Verder na ontrouw - deel 8

Buitenspel2024 schreef op 16-01-2025 om 16:53:

[..]

Dat is ook zo, dat weet ik ergens ook wel. Als het niet deze Truus was geweest, dan hoogstwaarschijnlijk een ander. En als de oorzaak niet bekend is, dan kan er bij wijze van nog een Truus komen.. Rationeel bezien snap ik dat helemaal, alleen mijn gevoel is daar (nog) niet.

Ik denk dat ik ook gewoon hierin wil zien dat man me tegemoet komt, zijn best voor ons doet. Dat dit iets 'tastbaars' is wat hij kan doen voor mij (ons). En elke keer dat 'ie dat naar mijn gevoel niet doet, ervaar ik dat als teleurstelling, dat hij niet zijn best doet, dat hij vanuit zichzelf daarin bezig is (want anders gedoe op werk waar hij last van). Dat is misschien onterecht maar dat gevoel is zo sterk, mijn ratio krijgt dat niet uitgeschakeld.

Zou wel fijn zijn als dat zo was

Zo hebben we inderdaad allemaal onze eigen "tastbare" dingen. Weet je wat ik zo tastbaar en belangrijk vond? Op het moment dat ze een nieuw bericht zou krijgen van hem of een andere kerel, dat ze dat gewoon open zou delen. Dat vond ik tastbaar. Een stukje erkenning van het feit dat ze onderkent dat ze wel degelijk iets moet doen om dat vertrouwen terug te winnen. 

Uiteindelijk een paar maand geleden, was daar iemand die haar een app stuurde en dat liet ze direct zien. In werkelijkheid was die gozer gewoon niet aantrekkelijk genoeg en toen een andere gozer 2 maand later wel contact zocht, was het game over. Dus ja, hoe tastbaar vinden we dan de acties? 

Elpisto schreef op 16-01-2025 om 16:59:

[..]

Zo hebben we inderdaad allemaal onze eigen "tastbare" dingen. Weet je wat ik zo tastbaar en belangrijk vond? Op het moment dat ze een nieuw bericht zou krijgen van hem of een andere kerel, dat ze dat gewoon open zou delen. Dat vond ik tastbaar. Een stukje erkenning van het feit dat ze onderkent dat ze wel degelijk iets moet doen om dat vertrouwen terug te winnen.

Uiteindelijk een paar maand geleden, was daar iemand die haar een app stuurde en dat liet ze direct zien. In werkelijkheid was die gozer gewoon niet aantrekkelijk genoeg en toen een andere gozer 2 maand later wel contact zocht, was het game over. Dus ja, hoe tastbaar vinden we dan de acties?

Raar als ik dit zo lees. Gozers die sturen.

Ik ben best aantrekkelijk. Ik heb nog nooit een gozer gehad die me stuurde. Niet 1! Ooit zei me iemand die vreemdging dat hij bij mij nooit zou avances maken, omdat ik dat niet uitstraal. Omdat je aan mij kon zien dat ik daar niet voor opensta.

Volgens hem kon je bij vrouwen signalen ontvangen of ze openstonden voor.

Ik dus blijkbaar niet. Ik was ook altijd tevreden. Want ik had de beste man van de hele wereld. Je weet wel. Zo'n man die nooit zou vreemdgaan.

Want hij staat ook niet open voor avances. Echt niet. Niemand zou dat in hem zien. Zo'n brave man.🤮🤮🤮🤮🤮

Elpisto schreef op 16-01-2025 om 16:59:

[..]

Zo hebben we inderdaad allemaal onze eigen "tastbare" dingen. Weet je wat ik zo tastbaar en belangrijk vond? Op het moment dat ze een nieuw bericht zou krijgen van hem of een andere kerel, dat ze dat gewoon open zou delen. Dat vond ik tastbaar. Een stukje erkenning van het feit dat ze onderkent dat ze wel degelijk iets moet doen om dat vertrouwen terug te winnen.

Uiteindelijk een paar maand geleden, was daar iemand die haar een app stuurde en dat liet ze direct zien. In werkelijkheid was die gozer gewoon niet aantrekkelijk genoeg en toen een andere gozer 2 maand later wel contact zocht, was het game over. Dus ja, hoe tastbaar vinden we dan de acties?

Als ik dat zo lees, dan heb je niks aan dat soort acties.. maar bij jullie is het ook niet gelukt samen te herstellen dus heeft ze misschien niet echt haar best gedaan ook om jouw vertrouwen terug te winnen.. maar dat is achteraf natuurlijk, in dat moment hoop je wel op acties, natuurlijk.. 

Misschien zijn er ook gewoon geen goede acties, komt allemaal weer terug naar tijd waaruit het moet blijken.. 

