Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Izza schreef op 11-01-2025 om 20:58:
[..]
Ik kan het misschien een beetje vergelijken vanuit een open relatie. En ik ken genoeg mensen die vreemd zijn gegaan. Maar ja je gaat er volledig in op. Je partner verdwijnt naar de achtergrond. En als je daar al aan denkt dan verdring je dat wel. De nieuwe ervaring is zoals op reis gaan naar een onbekend land. Spannend, soms wat onhandig de eerste keer. Maar ook veel passie omdat het nieuw is. En zeker als er thuis geen, een minimaal of slecht seksleven is dan is iemand waarbij alles kan natuurlijk geweldig. Reken maar dat mensen daarvan genieten. Dat kan prima losstaan van gevoelens. Die kunnen ook vriendschappelijk zijn of zelfs oppervlakkig. En ze zijn niet te vergelijken met je partner. Je kunt prima van je partner houden en niet van een ander. En je kunt van meerdere partners houden. Wij maken liefde exclusief maar dat is het natuurlijk niet. Het kan zich prima delen (denk maar aan meerdere kinderen, familieleden, goede vrienden).
En ik weet niet of jij meerdere seksuele partners hebt gehad. Maar dat worden toch ook herinneringen? Dat was vroeger. Soms denk je er nog eens aan maar je bent daar niet mee bezig. Vergeten doe je het nooit meer.
En ja je kunt prima schakelen tussen mensen. Zodra je weer thuis bent begint je gewone leven weer. Maar veel mensen kunnen (net als met berichten van gewone vrienden) prima schakelen tussen partner en extra.
Natuurlijk genieten ze ervan, maar ze lijden er ook onder, misschien niet in het begin, maar later zeker, toch als het nooit de bedoeling was de vaste relatie te verliezen. Want als je samen in bed duikt, meerdere malen, en elkaar regelmatig ziet en gesprekken voert, dan zorgt dat sowieso voor hechting, een band. En kan je inderdaad van twee mensen gaan houden. Mijn man vroeg dat achteraf aan onze huisarts “Kan ik van twee vrouwen houden?”. “Natuurlijk”, antwoordde die, “maar geen enkele mens kan die spreidstand volhouden”. De verdringingsmechanismen blijven niet eeuwig werken, de realiteit haalt die in.
De geheime relatie wordt er één van hoogtes en laagtes. Het niet kunnen laten om de kortstondige euforie telkens weer op te zoeken, maar tussendoor verscheurd worden door twijfel, steeds meer moeten liegen, steeds meer stress. Inderdaad, een echte verslavingsmechaniek. Dat kan zo ver gaan dat men inderdaad begint te twijfelen aan de vaste relatie. Want die ander, van wie je niet kunt wegblijven, dat moet wel de echte liefde zijn toch? Terwijl het dat dikwijls niet is. Die ander is een soort illusie. Je houdt van het gevoel dat de ander je geeft. Het is een soort spiegel waarin je je ideale zelf ziet. Je wordt aanbeden. Wie wil dat nu niet?
Dat is wat ik bedoel als ik zeg dat ook open relaties een bedreiging zijn voor de vaste relatie. De kans is groot dat je op een gegeven moment jezelf niet meer in de hand hebt. Zoals ook een vreemdganger die denkt “ik zal dat varkentje hier wel even wassen, mijn vaste relatie hoeft het nooit te weten” … dat denken ze in het begin, maar algauw is men de controle over zichzelf kwijt en zit je in een spiraal waar je nog moeilijk uit kunt. Steeds meer liegen, jezelf steeds meer “opsplitsten”. Op den duur weet je zelf niet meer wie je bent. Mijn man was op het einde radeloos.
Dikwijls weet je maar wat je kwijt bent als het te laat is. In dat opzicht kan een affaire een serieuze wake up call zijn, ook voor de bedrogen partner.
Wie zijn vaste partner niet kwijt wil, laat verliefdheden of sterke aantrekkingskracht tot iemand, best gewoon aan zich voorbij gaan. En dat gaat voorbij. Het is niet zoals velen denken dat een affaire je “overkomt”, neen, je moet gewoon weten wat je wilt. Mensen denken dat een langdurige relatie met iemand van wie ze houden hen immuun maakt om verliefd te worden. Niets is minder waar. Je moet dat weten en er op voorbereid zijn. En telkens als het gebeurt een bewuste keuze maken. In plaats van er als een kieken zonder kop op te vliegen.
Wees eerlijk tegen je partner. Wat ook je keuze is.
Ik ben geen directe voorstander van een open relatie. Het vraagt namelijk heel erg veel van mensen. En de meesten zijn daar niet voor gemaakt. Duidelijke grenzen en een goede communicatie. En leren omgaan met jaloezie bijvoorbeeld. Het is geen oplossing voor een wankele relatie. Maar een levensstijl waar je beiden gelijk in moet staan.
