Help, raad gezocht
Ik ben drie jaar gescheiden van mijn ex man. De koek was op. We waren 17 jaar samen, hebben twee fantastische kinderen. Ik liep een andere man tegen het lijf die mijn vuur deed aanwakkeren. Deze man had in mijn ogen alles. Aantrekkelijk, leuk met kinderen, een man man, feller dan mijn ex, een man die voor mij vocht. Ik trok al snel bij hem in en na enige tijd mijn kinderen ook. Het ging goed. Totdat ik erachter kwam dat hij stiekem dronk. Later heeft hij dit bekend en deed er alles aan het vertrouwen bij mij terug te krijgen. Dit was moeilijk. Elke dag deed hij zijn best en ik ook. De ruzies waren feller, omdat mijn vertrouwen niet echt terug kwam. Ik had moeite met de scheiding, het missen van de kinderen als ze bij hun vader zijn en het idee dat mijn kinderen gescheiden ouders hebben. Dat ze daar later last van hebben. Dat ze geen gelukkige jeugd hebben gekend.
Na twee jaar ben ik bij hem weggegaan. Ik dacht aan de rust die ik had bij mijn ex man en ben opnieuw bij hem ingetrokken. Maar nu. Terug in mijn oude huis, met mijn ex man en kinderen. Ik voel de vonk niet meer met mijn ex man. Hij is vriendelijk, maar daar houdt het mee op. Een goede vader dat wel. Ik voel geen aantrekking, geen spanning.
Mijn ex vriend wil me terug. Wat moet ik doen? Ik heb veel verdriet over de kinderen, want zij zien papa en mama weer samen en worden wellicht opnieuw teleurgesteld.
Ik ben ten einde raad...
Tijd om minder egoïstisch te zijn, TO.
Kruip uit die slachtofferrol en houd op te piepen over jouw verdriet. De mensen om je heen doe je verdriet met je egocentrische gedrag.
Je bent ouder, zet je kinderen op de eerste plaats. Man up.
Pipabela schreef op 09-05-2025 om 14:25:
Nee absoluut niet. Maar het is zo moeilijk als je van mensen houdt. Zielsveel van mijn kinderen uiteraard en ook heel veel van die man..het waren ook mooie momenten samen. En dat maakt het zo lastig. Ik begrijp jullie allemaal en misschien zie ik nu ook niet helder. Ik heb veel verdriet.
Probeer andere woorden aan je gevoel te geven. Je idealiseert deze man nu voor jezelf waardoor je in rondjes blijft draaien.
Je kunt ook zeggen tegen jezelf: "Wat mooi dat ik het gevoel van vrouw voelen en begeert te worden heb mogen ervaren bij deze man. Deze ervaring koester ik als een mooie herinnering."
Jij weet met je hoofd echt wel dat deze man geen goede relatiekeuze is.
Wees dankbaar voor de mooie herinnering maar leer er ook van.
RoodVruchtje schreef op 09-05-2025 om 14:40:
[..]
Helemaal eens met deze reactie, vooral de laatste alinea!
Het is nogal een ik-ik-ik verhaal, als ik maar gelukkig ben. Zo werkt het natuurlijk niet als er kinderen bij betrokken zijn die van her naar der worden meegesleurd.
Waar is jouw verantwoordelijkheid, waarom heb jij persé een partner nodig om zgn gelukkig te zijn? Ga eerst eens, met hulp van een professional, meer zelfliefde kweken en zelfstandig worden ipv afhankelijk.
Dus niks “ik moet snel handelen, want de kinderen waren gewend aan de scheiding”, te absurd voor woorden deze denkwijze en zéker niet in het belang van de kinderen.
Ik zag dat je vetgedrukte woorden over ‘dat je snel moet handelen, want de kinderen waren gewend aan de scheiding’ hebt verwijderd uit je openingspost. Gelukkig zag je blijkbaar zelf ook in hoe absurd en egoïstisch deze denkwijze is!?
Sta je nog open voor relatietherapie?
'Ik zag dat je vetgedrukte woorden (...) hebt verwijderd uit je openingspost.'
Fijn dat jij ze dan nog even hier neerzet! Geweldige actie.
