Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
tsjor schreef op 31-08-2025 om 13:23:
[..]
Zullen we dat aan de rechters overlaten en niet aan mijn ondeskundigheid op dit gebied? Of aan jouw ondeskundigheid?
Die rechters geven geen oordeel over 'monster' of ' getroubleerde man', maar alleen over 'wettig en overtuigend bewezen' en 'geheel/gedeeltelijk toerekeningsvatbaar'
''geheel/gedeeltelijk toerekeningsvatbaar'; daarin zit dat oordeel dan toch?
tsjor schreef op 31-08-2025 om 13:22:
'Dat jij in zoveel posts gevoelig reageer als er iets negatiefs over een man wordt geschreven valt op.'
Ik verwoord vaak een tegengeluid, inderdaad. Er zijn genoeg mensen hier die het negatieve eruit halen. Waarom kunnen jullie zo moeilijk overweg met een andere kijk, een andere insteek, waardoor er mogelijk een andere oplossing gevonden kan worden?
Waar ik wel allergisch voor ben is het beschrijven van vrouwen als machteloze slachtoffers. Ik ga ervan uit dat het volwassen mensen zijn, die zelfstandig beslissingen kunnen nemen waar ze achter staan en de gevolgen ervan onder ogen willen zien, die ook macht hebben.
Omdat de man van TO, en de mijne, geen redelijke mannen zijn. Ze lijken redelijk, maar zijn manipulatief en verbaal sterk, hard, ongevoelig.. 'De mijne' zag mijn redelijk manier van communiceren en het zoekennaar een middenweg ongetwijfeld als zwakte. Hij begreep alleen zijn eigen harde stijl. En ja, ik was een soort van machteloos. We waren niet gelijkwaardig. Onze manier van communiceren, waarden en normen verschilden. En nee, zo'n man hoef ik niet aardig te vinden en ook niet op de rit te helpen. Dat laatste had ook volkomen buiten mijn macht gelegen overigens.
tsjor schreef op 31-08-2025 om 08:51:
'In het boek 'Stop met aardig zijn" (en wees echt), Thomas d"Asembourg, wat gaat over geweldloze communicatie gaat het hierover.'
Oh dat boek. Mensen die dat lezen worden inderdaad minder aardig. En helaas besteden ze vooral tijd aan het mogen-laten-bestaan van hun negatieve gevoelens en minder aan heyt met-elkaar-moeten-kunnen-leven, want dat vraagt dan weer offers die ze juist afgeleerd hebben. Ik heb het boek niet gelezen, maar ik herken de vruchten.
Wat mij opvalt is dat wij -in dit draadje in elk geval- pleasegedrag van de vrouw beschouwen als: altruïsme ten top: jezelf wegcijferen ten behoeve van de ander (niet doen hoor! Je bent niet verantwoordelijk voor zijn huishouden, voor zijn kinderen en voor zijn geluk!). Terwijl het gedrag van de man waarmee hij een poging doet om het leven van Mutsje1982 zo aangenaam mogelijk te maken, dus zijn pleasegedrag, verkooppraatjes zijn: egoïsme ten top (trap er niet in! Wat doet hij om jou gelukkig te maken?!).
'..... and never the twain shall meet,.....'(Kipling)
Ondertussen is de man in dit draadje een monster geworden waar je bang voor moet zijn (ga geen gesprek met hem alleen aan etc.). Tot zover de geweldloze communicatie.
Hij heeft to al beetgepakt tot blauwe plekken toe en zij moet vooral ook in haar hoofd houden dat hij ook zijn kant van het verhaal heeft ? Nee ... mijn man heeft me in 10 + jaar nog nooit "beetgepakt " of andersom.
1 van mijn exvriendjes wel en voor ik het wist ging het van beetpakken naar een duw of een tik naar erger..
Anoniemvoornu schreef op 31-08-2025 om 15:04:
[..]
Hij heeft to al beetgepakt tot blauwe plekken toe en zij moet vooral ook in haar hoofd houden dat hij ook zijn kant van het verhaal heeft ? Nee ... mijn man heeft me in 10 + jaar nog nooit "beetgepakt " of andersom.
1 van mijn exvriendjes wel en voor ik het wist ging het van beetpakken naar een duw of een tik naar erger..
Wat erg dat jij dat in het verleden ook hebt moeten meemaken. lichamelijk geweld is in geen enkele context gerechtvaardigd. Althans, dat vind ik. Ik ben blij dat je al jaren een fijne partner hebt waar je je veilig bij voelt.
tsjor schreef op 31-08-2025 om 13:22:
'Dat jij in zoveel posts gevoelig reageer als er iets negatiefs over een man wordt geschreven valt op.'
Ik verwoord vaak een tegengeluid, inderdaad. Er zijn genoeg mensen hier die het negatieve eruit halen. Waarom kunnen jullie zo moeilijk overweg met een andere kijk, een andere insteek, waardoor er mogelijk een andere oplossing gevonden kan worden?