Wel denk ik dat mensen veel eerlijker zouden moeten communiceren over hun behoeften. Die veranderen namelijk met de jaren. Wat ooit is afgesproken hoeft natuurlijk niet meer hetzelfde te zijn. En daar gaat het fout. Mensen hangen alle verwachtingen op aan 1 partner en die kan dat niet of niet meer waarmaken.
Wat voor mij heel goed werkt is dat ik mijzelf als individu zie en mijn partner ook. We zijn niet elkaars eigendom. En beiden vrij om bepaalde dingen te kunnen doen. Anderen zien we niet als bedreiging en juist door die verbinding en dat vertrouwen is er een sterke band en diepgang.
Peet succes met je appartement. Ik herken het stukje dat je de affaire na de breuk echt kunt afsluiten. Geen triggers meer, geen vragen en met name heel veel rust en energie. Ik hoefde niet meer in een ander te investeren. Niet meer zowel zijn proces, in de relatie en daarnaast nog in mijzelf (dus feitelijk 3 processen). Dat kostte zoveel energie. Het gaf rust dat alleen mijn eigen leven en dat van de kinderen er nog toe deed.
Voor iemand die komt met "ik wacht zoveel jaar op jou" zou ik heel hard en duidelijk zijn. Dat is een onvolwassen uitspraak. Jullie gaan beiden door met je leven. Dit soort dingen kunnen ook een belemmering zijn bij toekomstige nieuwe partners of andere eigen keuzes. Je kunt prima vriendschappelijk met elkaar omgaan maar ik zou uitkijken met de ander als vriend zien. Eerder een kennis. Maak je los. Bouw een nieuw leven op. En deel niet meer alles met elkaar. Haal troost en steun bij andere vrienden en familie. Dus zwak die emotionele band af.
Izza schreef op 12-01-2025 om 16:00:
Ik ben geen directe voorstander van een open relatie. Het vraagt namelijk heel erg veel van mensen. En de meesten zijn daar niet voor gemaakt. Duidelijke grenzen en een goede communicatie. En leren omgaan met jaloezie bijvoorbeeld. Het is geen oplossing voor een wankele relatie. Maar een levensstijl waar je beiden gelijk in moet staan.
Wel denk ik dat mensen veel eerlijker zouden moeten communiceren over hun behoeften. Die veranderen namelijk met de jaren. Wat ooit is afgesproken hoeft natuurlijk niet meer hetzelfde te zijn. En daar gaat het fout. Mensen hangen alle verwachtingen op aan 1 partner en die kan dat niet of niet meer waarmaken.
Wat voor mij heel goed werkt is dat ik mijzelf als individu zie en mijn partner ook. We zijn niet elkaars eigendom. En beiden vrij om bepaalde dingen te kunnen doen. Anderen zien we niet als bedreiging en juist door die verbinding en dat vertrouwen is er een sterke band en diepgang.
Soms Izza, vraag ik me oprecht af wie je aan het overtuigen bent. Je lezers of jezelf.
Verkeerd geformuleerd. (Ik was wat geïrriteerd door altijd datzelfde antwoord, dat eigenlijk naast de kwestie is). Sorry.
Maar je gaat, naar mijn gevoel altijd voorbij aan dit: ook met een eerlijke communicatie, ook in een goede relatie met goede afspraken en aangeven behoeftes, worden mensen verliefd op een ander. Of het nu monogame relaties of open relaties of whatever … zijn. Ook in goede en openminded relaties kan het mis gaan, kan er uiteindelijk gelogen worden, kunnen de gemaakte afspraken overschreden worden. Waarom? Omdat mensen mensen zijn. Die verliefd worden. En je bewust met verliefde gevoelens en andere verlangens moet omgaan. Wat wil je uiteindelijk in het leven? Dat is de vraag die elk voor zichzelf moet stellen. En ik denk niet dat er één iemand is die daarbij denkt “Ik wil de man of vrouw waar ik van hou beliegen en bedriegen” Eigenlijk pleit ik voor een groter zelfbewustzijn. Of je zelf beter leren kennen.
Winnie86 schreef op 12-01-2025 om 14:48:
[..]
Ik heb de details gevraagd.
En gekregen.
En ik krijg ze voor de rest van mijn leven niet meer uit mijn hoofd
Als het je lukt ben je inderdaad beter niet te veel seksuele details te vragen. Ik dacht dat het de beelden die ik zelf gemaakt had zou afremmen, want die waren we heel geil of romantisch. En al was de werkelijkheid in feite minder dan wat wij tussen ons al deelden, toch staat dat nu voorgoed vast dat hij die bepaalde dingen op die bepaalde manier op die bepaalde plek met haar gedaan heeft.
