Verdrietig omdat ik mijn minnaar kwijt ben
Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Vorig jaar een man ontmoet en na een aantal maanden vreemdgaan met hem smoorverliefd geworden!
Dit verliefde gevoel was wederzijds, al plannen gemaakt om samen verder te gaan (ook hij is getrouwd). Natuurlijk is dat een moeilijke beslissing je zet 2 gezinnen totaal op zijn kop. Dus veel spanningen, en soms ook twijfels maar door onze verliefdheid uiteindelijk toch wel zeker dat we samen verder wilde.
Totdat zijn vrouw een anoniem berichtje binnen kreeg met de mededeling dat haar man al meerdere keren gezien was intiem met een andere vrouw.
Hij heeft alles opgebiecht aan haar en besloten voor zijn huwelijk te gaan vechten want hij kreeg nog een tweede kans van haar!
Ik wist niet wat ik hoorde, in een klap alles voorbij! En natuurlijk weet ik dat er maar weinig mannen hun vrouw verlaten voor een andere vrouw, maar hij heeft nooit de moeite genomen om het te bespreken met me, ik heb via berichtjes moeten horen dat het over is en dat ik maar verder moest met mijn leven....
Vervolgens heeft hij me overal van geblokkeerd. Ik ben nu ontzettend verdrietig maar zit vooral vol met vragen, ik heb dit niet goed kunnen afsluiten.
Iemand ook in zo'n situatie gezeten?
Vragen.
Sterkte om dit alles een plekje te geven. Wat vindt je man eigenlijk van dit alles? Blijf je bij hem of gaan jullie scheiden?
Nee, ik heb nooit in zo'n situatie gezeten, lijkt me vreselijk. Inderdaad, 2 gezinnen op de kop.
sterkte
ik heb ook nooit in zo'n situatie gezeten, ik kan je alleen maar veel sterkte wensen. Dat hij bij zijn vrouw blijft zodra blijkt dat ze er vanaf weet, geeft wel te denken.Hoe had hij ooit met jou verder kunnen gaan zonder zijn vrouw in te lichten?
Ach, nu weet je meteen waar je aan toe bent
Hij heeft je gewoon gebruikt en was nooit van plan bij zijn vrouw weg te gaan.
Misschien kun je er iets uit leren. Namelijk dat je nooit een relatie moet beginnen voordat je een andere hebt afgerond.
Nu kun je tenminste gewoon fijn rustig gaan scheiden, zonder dat je je kinderen meteen hoeft te confronteren met een nieuew man in je leven. En het is ook veel eerlijker naar je bijna ex-man toe. Niets zo overdonderend als te moeten ervaren dat je vrouw vreemdging en jou heeft ingeruild voor een andere man!
Of durf je nu ineens toch te stellen dat je bij je man blijft? Omdat die ander nu niet voor jou kiest? Hoe eerlijk is dat naar je man toe? Of heb je zelf thuis ook helemaal niets gezegd? Als je antwoorden wilt zou ik eens beginnen met in de spiegel kijken, en je afvragen wat je nu echt wilt.
En daarna open kaart spelen met je man.
Tja
Ik vind het verdriet van die andere vrouw en het niet weten (of wel?) van jouw man, de kinderen die door elkaar gehusseld zouden worden voor het plezier van 2 mensen, misschien alsnog een huwelijk dat kapot is, eigenlijk wel een stukje erger.
Je hebt het over jouw verdriet, je geweten heb je blijkbaar nog niet gevonden? Dat zou ik toch wel erger vinden.
Lynn
Nee, ik heb ook nooit in dezelfde situatie gezeten maar weet wel hoeveel pijn het doet als iemand waarvan je houd je niet meer wil zien en hoe het is als je nog zo veel vragen hebt.
Misschien en ik hoop het voor jou, ben je over een tijd blij dat er 2 gezinnen overeind zijn gebleven en dat er geen twee scheidingen zijn gekomen. Dat hij het op deze manier afsluit zegt ook wel iets.
Geweten
Wat een rotsituatie. Ik snap dat je je verdrietig voelt. Ik denk ook dat je heel wat uit te zoeken hebt met je partner. Je ex-vriend moet dat ook met zijn vrouw. Je gaat niet zomaar weer verder alsof er niks gebeurd is.
Maar laat je niet aanpraten dat je geen geweten hebt ofzo. Je ex-vriend is verantwoordelijk voor zíjn relatie, jij voor de jouwe. Het is te makkelijk om te roepen dat je het verkeerd doet of dat je loopt te rommelen in een goed (?) huwelijk. De werkelijkheid is anders: verwarring manifesteert zich in zaken of affaires waar je later pas de betekenis of de reden van ziet. Wie dat ontkent heeft nooit verwarring of vreemdgaan van dichtbij gekend.
