Regulier naar speciaal onderwijs
Hoi allemaal,
Ik heb een zoon van 7 op het reguliere onderwijs zitten.
Hij zit nu in groep 3 . Dit schooljaar blijkt echter dat hij het niveau en tempo moeilijk bij kan houden . Ook al krijgt hij overal begeleiding en hulp bij. Hij kan niet zelfstandig aan het werk.
Hij heeft een taal ontwikkeling stoornis (TOS). Ieder schooljaar zie ik dat hij moeite heeft om alles bij te houden en dat uit zich soms in gedrag. Hij heeft de jaren op deze basisschool al dingen laten zien zoals leraar bijten,bespugen en een juf in het gezichts slaan. Ik gaf aan dat ik dit niet normaal vind dat er echter een oorzaak moet zijn werdt dit van tafel afgeschoven.
Ik was volgens school een ouder die uit was dat haar kind een stempel kreeg dat hij iets zou hebben.
Echter nu is hij getest en hij blijkt een autisme spectrum stoornis niveau 2 te hebben en is zwakbegaafd (IQ 73). En daarnaast nog TOS
Wij willen een plek voor hem wat bij hem past, maar school houdt dit tegen. Ze vinden dat ik als ouder hem zijn veilige plek en vrienden ontneemt door hem daar weg te halen.
Mijn vraag wat zou jullie doen en wat kan ik doen om hem naar de juiste plek onder te brengen.
https://www.autisme.nl/over-autisme/onderwijs/een-passende-school-vinden/
'De juiste plek' bestaat helaas niet. De kwaliteit van speciaal onderwijs laat op veel plaatsen echt te wensen over. Te grote, te drukke klassen, te weinig ordelijkheid en rust. Je kunt gerust eens om je heen kijken maar zo makkelijk is het niet.
Laat je adviseren door de NVA, word lid.
https://www.onderwijsconsulenten.nl/
Met deze diagnose kun je advies vragen aan onderwijsconsulenten. Met een beetje mazzel kennen ze de scholenkaart in je buurt en kunnen je informeren over de kwaliteit en de mogelijkheden van het speciaal onderwijs.
Het kan zeker goed gaan maar het is niet gezegd dat het beter gaat op het speciaal onderwijs. Zeker nu er diagnoses zijn en de school duidelijk is wat de beperkingen zijn kan het best dat het nog lang vol te houden is op de basisschool.
Kinderen met een verstandelijke beperking gaan soms wel wat vroeger van school naar praktijkonderwijs, bijvoorbeeld na groep 7.
Overigens ben je afhankelijk van het samenwerkingsverband van de school die moet zorgen voor een toelatingsverklaring voor het speciaal onderwijs. Omdat zij dat ook moeten betalen, dus je hoopt maar dat de afweging om regulier of speciaal onderwijs te bieden allen op onderwijskundige gronden is, maar er kan ook financiële druk zijn.
Verandering is lastig voor een kind met autisme. Je kunt ook kijken wat je voor je zoon kunt doen buiten de schooltijden. Een bezigheid die hij leuk vind en zijn zelfvertrouwen stimuleert. Zorgen voor dieren of paardrijles. Gamen. Een muziekinstrument. Heeft hij zijn zwemdiploma's al? Zeker bij autisme, en dan ook nog een TOS zou ik hem de kans geven om veel met de computer te werken, het liefst bij jou in de buurt zodat je dingen snel uit kunt leggen of toe kunt lichten.
Wat ik heb gehoord is een intelligentietest, zeker bij autisme, niet altijd een heel vast gegeven. Het is moeilijk te meten en vaak een momentopname. Daarom is het bij mijn kinderen nooit gedaan was de motivatie en achteraf snap ik dat heel goed en ben er wel blij mee.
Hoe krijgt je zoon ondersteuning bij zijn TOS? Is daar nog wat mee te doen voor jullie zelf?