Had je ze liever niet geweten? Had je zonder de details daar rust in kunnen vinden?
Buitenspel2024 schreef op 12-01-2025 om 17:41:
[..]
Had je ze liever niet geweten? Had je zonder de details daar rust in kunnen vinden?
Nee... ik had dan sowieso geen rust kunnen vinden.
Ik heb er geen spijt van omdat ik niet anders kon. Ik ben een enorme beelddenker, alles wat iemand zegt zet zich in mijn hoofd om in plaatjes. Daarnaast lees ik al mijn hele leven het liefst romantische verhalen, waar alles wat mooi kan zijn tussen man en vrouw uitvoerig beschreven staat. De beelden die zich zonder ophouden projecteerden waren zodanig dat de schrijvers van een pornofilm me geld geboden zouden hebben :p
Maar nu ik exact weet wat er werkelijk gebeurde... dat ze hem 1 keer gepijpt heeft (maar het niet leuk vond), dat hij haar eens gelikt heeft, dat ze een tiental keer seks hadden op kantoor, op een tafel of rechtopstaand...
Alles is in feite veel gewoner , lastiger , stunteliger, en sneller gedaan dan mijn fantasie. Dus het zou moeten opluchten. En toch...
Dus moest je je kunnen bedwingen en niet dag en nacht beelden hebben die perfect zijn, ik zou aanraden het zo te laten.
Er is een goede podcast, ik zoek hem op
LifeEvent! schreef op 12-01-2025 om 14:56:
[..]
Dit toen ook expliciet gevraagd aan mijn man. Hij zei, als het echt genieten was geweest had ik er nu nog zo over gedacht. Nu voel ik alleen maar walging als ik er al aan terug denk. Toen ik vroeg naar "het moment zelf" zei hij : "op dat moment voelde het idd als genieten maar na het hoogtepunt kwam meteen de spijt en wilde ik meteen weg uit dat bed. Dus was er sowieso geen nagenieten bij. Iets wat wij nu wel hebben na intiem zijn.
Zo onbegrijpelijk, ondanks alle psychologie en verslavingsdynamiek etc die dan bekend is.. Meteen spijt en dan toch nog een keer/keren..
Gelukkig dat het voor hem geen goede herinneringen zijn.
elledoris schreef op 12-01-2025 om 12:38:
[..]
Oh ja!? Zwanen hebben ook bedacht dat ze monogaam zijn? Biologische aspecten spelen geen enkele rol? Weten wie je echte vader is, geslachtsziekten, emotionele verbinding, daar doen we maar ff niet aan.
Mensen zijn geen dieren en vice versa. Dat de mens, vanuit nature, niet monogaam is is inmiddels wel duidelijk toch?
@Peet
mooie zelfreflectie laat je hier weer zien en voor mij is het wel duidelijk waar jij nu staat versus 3,5 jaar geleden. Toch begrijp ik de reacties van MRI daarop, want of jullie werkelijk samen als vrienden verder kunnen moet nog maar blijken, daarvoor is het nu nog te vroeg en te snel.
Ook ik wens jou heel veel geluk met je nieuwe leven in je eigen appartement, zo fijn om die rust in je leven te mogen voelen en ervaren 
Theekannetje schreef op 12-01-2025 om 16:52:
[..]
Soms Izza, vraag ik me oprecht af wie je aan het overtuigen bent. Je lezers of jezelf.
Verkeerd geformuleerd. (Ik was wat geïrriteerd door altijd datzelfde antwoord, dat eigenlijk naast de kwestie is). Sorry.
Maar je gaat, naar mijn gevoel altijd voorbij aan dit: ook met een eerlijke communicatie, ook in een goede relatie met goede afspraken en aangeven behoeftes, worden mensen verliefd op een ander. Of het nu monogame relaties of open relaties of whatever … zijn. Ook in goede en openminded relaties kan het mis gaan, kan er uiteindelijk gelogen worden, kunnen de gemaakte afspraken overschreden worden. Waarom? Omdat mensen mensen zijn. Die verliefd worden. En je bewust met verliefde gevoelens en andere verlangens moet omgaan. Wat wil je uiteindelijk in het leven? Dat is de vraag die elk voor zichzelf moet stellen. En ik denk niet dat er één iemand is die daarbij denkt “Ik wil de man of vrouw waar ik van hou beliegen en bedriegen” Eigenlijk pleit ik voor een groter zelfbewustzijn. Of je zelf beter leren kennen.
Ik begrijp wel wat Izza bedoelt te zeggen, althans, dat denk ik natuurlijk.
