Schoolkeuze voelt niet goed
Het is nogal een lang verhaal, sorry, maar het gaat om het volgende:
In april wordt onze dochter 4. Mijn (binnenkort ex-)man en ik werden het niet eens over de schoolkeuze. We hadden een Jenaplanschool bezocht (vond hij te wit, kinderen zijn half Marokkaans) en een buurtschool bij ons achter. Een leuk schooltje met een bevlogen directeur en veel diversiteit. Maar het type kinderen dat daar komt, en hun ouders, sluit zo niet aan bij hoe wij zijn. We wonen in een volksbuurt, dus het is allemaal wat rauw. Er zitten ook best wat kindjes met problemen thuis.
Omdat op de Jenaplan blijkbaar sprake is van redelijk wat personeelswisselingen, ben ik uiteindelijk meegegaan in de voorkeur van mijn man voor de buurtschool. Een buurvrouw maakte laatst een opmerking over hoe kinderen in onze wijk letterlijk van zich af moeten kunnen slaan. Dat gesprek ging over die buurtschool, waar haar kinderen ook heen gaan.
Toevallig sprak ik de directeur voor wat anders, en legde hem dit voor. Ik had gehoopt gerustgesteld te worden, maar hij bevestigde dat deze mentaliteit een aandachtspunt is waar ze hard aan werken. Er is wel verbetering, maar het is er nog.
Onze dochter is een zacht meisje dat echt nooit zo van zich af zou bijten en er erg van onder de indruk is als een ander dat wel doet. En eerlijk gezegd vind ik dat ook heel goed. Voor jezelf opkomen is heel goed, maar niet met een soort van vechtersmentaliteit. Ook baart het social niveau mij zorgen. Het sluit niet aan bij hoe wij in het leven staan. Wij zijn erg bewust met gezonde voeding, taalgebruik, respectvol met elkaar omgaan, geen drugs, alcohol of tabak.... Ik vind het moeilijk uit te leggen zonder hautain te klinken, maar ik denk/hoop dat jullie wel begrijpen wat ik bedoel.
Het gesprek met de directeur heeft me ontzettend aan het twijfelen gebracht. Het voelt gewoon niet goed om onze dochter daar te brengen. Mijn man ziet geen probleem, maar die woont nog maar vier jaar in Nederland en heeft geen flauw idee van de sociale structuren. Het enige wat hij belangrijk vind, is dat er veel andere moslims op school zitten. Er viel en valt niet te praten over een andere school, tenzij van hetzelfde karakter of de islamitische basisschool. Dat laatste is voor mij ook een no-go, vanwege o.a. de kledingvoorschriften en omdat die school in onze stad zelfs onder moslims heel slecht aangeschreven staat.
Ik vind diversiteit belangrijk, maar zeker ook het karakter van de school en de schoolbestuur. En eigenlijk realiseer ik me nu, dat de school bij ons achter ons op die punten absoluut niet past bij onze visie, karakter en opvoeding. Mijn man deelt die visie, maar het aantal moslims op school weegt voor hem zwaarder, minder is niet bespreekbaar.
Daar komt trouwens bij dat onze dochter niet bij de bso kan blijven waar ze nu zit en waar haar zusje naar het kdv gaat. Die brengen en halen namelijk niet naar deze school. Ik heb daar al over gebeld, maar er is echt geen mogelijkheid. De bso die bij de buurtschool hoort, heeft hetzelfde karakter als de school. Dus ook niet fijn. Ik heb een paar gastouders gebeld, maar die zitten allemaal vol. Los van praktische probleem (twee kinderen naar verschillende adressen brengen in de ochtend met daardoor een hoop tijdverlies wat vanwege zijn werk door mij moet worden opelost), zou onze dochter dan dus naar een school én een bso gaan waar ik me helemaal niet goed bij voel. Het kdv waar ze nu zitten is een duurzaam kdv met een visie en handelswijze die heel erg bij ons past. Vindt ook mijn man.
Wat nu? Mijn gevoel zegt: niet doen die school. Maar misschien stel ik me aan? Moet ik de discussie weer aanzwengelen, met een kans dat het voor de rechter komt?
We zitten al bij een mediator voor onze scheiding, en ik wil dit bij het volgende gesprek over twee weken aankaarten. Dus tips, of ervaringen met soortgelijke situaties zijn welkom.
p.s. onze dochter is nog niet ingeschreven op een school
Rhonda schreef op 17-10-2021 om 17:25:
[..]
Mensen zonder rijbewijs kunnen echt wel hun kinderen naar school brengen hoor! Ook als de een op de creche zit en de ander op school.
Dat snap ik. Wij brengen dochter zelf nooit met de auto, maar school is maar vijf minuten lopen en we hebben maar één kind. Maar in een ander topic werd al geschreven dan TO de kinderen steeds moest brengen en halen van en naar vader als ze bij haar ouders was, vanwege ex geen rijbewijs en slecht OV. En de vader zit met werk en redt het logistiek sowieso al niet in de ochtend. Mijn vraag is dan ook hoe ze dat gaan doen met co-ouderschap?