Je kunt bij de kinderboekenwinkel, en natuurlijk tegenwoordig op internet, spelletjes en boeken vinden waarmee je zelf meer tekst hebt en mogelijkheden voor het speels oefenen van spreekwoorden en gezegden en het hanteren van emoties want dat is wat meer uitdaging bij autisme. Uiteraard steeds controleren wat dat doet met je zoon of hij het leuk en interessant vind en er plezier in heeft en hij er wat mee leert.
Kijk op de website van de NVA waar een AIC in je buurt is, een open ochtend of middag waar je andere ouders kunt ontmoeten die een kind hebben met autisme, een vrijwilliger of andere mensen met autisme.
Bedankt voor jullie inzichten.
Ik weet dat er in de jaren veel is verandert in het speciaal onderwijs.
Ik zelf heb zelf ook TOS en heb vroeger zelf op speciaal onderwijs gezeten.
Ik weet dat de school veel probeert te doen voor mijn zoon. Er wordt alleen zo op gehamerd dat hij mee moet met de rest van de klas. Zelf begint hij te zien dat alles bij hem anders gaat dan bij andere. Hij krijgt extra lessen tussendoor in de pauze zit hij alleen binnen.
Als ik aan hem vraagt of hij alleen binnen zit fijn vind zegt hij ja. Want hij kan gewoon zich zelf zijn. Als je kind zegt dat hij dan een moment heeft dat hij zichzelf kan zijn doet het me zeer.
Als er iets is gebeurt op school en hij uit zich niet op school maar krijg hele boze buien thuis waarbij het soms zo erg is dat hij zichzelf of andere pijn doet en ik geef dat aan van dit is er gebeurt op school en thuis heeft hij het geuit, krijg ik te horen dat ik me er niet mee mag bemoeien wat er op school gebeurt. En omdat hij boos word thuis voor iets wat op school is gebeurt is dat de schuld van de ouders.
Als er dingen op school verandert zoals een andere juf voor de klas de volgende dag. Heb ik een probleem om hem naar school te brengen. Als ik eindelijk zo ver bent dat hij naar school gaat vouwt hij zich om een lantaarnpaal heen en zijn er 2 juffen nodig om hem naar binnen te brengen. Vervolgens als ik hem ophaalt komt de juf mee om te melden dan zijn jas stuk is door hem s ochtends naar binnen te trekken. Als ik niet weet van veranderingen of wat dan ook naar mij communiceren weet ik niets en kan ik hem niet helpen.
Verder proberen wij hem overal te helpen. Dingen die hij leuk vind stimuleren wij. Zwemles krijgt hij 1 op 1. En dat vind hij erg fijn
Dat kinderen dan thuis hun stress laten zien geeft aan dat ze te veel prikkels opdoen op school.
Hoe is dat in lockdown gegaan? Kinderen met autisme doen het vaak beter als ze meer in alle rust thuis kunnen zijn en komen dan ook soms beter tot leren.
Er is sprake van de keuzemogelijkheid om kinderen dagdelen thuis te laten, zou dat hier ook mogelijk zijn? Juist omdat hij teveel prikkels oploopt op school.
Bijvoorbeeld alleen in de ochtend naar school en dan op woensdag de hele dag thuis?
En als de leerkrachten dat ontkennen dat het aan school ligt dan hebben ze te weinig inzicht in hoe het werkt bij autisme. Dat kan.
Wat dat aangaat is het speciaal onderwijs mogelijk eenvoudiger omdat meer mensen snappen waar het over gaat en aanpassingen dan beter bespreekbaar zijn.
Maar mogelijk zijn aanpassingen ook bespreekbaar samen met een onderwijsconsulent. En informeer je naar speciaal onderwijs.
Mijn dochter had vanaf groep 3 problemen met naar school gaan vanwege de drukte en het onbegrip. Ik wilde haar heel graag al op de basisschool naar speciaal onderwijs maar dat is mij niet gelukt. Maar ook op het speciaal onderwijs waar ze in het vervolgonderwijs toch terecht kwam lukte het haar niet om de hele week onder de mensen te zijn. Maar daar was wel meer begrip voor.
En ze heeft ook haar middelbare schooldiploma gehaald met een vaste vrije dag, de mogelijkheid om zich met een kaartje aan een les te onttrekken en extra thuiswerken.