Verliefd worden heb je niet in de hand, dat is een bepaalde chemische reactie en kan iemand inderdaad ‘zomaar’ overvallen. Als dit iemand overkomt, dan alsnog is en blijft het moeilijk dit openlijk ter sprake te brengen, ook binnen een relatie waarin open en eerlijke communicatie gangbaar is. En juist dáár ligt volgens mij het cruciale punt!
Buitenspel2024 schreef op 12-01-2025 om 12:58:
Hoe oud waren jouw kinderen op dat moment GekkeHenkie, als je dat wilt delen?
Hoe kijkt jouw vrouw terug op jullie relatie in die periode? Heeft ze daarin nog wel ook genoten van jullie relatie en het gezin, of staat iemand er dan toch op een bepaalde manier buiten? Heeft de relatie dan voor haar in die periode ook nog wel betekenis gehad?
Ik maak uit jouw bericht op dat jullie in de basis wel samen zijn blijven wonen? Hoe was het wanneer iemand aangaf ruimte en afstand (letterlijk of figuurlijk) nodig te hebben? Ik merk bij mezelf de neiging om hierin, vanuit onzekerheid, een bepaalde mate van willen pleasen te ervaren en zie daardoor niet goed wat handig is, of slim, of
De kinderen waren van de basisschool af. Wij zijn inderdaad in de basis samen in een huis gebleven. En dus soms een paar dagen niet. Of wel thuis maar op verschillende plekken slapen (wakker liggen 😁). Voor ons was nabijheid heel helpend. We hebben ontzettend veel gepraat. En op momenten waarop het kon was er ook verbondenheid en intimiteit en dus iets van hechting. Terugkijkend is het een lang proces geweest van hoop krijgen en hoop verliezen en dat talloze keren. Dus niet bij elkaar zijn was soms ook onveilig: waar leidt het toe? Maar elk dal dat we samen doorkwamen was ook weer een stukje herstel.
Ik heb wel gevoeld dat ik sommige momenten juist heel erg moest doen wat ik wilde. Er was zoveel van mij genomen. Ik denk dat ook dat onderdeel is van het proces: aan jezelf laten zien dat je goed voor jezelf kunt zorgen. Iemand bent en ergens voor staat.
Ik moet het niet teveel invullen voor mijn vrouw. Maar ze was duidelijk dat ze heel graag verder wilde. Ja, wij waren elkaar gaandeweg kwijtgeraakt. Maar er was ook altijd liefde en geloof dat de ander goed was. Er was geen verlangen om met de derde door te gaan. Wel dacht ze nog lang hij haar iets moois had gegeven. Dat was een van de dingen die ik zo moeilijk vond. Pas toen ze begon te zien hoe fout het was wat hij en zij hadden gedaan begon ik echt geloof te krijgen dat we eruit konden komen.
Buitenspel2024 schreef op 12-01-2025 om 18:05:
[..]
Zo onbegrijpelijk, ondanks alle psychologie en verslavingsdynamiek etc die dan bekend is.. Meteen spijt en dan toch nog een keer/keren..
Gelukkig dat het voor hem geen goede herinneringen zijn.
Ja als zijn spijt "bedekt" was kon het weer. Daar zaten soms ook maanden tussen en dacht hij dat het voorbij was. Maar omdat het niet uitgesproken werd naar haar maar nog belangrijker niet opgebiecht was aan mij , bleef de deur op een kier en dus vatbaar om er weer in gezogen te worden.
Pas toen hij ontmaskerd werd vielen de "schellen van zijn ogen" en zag hij wat hij had verwoest en was het echt over.
De psycholoog vergeleek het ook wel met roken en weten dat het niet goed voor je is, verschillende stop pogingen hebt tot je een hartstilstand hebt gehad en je zo geschrokken bent dat je in 1 klap definitief stopt
Buitenspel2024 schreef op 12-01-2025 om 17:41:
[..]
Had je ze liever niet geweten? Had je zonder de details daar rust in kunnen vinden?
Ik denk dat het beter is niet alles te weten. Je krijgt die beelden er nooit uit. Ze hebben seks gehad, klaar. Maakt het dan uit welke standjes en waar en hoelang? Ik heb geen interesse in het seksleven van anderen dus ook niet in dat van mijn partner. Je gaat toch jezelf vergelijken. Terwijl jij een totaal ander persoon bent. Daarbij is het slechts haar versie van de waarheid. Je zult nooit alles weten. Als je alle details weet ga je je daar weer druk over maken.
Ik ben het met je eens hoor theekan. Bewust keuzes maken en zelfkennis. Allemaal prachtig maar de gemiddelde mens is daar niet zo mee bezig. Die leeft zijn leven en doet niet zoveel aan diepgaande zelfkennis. Wij doen dat hier. Waarschijnlijk na behoorlijk wat behandeling en de ervaringen.