Breiertje schreef op 16-01-2025 om 17:18:

[..]

Raar als ik dit zo lees. Gozers die sturen.

Ik ben best aantrekkelijk. Ik heb nog nooit een gozer gehad die me stuurde. Niet 1! Ooit zei me iemand die vreemdging dat hij bij mij nooit zou avances maken, omdat ik dat niet uitstraal. Omdat je aan mij kon zien dat ik daar niet voor opensta.

Volgens hem kon je bij vrouwen signalen ontvangen of ze openstonden voor.

Ik dus blijkbaar niet. Ik was ook altijd tevreden. Want ik had de beste man van de hele wereld. Je weet wel. Zo'n man die nooit zou vreemdgaan.

Want hij staat ook niet open voor avances. Echt niet. Niemand zou dat in hem zien. Zo'n brave man.🤮🤮🤮🤮🤮

Dat klopt helemaal. En die discussie heb ik meermaals wel eens gevoerd met haar en met een de vrouwen van mijn kameraden: als kerel weet je zodra een vrouw reageerd, dat er een opening is. In 99/100 gevallen. Echt, geloof mij. Maar die signalen zijn ook heel duidelijk inderdaad. 

Stom voorbeeld: instagram. Daar begint tegenwoordig natuurlijk een affaire meestal, dat is lang niet altijd meer face to face ofzo. Social media. Vrouwlief had tm februari de wereld aan fotos opgezet van ons, ons gezin, en onze kids. Vanaf daar wordt dat minder, vanaf april wordt dat alleen nog leuke fotos van zichzelf. Dat is zon duidelijk signaal voor een man. Dan is het zo simpel als af en toe een hartje of like sturen, en uiteindelijk een keer een reactie en als er op die reactie ook maar enig antwoord komt, DM'tje. Mannen zijn vreselijk simpele wezens wat dat betreft. En ik kan het weten. 

Birdy24 schreef op 16-01-2025 om 17:49:

[..]

Klopt, dat geloof kan ik ook maar moeilijk hebben. Heel slecht, maar soms helpt de gedachte mij dat hij geen contact wil zoeken met haar omdat zij ook heeft gekozen om nu de verantwoordelijkheid voor haar gezin te nemen. Dat het dus misschien op dit moment nog meer rekening houden is met haar… hij zegt dat dit meespeelt maar niet zijn grootste belang is, dat dat wel echt thuis ligt… maarja wat je zegt… hem geloven…

Omdat zij al een tijd haar werk/privé balans niet goed vond (denk met name om de kinderen) en zij in haar functie niet minder kan gaan werken. Ze heeft zelf gekozen om er een termijn aan te hangen nadat het uit was gekomen. Omdat zij dit heeft genoemd is het bij ons nog niet echt onderwerp van gesprek geweest dat hij (ook) een andere baan zou moeten zoeken.

Nou zo niet zeggen dat dat slecht is hoor, alle beetjes die helpen op dit moment zijn mooi meegenomen denk ik. 

Hier weet ik niet of Truus het belang van haar gezin heel hoog heeft staan en of dat helpt. Ik weet ook niet of ik dat zo zou geloven, het belang leek eerder niet zo belangrijk voor mijn man + Truus. 

Het is fijn dat jouw man aangeeft zijn eigen thuis belang belangrijker te vinden, uiteindelijk heb je daar meer aan. Maar als Truus niet aan hem trekt dan scheelt dat wel in verleiding misschien. 

Mijn man zei wel het belang van thuis nu in de zin, maar ik merk dat nog te weinig. Ik twijfel dus ook aan die woorden of het geen sociaal wenselijke antwoorden zijn terwijl 'ie nog overweegt of ons/het gezin nou zo belangrijk is. Beetje slap voelt het dat ik hem daar over na laat denken, dat ik moet afwachten. Terwijl hij natuurlijk sowieso niet mijn eigendom is en je die zekerheid natuurlijk nooit hebt dat iemand voor je blijft gaan. 

Buitenspel2024 schreef op 17-01-2025 om 13:56:

[..]

Mijn man zei wel het belang van thuis nu in de zin, maar ik merk dat nog te weinig. Ik twijfel dus ook aan die woorden of het geen sociaal wenselijke antwoorden zijn terwijl 'ie nog overweegt of ons/het gezin nou zo belangrijk is. Beetje slap voelt het dat ik hem daar over na laat denken, dat ik moet afwachten. Terwijl hij natuurlijk sowieso niet mijn eigendom is en je die zekerheid natuurlijk nooit hebt dat iemand voor je blijft gaan.

Dat zijn één vd meest lastigste dingen, wanneer spreekt hij/zij de waarheid en wanneer zijn het sociaal wenselijke antwoorden omdat het hem/haar nu eenmaal beter uitkomt?

