Zorgen op school terecht ? En wat is het beste om te doen

Ze is een kleuter

Laat je niet in de war brengen.
Je dochter is 4. Dat betekent dat ze nog niet in staat is altijd even invoelend en meelevend te zijn. Het is bovendien kleuters eigen dat ze hun eigen ding door willen drijven. Ook kleuters die al kunnen lezen want kunnen lezen doet niets af aan het feit dat ze 4 (of 5) zijn.

Hoe moeilijk invoelen werkelijk is blijkt bovendien uit het gedrag van de school. Kennelijk lukt het deze professionals niet om te begrijpen dat een kleuter ook maar een kleuter is en NIET op dezelfde manier voor het eigen gedrag verantwoordelijk gehouden kan worden zoals bijvoorbeeld pubers.

Dit is een griezelige zin "School geeft aan dat er zorgen zijn mbt haar gedrag omdat mede leerlingen zich daardoor niet fijn voelen. Ze durven geen nee te zeggen.. en dochterlief wil de baas zijn. "
Dit klinkt alsof je dochter verweten wordt dat ze intimideert. Alsof ze een Harvey Weinstein in de dop is waar nodig preventief tegen moet worden opgetreden.
Schande!

Ga even terug naar af voor jezelf.
Lees http://users.skynet.be/bk337022/casusmaurice.html HELEMAAL! om te relativeren wat er over je dochter gezegd wordt.

Met jouw dochter is niks mis.
Het is aan de leerkrachten/school om, als ze werkelijk menen dat de andere kinderen rust gegund moet worden, iets te verzinnen dat jouw dochter bezig houdt met iets anders. Misschien mag ze eens naar groep 3 als daar gelezen wordt?

Als je in staat bent om met een glimlach de leerkrachten weer terug te brengen naar de werkelijkheid "Dit is niet Harvey Weinstein maar gewoon een kleuter met normaal kleutergedrag" dan zou dat geweldig zijn.

Maar als je dat niet lukt dan kun je de hulp inroepen van de lokale jeugdarts. Maak een afspraak en leg het probleem voor. Kan de jeugdarts aan school uitleggen dat je dochter gewoon een kleuter is en niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor haar eigen kleutergedrag?

Bal terug

Vraag eerst eens wat ze op school met dit gedrag doen. Bieden ze haar uitdagende werkjes aan? Is de leerkracht goed in staat om het dominante gedrag om te buigen? Tenslotte speelt dit gedrag op school en zou een kleuterjuf in staat moeten zijn om de veiligheid van iedereen te garanderen. Die verantwoordelijk heid kun je niet bij een 5-jarige leggen. Als het niet lukt om haar goed te laten functioneren dan zou je kunnen nadenken over versnellen, nu al naar groep 3 bijvoorbeeld. Maar laat vooral de school oplossingen bedenken. Hier kun je als moeder niet zoveel mee.

De eigenlijke vraag

Als je vriendelijk kunt blijven dan helpt dat. Heb je in je kennissenkring een man (broer, vriend, buurman) die met je mee zou kunnen naar school? Een man erbij helpt nog steeds.

De eigenlijke vraag van de juffen is: Hoe kunnen wij zorgen dat de andere kinderen wat minder vaak gedomineerd worden? De oplossing is zo eenvoudig dat de eerste de beste hondenfluisteraar het je kan vertellen: je verdeelt het groepje soms even anders.

Jouw dochter is altijd de baas en moet altijd het spel verzinnen. Dat is ook voor haar niet altijd leuk. Zij wil ook wel eens meegenomen worden in het spel van een ander. Gun je dochter speeltijd/leestijd in een andere groep dan is het probleem opgelost.

"Het enige waar ze mee komen als oplossing is een melding maken bij het CJG ivm "gedragsproblemen" en dat ze vandaar uit kan leren - hoe om te gaan met andere kinderen."
Dit moet je voor zijn.

Ik zou als ik jou was zo snel mogelijk een afspraak maken met de jeugdarts. De jeugdarts kan helpen om het gesprek met de school normaal te houden en niet alle problemen van de juf op de schouders van jouw dochter te laten leggen. Tegelijkertijd vermijd je eventueel verwijten dat jij problemen niet zou erkennen.