Nee
Eerst denken, dan doen, niet andersom. Dat ik het hier praten over het eigen verdriet terwijl er zoveel kapot had gekund of is, egoistisch vindt, mag ik zo vinden.
En verder heb ik genoeg ervaring om te weten waar ik het over heb. Helaas. Vreemdgaan is je kop in het zand steken en anderen willens en wetens pijn doen om je eigen genot te halen, ik kan daar niets mee en heb er ook geen begrip voor.
hij is niet wie hij leek te zijn
hij nam je veel minder serieus dan jij dacht en dat doet veel pijn. Alleen maar digitale berichtjes, blokkades. Tja.
Dit voelt als een pijnlijke episode, maar wees sterk, overwin wat je voelt als liefdesverdriet.
Wees wijs. Je laten meeslepen met verliefdheid is makkelijker dan energie steken in iets wat gewoon en vanzelfsprekend lijkt (!!!) te zijn, je alledaagse relatie. Het alledaagse, wat zo ontzettend kostbaar is - dat besef je vaak pas als het te laat is.
Die twee gezinnen zijn niet opgebroken, doe er alles aan om er wat goeds van te maken.
Nee
Ken de situatie gelukkig niet. Sterkte, misschien kun je kracht putten uit het feit dat je er door zijn actie niet aan toe bent gekomen je eigen gezin en de toekomst van je kinderen op te offeren voor je eigen wensen? Koester wat je hebt.
Verder gaan
Het positieve van zijn abrupte actie is het feit dat jij nu niet heen en weer geslingerd wordt tussen twijfel en hoop op een eventuele voorzetting. Geen maar als... Ik denk dat je je leven zo sneller weer oppakt.
Wond is nu nog te vers.
En de antwoorden op je vragen, hecht je nu daadwerkelijk waarde aan zijn antwoorden ?
Hij was verliefd en jij ook. Als hij gezegd heeft met jou verder te willen, zal hij dat op dat moment echt wel gedacht hebben. Alleen nu niet meer. Je heb je in hem vergist, dat is je antwoord.
De vraag is alleen of je man het via een ander te horen krijgt of van jou. Ik ben bang dat het boek nog niet uit is.
Bedankt voor jullie lieve en eerlijke reacties
Mijn man weet er niets van, speel ook nog steeds met de vraag of ik het hem wel of niet moet vertellen? En ben er ook nog steeds niet uit of ik met hem verder wil?
En ik ben inderdaad wel blij dat er niet 2 gezinnen overhoop zijn gehaald allemaal door onze verliefdheid, het is me wel duidelijk geworden dat hij nooit voor mij zou hebben gekozen!
Maar liefdesverdriet doet ontzettend pijn, ik denk niet dat het wat uitmaakt of je liefdesverdriet uit een gewone relatie hebt of uit een geheime relatie.
En een relatie eindig je nooit via een berichtje! Ik zou het beter kunnen afsluiten als hij de moeite zou hebben genomen om het me persoonlijk te vertellen.
Wel
Ik vind het eigenlijk wel 'horen' dat je je levenspartner inlicht over dat soort zaken. Je weet niet hoe het uitpakt, maar als je in je eigen hoofd in kringetjes blijft denken kom je altijd op hetzelfde punt uit. Misschien wil je man wel graag met je in gesprek en samen bedenken hoe je je relatie weer vlot kunt trekken. Daarbij is het ook een beetje oneerlijk naar je man toe om het voor jezelf te houden. Jij hebt schijnbaar al heel lang twijfels en hij heeft geen enkele kans om daar iets over te vinden. Weet hij wel dat er dingen niet goed gaan tussen jullie?
Jawel
Jawel, we hebben al veel gesprekken achter de rug.
Zelfs al naar elkaar uitgesproken dat we beter konden gaan scheiden.
Maar door de kinderen niet uitgevoerd.
Vanaf het moment dat we dat uitgesproken hebben naar elkaar toe is er een soort "rust" in huis. En daarom twijfel ik zo of ik alles overhoop moet halen?
Maar,
ben je dan niet bang dat hij het via via hoort? Moeilijk, wilt hij het wel horen....
Nee
Ben er niet bang voor...als dat gebeurd dan heeft dat zo moeten zijn.
En zal ik hem alsnog alles vertellen.
Mijn gevoelens gaan op dit moment alle kanten op, verdriet om minnaar, twijfel aan mijn huwelijk, ook wel weer het besef wat ik thuis heb, dat ik dat moet koesteren zoals hier al geschreven werd.
