Zorgen op school terecht ? En wat is het beste om te doen
Hallo iedereen,
Ik ben op zoek naar advies en/of ervaringen mbt mijn vijfjarige dochter.
Eerst even wat achtergrond.
Ik ben een alleenstaande moeder van drie kinderen. De oudste is 11 en woont sinds enkele jaren op een behandelgroep ivm een reactieve hechtingstoornis.
Middelste en jongste 7 / 5 jr wonen bij mij en hebben momenteel geen omgang met vader.
Meisje heeft een moeilijke start gehad - veel in het ziekenhuis gelegen -
Sinds baby af aan is vader weggegaan en heeft eerst een paar jaar geen omgang met haar gehad ( dan een periode wel- en nu een periode niet )
Bij mij thuis gaat het erg goed en leuk met de kinderen - verder geen begeleiding oid.
Ze luisteren goed ( soms natuurlijk wel eens wat maar he het blijven kinderen )en ik heb totaal geen moeite met ze
Meisje heeft veel vriendinnen word regelmatig gevraagd voor spelen / kinderfeestjes.
Qua ontwikkeling had ik altijd al het idee dat ze wat voorliep.
Ze was dag en nacht zindelijk met amper twee jaar - fietsen zonder zijwielen (3jr) - intresse voor getallen letters en ect. Maar dat zegt nog niet zoveel vind ik altijd
Op school zit ze in groep 2 - maar mevrouw laat erg dominant gedrag zien tegenover medeleerlingen en zit echt in een leidersrol. En haar wil is wet.
Thuis herken ik haar sterke wil maar niet dat ze de boel overruled en ze is makkelijk te corrigeren.
Ze zit nu in groep 2 en ze leest bv al midden groep 3 niveau en rekenen kan ze samen met haar broer die al in 4 zit.
School geeft aan dat er zorgen zijn mbt haar gedrag omdat mede leerlingen zich daardoor niet fijn voelen. Ze durven geen nee te zeggen.. en dochterlief wil de baas zijn.
Ik zit te zoeken - wat ik hiermee verder kan.
Ik wil haar liever nog niet "testen" op bepaalde dingen - ze is nog zo jong en helemaal voor een stempel! Thuis zegt ze vaak gefrustreerd te wezen want "juf snapt er niets van" ze wil alleen maar andere kindjes "helpen". De psychomotorische molen heb ik al gehad met de oudste en liever blijf ik daar uit...
Herkent iemand dit gedrag of gedrag icm achtergrond.
Wat voor tips en of advies zouden jullie kunnen geven ?
Lanza
Nee ik ontken dit niet!
Vraag me alleen af wat ik hiermee moet..
Zijn nu twee moeders van kindjes tegelijk bij de juf geweest. Vorige jaar ook al één keer met een soort gelijk verhaal.
Die twee kinderen zijn vriendjes van elkaar en mij dochter " haalde ze uit elkaar " en zei : je hebt gezegd die ochtend met mij te spelen dus dan moet je nu niet met die gaan spelen want afspraak is afspraak. ( Tenminste dat was een beetje het verhaal ) waar dus één kindje overstuur was.. en dus die moeder(s) bij de juf kwamen hoe dit kan gebeuren.
Echter de juf had niets van de situatie meegekregen. Mijn dochter geeft eigenlijk het zelfde aan. " Ik had afgesproken met 'keesje' om te spelen dus belooft is belooft. Dan moet ze niet naar 'jantje' gaan.
Het belooft is belooft ken ik van haar. Ze wil graag duidelijkheid. Als dat niet gebeurt zoals je gezegd hebt kan ze boos worden. Maar echter gebeurt het hier thuis niet vaak.
Ik snap heus die moeders wel dat het niet fijn is als je kindje verdrietig thuis komt. Maar waar ik eigenlijk op doel met mijn vraag.. herkent iemand dit. Qua gedrag - en waar zit het hem in.
Is dit normaal of moet ik hier alvast wat mee.
Heb wel het gevoel dat de school al anders naar mijn dochter kijkt.
Herken ik
Oh, dat herken ik. Beloofd is beloofd, afspraak is afspraak en ‘het is niet eerlijk’. Ik heb het gevoel voor rechtvaardigheid van mijn zoon wel eens vervloekt. Soms zo vermoeiend.
Zeker toen hij nog jonger was, kleuterklas en groep 3, zorgde dit wel eens voor problemen. Want natuurlijk had hij meestal wel gelijk, maar daar heb je bij kleuters soms maar weinig aan. Dit is iets waar veel ouders van hb’ers tegenaan lopen.
Ken je het boek ‘HB, nou èn”? Misschien kan je het lenen in de bieb en kijken of je er wat in herkent. Voor mijn zoon was het erg fijn om samen met ons te lezen.
