Partner heeft het uitgemaakt
Lieve allemaal,
Ik ben nieuw hier en ik ben geen ouder, maar ik was wel ruim 3,5 jaar bonusmoeder van een meisje van 4
Mijn partner heeft er afgelopen weekend een punt achter gezet. Het liep al een paar maanden wat stroef omdat we zijn gaan latten, maar ik dacht dat we gewoon onze weg moesten vinden. Een maand geleden nog samen op vakantie gegaan wat super fijn was.
Hij geeft al wel een tijdje aan dat hij heel erg ermee zit dat hij geen gezin heeft, dat dat niet gelukt is. Dat hij nu pas beseft dat hij dochter niet dagelijks ziet etc. Ik heb hier alle begrip voor want wij zijn 3 maanden na zijn scheiding al bij elkaar gekomen. Dus ik denk dat hij het nooit goed heeft kunnen verwerken.
Met ex was contact eerst slecht, zij is vreemdgegaan en heeft hem verlaten voor een ander toen hun dochter een half jaar was (zij heeft 3 jaar een relatie met die andere man gehad en samengewoond en is sinds tijdje over). Ex is dichterbij komen wonen en sindsdien is het contact beter en ziet (ex) partner zijn dochter ook vaker.
Vorige week maakte hij het huilend uit met me, want hij zou nog iets van gevoelens hebben voor ex en kon dit niet plaatsen etc. 2 u later had hij alweer spijt. Heeft hier ook met ex over gesproken over het denken dat er gevoelens zijn. Ik heb dit gesprek op whatsapp mogen lezen. Werd verder respectvol over mij en onze relatie gepraat, vooral ook vanuit ex. Waarop (ex)partner besefte de relatie tussen ons niet weg te willen gooien.
Hij wilde mij niet kwijt, houd van mij, zal het nooit zo goed hebben als bij mij etc. Hele week merkte ik wel wat afstand maar ik dacht heeft tijd nodig. Was wel verder gewoon fijn als we samen waren, knuffelen, samen slapen etc.
Nu dit weekend gaf hij toch aan het allemaal niet te weten, niet weten wat die gevoelens voor ex nou zijn, alles niet goed heeft verwerkt, toch minder gevoelens voor me te hebben, geen liefde en aandacht meer in de relatie te willen stoppen. Wilde tijd voor zichzelf en zet er een punt achter. Ben huilend met mijn spullen weggegaan, volgende dag zat ik er zo doorheen dat ik hem heb geappt of we aub nog konden praten.
Dit is iets waar ik niet trots op ben maar heb zo ongeveer gesmeekt het niet op te geven. In mijn ogen hebben we een fijne relatie en ik kan ook heel goed met zn dochtertje. Afgesproken een pauze te nemen van een maand waarin hij tijd voor zichzelf neemt en gaat nadenken. Geen contact vanuit mijn kant, vind het moeilijk maar tot nu toe gelukt. Maar ik moest niks hopen zei hij.
Achteraf voel ik me stom en zwak dat ik dit heb afgesproken, maar ik mis hem zo. Ik kan het maar niet loslaten en heb zoveel liefdesverdriet. Vooral omdat het tot voor kort nog zo fijn was, dat kan ik niet begrijpen.
Sorry voor het lange verhaal, maar ben een beetje radeloos..
Ach Miesmo, wat een verdrietig verhaal. Natuurlijk voel je je rot nu, en het is begrijpelijk dat je je zo naar hem plooit uit angst om hem definitief te verliezen.
Tegelijkertijd wil ik je heel eerlijk zeggen dat ik daar voor jou een groot risico zie.
jouw vriend weet hoe erg je dit vindt en hoe graag je hem terug wil. Maar ik denk dat hij zijn ex wil. En dat de bal bij haar ligt. Mijn vrees is dat als zij met hem verder wil, hij jou zonder moeite laat gaan.