De analyse: Je dochter vertoont normaal kleutergedrag, maar is wel daarin wel dominanter dan de andere kinderen. Ze is ook wat verder, taalvaardiger.
De leerkrachten vinden dat de andere kinderen rust van dat gedrag verdienen (ook wel eens hun eigen spel moeten kunnen spelen).
Daar is helemaal niks mee mis, maar doen alsof die verandering bereikt kan worden door jouw dochter te veranderen is wel fout. Er bestaat nu eenmaal geen behandeling tegen kleutergedrag. Er bestaat bovendien geen mogelijkheid om kinderen versnelt empathisch te ontwikkelen.

Vraag aan de jeugdarts of deze kan helpen om met jou en de school een oplossing te vinden die de juffen geruststelt, de andere kinderen af en toe wat pauze gunt en ondertussen het gedrag van jouw dochter niet nodeloos problematiseert.

Dochter ook

Mijn dochter van nu 14 was op de creche de boel al aan het bestieren: nu opruimen, het is tijd voor fruit. Daarna: nu iedereen op het potje!
Ze heeft een sterk karakter, doorziet situaties snel en heeft leiderschapscapaciteiten. Ze is normaal invoelend en empatisch voor haar leeftijd. Ook op haar 3e konden de leidsters op de creche haar vertellen dat ze andere kinderen ook de ruimte moest geven. Dat lukte de ene keer beter dan de andere, maar wat mag je verwachten van zo'n jong kind?
Op de (zeer traditionele) lagere school heb ik regelmatig te horen gekregen dat ze bazig zou zijn. Ik vroeg dan door, en de voorbeelden die kwamen, waren dat als er in groep gewerkt moest worden, zij onmiddellijk zag wat er moest gebeuren en in welke volgorde. Het was niet zo dat zij bepaalde wie wat moest doen of zo, en het speelde ook niet op de speelplaats. Op een gegeven moment was mijn standaardreactie: en als een jongen dat gedrag vertoont, wat vind je daar dan van? Meestal stond de juf dan met haar mond vol tanden, want dan werd het inderdaad positief beoordeeld. Schokkend!
Ik vind dat iedereen rekening met elkaar moet houden, dat werd ook zo met dochter besproken. Maar je talenten niet mogen gebruiken, dat werkt alleen maar frustrerend. Ze zit nu op het gym en er lopen daar meer kinderen zoals zij rond. Ze vindt het heerlijk, het is prettig samenwerken met gelijkgestemden. Een machtsstrijd is er vrijwel nooit.
Mijn dochter bleek later overigens wel hoogbegaafd te zijn, maar ik weet niet hoeveel dat ermee te maken heeft.

En als je moet testen

Probeer dan bij een vrijgevestigde psycholoog een iq test af te laten nemen, dat maakt de discussie vaak een stuk makkelijker.
Hier begonnen juffen over opvoedingsondersteuning vanwege ODD, waarschijnlijk gecombineerd met ADHD. Dat wij thuis een prima luisterende jongen hadden die soms zo zijn eigen mening had en prima bij te sturen was, deed niet ter zake. Op de peuterspeelzaal ging het allemaal prima, had de leidster nooit problemen met hem, deed ook niet ter zake. We zijn naar een psycholoog gegaan en kind bleek alleen maar te slim en te ver voor te lopen. Er kwam een rapport met als voornaamste punt: een kind wat zich verveelt wordt vervelend, geef kind uitdaging en het gaat een stuk beter.
De mening van de psycholoog deed wel ter zake en kon niet zo makkelijk weggewimpeld worden.

Zonder oordeel

"Ook op haar 3e konden de leidsters op de creche haar vertellen dat ze andere kinderen ook de ruimte moest geven. "
Die wijven zijn gek (sorry ik kan me hier ontzettend kwaad over maken).

Ondertussen kun je zonder oordeel constateren dat er in een groep iemand wat dominanter is dan de rest.
Dat kan invloed hebben voor die ene dominante (zoekt inspiratie maar vindt die niet) en de andere minder dominanten (kruipen in hun schulp). De eerste de beste hondenfluisteraar (zonder pabo) kan je vertellen wat de oplossing is:

Quote:

Heb je in je kennissenkring een man (broer, vriend, buurman) die met je mee zou kunnen naar school? Een man erbij helpt nog steeds.

Pardon?? Een willekeurige man, maakt niet uit wie het is 'helpt nog steeds'? Waarmee helpt een buurman dan die het kind nauwelijks kent? Alleen maar omdat hij een piemel heeft? Wat een vreemde opmerking.