Ben nu gewoon nog niet instaat om een (goede) beslissing te nemen. Er is teveel gebeurd in een korte tijd.
nee
Niet vertellen. Waarom hem kwetsen? Het is toch al voorbij. Laten rusten verder, zou ik zeggen. Of het moet je tot inzicht hebben gebracht dat je nu echt bij hem weg wilt.
nou...
Andere nick: Als je al zover bent dat je besloten hebt je relatie te verbreken en met iemand anders verder te gaan, en dat gaat niet door omdat de ander niet (meer) wil, dan lijkt me dat niet iets dat je maar even voor jezelf houdt. Die man heeft er ook recht op om te weten wat er speelt en dan zijn eigen keuzes te maken. Je kunt toch geen relatie met iemand onderhouden als er zulke geheimen onder liggen? Bovendien blijft er altijd de kans dat die man er op een andere manier achter komt. Geen fijne basis om mee verder te gaan...
andere kant
Ik heb je draadje een poosje laten rusten. Ik stond aan de andere kant; mijn man had een vriendin. Op het moment dat ik daarachter kwam heb ik hem voor de keus gesteld; als hij met mij verder wilde geen enkel contact meer met haar. Als hij contact met haar zou opnemen zou het over zijn.
Ook hij heeft haar via sms verteld met mij verder te willen en met haar te stoppen. Ik weet nog dat ik dat lastig vond- het was tussen hen en ik vond het rot voor haar dat het op deze manier voor haar eindigde. (idioot misschien maar het was echt zo. Ook hij blokkeerde alle contact zowel digitaal als irl.
De reden van mijn eis was dat ik dacht dat zodra zij weer in gesprek zouden gaan samen het moeilijker zou worden er een streep onder te zetten. Want verliefd; kunnen teren op elke kruimel. Hij had mij verteld dat ze al een paar keer gebroken hadden en dat het van beide kanten niet lukte.
Dus moest het mijns inziens rigoureus als we onze gezinnen behouden wilden.
Ze was boos, woest. Ik heb haar sms jes gelezen. Ze voelde zich verraden (??), gekwetst en gebruikt. Ze vond dat ze recht had op zijn uitleg.
Hij vond dit moeilijk maar heeft stand gehouden. Na een paar weken verdween zijn gevoel voor haar en kon hij zich echt gaan richten op herstel van onze relatie.
Ik heb haar 2x gesproken in die tijd. Ze vertelde over soortgelijke gevoelens als jij doet. En ze vertelde dat dit de enige juiste beslissing geweest is- hiermee werd de spanning doorbroken.
Ik heb haar gezegd dat ik haar niet de hand boven het hoofd zou houden- als haar man ernaar zou vragen zou ik de waarheid vertellen. Hierop heeft zij het haar man zelf verteld. Ik heb haar man 1x gesproken hierover en ook hij wilde dat er geen enkel contact tussen hen zou zijn. (en dat was praktisch erg lastig)
Ze hebben beiden hun best gedaan deze afspraak te houden.
We zijn nu 3 jaar verder en beide gezinnen zijn nog samen. Geen idee hoe het bij hen gaat. Maar ik ben blij dat we nog samen zijn.
Echt; radicaal breken is de enige manier om te stoppen en je op je eigen gezin of sores te richten. Verliefdheid is een sterke drug.
Ik wens je sterkte en wijsheid. En zou je willen adviseren bij hem uit de buurt te blijven. Er staat teveel op het spel.
Kan wel
Het kan wel maar het is de vraag of degene die het geheim moet dragen daar geen buikpijn van krijgt. Het huwelijk zit nu in een dip maar het is niet gezegd dat dat over een jaar of twee niet verbeterd is.
Ik hoorde eens van een getrouwde moeder die in haar huwelijk zwanger raakte van een man met een andere huidskleur. Na een abortus, ging ze gewoon verder. Haar man heeft het nooit geweten. Tja gezinnen met grote geheimen bestaan, vroeger en ik denk, nu nog steeds.
Het is geen gezonde basis maar zoiets kan slijten. Als haar man over x jaar op de hoogte wordt gebracht, is het aan hem hoe hij daar op reageert. Misschien gaat de relatie dan zodanig beter dat hij haar niet kwijt wilt en haar vergeeft. Gelukkig is TS niet zwanger geraakt.
Post# 20
Post# 20 is een reactie op Jippox aangaande geheimen.
misschien
is mijn bijdrage absoluut niet van waarde voor jou. Maar echt, ik vind het onbegrijpelijk dat je zulke grote geheimen met je mee kan dragen zonder daarover te communiceren met je partner.
