Klein voelen bij een vreemde
Het is raar,en ik weet niet wat ik er mee moet.Een vader van school geeft me het gevoel dat ik heel klein ben.Ik spreek de man nauwelijks,hij is heel aardig tegen mij,komt niet in mijn persoonlijke ruimte,en toch heeft hij 'iets'waar ik mijn vinger niet op kan leggen.
Ik ontwijk hem meestal,maar daar kom ik niet altijd mee weg.Ik vind het raar van mezelf dat ik hier een probleem mee heb.Hebben meer mensen hier last van,dit is voor mij de eerste keer en voelt niet prettig.
Het is niet echt een probleem,maar fijn voelt het niet.
Onderbroektruc
Elke keer als je hem ziet, je voorstellen dat hij in z'n ondergoed staat. Tenzij hij een geweldig figuur heeft natuurlijk, maar bij de meeste middelbare mannen helpt dat enorm om hen wat minder serieus te nemen! 
Waarschijnlijk...
is er troch een onderliggende onzekerheid bij jou waardoor je dit zo voelt. met sommige mensen kun je een bepaalde klik hebben waardoor je je kwetsbaarder t.o. diegene voelt. Als je erg onzeker bent kan dat maken dat je je klein voelt en de ander als groot ervaart.
Met name omdat hij ook aardig tegen je is, kan het heel goed zijn dat hij jou juist erg aardig vind. Maar ondertussen ontwijk je hem en geef je een heel andere boodschap af......... En dan bedoel ik niets 'amoreus' gewoon een klik tussen mensen.
Kan dat het zijn?
Ja, dat ken ik
Ik denk wel eens dat sommige mensen nu eenmaal een groter "aura" (sorry kan het niet anders omschrijven) hebben dan andere mensen. Waar de een gewoon door de deur naar binnen komt en op een plekje gaat zitten, vult de ander direct de hele kamer, lijkt het wel. Ik kan daar dan ook niet tegenop, mijn "aura" is te klein, ik ben er niet tegenop gewassen. Ik denk dat jij hetzelfde bedoelt. Bij mij heeft het in elk geval niets te maken met aardig vinden of niet. Het kan ook bij vreemden gebeuren. Ik word er knap onzeker van, onmiddellijk. Het enige wat helpt is mijzelf toespreken en even goed de grond onder mijn voeten voelen, voor mentale stevigheid zeg maar. Probeer je aandacht niet te richten op die persoon maar op jezelf, probeer jezelf groot te maken en je rustig en sterk te voelen. Spreek jezelf toe dat je net zo veel waard bent als ieder ander. Oh wat klinkt dit zweverig. Maar het zit in je hoofd dus je moet ook in je eigen hoofd naar een oplossing zoeken. Dat is althans mijn ervaring.
Nou lou
Het kan ook gewoon dat die mijnheer lijkt op een oude schoolmeester die ze allang is vergeten. Hoef je niet gelijk kleine aura's erbij te halen!
Ja, dat kan ook. Ik noem het "aura" (tussen aanhalingstekens) omdat het een gevoel van mijzelf is wat ik niet met andere woorden kan omschrijven en wellicht is dat hetzelfde als muggie voelt. Maar misschien heeft ze wel veel meer aan de good old onderbroekentruc 
Muggie moet geen olifantie worden
Muggie, wat is er aan de hand? je voelt je klein bij een meneer, en dat heb je nog nooit eerder meegemaakt en je weet niet wat je ervan vinden moet.
Vind je deze meneer wellicht leuk? Belemmert het je functioneren? Heeft het diepe zelftwijfel teweeggebracht?
Zo niet, als het slechts een eenmalige ervaring is gewoon diep ademhalen, schouders ophalen en weer door.
