Stoeien op school vraag
Mijn vraag gaat over het stoeien tijdens de pauzes op de school van mijn dochter. Ze zit in groep 6 en er wordt elke dag met de hele klas leuk gespeel-stoeid op het schoolplein. Dit gaat soms fout of bijna fout en raken kindjes bezeerd. Dochter heeft een keer een tand gebarsten (niet gebroken) door een val tijdens het stoeien maar ook hoor ik van nagels die blijven hangen en anderen krassen en kids die hun hoofd hebben gestoten.
Vandaag kwam dochter thuis met een mega paniekaanval want een jongen uit haar klas, waar ze het goed mee kan vinden, heeft tijdens het speelstoeien een vechtsport drukpunt techniek toegepast, terwijl hij op haar zat. Ze lag dus op de grond terwijl hij haar net onder haar oor, op de halsslagader klem drukte met zijn vinger heel diep in haar nek. Hierdoor werd het zwart voor haar ogen en voelde ze alsof ze bijna ging flauwvallen. Natuurlijk heeft ze meerdere keren stop geroepen. Maar het was een ander kindje dat de jongen er op tijd vanaf kon halen.
Ik heb inmiddels fijn met de ouders van de jongen gesproken en ik ken de jongen al jaren, het is een goede jongen. Hij heeft het allemaal verkeerd ingeschat en heeft enorme spijt dat hij dus kennelijk zo over haar grenzen is heen gegaan, terwijl hij dacht dat het allemaal nog leuk spel was.
Daarna heb ik juf bericht (dat doen en mogen de ouders), waarmee ik leuk contact hebt, en uitgelegd hoe eng de situatie voor dochter was en dat het wellicht een goed idee is dit in zijn algemeenheid bespreekbaar te maken in de klas. Ook het inlassen van een code woord voor Stop, heb ik voorgesteld omdat er soms niet goed geluisterd wordt naar Stop, door de speelsheid. Ook gaf in aan dat het misschien een goed idee is om bepaalde lichaamsdelen zoals nek en hoofd als no-go te bespreken, vanwege gevaar op letsel.
Van juf kreeg ik een kortaf bericht terug, waarin ze aangaf ze al stoeien bespreken in de klas, er regels zijn en dat de kids zelf 2 scheidsrechters hebben uitgekozen, wat dus klasgenoten zijn, die de boel in de gaten moeten houden. Want juf is in de pauze niet buiten, wel zijn er 2 andere pleinwachten maar die zijn natuurlijk niet altijd bij deze groep 6.
Ik ben vooral benieuwd naar jullie (verschillende) meningen over het feit dat juf benoemt kinderen dus in te zetten als scheidsrechter en naar het feit dat juf het vechtsport incident compleet negeert in haar reactie.
Alvast bedankt voor het meelezen/denken.
Ik zou het niet in een mail doen, omdat dan de context verkeerd begrepen kan worden. Alle ouders willen opkomen voor hun kind, wat volkomen logisch is. Maar niet alles is mogelijk in een klas vol kinderen.
Is het eventueel een idee om het gesprek over het stoeien en wat je hier boven beschrijft samen met de moeder van de jongen te doen. Zij kan dan ook aangeven dat zij er ook van geschrokken is en samen zeggen wat je hierboven zegt. Het is dan voor de juf ook meteen duidelijk dat ze niet iets moet uitpraten tussen kinderen en/of ouders.
Maar dat er gekeken kan worden naar de interactie tussen de kinderen tijdens het stoeien en hoe te zorgen dat dit veilig gebeurd.
Ik zou alsnog vragen naar een gesprek en aangeven dat het belangrijk is. Een mail kan weer verkeerd worden gelezen en schept bovendien verwachtingen bij jou.
Jammer dat ze (soms) niet meewerkt en het al eerder is geëscaleerd. Maar aan de andere kant: je weet dus dat ze misschien zo kan reageren. Stel je daar op in. Geef tijdens het gesprek aan waar je mee zit en wat je veranderd zou willen zien. Ze hoeft niet helemaal te voldoen aan je wensen, als jullie er samen maar uitkomen. Mocht ze weer weigeren, geef dan rustig aan dat je merkt dat dit niet werkt en graag samen met de IB'er (en/of directie, net wat gebruikelijk is) het gesprek wil voortzetten.
De leerkracht heeft nav de vorige gebeurtenissen ook al een beeld van jou en zal waarschijnlijk gespannen in het gesprek staan. Daarom zou ik het rustig aanpakken om escalatie te voorkomen.