MamaE schreef op 17-10-2021 om 17:29:
[..]
Dat snap ik. Wij brengen dochter zelf nooit met de auto, maar school is maar vijf minuten lopen en we hebben maar één kind. Maar in een ander topic werd al geschreven dan TO de kinderen steeds moest brengen en halen van en naar vader als ze bij haar ouders was, vanwege ex geen rijbewijs en slecht OV. En de vader zit met werk en redt het logistiek sowieso al niet in de ochtend. Mijn vraag is dan ook hoe ze dat gaan doen met co-ouderschap?
Als ik tussen de lijnen lees mag opstartster dan nog elke ochtend opdraaien voor het vervoer. En haar kinderen bij haar ex gaan ophalen om ze naar school te brengen.
Ik zou dus dat logistieke deel wél ook gebruiken. Dat jij de halve ochtend-shift zo'n beetje altijd doet en niet nog extra tijd kwijt wil zijn / ook op tijd op je werk moet raken.
Biebel schreef op 17-10-2021 om 12:03:
[..]
Normaal ben ik het helemaal met je eens. Maar hier heeft moeder gefundeerde redenen en een slecht gevoel. (Redenen beginnen met logistiek, gevoel gaat over of haar kind zich daar thuis voelt). Voor de meeste van ons zijn dat voldoende argumenten om een andere school te kiezen.
Maar vader vindt dat blijkbaar niet belangrijk. Die hecht meer waarde aan een hoger percentage kinderen met islamitische ouders. Nou kun je daar wat van vinden - maar je kunt ook bedenken dat deze vader blijkbaar wel heel gevoelig is voor cijfers en die daarom gebruiken om je buikgevoel en de logistiek te onderbouwen.
Vandaar ook het laatste stukje 😉.
Echter heeft moeder hier toch echt met een vader te maken en ze zullen hier samen uit moeten komen. Ze heeft er al eerder een topic over geopend een paar maanden terug. Wij kunnen haar gelijk geven zoals het vorige topic, maar dat zal haar man niet zo zien.
'Je hebt het over logistiek en dat dat op jouw neerkomt vanwege het werk van je man en ook over dat jullie co-ouderschap gaan doen.'
Ik zou logistiek niet als vanzelf naar jezelf toetrekken, maar als probleem dat voor allebei hoort bij die schoolkeuze.
Tip, naast alle goede tips van Mija: verken eerst vooral met elkaar de problemen en ga niet te snel op je eigen keuze voor een oplossing zitten.
Tsjor
SuzyQFive schreef op 17-10-2021 om 23:20:
[..]
Echter heeft moeder hier toch echt met een vader te maken en ze zullen hier samen uit moeten komen. Ze heeft er al eerder een topic over geopend een paar maanden terug. Wij kunnen haar gelijk geven zoals het vorige topic, maar dat zal haar man niet zo zien.
Ik heb dat vorige topic ook even gelezen. Lastig, dit sleept dus al een hele tijd aan, er is al in relatietherapie aan gewerkt en er zit van vaders kant kennelijk totaal geen beweging in. Het is de vraag of dit nu via mediation wél kan worden opgelost. Ik las eens iets als: mediation is geschikt als twee mensen kunnen en willen 'bewegen'. De opdracht van een mediator is om eruit te komen. Als één van de twee helemaal niet wil bewegen, richt de mediator zich tot de andere partner om een oplossing te bereiken. In dat geval trekt de partner die tot compromissen bereid is vaak in heel veel opzichten aan het kortste eind. Dat trof mij want ik had zo'n dwingende partner waar ik van wilde scheiden en voor mij is dat reden geweest om een eigen advocaat in de arm te nemen. Ik was enorm klaar met op eieren lopen en toegeven voor de lieve vrede. Ik wist ook dat ik mezelf met al die toegevingen in de vingers zou snijden. Ik wilde juist van zijn klemmende greep op mijn leven en beslissingen áf.
Dat gezegd hebbend: dat vader een andere gevoelsmatige prioriteit heeft mág natuurlijk. Dat 'wij het allemaal met TO eens zijn'*, komt omdat wij een vergelijkbaar perspectief hebben en vergelijkbare dingen belangrijk vinden. Dat vader de moslimachtergrond van leerlingen van doorslaggevend belang kan vinden, komt ons als doorgewinterde westerlingen zonder affiniteit met religie vreemd en ouderwets voor.
*Niet iedereen was het overigens met TO eens in dat vorige draadje. Er waren verschillende forummers die pleitten voor de dichtstbijzijnde school vanwege de vriendjes in de buurt en de zelfstandigheid van de kinderen. Hoewel het om een totaal ander argument gaat dan dat van vader, had de buurtschool dus ook best een aantal supporters.
