Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Buitenspel2024 schreef op 10-01-2025 om 23:08:
[..]
Maar dan zelfs dusdanig, dat je je huidige partner kan appen tegelijkertijd dat je met die ander appt? En ook bij wijze van vlak voordat je met de ander samen bent?
Kort maar krachtig: ja
Stresskipje schreef op 10-01-2025 om 23:23:
[..]
Kort maar krachtig: ja
Dat vind ik zo'n raar besef. Ik kan daar met mijn gedachten niet bij...
Jouw eerdere vergelijking met hoe seks de eerste keer is, was fijn, schetste het wel goed voor me. Heb je ook zo'n vergelijking voor dit gevoel, hoe iemand er bij zit op/in zo'n moment?
(Het is bijna soort van interessant om te weten hoe het werkt, als ik er niet zo verdrietig/boos van ben geworden dat dit kan bij man)
Buitenspel2024 schreef op 10-01-2025 om 22:14:
[..]
Hoe verhouden de details zich in jullie hoofd wanneer je nu dan zelf weer intimiteit hebt met je partner? Slijten die beelden?Risicovraag, ja..
Ik kan mij voor mezelf geen voorstelling maken dat je je partner zo 'vergeet' van te voren, maar dat moet haast wel zo zijn.. Zou dat zo zijn, dat ze echt even opgaan in het vrije leven en hun partner (on)bewust echt vergeten? Dat de spanning het wint? Hebben jullie partners dat uit kunnen leggen?
Die laaste vraag vermijd ik ook..
Die beelden… De eerste periode had ik daar tijdens vrijen vaak last van. Qua context: mijn vrouw is gestopt met de affaire op een moment dat verbinding tussen ons herstelde. Een paar maanden later hoorde ik het. Die tussenliggende maanden waren zowel mooi als vervreemdend. Maar met veel vrijen. Dus na het horen van de affaire was er niet een drempel om te vrijen omdat we dat toch al hadden gedaan. Natuurlijk waren er momenten waarop ik absoluut niet wilde. En geregeld gestopt met vrijen omdat die beelden mij in beslag namen. Dan zag ik voor mij hoe zij hetzelfde hadden gedaan. Steeds vragen ook: zouden ze ook dit of dat? Soms ook gevraagd. Later zijn wij meer gaan zeggen ‘we gaan die beelden overschrijven’. Dus ook bewust leuke en wat spannende dingen gedaan. Voor mij werkte en werkt dat. Als ik nu sporadisch weer eens last heb kan het ook in het moment: samen intiem zijn om te ervaren dat het in het hier en nu goed is. En het hielp ook om met gedachten naar die ervaringen te gaan als beelden zich opdringen. In plaats van hen zag ik dan de leuke dingen die wij deden.
Op het andere stuk: ik heb in mijn jongere jaren heel geregeld dingen gedaan waarvan ik wist dat ik ze beter niet kon doen. En het dan toch gewoon doen. Ik denk dat het dat mechanisme is. Tegelijk denk ik niet dat ik ooit kan begrijpen dat je deze stap zet terwijl je thuis een partner en kinderen hebt zitten. Maar eerder gezegd: mijn vrouw snapt nu zelf ook niet meer hoe ze dat heeft kunnen doen.
Stresskipje schreef op 10-01-2025 om 22:16:
Het zou toch sterk zijn als hij voor een derde keer "de liefde van zijn leven" tegenkomt. Dan zal hij zichzelf ook wel achter zijn oren gaan krabben lijkt me?
Ik geloof niet in het idee ‘liefde van het leven’. En al helemaal als je iemand nog maar net kent. Je kunt hooguit achteraf zeggen dat iemand de liefde van je leven was. Ik geloof namelijk wel dat je dat met elkaar op kunt bouwen, maar dan vanuit de keuze om jezelf aan de ander helemaal te laten zien. Als iemand, terwijl hij de ander niet lang en breed heeft meegemaakt, spreekt over liefde van zijn leven, dan klinkt dat alsof er nog wat binnenwerk te doen is. Wie weet ervaart hij een gemis, tekort, verdriet waarvan hij denkt dat een ander dat kan opvullen. En als je dat denkt en vervolgens op het punt komt dat het zo niet werkt, dan sta je opnieuw open voor een ander. Met de helende fantasie dat het nu wel echt zo is. Als dit de situatie is, dan kan het zich dus herhalen en ligt de oplossing natuurlijk meer in innerlijke heling.