Ik heb begrepen dat men dat ook wil voor het reguliere onderwijs want dat kan het mogelijk maken dat kinderen daar dan kunnen blijven. Het is een realistische optie.
Overigens als mijn dochter het niet lukte om naar school te gaan had het geen zin om haar te dwingen en dat raad ik jou ook af. Dat kan de stress juist doen toenemen. En dan later het drama thuis. Want ze voelen zich echt niet goed en machteloos en bang.
Maar er zijn nog steeds mensen die dat adviseren.
Als dochter niet naar school kon dan haalde ik in elk geval huiswerk voor haar op ook op de basisschool en dat maakten we thuis. Want het is vooral belangrijk dat ze een doorlopende leerlijn hebben en niet dat ze doorlopend naar school gaan. Het gaat om het onderwijs.
Het 1 op 1 zwemles lijkt me inderdaad echt fijn, heel goed. Kinderen kunnen veel profiteren van 1 op 1 leren en aandacht. In een groep sneeuwen ze onder en snappen al snel niet waar het over gaat of zijn te bang om vragen te stellen of worden niet begrepen of het is gewoon visueel of wat geluid en beweging betreft te druk.
Mijn kinderen hadden pariculiere zwemles met kleine groepjes en een paar zwemleerkrachten ertussen in een kalm tempo en plezierig zonder opgejaagd te worden. Wat je wel kon zien in het bad even verderop waar een matrone van de zwemschool de groep stond te drillen.
En dat de school je kind in de pauze binnenhoudt lijkt me ook prima. Vooral in de pauze wordt er nogal eens gepest en weet een kind niet wat het moet doen om de tijd te vullen laat staan om aan te sluiten bij de andere kinderen zonder dat het daarbij geholpen wordt met instructie en voordoen. Even bijkomen van een drukke ochtend kan dan juist een prima alternatief zijn. Zodra het kon fietste mijn zoon op de basisschool tussen de middag naar huis om even tot zichzelf te komen. Even alleentijd. Prima. Dat heeft de school dan wel goed begrepen. Er zijn ook scholen waar dat echt niet kan.
Is het samenwerkingsverband al betrokken door de school. Zoals je het vertelt, krijg ik het gevoel dat de school eigenlijk niet zo goed snapt wat je kind nodig heeft. Dit betekent niet dat je kind meteen beter af is op een andere school, maar dat de school bewust gemaakt moet worden van de problematiek van je kind. Het samenwerkingsverband kan daar mee helpen. Als zij niet bereidt zijn om te komen, kan je een onderwijsconsulent inschakelen.
Met een IQ van 73 zit hij waarschijnlijk 'te hoog' voor het speciaal onderwijs, en in de bandbreedte van speciaal basisonderwijs en gewoon basisonderwijs. Het verschilt heel erg per samenwerkingsverband in hoeverre kinderen in het sbo of in het gewone basisonderwijs worden opgevangen. Maar als er sbo beschikbaar is in de buurt, lijkt het me goed om daar te gaan informeren wat zij voor hem kunnen betekenen.
Je kind heeft te lijden onder het niet kunnen voldoen aan de verwachtingen op school. Dat uit zich in agressief gedrag, grote weerstand om naar school te gaan, en mogelijk meer 'onzelfstandigheid' op school dan je op grond van de moeilijkheid van het werk zou verwachten. School ziet echter een kind dat zich veilig voelt op school en vrienden heeft. Dat zijn nogal tegenstrijdige perspectieven. Ik denk dat jullie daarover in gesprek moeten. Het kan best zijn dat het probleem (met welbevinden van kind) binnen school oplosbaar is, als de leerkracht jullie signalen serieus neemt en misschien ook open staat voor bovenschoolse begeleiding. Op https://researched.eu/livestream-researched-heerlen/ staat een lezing over 'Werkhoudingsproblematiek', maar veel daarvan is van toepassing op alle problemen met welbevinden op school.
