Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Pippeltje schreef op 30-08-2024 om 17:35:
[..]
Ik hoor allemaal argumenten die niets met de kinderen te maken hebben...
Ik word echt fysiek ook misselijk als ik alleen al denk om aan een andere vrouw te zitten. Daar moet ik op dit moment echt niet aan denken.
Pippeltje schreef op 30-08-2024 om 17:35:
[..]
Ik hoor allemaal argumenten die niets met de kinderen te maken hebben...
Ik denk dat de meeste mensen niet gemaakt zijn voor het delen van een huis (en financiën) met een ex. En daar hebben kinderen ook weer last van. Ook erg onduidelijk als je nog wel een huis deelt maar niet meer samen bent. En hoe doe je dat met nieuwe personen ?
Izza schreef op 30-08-2024 om 20:08:
[..]
Ik denk dat de meeste mensen niet gemaakt zijn voor het delen van een huis (en financiën) met een ex. En daar hebben kinderen ook weer last van. Ook erg onduidelijk als je nog wel een huis deelt maar niet meer samen bent. En hoe doe je dat met nieuwe personen ?
Nieuwe personen zijn in elk geval bij mij nog niet aan de orde. Dat zou alleen maar vluchten zijn in lust om hier mee om te gaan en dat gaat echt niet werken.
Maar de realiteit is natuurlijk wel dat je niet 1,2,3 van elkaar af bent. Een huis vinden is lastiger dan ooit en we willen in die zin ook niet teveel de kinderen steeds naar een nieuwe plek moeten brengen.
Elpisto schreef op 31-08-2024 om 10:18:
[..]
Nieuwe personen zijn in elk geval bij mij nog niet aan de orde. Dat zou alleen maar vluchten zijn in lust om hier mee om te gaan en dat gaat echt niet werken.
Maar de realiteit is natuurlijk wel dat je niet 1,2,3 van elkaar af bent. Een huis vinden is lastiger dan ooit en we willen in die zin ook niet teveel de kinderen steeds naar een nieuwe plek moeten brengen.
Huur z.s.m een chalet. Laat haar vertrekken of wissel af. Als je partner snel een ander heeft (of al heeft) ben je jezelf aan het pijnigen. Het proces van echtscheiden is anders dan wat je hebt meegemaakt. Puur uit zelfbescherming moet je los van elkaar.
Renate46 schreef op 31-08-2024 om 11:28:
[..]
Huur z.s.m een chalet. Laat haar vertrekken of wissel af. Als je partner snel een ander heeft (of al heeft) ben je jezelf aan het pijnigen. Het proces van echtscheiden is anders dan wat je hebt meegemaakt. Puur uit zelfbescherming moet je los van elkaar.
Daar zijn we ook mee bezig hoor. Maar het moet financieel wel allemaal te dragen zijn.
Ik zit er niet zo heel erg op te wachten om elke maand in te teren op mijn spaargeld.
Eerlijk: ik denk dat er al een ander is, net zoals de vorige keer. En dat pijnigt me helemaal niet. Het is voor mij een bevestiging dat dit alles gewoon niet zo heel erg slim van mij was. Ik heb teveel dingen door de vingers gezien en teveel zaken met de mantel der liefde af gedaan.
En ik kan oprecht zeggen dat het voor mij klaar is. Dat wil niet zeggen dat ik dit nog onnodig wil trekken, maar wel dat ik geen onverantwoorde financiële risicos ga lopen. Als we er wel in die zin uit komen dat ik hier kan blijven wonen dan zal dat heel erg penibel worden eerst en dan wil ik zoveel mogelijk geld achter de hand houden.
Dus ja: we zijn echt op zoek naar een huis om in elk geval apart te kunnen wonen op korte termijn, maar vakantiehuisjes a 600 in de week gaat het helaas niet worden.
Elpisto schreef op 31-08-2024 om 10:18:
[..]
Nieuwe personen zijn in elk geval bij mij nog niet aan de orde. Dat zou alleen maar vluchten zijn in lust om hier mee om te gaan en dat gaat echt niet werken.
Maar de realiteit is natuurlijk wel dat je niet 1,2,3 van elkaar af bent. Een huis vinden is lastiger dan ooit en we willen in die zin ook niet teveel de kinderen steeds naar een nieuwe plek moeten brengen.