MevrouwKrul, ik denk bij nader inzien dat je het misschien niet moet hebben van argumenten maar van 'stellen', net als wat hij doet. Vooral als hij op meer terreinen zo vasthoudend is. Is dat zo of is vooral dít punt heel belangrijk voor hem? Is hij dat je altijd wel meebeweegt als hij koppig aan zijn wensen blijft volhouden? Doe het eens een keer niet en kijk wat er gebeurt als jíj een keer een harde grens stelt. Misschien kan de mediator helpen om op een ander terrein een 'toegeving' te vinden waardoor hij het kan slikken. Ik zou het dan vooral op het praktische gooien, wat in het vorige draadje ook al gezegd is: de ochtendspits is al stressvol genoeg zonder een kwartier omfietsen met twee kinderen. Ook voor mij (met ADD en géén ochtendmens!) zou dat een absolute no go zijn geweest! Ik heb er als alleenstaande ouder altijd een punt van gemaakt complicerende factoren waar mogelijk te vermijden en dan nóg is het vaak stressvol. In jullie situatie vraag ik me daarnaast nog af: als hij niet mee bij jullie in huis woont en de kinderen zijn de helft van de tijd bij hem: hoe gaat hij dat dan doen? Verwacht hij dan dat jij dat op je neemt? Ik zou enorm zorgvuldig en vanuit jouw eigen behoeften kijken naar het inrichten van dat co-ouderschap. Als je man op andere terreinen net zo dwingend is als op dit terrein, kan dat voor jou heel lastig uitpakken. Aan de andere kant kan het je als ADHD-er ook heel veel opleveren omdat je in de tijd zonder je kinderen kunt rusten, ontprikkelen en opladen. Maar net als met die beslissing over school zou ik zeggen: zet jezelf en wat jij nodig hebt om je ouderrol te vervullen voorop en ga niet strijden over principes en meningen. Over meningen kun je eindeloos discussiëren. Over wat je nodig hebt om te functioneren eigenlijk niet (al doen sommige mensen dat evengoed). Maar als je man jou op dat terrein bestrijdt, zal een mediator in ieder geval zien dat je man jouw grenzen overschrijdt. Dat kan wel een verschil maken in de strategie van die persoon. Hij/zij zal niet willen meehelpen aan het in de hoek drukken van één van zijn klanten. Terwijl conflicten over 'opvattingen' veel minder zichtbaar maken welke dynamiek er speelt.
Ik vul veel in! Is dit niet van toepassing op jouw situatie mevrouw Krul, beschouw het dan vooral als niet-geschreven. Haal eruit waar je wat aan hebt en vergeet de rest.
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:07:
'Je hebt het over logistiek en dat dat op jouw neerkomt vanwege het werk van je man en ook over dat jullie co-ouderschap gaan doen.'
Ik zou logistiek niet als vanzelf naar jezelf toetrekken, maar als probleem dat voor allebei hoort bij die schoolkeuze.
Tip, naast alle goede tips van Mija: verken eerst vooral met elkaar de problemen en ga niet te snel op je eigen keuze voor een oplossing zitten.
Tsjor
Ha, je ziet Tsjor dat ik een draai heb gemaakt. Sorry 😂. Ik loop op de feiten vooruit en heb wat minder vertrouwen gekregen in de mogelijkheid het via communicatie op te lossen.
Ik ben het wel met jou eens dat de logistieke problemen van beide zijn. Als je dat zo in de mix doet en hij kan of wil absoluut niet bijdragen aan een oplossing, is dat een extra argument waarom het dus niet kan.
Ik heb eens ooit van iemand de tip gekregen: Ga uit van het normale, doorloop netjes alle stappen. Als dan blijkt dat het normale niet mogelijk is, kun je ook uitleggen waarom een andere oplossing moet worden gekozen. Ik heb ervaren dat dit heel erg waar is, ook als er in de buitenwereld geopereerd moet worden. Als die wordt meegenomen in de normale stappen en ziet dat dat spaak loopt, wordt het meestal begrepen je je ex af en toe de pas afsnijdt. Als de buitenwereld de dwingende houding van de ex niet ziet, vinden ze jou een dominante ex-vrouw en de man zielig.
Oftewel: voer de gesprekken consequent alsof je er vanuit gaat dat je er samen uit gaat komen, ook als dat in de praktijk zelden lukt. Stel je coöperatief op. Speel stug een kalme, constructieve rol. Een enkele keer lukt het dan tot je grote verrassing om er samen uit te komen. Lukt het niet dan pak je de ruimte die er is om een knoop door te hakken. Die ruimte is natuurlijk wel een ding. Daarom is de inrichting van dat co-ouderschap zo belangrijk. Je moet zien te voorkomen dat je overal over moet soebatten. Google eens naar parallel ouderschap.
