Mijn man met autisme wilt scheiden

Dat is triest, een relatie die stuk is na vele jaren lief en leed. Voor jou voelt zijn mededeling erg plotseling maar toch lees ik in je verhaal dat het eigenlijk al lange tijd niet goed meer ging. 

"Het gaat al moeizaam een flinke aantal jaren maar ik was nog vanalles aan het proberen, hij deed dus blijkbaar zijn best ook niet meer."
 
" Ik heb altijd vanalles geprobeerd om onze relatie in goede richting uit te krijgen, we zouden relatie therapie gaan volgen, daar had hij in toegestemd 1,5 maand geleden, en 2 weken later valt een bom."

Soms is het sturen, regelen, opvangen en zorgen voor een ander een last voor die ander. Hij wil "dit" niet meer zou kunnen betekenen dat hij het anders en zelf wil doen. Soms is "houden van" alleen niet genoeg en wordt een relatie benauwend en verstikkend. 

Weet je zeker dat er geen andere vrouw is? 

Zo ja dan is die het gewoon even "kwijt". Geef het de tijd want de weg naar definitief scheiden kan nog best lang duren. Laat hem de scheiding regelen maar.. blijf niet stil staan en informeer jezelf en deel je verdriet met familie/vrienden.

Hoelang heeft hij die depressie al? Misschien kost alles hem daardoor (te)veel moeite?

Het gaat al jaren moeizaam zeg je  ,
 soms is de koek op , autisme hoeft niks daarmee te maken te hebben.

Op het boos doen na, is het voor mij herkenbaar gedrag. Mijn man is ook volledig veranderd, als een vreemde ,alsof ik niks meer voor hem beteken. Maar mijn man heeft wel een ander....
Je geeft aan dat hij een depressie heeft, dat is ook niet niks natuurlijk. Misschien zit hij diep, beland hij in een midlifecrisis, is hij opgebrandt...
Je kunt hem tijd en ruimte geven, Jij moet in ieder geval nu geen stappen zetten die je helemaal niet wil. Maar je (en jullie dochter) hoeft ook niet in een hel te leven. 

Tijd om het te laten bezinken, en kijken waar het heengaat is juist goed. Maar als het voor jou onhoudbaar is zou ik toch voorstellen dat hij ergens anders gaat logeren. Niet meer met je vrouw verder willen is geen vrijbrief om met modder te gaan gooien en lullig te gaan doen. Dat heb je niet verdiend. Heb je dat al eens tegen hem gezegd? 
Sterkte 

Misschien kan jouw man ook niet meer op tegen de druk dat hij jou niet gelukkig kan maken en zijn kind ook niet. Als hij niet beter kan dan dit en zich voortdurend tekort voelt schieten is het niet zo gek dat hij uit die situatie wil. 
Je zou van minder depressief en overspannen raken. En mensen met autisme raken eerder overspannen (en daardoor depressief) omdat het hele leven al harder werken is. Is het geen optie dat je hem laat gaan zodat hij een tijd krijgt om tot rust te komen? Hij moet nu zoveel.

Ik begrijp dat dat voor jou heel naar en emotioneel is. Maar aan hem blijven trekken maakt het erger. Stel dat hij uitvalt door ziekte, dan helpt trekken ook niet.

allereerst mag je best op je grenzen gaan staan en aangeven dat hij je niet zo hoeft te behandelen ook al wil hij bij je weg.

maar wat ik lees klinkt wel herkenbaar. En wat ik me afvraag in wat je schrijft.. je schrijft dat je nog vanalles hebt geprobeerd. Zit daar niet een deel van het probleem voor hem, dat jij vanalles probeerde en hij het gewoon niet kon bijbenen? Dat is geen excuus, maar dat merk ik hier thuis namelijk ook wel met mijn man die ook ASS heeft en depressief is (chronisch dus met betere en minder betere periodes). Dat ik te flexibel ben en denk, we gaan dit doen of dat doen en goed moet opletten dat ik hem daarin niet teveel push. Niet dat ik zeg dat je dat gedaan hebt of daar geen gelijk in had, want ass is niet altijd een excuus om dan niets te doen/willen/kunnen, want ik ken de situatie verder niet, maar dat speelt bij ons soms. 
hoe dan ook is het gewoon hartstikke rot

als ik het zo lees dan zou je eens in codependentie moeten duiken. 
Je geeft aan dat je hem bij van alles hebt geholpen, bijvoorbeeld met jullie dochter, hoe je haar moet opvoeden. Het klinkt (even hard en kort door de bocht gezegd) alsof je het gevoel hebt gehad hem ook te moeten opvoeden en je klinkt redelijk dominant. Alsof hij niks zelf kan omdat hij asperger en een depressie heeft. Wie weet merkt hij nu dat hij dat niet meer wil en daarin vastloopt. Hetzelfde als wat wil40 zegt. 

Zeker dat er geen ander in het spel is? Hoeft natuurlijk niet, maar mijn man draaide ook opeens 180 graden om. Later bleek dat hij verliefd was op een andere vrouw.

Het is rot voor jou, want dit verdien je niet. Jammer dat hij afziet van relatietherapie, dat was een mooie geweest. Je kunt je wel verdiepen in jullie patronen, wat gebeurde er tussen jullie? Maar dat is vooral nu voor jezelf om het te begrijpen, wellicht schept dat wat duidelijkheid.

Je boosheid spat van het scherm, ik hoop dat je je eigen posts ook nog eens met een andere blik kan lezen want wat ik lees in jouw posts is dat jullie relatie nooit gelijkwaardig is geweest en jij altijd de kar getrokken hebt. Je bent veel aan het moederen geweest over hem. 

Dat jij hier schrijft dat hij met iets beters op de proppen moet komen is daar al een voorbeeld van. 

Zoiets zeg je tegen kinderen die bv niet op de afgesproken tijd thuis waren met daarachter .....want anders.....

Kan me voorstellen dat deze melding van hem bij jou als een schok komt maar op het moment van scheidingsmelding van de ander is er geen "samen" meer en kun bij hoog en laag volhouden dat je recht hebt op respect maar als de ander daar niks mee doet is het een feit waar jij mee te dealen hebt en stampvoeten helpt niet.

Hij is al emotioneel afgehaakt daar kan je niks meer aan doen.

Heb je iemand bij wie je even lekker stoom kan afblazen?

Gebruik je boosheid in jouw voordeel, ga je inlezen wat een scheiding inhoud, wat er geregeld moet worden. 

Hou de eer aan jezelf en handel de scheiding netjes af, bedenk ook dat jouw dochter een voorbeeld aan jou neemt. Hoe beter jij met deze scheiding om kan gaan hoe makkelijker de omslag voor haar zal zijn.

Hoe onrechtvaardig dit alles ook voelt er is maar 1 weg dat dat is vooruit.

Ik vind het rot voor je dat je man in korte tijd zo anders reageert. En hard is. Ook al heeft hij langere tijd niet zo warm gelopen, om ineens zulke woorden van je partner te horen en op een kille, akelige manier is hartstikke rot, verdrietig, klote.
Begrijpelijk dat je het zwaar hebt.
Misschien, misschien is het een fase, een soort ongenoegen die eruit komt en dat hij weer bijdraait.