Ik reageerde op het idee van birdnesting. Dus samen een huis delen (om de beurt) terwijl je uit elkaar bent. En ik begrijp dat jij nu niet op een ander zit te wachten. Maar je moet het zien over een langere tijd. Jij weet niet wat er gaat gebeuren voor jullie beiden. Wanneer er weer iemand in jouw leven of dat van je ex komt. Genoeg gescheiden mensen die door een vrijgezellenperiode gaan. En daar is absoluut niets mis mee. Misschien zelfs wel verstandiger dan direct in een volgende vaste relatie komen. Ik zeg niet dat jij dat doet of wilt. Maar je hebt straks alle tijd en vrijheid. Een eigen plek is voor verwerking essentieel! En heel hard. Dat is ieder voor zich. Als jij het huis kunt kopen en haar uitkopen is het aan je ex om zelf wat te regelen. Ga niet eindeloos uitstellen en samenwonen. De ander is niet langer jouw verantwoordelijkheid.
Tip voor de toekomst. Zorg dat je nooit meer afhankelijk wordt van een ander. Of een ander van jou. Wees je eigen persoon. Daarin is er plek voor anderen (vrienden, partners eyc). Maar behoud altijd je zelfstandigheid.
nee ze is zeker niet meer mijn verantwoordelijkheid. Er is namelijk wederom een ander.
Het hoe en wat weet ik niet precies, dat zal me ook wat. Het is goed zo.
Elpisto schreef op 01-09-2024 om 14:07:
nee ze is zeker niet meer mijn verantwoordelijkheid. Er is namelijk wederom een ander.
Het hoe en wat weet ik niet precies, dat zal me ook wat. Het is goed zo.
Tering zeg. Helemaal duidelijk dan. Sterkte man!
Elpisto schreef op 01-09-2024 om 14:07:
nee ze is zeker niet meer mijn verantwoordelijkheid. Er is namelijk wederom een ander.
Het hoe en wat weet ik niet precies, dat zal me ook wat. Het is goed zo.
Jeetje wel rot. Maar zooo goed aangevoeld door jou. Helpt wel er een dikke streep onder te zetten, lijkt me.
MRI schreef op 01-09-2024 om 14:43:
[..]
Jeetje wel rot. Maar zooo goed aangevoeld door jou. Helpt wel er een dikke streep onder te zetten, lijkt me.
Oh zeker ja. Ik heb door alle info die ik hier en op andere plekken opgedaan heb heel veel geleerd over mezelf, over ontrouw, over beweegredenen. Ik heb altijd geweten dat het voor mij iets eenmaligs was: Dat heb ik hier ook altijd verteld. Ik heb er voor gekozen haar verhaal destijds te geloven en er in mee te gaan en daardoor zijn we naar elkaar toegegroeid.
Maar ik heb altijd geweten: Gebeurd dit weer, dan moeten we gewoon concluderen dat het is wat het is. Het verhaal is eigenlijk heel erg zielig. We zijn er nu een aantal dagen over aan het praten met o.a. de vriendinnegroep, waar ze ook weer een stalen gezicht heeft laten zien omtrent wat er speelde. Ze is eigenlijk heel erg zielig. Ze vindt van zichzelf dat ze maar 1 ding heeft, en dat is haar uiterlijk. Ze wordt ouder en daar doet ze alles aan om dat te ontkennen. En blijkbaar is ze deze bevestiging nodig om zich goed te voelen. Dat gaat veel dieper.
Dus inderdaad: Dit helpt enorm. Ik ben echt heel erg klaar en heb echt heel erg veel zin in de toekomst. De blik is nu gericht op de kinderen, we praten zo veel mogelijk met ze en laten ze alle vragen stellen die we nu kunnen beantwoorden en we zijn heel erg duidelijk. Wat dat betreft weer uitermate trots op mezelf, dat durf ik wel te stellen.
We kunnen dit maar 1 keer doen en dat moeten we zo goed mogelijk doen voor de kinderen.
Elpisto schreef op 02-09-2024 om 10:46:
[..]
Oh zeker ja. Ik heb door alle info die ik hier en op andere plekken opgedaan heb heel veel geleerd over mezelf, over ontrouw, over beweegredenen. Ik heb altijd geweten dat het voor mij iets eenmaligs was: Dat heb ik hier ook altijd verteld. Ik heb er voor gekozen haar verhaal destijds te geloven en er in mee te gaan en daardoor zijn we naar elkaar toegegroeid.
Maar ik heb altijd geweten: Gebeurd dit weer, dan moeten we gewoon concluderen dat het is wat het is. Het verhaal is eigenlijk heel erg zielig. We zijn er nu een aantal dagen over aan het praten met o.a. de vriendinnegroep, waar ze ook weer een stalen gezicht heeft laten zien omtrent wat er speelde. Ze is eigenlijk heel erg zielig. Ze vindt van zichzelf dat ze maar 1 ding heeft, en dat is haar uiterlijk. Ze wordt ouder en daar doet ze alles aan om dat te ontkennen. En blijkbaar is ze deze bevestiging nodig om zich goed te voelen. Dat gaat veel dieper.
