Gezinsperikelen

Belangrijk;

laat beide dochters zich niet bemoeien met het gesprek die de ouder voert met andere dochter. Een streng klinkend 'hou je erbuiten' moet volstaan. Dat ze dan verongelijkt is: vette pech. Geen boodschap aan. Eventueel kun je op een ander moment uit;leggen;'' Jij vindt het ook niet leuk als zij zich ermee bemoeit als ik jou aanspreek.

Televisie is een kwestie van overleg. Een ga maar boven kijken moet vlg. mij om en om. Als jij tv op je slaapkamer hebt zie ik niet in waarom jij daar nooit zou hoeven kijken. Kan ook heel lekker rustig zijn trouwens!

Maar belangrijkste: je kunt constateren dat je oudste in de puberteit raakt; maar zorg wel dat je de baas in huis blijft. Laat dit desnoods merken met allerlei middelen die je tot je beschikking hebt. Gebruik computer, toezegging zakgeld enz.

Uit de situatie halen

Ik was ooit bij een oudcollega op bezoek die vanuit zijn werk erg opvoedkundig bezig moet zijn. Toen zijn kind iets deed dat niet geaccepteerd werd, haalde mijn excollega zijn kind even weg en nam hem mee naar een andere ruimte en pas dáár hielden ze een gesprekje.
Ik heb deze gewoonte overgenomen omdat ik de voordelen er van zie: 1. je haalt het kind direct uit de situatie die de aanleiding vormt voor het gesprek; 2. je kind hoeft zich niet te generen omdat hij wordt 'toegesproken' waar anderen bij zijn en 3. anderen kunnen zich er niet mee bemoeien.

Moontje

Er lopen hier twee dingen door elkaar dus ik zal beide apart beantwoorden.

1) bemoeien met andere kinderen op het moment dat ik ook aan het corrigeren ben komt hier ook veel voor. Mijn kinderen zijn lief maar ze zijn ook allemaal aanwezig en ze bemoeien zich graag met elkaar. Nu heb ik daar principieel niet zo veel op tegen maar in de praktijk wil ik gewoon rustig een kind kunnen terechtwijzen zonder dat anderen zich er mee bemoeien. Ik doe het dus meestal zoals Sancy. Bij conflicten neem ik kind even apart. Dat is rustiger voor mij, voor kind en heeft als voordeel dat niemand zich er verder mee kan bemoeien. Wat je schrijft over ruis op de lijn is inderdaad treffend. Dat is het dus precies. Ook als er een conflict is met twee kinderen neem ik ze altijd allebei om de beurt apart. Anders kan ik mezelf niet eens horen denken.

2) in geval twee ga ik met Tirza mee. Als iets beneden wil zien dan hebben zij pech en mogen ze op de tweede tv gaan kijken. Ze wonen hier ook maar zolang ik degene ben die de rekeningen betaal heb ik ook meer rechten. Dat is dan jammer maar zo werkt het nu eenmaal. Vrijheiden en rechten zijn nu eenmaal verbonden met verplichtingen en verantwoordelijkheden.

Hier

Mijn 12-jarige bemoeit zich ook erg graag met de opvoeding van haar zusje . Ik roep dan ook regelmatig dat ze aan één moeder genoeg heeft en ik het hier voor het zeggen heb. Andersom heeft jongste er ook een handje van om te klikken over wat oudste doet of laat. Die krijgt hetzelfde antwoord.
Over de televisie hebben we in principe de afspraak dat ik bepaal op welke zender hij staat vanaf 20.30 uur. Dochter kan natuurlijk wel aangeven dat ze iets wil zien, en als ik dat ook wil, doen we dat. Ik kijk dus wel eens naar dingen waarvan ik nooit van het bestaan afwist, en ben er zo achtergekomen dat Glee echt een heel leuke serie is

Net als vic

Ik doe de opvoeding en daar heb ik geen hulp bij nodig van mijn andere kinderen. Inmenging wordt dus echt niet gewaardeerd. En als ze dat toch doen ben ik vrij klip en klaar. Niet mee bemoeien, ik ben hier de moeder, niet jij.