"Pardon?? Een willekeurige man, maakt niet uit wie het is 'helpt nog steeds'?"
Ja.
En dan hoeft ie niet eens zijn piemel te laten zien.

Juffen zijn net hondjes. Als er een dominantere tegenover zit (zwaardere stem), dan kruipen ze in hun schulp. Zit ie er niet, dan zijn ze eerder geneigd je te overrulen.

Dominantie

zit niet in een zware stem. Je kunt als vrouw prima voor jezelf en je kind opkomen, daarvoor hoef je echt de baard niet in de keel te hebben. Wat een nonsense.

Ga jij lekker alleen

Fijn Lanza.

Tja Lanza

Zo werkt het nog steeds. Moeders zijn hysterisch en overbezorgd en vaders/mannen zijn redelijk en gezaghebbend. In de pedagogiek van school en hulpverlening is dat helaas meestal de mores. Ik raad het mensen ook altijd aan. Neem je man mee of de buurman.
Een van de redenen waarom ik uiteindelijk het zwartepietenspel met school, hulpverlening, kinderbescherming en de kinderen heb overleefd is dat ik vanaf moment 1 van de zorgmelding mijn vader meenam naar alle gesprekken of mijn broer liet opbellen.
Overigens herken ik het ook andersom. Vrouwen op school en in de hulpverlening kunnen heerlijk bij elkaar op schoot gaan zitten roddelen over de zogenaamde tekortkomingen van ouders en daar worden hele dossiers mee gevuld. Een mannelijke rechter en een mannelijke psychiater waren in onze zaak nondramatisch en hielpen mij om de zaak de goede kant uit te sturen.
Naief als je dat niet ziet.

Wat tragisch

Ik herken het zelf niet, maar misschien als je zelf niet zo sterk in je schoenen staat dat het wel zo kan werken. Dat zal ook voor vaders gelden die onzeker overkomen, of zwak zijn in de communicatie. Niet iedere man is natuurlijk 'non dramatisch' en niet iedere vrouw is emotioneel en een roddeltante.

Wat een treurige generalisaties toch weer

Komop Lanza

Het is allemaal generaliserende beeldvorming. Ook jou idee dat het dan wel zal komen omdat je zelf niet sterk in je schoenen staat.
Ondanks die beeldvorming zul je toch zelf heel sterk de regie moeten houden in zo'n netwerk en daarvoor moet je juist sterk in je schoenen staan.
En als je jezelf te stevig opstelt kun je juist als boksbal gebruikt worden omdat men zich tegen je af gaat zetten. Die balans te vinden is vaak echt wel een uitdaging.

Voorlopen

Ik heb een zoon die getest hoogbegaafd is en dat dominante gedrag is iets wat hij op de peuterspeelzaal al vertoonde en daar ook al door de peuterjuffen werd benoemd. Bazig gedrag is iets wat vaak gezien wordt bij deze kinderen.

Je geeft zelf tussen neus en lippen aan dat je wel een ontwikkelingsvoorsprong ziet. Misschien dat je stiekum toch denkt dat je in die richting moet denken. Ga op je gevoel af!
Je zou dan toch kunnen laten testen. Dit zal wel uit eigen zak moeten en kan volgens mij pas goed als een kind 6 is. Ik zou zelf zeker proberen jeugdzorg/wijkteams hierbuiten te houden.
Kan je niet met school het eens in deze richting zoeken? Passend werk etc?

Tot slot, wij zijn blij met het etiketje hb op onze zoon. Heeft veel deuren geopend en voor onze zoon is het ook gewoon fijn dat hij weet hoe of wat.
Ik heb er nog steeds spijt van dat we dit bij oudste pas veel later hebben gedaan. Had een hoop gedoe gescheeld.

M Lavell

Testen helpt soms ook om je eigen gevoel te bevestigen en je onzekerheid hierin weg te nemen. En om uit de mouw geschudde diagnoses van juffen en ib’ers te ontkrachten. Mijn zoon is niet autistisch, maar gewoon soms een beetje raar😁

Wij vonden het reuze handig om met het rapport te kunnen wapperen😁

Zinloos

Dendy, je vertelt uit eigen ervaring. Die klopt natuurlijk.
Maar in de tussentijd is er alweer veel veranderd in onderwijsland.