Maar als ze niet wil, ben jij zijn plan B. En dat is de reden dat hij jou van die gemixte boodschappen stuurt: geen belofte, maar ook geen afwijzing. En dus blijf jij op hem wachten.
Die maand gaat slopend worden als je de bal bij hem laat liggen. Je maakt jezelf afhankelijk van zijn beslissing en staat als een omstander te kijken naar iets wat ook jouw leven is.
Voordat je nu denkt: jij hebt makkelijk praten, ik heb in een -weliswaar andere- maar wel vergelijkbare situatie gezeten. Aanvankelijk deed ik precies hetzelfde als jij nu. Tot ik besefte dat ik daarmee mijn lot volledig in de handen van een ander legde. Ik koos na een lange tijd van lijden, voor mezelf. Nooit spijt van gehad.
Ik ben nog steeds samen met mijn man overigens. Maar hij heeft een nieuwe vrouw in mij.
Ik wens je veel kracht en wijsheid.
Oog schreef op 15-10-2024 om 11:32:
Ach Miesmo, wat een verdrietig verhaal. Natuurlijk voel je je rot nu, en het is begrijpelijk dat je je zo naar hem plooit uit angst om hem definitief te verliezen.
Tegelijkertijd wil ik je heel eerlijk zeggen dat ik daar voor jou een groot risico zie.
jouw vriend weet hoe erg je dit vindt en hoe graag je hem terug wil. Maar ik denk dat hij zijn ex wil. En dat de bal bij haar ligt. Mijn vrees is dat als zij met hem verder wil, hij jou zonder moeite laat gaan.
Maar als ze niet wil, ben jij zijn plan B. En dat is de reden dat hij jou van die gemixte boodschappen stuurt: geen belofte, maar ook geen afwijzing. En dus blijf jij op hem wachten.
Die maand gaat slopend worden als je de bal bij hem laat liggen. Je maakt jezelf afhankelijk van zijn beslissing en staat als een omstander te kijken naar iets wat ook jouw leven is.
Voordat je nu denkt: jij hebt makkelijk praten, ik heb in een -weliswaar andere- maar wel vergelijkbare situatie gezeten. Aanvankelijk deed ik precies hetzelfde als jij nu. Tot ik besefte dat ik daarmee mijn lot volledig in de handen van een ander legde. Ik koos na een lange tijd van lijden, voor mezelf. Nooit spijt van gehad.
Ik ben nog steeds samen met mijn man overigens. Maar hij heeft een nieuwe vrouw in mij.
Ik wens je veel kracht en wijsheid.
Ik snap wat je bedoeld en soms ben ik hier ook wel bang voor. Ik weet het gewoon echt niet.
Hij heeft er toen hij het uitmaakte een gesprek over gehad met ex op whatsapp wat ik gelezen heb en daaruit blijkt wel dat zij er niet helemaal negatief tegenover staat dat er nog een toekomst voor hun inzit. Dus dan zou ik denken als hij het zou willen dat ze het dan wel weer gaan proberen.
Ik heb gewoon niet het gevoel dat hij echt terug wil naar zijn ex. Ik heb hiet nml nooit iets van gemerkt. Ook toen hij in dat gesprek met haar over gevoelens voor haar begon, schrok zij ervan. Dit is dus nooit eerder besproken of opgemerkt oid. Wat ik wel heb gemerkt is dat hij heel erg aan het rouwen is om het gezin wat hij had willen hebben en hoe alles is gelopen.
Ik weet het gewoon echt niet wat ik moet doen en wat wijsheid is en of ik het nu moet afkappen of of ik hem de ruimte moet geven. Voel me hierin echt radeloos.
MiesMo schreef op 15-10-2024 om 11:16:
[..]
In mijn ogen heeft dit dan alles te maken met de verwerking van wat er is gebeurd, en niet het perse terug willen naar je ex? Ik kan het niet voor hem invullen natuurlijk.