Dat vreemdgaan in geen enkel geval valt goed te praten, vind ik persoonlijk, dat het nogal verschil maakt of het bedriegen vanuit hen zelf is gestopt en opgebiecht of dat ze zijn betrapt! Lijkt mij dat je daarin mbt de uitwerking ook enig verschil zult merken vwb erkenning en schuldgevoelens vd vreemdganger.

Zoals bijv Stresskipje er instaat, zou dit voor mij totaal niet werken. Daarvoor heb ik echt teveel eigenwaarde en zelfliefde en zou ik dagelijks het gevoel hebben dat mijn grenzen worden overschreden. Nogmaals, dit geldt voor mij persoonlijk, en is dus geen vaststaand feit dat dit voor iedereen geldt. 

Toch zou ik er, voor mezelf, wel een periode qua tijd aan vastpinnen dat ik moet zien en voelen dat er oprecht voor mij als persoon is gekozen. Dus niet voor het gezin an sich, maar voor mij als persoon, vind ik namelijk nogal een verschil! En wat iemand daarvoor nodig heeft, dat is zeer persoonlijk. Maar ‘zomaar’ op het wachtbankje zitten, nooit!

Birdy24 schreef op 17-01-2025 om 16:31:

[..]

Dat gevoel snap ik en heb ik ook veel momenten ook hoor. Wat zou maken dat hij nu wel eerlijk is..?
Ik denk ook dat het gevoel voor haar eerst echt minder moet worden om zijn woorden ook over te laten gaan in daden.. tenminste; dat idee heb ik hier wel.

Hoe lang heeft het tussen jouw man en Truus gespeeld en hoe lang weet je het nu?

Ik merk vaak dat mijn man ergens aan denkt maar het dan niet zelf zegt. Ik vraag het hem dan en dat is vaak confronterend omdat het antwoord voor mij niet leuk is. Hij heeft daarom moeite om dat altijd te zeggen omdat hij mij niet een nog erger rotgevoel wil geven. Herken jij dit ook en hoe gaan jullie hiermee om?

Dat ze contact hebben weet ik al heel lang, dat was echt anderhalf jaar bijna. In december kwam ik zelf erachter dat het niet alleen 'contact' was, de volle omvang (voor zover ik dat geloof, maar wat hij nu aangeeft wat de volle omvang is) nu pas een paar weken. Dat laatste is wel zelf een soort van opgebiecht maar ging met veel moeite. Ik weet niet of ie alles had opgebiecht als ik niet heel expliciet had doorgevraagd. 

Wij zijn niet echt op het punt dat we rustig kunnen zitten samen en kunnen kletsen en dat zijn gedachten dan afdwalen en ik daar naar zou kunnen informeren. Op dat punt kwamen we denk ik net een beetje voordat de volle omvang op tafel kwam, maar is nu weer helemaal onderuitgeschopt en ik zit nu in een veel diepere put dan hiervoor. Hij kon nog dieper blijkbaar  

Kriig je wel een oprecht antwoord van man als je dat vraagt? Of is het kort en vluchtig? En hebben jullie daar dan een soort van gesprek over? Denkt 'ie dan vaak aan Truus of...? 

Hoeveel tijd hang je aan het uitvoeren van de daden? Hoeveel tijd geef je hem? Ik las dat het goed is er een tijdslimiet op te zetten voor jezelf. Geen idee of dat zo is hoor. In gedachten probeer ik wel iets van een deadline te houden, een halfjaar? Maar dat voelt zo lang nog. 

Ik merk vaak dat mijn man ergens aan denkt maar het dan niet zelf zegt. Ik vraag het hem dan en dat is vaak confronterend omdat het antwoord voor mij niet leuk is. Hij heeft daarom moeite om dat altijd te zeggen omdat hij mij niet een nog erger rotgevoel wil geven. Herken jij dit ook en hoe gaan jullie hiermee om?

Je vraagt het niet aan mij, maar ik herken dit wel. Man zegt uit zichzelf niet snel iets erover, omdat hij bang is mij pijn te doen. Vragen doe ik ook liever niet, omdat het antwoord idd vaak confronterend is.

Je schrijft ook dat je man zegt dat thuis belangrijk voor hem is, maar dat niet laat zien. Hier is het andersom. Hij heeft gezegd niet voor ons te kunnen en willen vechten ,maar lijkt dat de laatste tijd wel te doen. Vragen waarom, of wat er in hem omgaat durf ik om bovenstaande reden dus nog niet.

Buitenspel2024 schreef op 17-01-2025 om 17:03:

[..]