Heb ik vaker
oh ik herken dat wel, het gaat bij mij heel breed. Bij de ene persoon kan ik echt mezelf zijn, durf ik voor mijn mening uit te komen, krijg daar waarschijnlijk ook de ruimte voor. Bij een ander ben ik me ineens heel erg bewust van mezelf, kan ik balen dat ik maar mijn gewone trui aan heb, en slordig haar (niet alleen bij mannen hoor, bij vrouwen heb ik dat ook) dan voel ik me totaal niet op mijn gemak en beoordeeld. Vervolgens kan ik dan ook nog raar gaan doen,bijvoorbeeld meepraten met wat de ander vind (ookal is dat mijn mening niet) of, wat dan minder erg is, luisteren naar de ander, zonder dat ik mijn eigen mening durf te geven, dan laat ik alles maar in het midden zeg maar.
Naderhand baal ik thuis enorm, voel ik me zo'n sukkel dat ik me zo door mensen laat beinvloeden/meeslepen.
Maar goed, ik heb dus geen tips voor je maar herken het wel.
O jee ja!
En of ik het herken! Zeker toen ik hier in dit bedrijf kwam werken en niet alleen bij heren. Niet zozeer vanwege grote aura's danwel giga-ego's. Gezweet en gehakkeld heb ik en soms zelfs in tranen naar huis gereden. Nu 2 jaar verder is het een stuk minder. Het ging vanzelf, samen met mijn persoonlijke ontwikkeling. Er zijn nog steeds momenten en mensen waarbij ik me nietig voel, en ik pas dan inderdaad de onderbroeken-truc toe. Als dat niet werkt, ga ik een stapje verder en stel ze naakt voor, op de wc, of onder de plak zittend bij hun partner.
Iemand heeft ooit tegen me gezegd: "Jíj bepaalt zelf door wie je je laat intimideren!" Vond ik een hele goeie!
Voor zover mijn tips.
Fély
Niet bij vreemden
Ik voel me bij vreemden meestal niet zo bezwaard, behalve als het tokkie-achtige types zijn die schelden en dreigen. Dan sta ik ze volledig verbijsterd aan te staren en kom ik altijd pas veel later op wat ik had moeten doen of zeggen als tegenreactie.
Waar ik slecht tegen kan (slecht mee om kan gaan) zijn dominante mensen met een zeemeeuw-tactiek (met dank aan Tirza voor het uitvinden van de term): ze vliegen langs, schijten op je hoofd (mopperen over het een of ander) en zijn dan weer weg. Ik heb zo'n leidinggevende. Voor je een antwoord hebt bedacht, is ze alweer de deur uit, want o ze heeft het zo druk. Terwijl ik vaak even tijd nodig heb om een reactie te vormen op wat er gezegd is.
Mijn goede voornemen voor dit schooljaar was om er dan later op terug te komen als iets me niet beviel. Dat heb ik nu een paar keer gedaan, en het helpt voornamelijk voor mijn zelfvertrouwen. Mijn leidinggevende verandert er niet door, maar ik voel me prettiger.
Bij mannen heb ik alleen een reactie als die van muggie als ik de man in kwestie woest aantrekkelijk vind. En dat komt weinig voor.
Groetjes
Massi
Mmm...
Groot aura,onderbroekentruc,zeemeeuw-tactiek.Er worden heel wat mij onbekende termen gebruikt.
Even voorop stellen dat ik normaal gesproken helemaal niet op mijn mondje gevallen ben,eerder een brutale flapuit(of olifantie),verbaasde ik mezelf met deze reactie op deze man.Even wat antwoorden.
Vind ik hem misschien leuk ? Nou,hij is aardig,maar mijn fantasie kan hij niet prikkelen.Dus zou de onderbroeken truc moeten werken misschien.Ik denk wel dat ik dan moeite heb om serieus te blijven,maar het valt te proberen.
Een groot aura,schoot al door mijn hoofd voor ik de vraag stelde.Ook ik ben niet van het zweverige,maar het voelt of hij veel ruimte inneemt.
Een zeemeeuw is hij niet,het schijten laat hij blijkbaar aan anderen over.Hij vliegt wel voorbij maar is dan juist heel aardig.
Ik ben wel blij dat hier meer mensen zijn die dit soms ervaren.Ik heb het niet eerder gehad en voelde me alleen maar onhandig en dom.En sta dan ook alleen maar te stuntelen.
Muggie