"Je zou dan toch kunnen laten testen. Dit zal wel uit eigen zak moeten en kan volgens mij pas goed als een kind 6 is."
Niet testen. Dat opent helemaal geen deuren.
Pas als de school wil kun je gaan testen en dan moet de school dat doen. De school hoeft niet naar andere testen te luisteren.

Eén uitzondering: de schoolarts/jeugdarts.
Als je samen met de schoolarts besluit om te laten testen tbv advisering aan school, dan kun je het wel doen. Naar de schoolarts/jeugdarts moet de school wel luisteren.

Dit alles natuurlijk in relatie tot het gesubsidieerde onderwijs.(In het particulier onderwijs is alles anders)

M Lavell

Ik ben het niet met je eens. School ziet een dominant kind en spreekt de ouders hier op aan. De leerkrachten zullen al best in hun hoofd hebben wat het probleem kan zijn. Ik lees nergens dat kind hierom extra uitgedaagd wordt op school, dus ze zoeken het niet in deze hoek.
Wel heeft kind een ouder broertje met de nodige problemen. Het komt regelmatig voor dat er diagnoses van familieleden bijgehaald worden. En dat kan knap lastig zijn voor de beeldvorming. En daar gaat het imo om. Met welke bril kijkt de juf naar het kind?

Dat bedoelde ik ook met die deuren. Niet toegang tot de plusklas etc. maar welke gebruiksaanwijzing wordt erbij gepakt.

Aanvulling

Dat opvallende bazige gedrag zal een beetje bijgestuurd moeten worden, vooral om het gezellig te houden. De vraag is dan vanuit welk oogpunt. Is het kind een geboren leider en moet het nog leren hoe je dit het beste doet en heeft het daar hulp ( ondertiteling noemen ze het bij mijn zoon) bij nodig?
Of is er wat anders aan de hand en moet het kind kort aan de lijn om anderen ruimte te geven?

Dominant

Ik ben tenger, maar met een vrij zware stem, zou dat geholpen hebben? Ik kon de meeste lagereschooljuffen vrij gemakkelijk, kalm en beleefd onder de tafel kletsen, ik had ze intellectueel niet zo heel hoog zitten (uitzonderingen daargelaten). Ik liet mijn man (nu ex) juist thuis, die was veel te emotioneel en ging dan schreeuwen, dat hielp echt niet.

Dendy, de crecheleidsters wilden het gezellig houden voor iedereen, de lagereschooljuffen wilden een leiband, had ik het gevoel. Dat laatste vond ik echt erg en daar ben ik ook tegen in opstand gekomen.

Anders

Dendy, de zorgstructuren op de scholen is veranderd.

Passend onderwijs is ingevoerd.
Daarom heb je niks meer aan zelf testen en met rapporten wapperen.
Dat telt allemaal niet meer mee.

"Is het kind een geboren leider en moet het nog leren hoe je dit het beste doet en heeft het daar hulp ( ondertiteling noemen ze het bij mijn zoon) bij nodig?"
Nou kijk, dat zullen ze van een meisje niet gauw zeggen, zelfs niet in dikke rapporten.
Geboren leider, mijn hemel.

Het is allemaal lariekoek.

Het is een kind. Een kleuter zelfs. Het moet wat worden ooit en wat dat zal zijn weten we niet.

Zoals je jonge hondjes in een gevarieerde pool van sociale contacten brengt, zo doe je dat met kinderen ook. Dus als een kind zich dominant blijkt te gedragen in een groep, dan zorg je voor verandering waardoor het kind ook eens underdog is of tegen iemand op kan kijken.
Dat is voor dat kind ook fijn.

Wát je zegt

is bovenal erg belangrijk, hoe je het zegt ook, maar een willekeurige voorbijganger die toevallig man is meebrengen naar zo'n gesprekje werkt niet. Die heeft immers geen idee wát hij moet zeggen, dus al heeft hij een lage stem, dat gaat niet helpen.