En wij hebben de regel dat wij bepalen wat er vanaf 20.00 uur op tv komt. Was die nickelodeon en discovery "crap" op een gegeven moment een beetje zat en heb dus de regel ingevoerd dat om 20.00 uur het Journaal op gezet wordt en dat ik daarna bepaal wat er gekeken wordt. Manlief wil die regel nogwel eens ontduiken want die houdt ook nogal van de Discoveryprogramma's. Vind wat er zo 's avonds opkomt echter echt niet meer geschikt voor onze 9 jarige (als die nog op is), dus voorlopig heb ik nog wel een argument om ook eens wat anders te zien.

Het gaf wel wat discussie met onze puber, maar ik ben nog van de ouderwetse stempel: het is mijn huis dus ik bepaal. Vind ook echt dat je je kind teveel ruimte geeft als je daar over twijfelt. Op deze leeftijd zijn ze er echt nog niet aan toe om als gelijkwaardige partner behandeld worden. Vind ik dan hè. En bovendien horen bij rechten ook plichten (dankje Tirza voor de ammunitie en voel ik er echt niets voor dat mijn dan 22 jarige mij dan bijvoorbeeld gaat vertellen wat ik 's avonds op tv moet zien. Het is mijn tv, en als ie zelf wil bepalen koopt ie maar een eigen tv voor in zijn eigen huis.

Cobi

Was het maar beperkt tot de brugklas. Hier begonnen ze veel eerder daarmee en ze zijn nog steeds niet gestopt. Laatst had mijn jongste zoon iets uitgespookt. Niet iets heel serieus maar hij had stiekem chips en cola naar buiten gesmokkelt om met vrienden te delen. Niet wereldschokkend mar uiteraard wilde ik hem wel even duidelijk maken dat het niet kan. Terwijl ik dit aan het zeggen kwam de oudste die al tegen de 30 loopt er bij staan om ook zijn mening eens even duidelijk te zeggen. Toen bemoeide de 21 jarige zich er weer meer door te zeggen wat hij er van vond. Daar had de 17jarige weer een mening over. Op dat moment ben ik maar weggegaan. Ik kwam er toch niet meer tussen

Oh en

Als mijn schoonzussen er zijn is het helemaal gezellig want ook die vinden hun mening het meest belangrijke en kunnen zich niet voorstellen dat ik zelf mijn kinderen kan opvoeden zonder dat zij uitgebreid hun mening ventileren. Ik wilde dat het hier een brugklas syndroom was.

Hier

De twee oudsten (de brugklas allang voorbij) hebben de laatste tijd de gewoonte over iets wat ze stoort aan jongste tegen mij te klagen "dat ik eens op moet letten wat hij (nu weer) doet, dat ik er wat van moet zeggen, of nog beter hem moet straffen, maar dat zal ik dan wel niet doen, want ik vind alles goed en nee, zij vinden het geen opvoeden wat ik doe". Tja. En eerlijk gezegd zijn het vaak kleine dingen (vork verkeerd beet houden, smakken op kauwgum). Hoewel een wind laten in de ventilator natuurlijk niet zo netjes is .
Wat betreft de TV heb ik weleens moeite met pubers die een TV marathon met vrienden zijn begonnen, waar ik dan middenin val als ik thuiskom. En nee, dat kan niet boven want het is dan opgenomen op de harde schijf.

Ongelooflijk herkenbaar

Mijn broertje van zeventien pubert op dit moment heel verschrikkelijk en doet alles wat god verboden heeft - inclusief van school getrapt worden en onze moeder zo laten schrikken dat ze zich moest laten opnemen met hartproblemen (en mijn moeder schrikt niet snel). Hij heeft alle zeven oudere broers en zussen zo vreselijk over zich heen gekregen, dat ik zeker weet dat hij de eerste bus naar Siberie had genomen als hij dat van te voren had bedacht. Net als Maylise konden mijn ouders er alleen nog maar van een afstandje naar kijken .
Groetjes
Massi
PS: Mijn moeder noemde mij als oudste al 'moeder overste' toen ik pas vier was. Ik ben vast juf geworden omdat ik mijn hele leven heb geoefend op het ronddirigeren van mijn broertjes en zusjes.

Ik ben ook medeopvoeder vrees ik

sorry Moontje, dat gaat niet over. Ik ben oudste van een gezin van 5. Ik heb me altijd overal tegenaan bemoeid, bij alle vier de broertjes.