Ik denk niet dat je kind hoeft te lijden onder het vaak krijgen van één-op-één begeleiding, mits die begeleiding het kind in staat stelt om goed 'mee te doen' met de klassikale momenten. Op het moment dat het niet meer lukt voor kind om zinvol mee te doen met de klassikale momenten en de één-op-één begeleiding komt 'in plaats van' klassikale instructie, dat is het moment dat je de handdoek in de ring moet gooien en echt doordrukken dat kind naar een andere (sbo) school gaat.
SO (cluster 2) voor kinderen met een TOS is er juist voor kinderen met een IQ vanaf 70. Niet lager! Denk dat Syboor in de war is met SBO. Ik ken 2 kinderen die op zo'n school heeft gezeten van Kentalis en die waren allebei heel erg tevreden. Het is wel zo dat het autisme daar niet de boventoon mag voeren, de TOS moet het hoofdprobleem zijn en het autisme een bijzaak zeg maar.
Maar je kind zit in groep 3, is het een idee om hem gewoon te laten doubleren? Of geef je zelf de voorkeur aan SO?
Hoi allemaal,
Bedankt voor de berichten. Ik heb de afgelopen weken mij overal in verdiept. Ik ben scholen in de buurt gaan bellen vragen wat voor onderwijs bieden zij en wat voor kinderen zitten daar op school en zou mijn zoon daar tussen passen enz.
Verder hebben wij gekeken naar wat zijn huidige school allemaal doet voor mijn zoon. Daaruit blijkt dat school hem graag wil helpen maar te gefocust is op de doelen die er gehaald moet worden in het schooljaar. De druk ligt hoog en ook al gaven ze begin van het schooljaar aan van hij kan de tempo en niveau niet aan hebben zij dit niet aangepast. Ze blijven maar zeggen dat hij het moeilijk heeft met de werktempo en niveau.
Ik heb aangegeven van laat de druk zaken. Ik zie een kind die heel hard zijn best doet heel hard werkt maar meer moeite krijgt om naar school te gaan. Vaker boze buien als we naar school toe moeten. Maar de antwoord die ik krijg is we wachten de sito toets af en daarna kijken we wel verder. Mij maakt het niet uit of hij groep 3 over moet doen. en ik snap het is een heel raar jaar met die corona maar een kind die van groep 2 naar groep 3 ging met al een achterstand en nu weer zo'n raar jaar kan je niet aan blijven trekken.
Bij Kentalis is hij een paar jaar geleden getest en die zei dat er een trajectbegeleiding gestart moest worden alleen dit moest school regelen. School heeft echter dit nooit gedaan blijkt achteraf. Ik heb een jaar lang bij school iedere maand aangeklopt met de vraag of ze de trajectbegeleiding hadden geregeld. Daarop kreeg ik de antwoord nee we hebben jullie handtekening nodig om dat te kunnen starten maar die krijgt je snel. Totdat ik boos werd en zei nu wil ik die papieren om mijn handtekening te zetten. Ik kreeg te horen van school sorry maar hij heeft er geen recht op. Terwijl kentalis met heel wat anders tegen ons heeft gezegt.
maar doet school op hun manier hun best, ik denkt het wel. Willen ze geld uitgeven voor externe begeleiding, ik denk het niet. We hebben gevraagd aan school of iemand van sbo op school mag observeren om te kijken wat het beste is voor onze zoon of hij meer begeleiding nodig zou hebben willen zij niet aan meewerken. Wij als ouders moeten school vertrouwen dat ze alles doen voor onze zoon. En of wij ons niet meer willen bemoeien. Waarom laten ze niet iemand er naar kijken? Hebben ze wat te verbergen iets wat wij niet weten?
Wij hebben besloten om te wachten na zijn sito toets dan hebben wij een gesprek met school weer en hopelijk is de begeleiding dan gestart thuis. Deze wilde ook graag een gesprek voeren met school en dan zien we het wel weer.
Hoi vrolijkheid,
Ik zou toch eens naar de huisarts gaan met je hulpvraag. Zou het kunnen dat hij of zij een verwijzing naar Kentalis kan maken? Zo is het bij ons begonnen. Gehoor testen etc.
