Moeite met de juf
Hoi,
Dit is mijn eerste bericht op het forum, dus hoi!
Mijn dochter is 7 jaar en zit sinds de zomervakantie in groep 3. Ik ben over het algemeen super tevreden met de school en ze gaat elke dag met veel plezier ernaartoe.
Wel heb ik wat moeite met de juf en mijn dochter vindt het contact met haar ook lastig. Ze is een hele goede juf; qua structuur, orde en het lesgeven/uitleggen. Alleen mis ik het gevoel. Het gevoel van echt contact maken met een leerling en dit is precies wat mijn dochter ook mist. Ze durft haar niets te vragen of te vertellen en juf vindt haar onzeker. Ze heeft geen connectie met haar en dit vind ik heel jammer. Meerdere kinderen + ouders uit de klas hebben moeite met de juf trouwens.
Ik ben benieuwd naar ervaringen: hoe is het contact met jullie kinderen, jullie zelf, en de leerkracht?
Is er sprake van een (goede) band, connectie of is het gewoon een persoon die ze elke dag zien en af en toe wat vragen wat betreft de lesstof.
Zelf ben ik werkzaam in het onderwijs en vind de verschillen onderling (qua leerkrachten) best heftig. Als ik kijk naar de klas waarin ikzelf werk, is er echt een gezellige sfeer en met iedere leerling goed contact en is er zeker sprake van een vertrouwensband. En die vertrouwensband verschilt natuurlijk per leerling maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Peiling
Hoe is het contact tussen jullie kind(eren) en de leerkracht?
Truddors schreef op 01-02-2023 om 18:39:
zelf heb ik meer dan 40 jaar voor de klas gestaan.
Ik zou het graag willen weten als een kind mij iets niet durft te vragen.
Ik ga dan één op één met dit kind praten, heel vaak krijgt het kind dan het gevoel dat het gezien wordt. Als juf kun je dan even wat meer aandacht aan dit kind besteden, met iets aardigs, een grapje, een complimentje.
Wat een mooie oplossing, eigenlijk. Ik wilde zeggen dat het zo simpel kan zijn maar het gebeurt weinig dus zo simpel is het niet. Wat ik uit je woorden haal: je hoeft niet met alle leerlingen een vertrouwensband te hebben als de weg om je te benaderen maar veilig en laagdrempelig genoeg is om contact te maken als er behoefte aan is. En dat gaat dus niet lekker tussen TO's dochter en haar leerkracht.
Temet schreef op 01-02-2023 om 10:43:
" Ik ben fan geworden van de Vrije School. Daar gaat de leerkracht de hele schoolperiode met de klas mee, juist omdat je er als leerkracht dan niet aan kunt ontkomen om een relatie met de kinderen aan te gaan."
Dat lijkt mij dus een enorm nadeel van de Vrije School. Je hebt als kind niet met alle leerkrachten een even goede klik. Dat is verder niemands fout, het is een gevolg van het feit dat niet iedereen hetzelfde in elkaar steekt, en daarbij is de ene leerkracht nu eenmaal gewoon beter dan de andere.
Lekker dan als je op een VS een exemplaar treft waar je slecht mee kan opschieten. Zit je daar meteen 8 jaar aan vast (of is het 6? nou ja, maakt niet uit).
Ik ben meer van de risicospreiding. Als je regelmatig een andere leerkracht hebt, zit het soms wat tegen maar soms ook mee.
Ja en nee. Het antroposofisch denken ziet de mens als een geheel en wijst in principe niemand af en deelt niemand in hokjes. Ikzelf vind dat een mooi en fijn idee maar in de praktijk kan het lastig zijn als een kind dyslexie heeft, of ass, en niet de juiste hulp krijgt omdat de antroposofie bijvoorbeeld niet in ass geloofd. Het antroposofisch denken gaat uit van de acceptatie van elk mens. En ik heb begrepen dat leerkrachten op de vrije school heel veel tijd en energie stoppen in het leren kennen van de leerling en het gezin. Leerkracht op een antroposofisch vraagt echt toewijding.
Dit weet ik van een goede vriendin van mij dat uit een antroposofisch gezin komt. Mijn moeder heeft zelf ook met het idee gelopen om mij er op te doen maar de vrije school bij ons in de buurt had betrokken ouders die nogal -in haar ogen- zwaar in het (christelijk) geloof stonden. Dit was voor R.S. met zijn minderen kanten in het nieuws kwam.
Philou schreef op 03-02-2023 om 12:10:
[..]
Ja en nee. Het antroposofisch denken ziet de mens als een geheel en wijst in principe niemand af en deelt niemand in hokjes. Ikzelf vind dat een mooi en fijn idee maar in de praktijk kan het lastig zijn als een kind dyslexie heeft, of ass, en niet de juiste hulp krijgt omdat de antroposofie bijvoorbeeld niet in ass geloofd. Het antroposofisch denken gaat uit van de acceptatie van elk mens. En ik heb begrepen dat leerkrachten op de vrije school heel veel tijd en energie stoppen in het leren kennen van de leerling en het gezin. Leerkracht op een antroposofisch vraagt echt toewijding.
Dit weet ik van een goede vriendin van mij dat uit een antroposofisch gezin komt. Mijn moeder heeft zelf ook met het idee gelopen om mij er op te doen maar de vrije school bij ons in de buurt had betrokken ouders die nogal -in haar ogen- zwaar in het (christelijk) geloof stonden. Dit was voor R.S. met zijn minderen kanten in het nieuws kwam.
Er zitten zeker ook mindere kanten aan de Vrije School. Voordat ik mijn kind er aanmeldde heb ik echt wel gepeild hoe dogmatisch de school omging met de in mijn ogen toch ook erg onwetenschappelijke kanten van de antroposofische denkbeelden. Dat viel bij ‘onze’ school gelukkig mee, ook in de praktijk. Zeker geen ontkenning van autisme of dyslexie of dat soort extreme dingen.
Op onze school werd het in mijn ogen waargemaakt, dat de leerkracht een stap extra doet voor de relatie, en dat die langjarige verbintenis daar bij past. Het werd geformuleerd als vooral een opdracht voor de leerkracht. Het zal zeker niet in alle gevallen goed uitpakken maar het uitgangspunt dat je je als leerkracht nooit aan het contact onttrekt en altijd de verbinding blijft zoeken en je best blijft doen het kind te ‘bereiken’ vond ik heel erg sterk aan deze school en ik heb het dus ook echt zo ervaren. Er zijn (natuurlijk!) ook kritische dingen op te merken over deze school en dit schooltype, maar ik heb echt nooit het gevoel gekregen van de leerkrachten: nu zijn we er wel klaar mee. Op de school daarvoor had ik dat wel.
Eens met Mija; die ervaring had ik ook op een vrije school (VO). Maar Milkyway kan ook eerst aan een verbetering met juf werken door in gesprek te gaan, voor ze haar kind van school laat veranderen. De vrije scholen zijn niet ruim gezaaid; vaak verder van huis en meer afstand met vriendinnetjes. Verhaal wordt anders als er een vrije school om de hoek ligt.
Ik kan genieten van de getuigschriften van de kinderen; vol opmerkingen van de docenten over eigenschappen van kind, die ik zelf niet eens zag. Schriften met complimenten deden mij mijn kind anders leren kennen.
Schooljaar loopt nu natuurlijk ten einde. Maar als er geen klik is met de juf en geen uitzicht op verbetering komend jaar kan je een andere school overwegen. Soms is er gewoon geen match. Al denk ik dat jouw kind sowieso wel na de zomer een andere leerkracht heeft...