Mijn tweede broer is ook net 17 en ook behoorlijk lastig.
Dan zitten er nog twee jongere broertje onder en allemaal zijn ze aan het puberen.

Ik accepteer totaal geen brutale monden van ze, dan kan ik 100 keer hun zus zijn, maar ik ben wel een stuk ouder en je houdt je maar in tegen me. Laatst was broer 2 boos bij mijn ouders de deur uitgelopen (en bleef uren weg) met zijn telefoon uit.
Toen heb ik ook ingesproken op zijn voicemail dat als hij NU terugbelt er wat zou zwaaien, want dat ik dat kinderachtige gedrag van hem niet zou accepteren.

Toen hing hij ook binnen tien minuten aan de telefoon. Maar ik scheel wel heel veel met ze in leeftijd, dus dat zal iets anders liggen. Maar ik zie dat toch ook wel een beetje par de course met een oudere broer of zus. Mijn oudste begint met drie al dat gedrag te vertonen.

Trallallalal

Dan, lieve Pelle, zal het na de zomervakantie een vorm en mate bereiken die zijn weerga niet kent.

Tirza

Pelle

Ja,dat wordt feest, het brugklassyndroom in kwadraat..

Oei

ik ben dan niet Pelle, maar wat zij zegt herken ik 200% bij mijn 12-jarige. Die heeft vanaf de geboorte van kind 2 (was toen zelf net 2) het gevoel dat er mee opgevoed moet worden en gaat ook na de zomer naar de brugklas.... En ik maar denken dat het niet meer erger kon worden.... Zucht....
Aagje

Ook en gaat niet over

Mijn jongste broertje en ik schelen ook 12 jaar. En ik ben zijn 'grote zus'. En ik 'bemoei' me er ook altijd mee. Maar ik maak me ook vaak zorgen, gloei van trots als hij iets super doet en hou onvoorwaardelijk van 'm wat hij ook doet.
Broertje komt ook vaak naar mij toe met probleempjes. Ik weet meer van 'm dan onze ouders. Véél meer want hij weet dat ik 'm help als hij iets heeft en desnoods m'n mond houd tot het een beetje opgelost is en hem de kans geef het zelf te vertellen aan onze ouders. Zodat ze zich niet het leplazerus schrikken, maar hij de boel een beetje kan sussen. Ik ben z'n verstandige zus, waar hij altijd terecht kan. Ondertussen is broertje groot. Maar nog steeds hebben wij die hechte band.
Onze ouders klagen er trouwens niet over. Die vinden het prima dat broertje z'n heil soms hier zoekt. Die vinden het juist prettig te weten dat hij naar z'n zus gaat, beter dan dat hij ermee rond zou blijven lopen. En ze weten ook dat ik ongeacht wat, altijd zou proberen het beste voor hem te doen.
groeten albana

Tip voor ouders met mede-opvoeders

Ook ik kamp met een dochter (15) met het Moeder-Overste-Syndroom dat ze naar hartelust loslaat op haar broer en zus van respectievelijk 5 en 7 jaar jonger.
Toen ze laatst weer eens haar broer dreigde voor te schrijven wat voor tas en wat voor schoenen hij in de brugklas zou moeten dragen (het arme schaap moet nog eerst naar groep 8!!) heb ik haar fijntjes onder de neus gewreven dat haar opvoedtips hevig gedateerd zijn omdat broer en zus nu eenmaal tot een andere generatie behoren dan zijzelf.
En zowaar: ze was tien hele minuten stil!!!
n@nny

Ach gut....

Hier ook zo'n dominant exemplaar......

Ik had gezegd dat als het nou niet ophield met dat gedrag hij bij die en die mocht gaan wonen tot hij zich kon gedragen (vast logeeradres bij calamiteit, waar hij dit gedrag niet laat zien)......Kind in de zenuwen, zou leven beteren......

Volgende dag onder schooltijd bellen die mensen of het een leuk idee is kind mee te nemen naar activiteit. Ik zeg enthousiast ja, helemaal niet meer aan dreigement gedacht. Dus die mensen wachten hem op bij school en zeggen: Jij mag met ons mee...leuk he....Kind kwam helemaal ontdaan thuis, was een hele middag bang geweest dat hij niet meer naar huis mocht....ach gut, wat voelde ik mij schuldig.....