Aanvulling
Het gaat dan dus niet om duidelijkheid, maar om rechtvaardigheid. Dat maakt een groot verschil.
o, wat herkenbaar.
herkenbaar. En nog (nu 20)
ff een foutje
O, wat herkenbaar.
Bij dochter (nu 20, en absoluut niet bazig, eerder omgekeerd) is dit ook jaren het geval geweest, en eigenlijk nu nog: afspraak is afspraak, "ik zei sorry, hij/zij niet", maar het boek zegt A, maar leraar rekent het fout, school zegt magister is leidend, maar bij missen huiswerk plotseling niet.
Kortom: een bijzonder ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel, waardoor zij soms ook in- en in verdrietig uit school kon komen.
We hebben op den duur ook duidelijk aangegeven: het leven ís niet altijd eerlijk, kies uit welke strijd je aan wil gaan en we steunen je.
Maar: het blijft een kind die (ook op het hbo) gebaat is bij duidelijkheid (en gelukkig heeft ze een goede gevonden die de duidelijkheid kan bieden).
Voor Pinkiepie: sterkte, helaas valt me op dat "tegenwoordig", wat ik dan lees, de juffen óf té daadkrachtig zijn (door "dreigen"met CJG) of weinig daadkrachtig zijn (wegkijken), het daadwerkelijk herkennen van normaal kleutergedrag is moeilijk blijkbaar.
herkenbaar?
Zeker. Heel herkenbaar.
Bij mijn kinderen ging het ook regelmatig mis. Dan wou een kind bijvoorbeeld op vrijdag afspreken maar had mijn zoon al met iemand anders afgesproken dan vroeg zo'n kind volgende week maandag dan. Zoon zei ja maar was het na het weekend allang weer vergeten. Bovendien kon het vaak op maandag helemaal niet ivm afspraken van de andere kinderen.
Ik heb toen ook wel eens een boze moeder achter mij aan gehad met kind in aan de hand met de mededeling dat ze afgesproken hebben en x er zo'n in heeft en dat het niet eerlijk is dat het niet kan. Natuurlijk begrijp ik dat dat sneu is maar het kan niet.
Ik heb mijn zoon (toen ook nog een kleuter) wel duidelijk gemaakt dat hij geen afspraken meer van te voren mocht maken. Dus niet ja zeggen om van iemand af te zijn.
Ik zou je dochter proberen duidelijk te maken dat iedereen wel eens van mening verandert en vaak vergeten klasgenootjes ook dat ze drie dagen geleden hadden gezegd om opdracht X met A te doen. Kinderen meeslepen en zelf de boel herverdelen dat kan niet. Ik zou als de juf hierover begint dit ook met de juf bespreken. Het is voor je dochter heel moeilijk om te begrijpen dat een eerder gemaakte afspraak niet door kan gaan. Zij kan hier ook beter op letten en zij moet voorkomen dat dochter de boel gaat reorganiseren. Het is niet alleen de schuld van je dochter.
En het wordt beter. Alhoewel een paar weken geleden kreeg ik van zoon te horen (hij is nu 10 jaar) dat hij graag met zijn vriendje wou spelen (het was op een zondag). Dus ik stuur een appje naar de moeder van dat vriendje. krijg ik een appje terug. ja, leuk ze wist het al. Hij kwam bij ons spelen en hij zelfs al koekjes aan het bakken voor ons. Nu kent ze het stel al wat langer dus ik kreeg nog wel de vraag of het eigenlijk wel uitkwam. Ja, maar dat ze al afgesproken hadden dat had zoonlief er niet even bijgezegd. Of hij wel kon op zondag had hij ook niet even vooraf gecheckt.
Insteek hulp voor school
In verschillende verhalen komt naar voren dat gedrag thuis en school niet overeenkomt. Wat trouwens logisch is.... Het zijn twee verschillende situaties. Wat ik uit de verhalen haal is een leerkracht die ook zelf hulp wilt.. Door een observatie komen er vaak handvaten naar voren die vervolgens uitgeprobeerd worden door leerkracht. Ook lijkt zijn professioneel iemand of het gedrag echt zorgelijk is of passend voor zijn of haar leeftijd....
Het stadium "label" is dan nog ver weg. En zelfs als zo'n label wordt gegeven dan nog kan een ouder altijd ervoor kiezen om de informatie over het label niet te delen. Wat wel van belang is is dat een school, na weigeren van hulp van ouder en gedrag wat over de jaren niet verbeterd... Ze kunnen aangeven dat zij de zorg niet kunnen dragen. Dit gebeurt overigens niet zo snel dat een school dit zegt.
Het is MAAR een label en heeft geen invloed op de rest van haar leven. Tegenwoordig worden labels ook niet meer zo snel gegeven, zeker niet bij kleuters door nog vol in ontwikkeling zijn.