Mijn man en ik, wij hadden goede seks voor het uitkomen, wel was de frequentie achteraf gezien paar jaar laag (niet zo gek ook achteraf bekeken). En maakte manlief veel ruzie en was laatste periode veel op pad. Na het uitkomen had ik mijn man terug. Dat was zo fijn. En, ik ging pleasen hij moest mij wel leukste, mooiste en sexy'ste vinden. De eerste keer vrijen huilde ik mijn ogen uit mijn kop. Bij wat hij zei dacht ik heb je dat ook tegen haar gezegd? En beelden overspoelden mij. Het was een vriendin dus ik zag en hoorde het voor mij. Het vinden van expliciete beelden die ze hadden gemaakt van enkele afspraken hielp ook niet mee. En dat heb ik soms nog. Een gedachte. Een beeld. Dat zijn echte afknapper. Ik heb een vrijpartij dan stopgezet.
Door mij uit te spreken en bepaalde vragen bleek mijn beeld veel romantischer dan de werkelijkheid. Wat mij ook hielp was keer naar het meest door hen bezochte hotel te rijden. En daar naar binnen te lopen. Zo zag ik voor mij hoe dat ging. Het is ongelofelijk plat. Totaal niet romantisch. Nu hebben zij járen gepunnikt dus het traject van versieren en spanning was voorbij. Er waren zelfs ruzies gekomen, irritaties, stoppogingen van mijn mans kant. Ook het gevoel van begin was voorbij bij mijn man. Wat velen hier ook schrijven. De rauwe werkelijkheid dringt de bubbel binnen.
Maar weet dat dat mannen heel goed in hokjes kunnen denken en leven. Ik bestond tijdens de sex met haar niet meer. Voor mij niet te snappen. Maar werkte wel bij hem zo.
Xxx
Buitenspel2024 schreef op 10-01-2025 om 23:08:
[..]
Maar dan zelfs dusdanig, dat je je huidige partner kan appen tegelijkertijd dat je met die ander appt? En ook bij wijze van vlak voordat je met de ander samen bent?
Ja dat kon mijn man ook. Hij was tegelijk met truus en mij aan het app, Dat heb ik later ontdekt. Hij wist het niet meer. Toen ik het bewijs voor zijn neus hield kromp hij in elkaar van schaamte. Dat gewetenloze egoïstische moet je ook hebben om ermee door te kunnen gaan. Stresskipje noemt dat verzachtend "geen ruimte"
Dat is ook wat er gebeurd. Goed praten als er enig gevoel van schuld ontstaat. Want man wilde dat schuldgevoel niet. Dat is geen fijn gevoel nl. Ik vind het nog steeds bizar hoe mensen duivels kunnen worden en kapot maken wat hen lief is /tot voor kort was.
Anna Cara, wat heftig dat je expliciete beelden hebt gevonden van hun. Dan is het beeld in je hoofd wel in 1x zoals die moet...
@GekkeHenkie hier zat ook wat tijd tussen het ontdekken en hun laatste keer en wij hebben dus ook nog seks gehad erna, maar toch voelt het nu wel als een grote drempel. Gaat ook niet over maanden, misschien maakt dat verschil. Wij zijn eigenlijk nog niet op een punt dat we het nu alweer samen zouden doen, maar ik vroeg me wel af hoe het zal zijn als we wel op dat punt komen...
Ik pak al jullie eerdere reacties mbt onzeker zijn en vasthouden aan je grenzen er geregeld nog bij. Het is best moeilijk om mijn grenzen vast te houden omdat die voor hem zo ingewikkeld zijn. Ik zie dat dat hem echt wat doet en het maakt mij erg onzeker. Beetje kansloos dat ik me dan afvraag of hij daarom eruit stapt, terwijl ik natuurlijk niet moet willen dat hij blijft en mijn grenzen niet wilt respecteren of als hij dat niet voor mij/ons overheeft. Maar ingewikkeld is het wel.
Anna Cara schreef op 11-01-2025 om 08:41:
Mijn man en ik, wij hadden goede seks voor het uitkomen, wel was de frequentie achteraf gezien paar jaar laag (niet zo gek ook achteraf bekeken). En maakte manlief veel ruzie en was laatste periode veel op pad. Na het uitkomen had ik mijn man terug. Dat was zo fijn. En, ik ging pleasen hij moest mij wel leukste, mooiste en sexy'ste vinden. De eerste keer vrijen huilde ik mijn ogen uit mijn kop. Bij wat hij zei dacht ik heb je dat ook tegen haar gezegd? En beelden overspoelden mij. Het was een vriendin dus ik zag en hoorde het voor mij. Het vinden van expliciete beelden die ze hadden gemaakt van enkele afspraken hielp ook niet mee. En dat heb ik soms nog. Een gedachte. Een beeld. Dat zijn echte afknapper. Ik heb een vrijpartij dan stopgezet.