twee sporen

Ik zou toch proberen dat gesprek aan te gaan met de juf en neem inderdaad iemand mee die met je mee luistert. Een man, hoe ouderwets ook, geeft wel aan hoe serieus je het neemt. Want hoewel je een 5-jarige niet verantwoordelijk kunt maken, is het wel een signaal van school en je kind waar je wat mee moet. De juffen zien een dominant kindje wat het lastig vindt om zich aan te passen aan de rest. Om dan gelijk melding te gaan maken, klinkt wel heel kort door de bocht. Ze heeft recht op passend onderwijs en niet op een trap na. Het klinkt of ze op zijn minst een ontwikkelingsvoorsprong heeft als je zegt dat ze thuis leest op het niveau van groep 3 en rekent met het werk van groep 4. Thuis zal ze dat probleem niet hebben, daar zijn alleen oudere kinderen en ook moeilijkere boekjes/speelgoed die wellicht beter aansluiten dan wat ze nu op school krijgt en op dat van haar klasgenootjes. Dus dat school haar anders ziet, kan. De vraag is of school ziet wat ze thuis doet aan werkjes, boekjes etc. Begrijpen ze waar haar dominantie vandaan komt en zien ze dat ze het bedoelt als behulpzaamheid of als lastig te corrigeren? Hoe zien ze haar qua schoolprestaties? Is ze al eens doorgetoetst op school waar ze didactisch staat? Wat doet school om haar dominantie te corrigeren? Vergelijken ze haar met je oudste kind? Gewoon maar wat vragen terug. Nog los daarvan, als school haar nu echt verkeerd ziet, dan ontkom je soms niet aan om het zelf uit te zoeken. Niet omdat het label gewenst is maar soms is het nodig om te krijgen wat je kind nodig heef. Besluit je te gaan labelen, vraag dan verwijzing via de huisarts en regel het verder zelf, Zo hou je de resultaten en aanbevelingen in je eigen hand. Op grond van het gedragsprobleem die school constateert, is de verwijzing een formaliteit maar wel nodig om de testen vergoed te krijgen.

Passend onderwijs nog een keer

"Want hoewel je een 5-jarige niet verantwoordelijk kunt maken, is het wel een signaal van school en je kind waar je wat mee moet."
In beginsel niet. De juffen moeten er iets mee. Ze mogen kind in een andere groep zetten en kijken of dat beter werkt.
Maar nu moet je wel wat omdat de juffen hun incompetentie tot kwaal van dochter hebben gemaakt en zelfs aansturen op een melding bij CJG.
"De juffen zien een dominant kindje wat het lastig vindt om zich aan te passen aan de rest."
Maar dat is geen kwaal maar leeftijd eigen gedrag. Normaal dus.
Het kan wel lastig zijn, maar daar moet je dan in praktische zin iets op vinden.
"Ze heeft recht op passend onderwijs en niet op een trap na."
Kijk, hier geef je de trap na.
Kinderen met leer- of gedragsproblemen hebben recht op passend onderwijs.
Dit kind heeft geen gedragsproblemen. De juffen hebben wel problemen het het gedrag, maar kunnen dat zelf oplossen. Dat ze dat niet doen is hun gebrek.
" De vraag is of school ziet wat ze thuis doet aan werkjes, boekjes etc. "
Eigenlijk is dat helemaal niet relevant. Dominant gedrag komt ook in andere situaties voor, bovendien kun je het ene probleem oplossen zonder meteen van alles een probleem te maken.
Dit kind heeft een voorsprong maar dat is geen ziekte of handicap. Het is ook niet gezegd dat dat zo blijft. Dominant gedrag kent eenvoudiger oplossingen.
"Nog los daarvan, als school haar nu echt verkeerd ziet, dan ontkom je soms niet aan om het zelf uit te zoeken. Niet omdat het label gewenst is maar soms is het nodig om te krijgen wat je kind nodig heef."
Nee.
Er zijn geen labels meer die tot bepaalde onderwijsrichtingen leiden.
Voor zover die er wel zijn, is het de school en het samenwerkingsverband die de criteria bepalen en die de onderzoeken uitvoeren.
Dat gaat niet meer over diagnoses, maar over leerprogramma's.
"Besluit je te gaan labelen, vraag dan verwijzing via de huisarts en regel het verder zelf, Zo hou je de resultaten en aanbevelingen in je eigen hand."
En dat heeft dus geen enkele zin want de scholen werken niet meer met die resultaten. Ze hebben hun eigen procedures en zetten die zelf in gang.

De schoolarts/jeugdarts (het cjg) kan een bemiddelende/sturende rol spelen. Daar kan ook uit komen dat je samen met de schoolarts tot de conclusie komt dat de school toch iets moet doen met die voorsprong.
Als de schoolarts/jeugdarts dat onderschrijft, dan zal de school het ook gaan doen.