Waar ik wel allergisch voor ben is het beschrijven van vrouwen als machteloze slachtoffers. Ik ga ervan uit dat het volwassen mensen zijn, die zelfstandig beslissingen kunnen nemen waar ze achter staan en de gevolgen ervan onder ogen willen zien, die ook macht hebben.
Wat voor mogelijke andere oplossing zie zijn eigenlijk bij een manipulatieve man die zijn partner herhaaldelijk fysiek pijn doet?
linn19 schreef op 30-08-2025 om 23:01:
[..]
Als je dit zo beschrijft zou je ook nog een stapje verder kunnen gaan. Juist die woede, negatieve emoties en gedachten die je nu voelt kun je omzetten in iets positiefs.
Ieder loopt zijn eigen pad en soms kruisen paden elkaar.
Op die manier kun je ook milder naar deze man kijken. Dat maakt niet dat hoe hij tegen jou deed okee is geweest maar woede naar hem kan dan plaats maken voor rug recht borstvooruit stappen, meer zelfvertrouwen voor jezelf.
Jij hebt nu de kans genomen om te groeien juist door jouw ervaringen met deze man.
Wat hij verder doet en hoe hij zijn vaderrol verder invult is aan hem, hij heeft zijn eigen pad te volgen.
Je kunt zijn kinderen wel een betere vader gunnen maar ook zij zullen hun eigen pad lopen en jij hebt hun paden ook even gekruist, die ervaring met jou zullen zij weer mee nemen op hun pad verder.
Deze man heeft jouw onbewust meer over jouzelf geleerd dan je ooit had kunnen bedenken.
Dat is een goede, dankjewel. Ik weet uit een ervaring uit het verleden dat het een proces is. Ik denk ook dat als ik eenmaal een klein poosje verder ben en alles ruimschoots afgewikkeld is, ik ook milder naar hem kan kijken. Dan heb ik immers hetgeen ik nu voel verwerkt en een plekje gegeven. Dat kost soms tijd. Maar elke ervaring maakt mij weer sterker, merk ik wanneer ik mezelf naast mijn versie van pakweg 8 jaar terug leg. Toen lag ik veel meer in de kreukels, had er zelfs tijdelijk kalmerende medicatie voor nodig.
De laatste nachten heb ik ook erg fijn geslapen, alsof de keuze een last van mij af heeft genomen.
Ik hoop dat zijn kinderen er hun voordeel mee doen en uitgroeien tot evenwichtige volwassenen. Dat ze iig weten dat het niet aan hen heeft gelegen wat er met hen en in hun bijzijn in het verleden is gebeurd.
Je doet eigenlijk al wat je kan: rustig aangeven dat je hem soms niet verstaat en hem netjes vragen het te herhalen. Het probleem zit dus niet bij jou, maar vooral in hoe hij daarop reageert. Dat jij er nu zo mee zit, zegt ook genoeg: dit gaat niet alleen over misverstanden, maar over hoe jullie met elkaar omgaan.
Een echte oplossing zit daarom niet in nóg anders vragen, maar in een open gesprek over wat dit met jou doet. Vertel hem dat zijn felle reacties jou raken en dat je er ongelukkig van wordt. Maak duidelijk dat je hem niet wil bekritiseren, maar gewoon behoefte hebt aan duidelijke communicatie zonder spanning. Als dit niet verandert, wordt het steeds moeilijker voor jou.
Dat is misschien confronterend, maar soms moet je benoemen dat dit voor jou geen klein ding meer is. Alleen zo kan hij begrijpen dat het écht belangrijk is en dat jullie samen iets moeten veranderen.
DonnaElton7 schreef op 01-09-2025 om 13:54:
Je doet eigenlijk al wat je kan: rustig aangeven dat je hem soms niet verstaat en hem netjes vragen het te herhalen. Het probleem zit dus niet bij jou, maar vooral in hoe hij daarop reageert. Dat jij er nu zo mee zit, zegt ook genoeg: dit gaat niet alleen over misverstanden, maar over hoe jullie met elkaar omgaan.
Een echte oplossing zit daarom niet in nóg anders vragen, maar in een open gesprek over wat dit met jou doet. Vertel hem dat zijn felle reacties jou raken en dat je er ongelukkig van wordt. Maak duidelijk dat je hem niet wil bekritiseren, maar gewoon behoefte hebt aan duidelijke communicatie zonder spanning. Als dit niet verandert, wordt het steeds moeilijker voor jou.
Dat is misschien confronterend, maar soms moet je benoemen dat dit voor jou geen klein ding meer is. Alleen zo kan hij begrijpen dat het écht belangrijk is en dat jullie samen iets moeten veranderen.
Heb je de rest van het topic gelezen??
Ik heb de relatie beëindigd. Hij heeft mij na heel wat heen en weer geapp meegedeeld dat hij de gezamenlijke rekening heeft geblokkeerd, en mijn deel van het geld weggehaald(is gelukkig niet veel, hij mag het op een plek steken waar de zon niet schijnt). Dit bevestigt mij des te meer dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Plus bepaalde gedeeltes die er in zijn vorige apps stonden.
Ik voel mij opgelucht, maar nu nog het praktische gedeelte, de spullen.