Wat stelt jllie relatie dan eigenlijk voor? Wat doen jullie voor moeite voor elkaar? Zijn er eigenlijk kinderen in het spel?
Ik wens je sterkte, want ik snap evengoed best dat je verdriet hebt. Maar richt je op wat werkelijk belangrijk voor je is en ga ermee aan de slag. En als je er niet meer van kan maken dan wat het nu is: ga in Godsnaam uit elkaar!
niet tijdens verliefdheid
Ga niet uit elkaar terwijl je nog verliefd bent, je denkt dan niet meer helder.
Je schrijft dat je huwelijk al tijden niets meer voorstelt, dan kun je het laten doodbloeden of je kunt je schouders eronder zetten en met je man samen bespreken wat jullie beide nodig hebben. Desnoods via relatie-therapie. Geef het een eerlijke kans, daarna kunnen jullie besluiten om samen te blijven of te scheiden. Dan kun je daarna op een volwassen manier verder.
Het is aan jou of je het je man vertelt of niet, maar bedenk wat je ermee wilt bereiken. Wil je het delen om van je geheim af te zijn of wil je het delen als wakeup call om aan je relatie te gaan werken? Wil je alles delen of alleen dat je verliefd bent geworden op een ander, ook een mogelijkheid.
Lynn24,
In een oud draadje een geval van ontrouw en hoe er gewerkt werd aan herstel. Of eigenlijk de beleving van het proces, tijdens het herstel. De heen en weer gevoelens en het weinig vertrouwen hebben in herstel. Ergens lees ik een overlapping met jouw huwelijk. want wat zou je nu eigenlijk willen dat je man voor jou doet dat je hem meer als jou man ziet? En natuurlijk geldt ook de vraag; kan jij je man bieden wat je je minnaar gaf? Is het te moeilijk om je man liefde te tonen?
Is er enkele voedingsbodem meer om aan jullie relatie te werken?
Pijnlijk
Dit is voor iedereen pijnlijk. Ik begrijp de reactie van veel mensen wel, en mijn reactie zou ook zijn dat de relatie helemaal gebroken moet worden en geen enkel contact meer moet zijn. Hij heeft voor zijn vrouw gekozen en het is misschien rot voor jou maar op termijn vast beter. Alleen... dat kun je nu nog niet zien.
Over het vertellen aan je eigen man ben ik minder stellig dan een paar anderen hier. Het zal wel mijn Franse inborst zijn 
Ik denk dat je eerst moet helen, het verdriet over de gebroken relatie tussen jou en je minnaar een plek moet geven. Daarna kijken wat jullie samen nog kunnen bereiken en of aan de relatie gewerkt kan worden. Ik ben dus wel voor het eventueel vertellen, maar misschien nu nog niet. Omdat je kans heb dat je man dan zegt "dan ben ik weg/dan ga je weg" terwijl je absoluut niet in staat bent een weloverwogen keuze te maken.
Even mijn 2 centen hoor... ik heb de wijsheid niet in pacht.
Sini
wat me opvalt
Is dat je je echtgenoot helemaal niet hebt meegenomen in dit proces en dat je de keuze hebt gemaakt met je minnaar verder te gaan en nu de minnaar wegvalt blijf je maar bij je man???
Ik vind dat best apart. Voor jezelf en ieder om je heen zou het zuiverder zijn als je besluit OF je met je man verder wil of niet.
En wie er dan in het spel komt is een tweede.
Je beslist nl ook op basis van een verliefdheid en dat vertroebelt de zaak enorm.
Ik heb in jouw schoenen gestaan. Ik was mega verliefd op een ander en had al een lange relatie. Dit heeft best lang geduurd. Op een dag zei minnaar als jij weggaat bij je man ga ik weg bij mijn vrouw. En dat heeft iets kapotgemaakt bij mij. Punt 1 liet hij het van mij afhangen? ik vond dat erg laf. Punt 2 zag ik in dat ik niet wilde kiezen tussen 2 mannen. Ik heb alles opgebiecht en ben met een psycholoog uit gaan zoeken wat er aan de hand was. En ik ben zo blij. Onze relatie heeft het overleefd. We zijn er sterk uitgekomen. En als ik erop terug kijk dan vraag ik me echt af: wat zag ik in die minnaar? op alle fronten totaal niet mijn type. Maar ja hij heeft iets aan het bewegen gebracht en hij droeg me op handen etc. Echt ga aan de slag met je man. Zie dit als een alarmbel en gun het jezelf, je man en zeker ook je kinderen om hier een zuiver besluit in te nemen. Ik was ziek van liefdesverdriet. Voor mijn partner onverdraaglijk ook. Maar we hebben het overleefd. Tijd heelt en geen contact is absoluut het beste. Ik denk echt dat hij gek van je was en je zeker niet gebruikt heeft. Maar hij heeft dit wel gezien als een alarmbel en kiest ervoor met zijn vrouw uit te zoeken wat daar nog is en ik vind dat terecht. Zijn gezin verdient dat ook. De enige manier om dan over jou heen te komen is de stekker eruit anders blijft het te verleidelijk...