Door mij uit te spreken en bepaalde vragen bleek mijn beeld veel romantischer dan de werkelijkheid. Wat mij ook hielp was keer naar het meest door hen bezochte hotel te rijden. En daar naar binnen te lopen. Zo zag ik voor mij hoe dat ging. Het is ongelofelijk plat. Totaal niet romantisch. Nu hebben zij járen gepunnikt dus het traject van versieren en spanning was voorbij. Er waren zelfs ruzies gekomen, irritaties, stoppogingen van mijn mans kant. Ook het gevoel van begin was voorbij bij mijn man. Wat velen hier ook schrijven. De rauwe werkelijkheid dringt de bubbel binnen.
Maar weet dat dat mannen heel goed in hokjes kunnen denken en leven. Ik bestond tijdens de sex met haar niet meer. Voor mij niet te snappen. Maar werkte wel bij hem zo.
Xxx
Dat het een vriendin was maakt het voor mij ook dubbel traumatisch. Ik zie de beelden van hen samen ook vaak voor mij. Hij ziet dat op dat moment ook aan mij en voelt zich er klote door, troost mij en houdt mij dan stevig vast, zegt hoeveel spijt hij heeft, dat nooit meer wil en wat "henkie" ook zegt, we hebben vaak andere en spannende seks dan zij hadden. Het belangrijkste voor ons is dat er bij truus seks geen houden van was. Dat maakt seks anders
LifeEvent, daar zeg je wat. Houden-van-seks vs geen-houden-van..
Als ik dat zelf vergelijk met een paar niet-houden-van-'foutjes' van vroeger, dan is dat inderdaad heeeel anders...
Thanks 
Buitenspel2024 schreef op 11-01-2025 om 10:26:
LifeEvent, daar zeg je wat. Houden-van-seks vs geen-houden-van..
Als ik dat zelf vergelijk met een paar niet-houden-van-'foutjes' van vroeger, dan is dat inderdaad heeeel anders...
Thanks
Wat wij doen, heet bij ons daarom vrijen. Seks is puur lust, kan met bij wijze van spreken iedereen. Vrijen kan alleen met iemand waar je echt van houdt.
GekkeHenkie100 schreef op 11-01-2025 om 08:16:
[..]
Ik geloof niet in het idee ‘liefde van het leven’. En al helemaal als je iemand nog maar net kent. Je kunt hooguit achteraf zeggen dat iemand de liefde van je leven was. Ik geloof namelijk wel dat je dat met elkaar op kunt bouwen, maar dan vanuit de keuze om jezelf aan de ander helemaal te laten zien. Als iemand, terwijl hij de ander niet lang en breed heeft meegemaakt, spreekt over liefde van zijn leven, dan klinkt dat alsof er nog wat binnenwerk te doen is. Wie weet ervaart hij een gemis, tekort, verdriet waarvan hij denkt dat een ander dat kan opvullen. En als je dat denkt en vervolgens op het punt komt dat het zo niet werkt, dan sta je opnieuw open voor een ander. Met de helende fantasie dat het nu wel echt zo is. Als dit de situatie is, dan kan het zich dus herhalen en ligt de oplossing natuurlijk meer in innerlijke heling.
Mooie post Henkie en ben het zéker eens met vetgedrukte!
Buitenspel2024 schreef op 10-01-2025 om 22:14:
[..]
Ik denk dat dat voor mij ook zo werkt, beter de waarheid dan zelf invullen.. en dan maar hopen dat die waarheid een beetje 'meevalt'. Kan het meevallen? Wat Gekkehenkie ook zei over een beeld met romantische muziek.. ik zie ook een enorme passievolle scène voor me nu.
Hoe verhouden de details zich in jullie hoofd wanneer je nu dan zelf weer intimiteit hebt met je partner? Slijten die beelden?
Risicovraag, ja..
Ik kan mij voor mezelf geen voorstelling maken dat je je partner zo 'vergeet' van te voren, maar dat moet haast wel zo zijn.. Zou dat zo zijn, dat ze echt even opgaan in het vrije leven en hun partner (on)bewust echt vergeten? Dat de spanning het wint? Hebben jullie partners dat uit kunnen leggen?
Die laaste vraag vermijd ik ook..
Ik kan het misschien een beetje vergelijken vanuit een open relatie. En ik ken genoeg mensen die vreemd zijn gegaan. Maar ja je gaat er volledig in op. Je partner verdwijnt naar de achtergrond. En als je daar al aan denkt dan verdring je dat wel. De nieuwe ervaring is zoals op reis gaan naar een onbekend land. Spannend, soms wat onhandig de eerste keer. Maar ook veel passie omdat het nieuw is. En zeker als er thuis geen, een minimaal of slecht seksleven is dan is iemand waarbij alles kan natuurlijk geweldig. Reken maar dat mensen daarvan genieten. Dat kan prima losstaan van gevoelens. Die kunnen ook vriendschappelijk zijn of zelfs oppervlakkig. En ze zijn niet te vergelijken met je partner. Je kunt prima van je partner houden en niet van een ander. En je kunt van meerdere partners houden. Wij maken liefde exclusief maar dat is het natuurlijk niet. Het kan zich prima delen (denk maar aan meerdere kinderen, familieleden, goede vrienden).