Als je tegen de rapportages van de school in met eigen specialisten aan komt zetten, dan kom je geen stap verder.

zelf testen of niet

Bij ons heeft het zelf laten testen (diverse hb/didactische onderzoeken) iig wel geholpen om voor onszelf duidelijkheid te krijgen of we het konden vinden met de riching/mening van school. Het heeft idd niet altijd de problemen opgelost waar we zelf of met school tegenaan liepen (nog voor passend onderwijs), maar het heeft wel als leidraad gediend voor onze eigen acties die hieruit volgden.

Ik kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat een school/jeugd arts een dergelijk rapport volledig naast zich neer legt. Dan heb je iig iets (en andere richting) tegenover het woord van de leerkacht, want anders is dit de enige input die ze hebben en zal dit als referentiekader dienen. En eerlijk gezegd denk ik dat als een school voor een rapport van buitenaf niet openstaat, je je moet afvragen of dit een school is waar je je dochter nog 6 jaar wil hebben.

Wij hebben altijd openlijk verteld als er getest werd. We hebben dit zelf betaald, waardoor je ook zelf de hand hebt in de onderzoeksvraag en de bijbehorende rapportage (soms zelfs een voor ons en een aangepaste voor school). Voor passend onderwijs werd dit ook niet altijd voor lief genomen of iets mee gedaan, maar wij hadden het zelf wel nodig voor ons eigen beeldvorming waar we tegen aan liepen. Soms vonden de scholen het ook alleen maar fijn dat wij deze testen zelf regelen, hoefden zij er op dat moment verder niks mee.

Je hoeft overigens ook niet direct een IQ test af te laten nemen. Je zou eventueel ook kunnen kijken of je dochter al in staat is om een didactisch onderzoek te doen. Dan wordt er eigenlijk meer gekeken naar waar ze didactsch staat (lezen eind groep 3, rekenen begin groep 4 bijv.) en vanuit die hoek adviezen gegeven. Is ook aanzienlijk goedkoper.

Je geeft aan dat je dochter vijf jaar is. Wanneer wordt ze precies 6 en wat is de instroom in de klas? Als dat niet zo lang meer duurt, kan het leeftijdverschil nu oplopen tot bijna 2 jaar. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat nieuwe kindjes hierdoor zich wat geimiteerd voelen. Ik vraag me ook af of dit vorig jaar ook al speelde, toen ze in groep 1 zat. Had ze toen ook dezelfde juf? (want wellicht kan een andere juf hier ook wel een ander beeld neerzetten tov huidige juf).

Wat vindt je dochter zelf van school (naast dat ze vindt dat de juf haar niet begrijpt) en wat zie je als vriendinnetjes bij jullie komen spelen? Heb je misschien goed contact met ouders van vriendinnnetjes en kun je aan hun eens vragen of ze dit terugzien als je dochter bij hun is?

Mocht je hb vermoeden of meer informatie erover willen lezen, zou je wellicht ook het hb-kind-forum.nl eens kunnen bekijken. Wij hebben er in onze zoektocht in het begin erg veel aan gehad.

CJG hangt dit samen met het consultatiebureau? (sorry ben er al een tijdje uit). Zou je uit die hoek nog wat ondersteuning voor je situatie kunnen krijgen? Hebben zij het ooit over ontwikkelingsvoorsprong gehad bijv.

Het is zijn hierboven zo maar wat gedachtenspinsels, dus excuses als het een wat onsamenhangend geheel is geworden. Ik merkte alleen dat je openingspost me raakte en me erg herinnerde aan ons eigen kleuter.

probleem van kind of probleem van de groep?

Misschien moet dit een nieuwe discussie zijn, maar, is het een probleem van een individueel kind of het probleem van de groep? Natuurlijk kan de houding en het gedrag van een kind verstorend werken in de groep, maar ligt dat alleen aan het kind of is er ook een gebrek aan vaardigheden in de groep om met elkaar om te gaan?

Wat zijn de afspraken over deze onderlinge omgang? Wordt daar ook voldoende aandacht aangegeven? Als de structuur goed is dan is het voor alle kinderen gemakkelijker. Als de structuur niet goed dan wordt het een probleem van een of enkele kinderen ....

Maar die ouders

zijn niet zomaar boos natuurlijk. Wat gebeurt er dan dat hen zo boos maakt? Er zijn altijd een paar kinderen in de klas die wat dominanter zijn, dat is heel normaal, maar daarvoor ga je niet boos naar de juf. Er moet dus meer aan de hand zijn, maar het is net alsof jij dit ontkend / negeert?