Emma

Ik heb de tranen in mijn ogen van het lachen, zoiets zou ons ook kunnen gebeuren. Ook mijn man moest, bij het voorlezen van je berichtje, erg lachen.

dank u!

Haha ot

Of ernstige huisarrest opleggen, er even niet bij zijn met je hoofd , toestemming geven om te gaan zwemmen, en dat bedenken als zoonlief de straat uitfietst....oeps...

Snap niet

wat hier de humor van is Jons.

Kind kwam helemaal ontdaan thuis, was een hele middag bang geweest dat hij niet meer naar huis mocht....ach gut, wat voelde ik mij schuldig.....

Buurvrouw, sorry!

Het spijt me als je mijn gelach als een belediging hebt opgevat, zeker niet de bedoeling.
Maar echt, zoiets zou ons ook kunnen gebeuren, ik zou me daarna ook vreselijk 'lullig' voelen, maar ja, ik zou er (na een poosje) toch zeker de humor van inzien.
Wellicht is dat mijn verwrongen gevoel voor humor? Sarcasme, ironie, ed...

Jons,

Sorry hoeft nu ook weer niet. Ieder z'n meug zulle we maar zegge. Ik heb ook een apart soort cynische galgenhumor. Maar een kind wat op deze manier in de rats zit een hele middag, nee, daar kan ik niet om lachen, dat vind ik heel erg zielig. Kan ook aan mij liggen. Even goede vrienden.

Aha, het heeft een naam

Jawel, oudste heeft er hier ook last van, altijd al eigenlijk. Wat er met de magische leeftijd van 12 nog bij kwam is dat ze als eerste smoes voor ongewenst gedrag van haar zoals chagarijnig zijn, hakken op jongere brusjes, 'vergeten' taken uit te voeren, als eerste excuus altijd aanvoert dat haar gedrag zou voortkomen ondat 'zij' niet naar haar willen luisteren. Hoe vaak we haar ook uitleggen dat 'zij' helemaal niet haar hoeven te luisteren en dat 'wij' daar wel voor zorgen, ze blijft er in hangen, want volgens haar zouden wij onze taken niet goed uitvoeren waardoor zij het wel moet doen. Zucht.
Discussieren met pubers is een vak apart. Het enige wat hier helpt om te zorgen dat we niet in een urenlange cirkelredenering terecht komen waarbij alles wat krom is rechtgepraat wordt door haar en andersom en je als ouder riskeert om door pure uitputting uiteindelijk aan het kortste end te trekken is haar uitspraken op papier te schrijven en van daaruit een redenatieschema te maken.
't is een heerlijke meid, ze wil ook wel, heeft zelfs eens zo'n redenatieschema met striptekeningen en al boven haar bed gehangen omdat ze de humor er wel van in zag, alleen zit ze zo met zichzelf in de knoop dat ze in de praktijk weer makkelijk in het brugklassyndroom vervalt. Komt nog bij dat ze op het ogenblik door een ontsteking teveel schildklierhormoon aanmaakt, waardoor het helemaal een vaatje buskruit met een zeer kort lontje is geworden.
Hier is het hakken trouwens niet zozeer op de daaropvolgende broer omdat hij zich door zijn karakter en handicap aan iedere mogelijke terechtwijzing onttrekt, maar moet het daarweeropvolgende broertje het ontgelden, die zelf ook graag de strijd erover aan gaat. Jongste is zo welbespraakt en vlijmscherp met haar tong dat er maar weinig mensen zijn die dat willen uitlokken. Als die in de pubertijd komt over 6 jaar moet ik me pas echt zorgen maken en kan ik misschien zelfs wel wat medeopvoeders gebruiken
Groeten Primavera

Jee primavera

Van wie zou de jongste dat nou hebben?
Ik zou me niet zo'n zorgen maken. Jij hebt veel meer ervaring dan hij
Issey

Geen idee, issey

Geen idee, Issey, werkelijk, ik heb geen idee van wie ze (jongste = ook meisje) dat nou zou kunnen hebben
Ik leek vroeger trouwens meer op oudste, thuis vrij open, maar buiten een verlegen muis die niet eens een eigen mening durfde te hebben. Op mijn 15de is dat vrij radicaal veranderd omdat ik die verlegen kant van mij helemaal zat was.