Dat ze contact hebben weet ik al heel lang, dat was echt anderhalf jaar bijna. In december kwam ik zelf erachter dat het niet alleen 'contact' was, de volle omvang (voor zover ik dat geloof, maar wat hij nu aangeeft wat de volle omvang is) nu pas een paar weken. Dat laatste is wel zelf een soort van opgebiecht maar ging met veel moeite. Ik weet niet of ie alles had opgebiecht als ik niet heel expliciet had doorgevraagd.

Wij zijn niet echt op het punt dat we rustig kunnen zitten samen en kunnen kletsen en dat zijn gedachten dan afdwalen en ik daar naar zou kunnen informeren. Op dat punt kwamen we denk ik net een beetje voordat de volle omvang op tafel kwam, maar is nu weer helemaal onderuitgeschopt en ik zit nu in een veel diepere put dan hiervoor. Hij kon nog dieper blijkbaar

Kriig je wel een oprecht antwoord van man als je dat vraagt? Of is het kort en vluchtig? En hebben jullie daar dan een soort van gesprek over? Denkt 'ie dan vaak aan Truus of...?

Hoeveel tijd hang je aan het uitvoeren van de daden? Hoeveel tijd geef je hem? Ik las dat het goed is er een tijdslimiet op te zetten voor jezelf. Geen idee of dat zo is hoor. In gedachten probeer ik wel iets van een deadline te houden, een halfjaar? Maar dat voelt zo lang nog.

Oké dat is dus ongeveer net zo lang als bij ons. Waarom kunnen jullie niet echt samen praten? Komt dat vooral doordat jij diep in de put zit of ergens anders door?

ik krijg niet altijd antwoord maar vaak wel. Ik begin daar dan vaak niet direct een gesprek over maar kan dat niet zo lang volhouden. Zodra ik erover begin dan hebben we het er inderdaad over.. niet zozeer dat dat wat brengt maar daardoor is het in iedergeval mogelijk om te delen wat mijn gedachten erbij zijn. 

las ik inderdaad over een termijn eraan hangen maar ik doe dat bewust niet. Dat benauwd me omdat je dan binnen die termijn ‘moet’ beslissen. Ik geloof dat wanneer herstel mogelijk is dat met ups en downs zal gaan dus ook gevoel daarin soms wat kan wisselen. We gaan binnenkort starten met relatietherapie en ik hoop dat er dan langzamerhand steeds meer duidelijk zal worden. Welke kant dat dan ook op gaat…

Stresskipje schreef op 17-01-2025 om 17:35:

[..]

Je vraagt het niet aan mij, maar ik herken dit wel. Man zegt uit zichzelf niet snel iets erover, omdat hij bang is mij pijn te doen. Vragen doe ik ook liever niet, omdat het antwoord idd vaak confronterend is.

Je schrijft ook dat je man zegt dat thuis belangrijk voor hem is, maar dat niet laat zien. Hier is het andersom. Hij heeft gezegd niet voor ons te kunnen en willen vechten ,maar lijkt dat de laatste tijd wel te doen. Vragen waarom, of wat er in hem omgaat durf ik om bovenstaande reden dus nog niet.

Dank voor ook jouw antwoord. Vind het een lastig iets om mee om te gaan dus ben benieuwd naar andere reacties. 
mij herken wel wat je zegt maar kan me soms niet bedwingen om het dan toch te vragen. Ondanks dat ik daar dan soms achteraf spijt van heb.. 

Als hij dat uitspreekt, wat maakt dan dat hij geen knoop door hakt? Kan me van jou voorstellen dat je dat niet doet omdat je toch hoop houdt.. lijkt me alleen wel enorm lastig als hij dat zo uitspreekt. 

Birdy24 schreef op 17-01-2025 

Als hij dat uitspreekt, wat maakt dan dat hij geen knoop door hakt? 

Daar krijg ik geen antwoord op, behalve; ik hoef niet perse weg. Dat is het antwoord op alle gevoelsvragen.

Laatst vroeg ik naar zijn gevoelens voor mij nu; ik hoef niet persé weg 🤷‍♀️

Of hij twijfelt nog, of hij wil niet degene zijn die zijn gezin in de steek laat ,of hij houdt nog een slag om de arm of het met haar wel echt wat wordt, of hij vindt het wel prima zo. Of zij wil helemaal niet samen verder, maar durft hij dat niet toe te geven aan mij.

Ik kan heel goed denken: het interesseert me niet, zoek het maar uit. En soms kan ik heel nuchter interesse tonen en "kletsen " we "gezellig" over haar/hen. Maar ik zal nooit uit emotie iets aankaarten. Ja, laatst  nog 1 keer duidelijk gezegd als hij wil scheiden hij het zelf mag regelen. Toen omhelsde hij me huilend en sindsdien zoekt hij weer meer toenadering. Daar begin ik dan maar niet over, ik verwacht geen hoopgevend antwoord. Ik kijk liever naar zijn acties.