Veel sterkte! biecht het op aan je man. Desnoods jok je een beetje door te zeggen dat je voor hem wil gaan of in elk geval dat zeker uit wil zoeken en dat je niet weet wat je bezielde en ga met iemand praten.
aan je man vertellen
Ik heb ooit op kleine schaal puberliefdesellende gehad omdat ik vond dat ik moest opbiechten dat ik met een ander had gezoend. Vriendje heeft me meteen de deur gewezen.
Iemand zei later tegen me: "waarom heb je het verteld? Je hebt jouw probleem bij hem neergelegd en hem alleen maar ontzettend gekwetst." En ik maar denken dat ik oprecht moest zijn . . .
Ik vond daarna dus dat ik het óf niet had moeten zeggen (omdat ik wist dat het eenmalig was en het nooit meer zou doen). Óf ik had het uit moeten maken (omdat de verliefdheid over was), maar dan had ik nog steeds niet verteld dat ik met een ander had gezoend . . . Wat schoot hij er nou feitelijk mee op?
gr Angela
Angela
Wat hij er mee opschoot, is dat hij zelf een keuze kon maken, in plaats van dat die voor hem gemaakt wordt (want dat doe je als je beslist dat iemand iets niet hoeft te weten ook al is het nog zo groot en belangrijk in je leven -> waarmee ik niet per definitie jouw puberliefde bedoel, maar wel de zaken waar Lynn hier mee dealt)
angela
Ik deel je mening deels...als het bv gaat om een slippertje, one night stand, flirtje. Niet zeggen dat maakt meer kapot dan je lief is en is het niet waard. Een zware verliefdheid met dito langdurige affaire dan speelt er echt iets anders.
Dan heeft je man wel het recht om te weten wat er speelt. Er is nl ook gewoon echt werk aan de winkel. Voor allebei.
Als je de stekker eruit trekt zonder iets te zeggen heeft je man geen kans gehad. Is dat eerlijk na al die jaren en dan ook nog kinderen in het spel?
Oh wat een reacties
Had niet verwacht dat er nog reacties zouden komen. Ben er wel blij om, weet dat ik zelf de keuze moet maken maar het is wel fijn om meningen van andere te horen.
Diep van binnen weet ik dat het het beste is dat mijn minnaar elk contact heeft verbroken, het doet alleen zo'n pijn en je krijgt er het gevoel bij alsof je nooit iets betekend hebt voor hem.
Ook fijn om de "andere kant" te horen STIP, nu begrijp ik ook beter waarom hij hier voor heeft gekozen.
En wat betreft mijn huwelijk, ik ben zoals ik al eerder schreef nu gewoon niet in staat om een keuze/beslissing te maken. Ik ben bang dat ik ontzettend veel spijt krijg omdat ik een verkeerde keuze/beslissing neem.
Liefde maakt blind en dat klopt! Ik zou zo alles opgegeven hebben voor mijn minnaar terwijl ik een hele lieve man thuis heb! Dus eigenlijk de weg gewoon even kwijt??
Het besef wat ik heb gedaan, en wat ik bijna zou hebben gedaan en wat ik moet doen moet nog komen.
Dus de kans bestaat echt wel dat ik het hem nog ga vertellen, alleen niet nu.
En met een geheim leven, tja, dat is heel moeilijk!
Heb inmiddels hulp van een psycholoog, en dat was ook echt wel nodig!
lynn
Wat goed van je.
Ik herken het heel erg wat je zegt en het is echt goed als je met jezelf aan de slag gaat. Vaak is een gebeurtenis als dit een soort katalysator voor iets anders. Als je daar mbv psych bij kunt komen dan heb je daar straks veel plezier van. Of je dan wel of niet bij je man gaat blijven doet er dan minder toe. Je komt er sterker uit en dan volgen de volgende stappen vanzelf (blijven of weggaan). Niet nu overhaast beslissingen nemen die meer kapot maken dan goed doen. Veel sterkte!