En ik weet niet of jij meerdere seksuele partners hebt gehad. Maar dat worden toch ook herinneringen? Dat was vroeger. Soms denk je er nog eens aan maar je bent daar niet mee bezig. Vergeten doe je het nooit meer.
En ja je kunt prima schakelen tussen mensen. Zodra je weer thuis bent begint je gewone leven weer. Maar veel mensen kunnen (net als met berichten van gewone vrienden) prima schakelen tussen partner en extra.
Izza schreef op 11-01-2025 om 20:58:
[..]
Ik kan het misschien een beetje vergelijken vanuit een open relatie.
En ja je kunt prima schakelen tussen mensen. Zodra je weer thuis bent begint je gewone leven weer. Maar veel mensen kunnen (net als met berichten van gewone vrienden) prima schakelen tussen partner en extra.
Ik vind dit geen vergelijk.
Natuurlijk kun je schakelen tussen mensen. Maar diegene waar je van houdt verraden noem ik geen schakelen. Er gaat bewust een knop om, je wilt nl niet aan je geliefde denken want dat verpest het "vreemdgaan feestje". Dat is, wat ik al eerder schreef, een puur egoïstische keuze! Hoe je die keuze voor jezelf verantwoorden kan is met psychologie te verklaren zoals heel vaak in dit topic voorbij is gekomen.
In een open relatie schakelen hoeft niet psychologisch verklaard te worden, dat heet logisch omdat je die keuze samen gemaakt hebt.
Izza schreef op 11-01-2025 om 20:58:
[..]
Ik kan het misschien een beetje vergelijken vanuit een open relatie. En ik ken genoeg mensen die vreemd zijn gegaan. Maar ja je gaat er volledig in op. Je partner verdwijnt naar de achtergrond. En als je daar al aan denkt dan verdring je dat wel. De nieuwe ervaring is zoals op reis gaan naar een onbekend land. Spannend, soms wat onhandig de eerste keer. Maar ook veel passie omdat het nieuw is. En zeker als er thuis geen, een minimaal of slecht seksleven is dan is iemand waarbij alles kan natuurlijk geweldig. Reken maar dat mensen daarvan genieten. Dat kan prima losstaan van gevoelens. Die kunnen ook vriendschappelijk zijn of zelfs oppervlakkig. En ze zijn niet te vergelijken met je partner. Je kunt prima van je partner houden en niet van een ander. En je kunt van meerdere partners houden. Wij maken liefde exclusief maar dat is het natuurlijk niet. Het kan zich prima delen (denk maar aan meerdere kinderen, familieleden, goede vrienden).
En ik weet niet of jij meerdere seksuele partners hebt gehad. Maar dat worden toch ook herinneringen? Dat was vroeger. Soms denk je er nog eens aan maar je bent daar niet mee bezig. Vergeten doe je het nooit meer.
En ja je kunt prima schakelen tussen mensen. Zodra je weer thuis bent begint je gewone leven weer. Maar veel mensen kunnen (net als met berichten van gewone vrienden) prima schakelen tussen partner en extra.
Als ik een minnetje kon geven had ik het gedaan.
- ‘Reken maar dat ze ervan genieten’ lijkt me een niet helpende en niets toevoegde opmerking. Ja, het kan en zal vaak zo zijn. Maar de stelligheid voedt beelden die misschien helemaal niet kloppen.
- ‘Wij maken liefde exclusief, maar dat is die natuurlijk niet’. Voegt niet veel toe. Je kunt inderdaad of heel veel manieren van verschillende mensen houden. Maar de romantische liefdesrelatie is voor veel mensen wel degelijk exclusief. Dat is niet achterhaald, maar in heel veel opzichten fijn, mooi, gezond, goed voor een stabiele samenleving. En ja, je kunt ook anders kiezen.
- Prima als mensen kiezen voor een open relatie, be my guest. Maar het is legitimeren door liefde in een seksuele relatie, romantische relatie, vriendschap en ouder-kind relatie te vergelijken is compleet onzinnig.
Ik ben wel blij dat er nog wat nuances achteraan zijn gekomen, want ik moet zeggen dat een opmerking als reken maar dat ze ervan genieten wel zeer doet.. maar het zal op zich natuurlijk gewoon wel zo zijn, dus ook die kant hoort erbij, helaas.. maar was wel even confronterend.
Hoe zijn jullie omgegaan met wel/niet samen in een huis?
Vooral in een setting met (jonge) kinderen.