Om door te kunnen pakken zul je een heel dossier op moeten gaan bouwen, mocht je je kind als nog op speciaal onderwijs willen krijgen. Onze iber heeft een ondersteunings arrangement aangevraagd bij speciaal onderwijs. Dit heeft maanden geduurt voor dit rond was. Daarom zou ik zeker een gesprek aanvragen bij haar. Ze horen dit op te pakken.
Wat ik ook heb gedaan is een hele goede logopediste gezocht, gespecialiseerd in Tos. Misschien is dat een tip voor je?
Sterkte. Ik weet hoe zwaar het is en je tig keer van het kastje naar de muur gestuurd kunt worden maar mijn advies, geef niet op en blijf vechten.
Ik heb veel aan het boek van Heleen gehad, het heet, vechten voor mijn kind met Tos.
Wat je als ouder kunt doen , is een onderwijsconsulent inschakelen:https://www.onderwijsconsulenten.nl/
Deze kan je ondersteunen om in ieder geval het verhaal helder te maken (voor jullie, voor school) en adviseren welke stappen je verder kunt zetten. Op deze manier hoef je er niet 'alleen' met school uit te komen.
Heleen Gorter heeft ook een website. Hoe belangrijk het aanreiken van tekst is voor de sociaal emotionele ontwikkeling van een kind en jezelf met tips voor materiaal.
Wat me trof is de titel van het boek 'vechten voor mijn kind met TOS'.
Dat dat nodig is, zover lopen we nog achter. Het was hier ook vechten voor mijn kind met autisme. Dat weet je niet vooraf.
En dat scholen niet gewend zijn om geld uit te geven aan maatwerk ook al ligt dat op de plank. Ze zijn zeer bedreven in het ontwijken van die vraag door ouders.
Inderdaad zou ik steun zoeken bij de onderwijsconsulenten. Zij hebben daar meer tekst bij dan jij. Iedere ouder moet blijkbaar weer opnieuw het wiel uitvinden. Ja, of bij Kentalis. De instelling kan vaak ook goede adviezen geven.
Wij hebben veel gehad aan professionals in het veld, ook van de beoogde school, terwijl mijn zoon nog op de basisschool zat. En toch heeft het nog tot over de helft van het brugjaar geduurd voor de financiering van het speciaal onderwijs rond was. Gelukkig was hij toen wel al begonnen in de brugklas.
Hoi Annej
Ik heb ook enorm veel aan haar boek gehad. En veel traantjes weg gepinkt omdat het zo enorm herkenbaar is bij mijn kind. Ik kan hem je echt aanraden vrolijkheid.
Volgende week hebben we een intake voor een ambulatorium bij kentalis, daar is ruim een jaar overheen gegaan en in mei komt ons kind nogmaals voor bij de commissie bij speciaal onderwijs.
Wat een engelen geduld moet je toch hebben. In totaal zijn wij ruim 4 jaar bezig met " wat is er toch met hem, die wel bekende vinger er niet op kunnen leggen". Tot één juffrouw echt naar hem keek en met Tos kwam.
Inmiddels 6 jaar logopedie. Waarvan we er 4 hebben gehad. Gelukkig nu een hele goede gevonden en ook helpt op sociaal emotioneel vlak.
We hopen dat hij daar na de zomer mag starten.
Wilde dit gewoon even delen omdat ik weet wat een intensieve weg je af kunt leggen... wil je topic niet kappen maar vooral erkenning geven in wat een verdriet het kan geven...
Maar hou vol.
Mijn bericht is een beetje door elkaar gemixt las ik nu.
Dat is dus wat het met me doet.
Ik bedoelde 4 verschillende logopediste gehad en we hopen dat hij na de zomer naar speciaal onderwijs mag. En na de zomer start zeker het ambulatorium.
Kind heeft ook één jaar pmt gedaan vrolijkheid. Misschien is dat nog een tip voor je om je daar in te verdiepen. Maar onze jongen was heel stil.
Nu kunnen we echt gesprekken met hem voeren, na al deze gerichte hulp. Maar we zijn er nog lang niet.