Ik ben het er 100% mee eens dat hij dit niet heeft kunnen afsluiten, ik heb daarom ook gezegd dat hij er (professionele) hulp voor moet zoeken en wellicht er nog eens met ex over praten om het af te kunnen sluiten. Daarom wil ik hem ook de ruimte en tijd bieden.
Het probleem voor mij is gewoon de onduidelijkheid van wat hij nou voelt voor zijn ex. Als hij tegen me zegt ik ben nog verliefd op haar en ik wil het met haar proberen, pijnlijk maar prima dan ben ik weg. Alleen dat is het dan ook weer niet
Eergisteren sprak ik hem even op whatsapp en dan zegt hij dat hij me mist en dat het misschien nog goedkomt. Toen heb ik wel gezegd focus nu maar op jezelf want anders is het over een maand weer hetzelfde.
Ik kan het gewoon moeilijk loslaten denk ik
Ik denk een combinatie van beiden.
Maar, ik spreek uit mijn ervaring en hoe ik me er bij voel. En het voelt echt alsof je in een slechte film beland. Ik heb het geluk gehad dat we de eerste keer daar uit gekomen zijn en we na afloop echt goede gesprekken hebben kunnen voeren over het hoe en wat en wat er nu wel en niet waar was van de gemene dingen die ze zei.
Nu komen we er niet uit, maar gaat het wel weer op relatief dezelfde manier. Deze keer heb ik veel minder moeite met het af te sluiten. Tuurlijk het doet pijn, tuurlijk mis ik haar. Maar er is geen haar op mijn hoofd die er over denkt haar nog terug te willen. Maar die eerste keer zat dat heel anders. Je weet zo niet wat je overkomt. En ik denk dat je ex daar onbewust misschien toch meer last van heeft gehad dan die heeft willen toegeven.
Ik denk oprecht dat hij zelf ook niet weet of het verliefdheid is, of dat hij graag zijn ideaalplaatje van een gezin nog een kans zou willen geven.
Elpisto schreef op 15-10-2024 om 11:59:
[..]
Ik denk een combinatie van beiden.
Maar, ik spreek uit mijn ervaring en hoe ik me er bij voel. En het voelt echt alsof je in een slechte film beland. Ik heb het geluk gehad dat we de eerste keer daar uit gekomen zijn en we na afloop echt goede gesprekken hebben kunnen voeren over het hoe en wat en wat er nu wel en niet waar was van de gemene dingen die ze zei.
Nu komen we er niet uit, maar gaat het wel weer op relatief dezelfde manier. Deze keer heb ik veel minder moeite met het af te sluiten. Tuurlijk het doet pijn, tuurlijk mis ik haar. Maar er is geen haar op mijn hoofd die er over denkt haar nog terug te willen. Maar die eerste keer zat dat heel anders. Je weet zo niet wat je overkomt. En ik denk dat je ex daar onbewust misschien toch meer last van heeft gehad dan die heeft willen toegeven.
Ik denk oprecht dat hij zelf ook niet weet of het verliefdheid is, of dat hij graag zijn ideaalplaatje van een gezin nog een kans zou willen geven.
Nee ik geloof ook wel dat hij het echt niet weet ik. Ik weet zelf gewoon echt niet wat ik moet doen..
MiesMo schreef op 15-10-2024 om 12:05:
[..]
Nee ik geloof ook wel dat hij het echt niet weet ik. Ik weet zelf gewoon echt niet wat ik moet doen..
Voor jezelf kiezen, denk ik. Zorgen dat je los komt. Want laten we wel zijn: Zou je dit op deze manier moeten willen?
“ Nu dit weekend gaf hij toch aan het allemaal niet te weten, niet weten wat die gevoelens voor ex nou zijn, alles niet goed heeft verwerkt, toch minder gevoelens voor me te hebben, geen liefde en aandacht meer in de relatie te willen stoppen. Wilde tijd voor zichzelf en zet er een punt achter.