Ja daar zal ongetwijfeld pijn en kwetsing uit het verleden achter zitten. Net als bij mannen die jongere vriendinnen moeten hebben om hun ego te boosten, zoiets. Inderdaad triest dat je daardoor een liefde verspeelt. Maar ze had ook aan zichzelf kunnen 'werken' om deze issues aan te gaan en niet te vluchten in weer een nieuwe affairette. Als iemand hierin blijft hangen, is het als partner inderdaad veel beter je grens te trekken. Evengoed sterkte, jullie zijn nu van goede wil, ik hoop dat dat gaandeweg het scheidingsproces blijft en jullie een goed nahuwelijk hebben. Jij doet het in ieder geval prima
Mooi Elpisto! Sterk en fijn zo erin te staan en goed verwoord.
Ik moet bekennen dat ik op een moment ook zei grens bereikt en ik ben klaar nu. Bizar genoeg kon hubby toen zelf ook de knop pas goed omzetten. Daar startte pas echt verandering. En einde (lust/gewenning van contact) verslaafd aan haar. Afspraak werd eindelijk echt afspraak. Wat ik van mijzelf lastig vond en vind, is dat ik toch verder ging met hem in antwoord op zijn smeekbede. Ik was daarna erg streng voor mijzelf, hoe kon ik hem nu ooit vertrouwen. Waarom ga ik nu niet weg. Zo raar. Ik vond mijzelf best een zwakkeling. Maar nu. Gelukkig. Tijd later ben ik toch blij dat ik bleef. Het hoofdstuk Truus is echt voorbij. Mijn man is 'terug'. Ruimte ook gegeven bij mij om te kijken of er bij mij wel houden van is. Of liefde weer zou gaan groeien. Want dat gedoe maakt veel kapot, ook gevoel verandert. Verschil is wel met jou dat hubby altijd (ook tegen Truus) duidelijk was in zijn liefde voor mij. Geen twijfels had. Geen vaagheid in zijn keuze of houden van. Maar dat betekende niet dat ik nog of weer zou kiezen voor hem. Toch heb ik nu ook heel duidelijk helder dat er geen volgende keer komt. Geen nieuwe kansen. Ook ik heb geleerd.
Misschien dat jouw vrouw straks zichzelf enorm tegenkomt. En spijt als haren op haar hoofd heeft. Best verdrietig dat jij al ziet dat het zielig is. En zij dat nog niet zelf ziet ...
Anna Cara schreef op 02-09-2024 om 12:08:
Mooi Elpisto! Sterk en fijn zo erin te staan en goed verwoord.
Ik moet bekennen dat ik op een moment ook zei grens bereikt en ik ben klaar nu. Bizar genoeg kon hubby toen zelf ook de knop pas goed omzetten. Daar startte pas echt verandering. En einde (lust/gewenning van contact) verslaafd aan haar. Afspraak werd eindelijk echt afspraak. Wat ik van mijzelf lastig vond en vind, is dat ik toch verder ging met hem in antwoord op zijn smeekbede. Ik was daarna erg streng voor mijzelf, hoe kon ik hem nu ooit vertrouwen. Waarom ga ik nu niet weg. Zo raar. Ik vond mijzelf best een zwakkeling. Maar nu. Gelukkig. Tijd later ben ik toch blij dat ik bleef. Het hoofdstuk Truus is echt voorbij. Mijn man is 'terug'. Ruimte ook gegeven bij mij om te kijken of er bij mij wel houden van is. Of liefde weer zou gaan groeien. Want dat gedoe maakt veel kapot, ook gevoel verandert. Verschil is wel met jou dat hubby altijd (ook tegen Truus) duidelijk was in zijn liefde voor mij. Geen twijfels had. Geen vaagheid in zijn keuze of houden van. Maar dat betekende niet dat ik nog of weer zou kiezen voor hem. Toch heb ik nu ook heel duidelijk helder dat er geen volgende keer komt. Geen nieuwe kansen. Ook ik heb geleerd.
Misschien dat jouw vrouw straks zichzelf enorm tegenkomt. En spijt als haren op haar hoofd heeft. Best verdrietig dat jij al ziet dat het zielig is. En zij dat nog niet zelf ziet ...
Oh ik denk dat die spijt wel heel snel gaat komen. Dat is iets wat ze nooit zal toegeven, maar de eerste breukjes zijn wat dat betreft wel al zichtbaar.
