sta ik er weer op de stoep .
Het zal nl niet zo zijn dat ik flink investeer (en dan niet alleen financieel maar vooral emotioneel) en dan vervolgens zo'n lamlendige afsluiting tref. School wéét dat kind er alles aan gedaan heeft, tenminste: de afdelingsmanager weet dat. Linksom of rehtsom zal ze slagen, aangezien ze (door veel inzet van vader) de stof wél beheerst.
Qua stage: e.e.a. hangt af van het enthousiasme van je zoon, maar ook van de passendheid van de stage. Eerste stage hier sloot (ondanks Crebonummer) totaal niet aan op de opleiding: dit was letterlijk uitzingen. Tweede stage heeft ze heel erg veel geleerd, waren ook altijd bereid mee te denken en uitdagingen te bieden...