…
Afgesproken een pauze te nemen van een maand waarin hij tijd voor zichzelf neemt en gaat nadenken. Geen contact vanuit mijn kant, vind het moeilijk maar tot nu toe gelukt. Maar ik moest niks hopen zei hij.”
Heel eerlijk? Ik lees hier niet veel goeds in voor een gezamenlijke toekomst. Ik zou uithuilen en voor mezelf kiezen, als ik jou was.
Ook ik denk dat je zelf het heft in handen moet nemen. Zoals hierboven al genoemd: hij gaat in vrijheid zaken uitzoeken maar eindigt altijd bij één van de twee. Hij houdt zijn opties open, besluiteloos en dat vind ik persoonlijk slap en zwak. Je gaat plat gezegd van Speler naar de reservebank, tot hij zijn keuze gemaakt heeft en hij jou misschíen als tweede keus neemt.
Daar zou ik mezelf ( en ik heb echt geen hoge dunk van mezelf) toch net te goed voor voelen. Ik zou 'm helpen: zoek het maar uit, maar dan wel zonder mij.
Verdriet heb je al, dus ruk die pleister er af en ga door.( hoe verdrietig ook).
Elpisto schreef op 15-10-2024 om 12:23:
[..]
Voor jezelf kiezen, denk ik. Zorgen dat je los komt. Want laten we wel zijn: Zou je dit op deze manier moeten willen?
Eens!
Hoe moeilijk ook, ik zou hem zelf berichten dat je hem alle ruimte geeft om uit te zoeken waar hij staat. Dus die afgesproken maand laten vervallen, zodat jullie beiden niet die ‘druk’ voelen.
Onbewust ga je je toch vastpinnen op deze maand, nogmaals, ik vind het uitstel van executie. Nu ik lees dat ook zijn ex de deur op een kier houdt lijkt het mij nóg lastiger voor hem. Hij kan rationeel nog zo vaak uitspreken absoluut niet terug te willen, maar zijn gevoelens en acties beweren toch het tegendeel en vandaar ook zijn twijfels vwb jullie relatie.
Je zit nu op een soort van wachtbankje, dat is serieus veel moeilijker dan voor jezelf te kiezen en weten waar je aan toe bent. Ik zou dan ook de komende tijd/maanden alle contact afhouden, anders kom je nog niet los.
Het is echt heel moeilijk om een relatie te beëindigen, vooral als je nog veel van elkaar houdt. Neem de tijd om te rouwen en geef jezelf de ruimte om te voelen wat je voelt. Praat met vrienden of familie om steun te vinden; het is belangrijk om niet alleen te zijn in deze moeilijke periode. Je komt hier sterker uit!
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb vanavond toch een punt erachter gezet. Ik ben er vrijwel zeker van dat hij niet terug wil naar zijn ex, maar dat is niet het belangrijkste.
Hij blijft twijfelen over zijn gevoel voor mij en kan niet zeggen dat hij 100% voor me kan/wil gaan, dus dan houdt het voor mij op. Het doet natuurlijk heel veel pijn en ben echt super verdrietig, maar ik denk dat ik het goed gedaan heb zo.
Hij vroeg me nog wel of ik zijn dochtertje nog eens wil zien, wat ik natuurlijk wel wil maar me heel veel zeer doet. Maar voor haar wil ik me daar wel overheen zetten. Maar nu heel even tijd voor mezelf nodig
Even knuffel voor jou.
Dat is een grote stap. En de juiste.
Maar verre van makkelijk.
Veel sterkte komende dagen en weken.
Wat knap dat je regie hebt gepakt in een situatie die zo complex en vol emotie is. En nog wel even zal blijven. Sterkte en alle goeds als je vanaf hier het leven verder oppakt.
Wat verdrietig, maar wat een wijs besluit van je. Verk sterkte.