Maar het zou mooi zijn als jullie er toch samen op deze manier uitkomen.
Ik zou om een afspraak vragen. Ik reageer sowieso niet inhoudelijk op (ellenlange) mails van ouders. Dan maken we een afspraak en bespreken we hetgeen gewoon persoonlijk. Geschreven tekst kan zo anders worden opgevat, helemaal bij zaken die persoonlijk raken.
Verder ben ik blij om te lezen dat er nog mensen zijn die stoeien wel vinden passen op een schoolplein. Stoeien is ook spelen. Het is grenzen opzoeken. Grenzen aangeven. Grenzen ervaren. En kinderen hebben er plezier van. Wel altijd met consent. Genoeg andere activiteiten om aan deel te nemen. En dan gaat het idd weleens mis en ook daar leren ze van. Hoe los je dat op? Moeten we duidelijker afspraken maken? Etc.
Vechttechnieken en kelen dichtknijpen hoort niet bij stoeien. Een gevaarlijke misser waar volgens mij al adequaat op gehandeld is door de ouders.
Wat mij opvalt is dat je niet zozeer het probleem gecommuniceerd hebt, maar ook direct hebt aangegeven wat de juf volgens jou het beste kan doen: 'Daarna heb ik juf bericht (dat doen en mogen de ouders), waarmee ik leuk contact hebt, en uitgelegd hoe eng de situatie voor dochter was en dat het wellicht een goed idee is dit in zijn algemeenheid bespreekbaar te maken in de klas. Ook het inlassen van een code woord voor Stop, heb ik voorgesteld omdat er soms niet goed geluisterd wordt naar Stop, door de
speelsheid. Ook gaf in aan dat het misschien een goed idee is om bepaalde lichaamsdelen zoals nek en hoofd als no-go te bespreken, vanwege gevaar op letsel. '
Woordjes als 'wellicht een goed idee'. 'voorgesteld' etc. laten onverlet dat je haar de kans niet gegeven hebt om zelf de situatie te verkennen en zelf te bedenken wat er moet gebeuren. Dat blijkt ook wel, want als ze niet goed regeert (terwijl je wel 'een goed contact' met haar hebt, volgens jou) doe je er een schepje bovenop: nog een gesprek, eventueel directie. Of zoals vorige keer: dreigen het kind thuis te houden.
Je doet heel aardig, maar je bent eigenlijk nogal dwingend en dan niet alleen ten aanzien van je eigen kind, maar ten aanzien van het handelen van de juf zelf voor de hele klas.
De juf reageert dan ook (kortaf volgens jou) met opsommen wat zij al doet.
Maar daar ben je niet tevreden mee. Wat wil je nu nog van haar? Wat zijn de verwijten die overblijven?
Er zijn twee dingen: je bent niet tevreden met het aanstellen van scheidsrechters in de klas. Maar dat is haar klassenmanagement en dat gaat jou verder niet aan. Dat ze dat doet heeft ook niet alleen met het incident rond jouw dochter te maken. Ik zou zeggen: niet mee bemoeien, het is haar terrein, niet jouw zaak.
Het tweede verwijt is dat ze niets heeft gezegd over het wurgincident. Het kan zijn dat hier een verschil in perspectief. Jij bent afgegaan op de beschrijving van je dochter en daarna op het gesprek met de jongen en de ouders; daarom denk je dat het terecht is dat je stevige woorden gebruikt zoals 'wurgen'. Voor de juf zijn dat stevige termen. een wat matige reactie (dat moet hij niet meer doen) past daar eigenlijk niet bij. Je zou groot alarm willen slaan: help, op mijn schoolplein is een kind bijna vermoord door een ander kind. Maar dat past dan ook weer niet. Dus dan maar even afwachten en aankijken, heb ik in de klas een potentiële moordenaar zitten of is er te hard gestoeid?
Ik zou in het aanstaande oudergesprek er even op terugkomen, aangeven hoezeer je zelf geschrokken was van het verhaal van je dochter, en ook van wat die jongen dan blijkbaar geleerd had (let wel, buiten school) en dat je een goed gesprek gehad hebt met de ouders van de jongen en de jongen zelf. Dan laat je de juf even reageren en verder laat je het aan haar over hoe zij daarmee om wil gaan in de klas.
Dus geen email en ook geen gesprek apart. Maar een korte evaluatie tijdens het ouderavondgesprek.
Tsjor