Het mooie is: Ze probeert natuurlijk angstvallig alles nu stil te houden en te zorgen dat ze er een beetje goed vanaf komt, maar die gozer waar ze geslapen heeft zaterdagnacht, heeft berichtjes tussen hun gedeeld met anderen, die weer bevriend zijn met mijn vrienden, en daardoor heb ik alweer een vrij goed beeld wat daar gebeurd is.
Dus ik heb haar daar maar in elk geval direct even over gecontact: Je bent angstvallig bezig om te redden wat er te redden valt, maar misschien is het dan wel handig dat je weet dat je voor die andere gozer weer een pronkstukje bent: Zie mij eens een lekker stukkie veroverd hebben.
Maar dat doe ik deze keer niet met bijbedoelingen: Ik heb echt aangegeven: Ik hoef er niks meer over te weten, ik hoef er niet over te praten: We moeten nu de blik op onze kinderen hebben en zorgen dat we dit goed mogelijk en zo snel mogelijk gaan regelen, zodat de kinderen hier met zo weinig mogelijk trauma vanaf komen. Daarna hoeven we alleen nog contact over de kinderen en meer dan dat zit er voor mij helaas niet meer in.
Dan schiet ze zelf weer helemaal in ik wil erover blijven praten en ik wil dit en ik wil dat. Maar daar heb ik helemaal geen belang bij: Ik wil dit geregeld hebben, netjes uit elkaar, en dan hoeven we alleen nog maar contact te hebben als er iets is omtrent de kinderen en daarmee basta.
Dus wat dat betreft: Voor de verwerking is dit wel heel erg lekker. Ik was de afgelopen 1,5 week weer vreselijk in paniek, liep weer te trekken en te sleuren om toch echt om tafel te komen en te bespreken van: Kunnen we hier niet uit komen, kijk eens wat we hebben, kijk eens hoe goed we het samen hebben. Maar ik ben pertinent klaar sinds gisteren.
MRI schreef op 02-09-2024 om 11:46:
[..]
Ja daar zal ongetwijfeld pijn en kwetsing uit het verleden achter zitten. Net als bij mannen die jongere vriendinnen moeten hebben om hun ego te boosten, zoiets. Inderdaad triest dat je daardoor een liefde verspeelt. Maar ze had ook aan zichzelf kunnen 'werken' om deze issues aan te gaan en niet te vluchten in weer een nieuwe affairette. Als iemand hierin blijft hangen, is het als partner inderdaad veel beter je grens te trekken. Evengoed sterkte, jullie zijn nu van goede wil, ik hoop dat dat gaandeweg het scheidingsproces blijft en jullie een goed nahuwelijk hebben. Jij doet het in ieder geval prima
Ik wil in elk geval een goede scheiding hebben: duidelijke afspraken, netjes verdelen en elk onze eigen weg. Een goed na-huwelijk: Dat ligt er aan wat je daar onder verstaat. Ik zal der altijd bij staan in onze kinderen, ik zal er altijd zijn voor haar als er iets is met onze kinderen en ik zal zorgen dat ik ten alle tijde met respect over hun moeder praat als mijn kinderen er bij zijn.
Buiten dat wil ik niks met haar te maken hebben. Dat wordt ook niet zo heel erg moeilijk, want de enige vrienden die ze heeft die willen haar niet meer zien, dus het is niet zo dat ik haar verder nog ga tegenkomen, buitenom de dingen zoals voetbal of sport van onze kinderen. En dan kan ik prima een halve dag de schijn ophouden dat ik haar aardig vind.
Oei Elpisto, wat confronterend om te lezen dat er dus tóch een ander is en jij daarvan zelfs bewijzen hebt ontvangen! Ik lees je strijdlust, maar ook je verdriet en boosheid tussen de regels door, welke overigens heel erg begrijpelijk zijn hoor!!
Denk dat nu het allerbelangrijkste is dat jullie zsm de meest belangrijke zaken kunnen regelen, want dit gaat natuurlijk niet lang op ‘gemoedelijke basis’ plaatsvinden (ook begrijpelijk vanuit jouw kant welteverstaan).
Jouw vrouw heeft dus blijkbaar zaterdag al de nacht elders doorgebracht? Misschien zou je kunnen voorstellen dat ze daar voorlopig maar helemaal kan blijven ipv 1 nacht? Heb jij eventueel ook mogelijkheden om tijdelijk elders te verblijven, zodat jullie huis voorlopig de ‘thuisbasis’ is voor omgang met de kinderen (birdnesting dus)?
En begrijp ik het nu goed dat jullie de kinderen inmiddels ook op de hoogte hebben gebracht?
