Wanneer ooit samenwonen?
Onderstaande verhaal met als doel om wat ervaring / input te krijgen van jullie:
Vorig jaar bleek mijn man een relatie met iemand anders te hebben. Wij zijn hierdoor al bijna een jaar uit elkaar. We hebben samen 2 puber kinderen. Ik ben inmiddels sinds een half jaar weer gelukkig in de liefde met een man die zelf geen kinderen heeft (en dit ook nooit heeft gewild). Het contact met mijn kinderen is goed maar hij loopt niet de deur bij ons plat. Ik ga voornamelijk naar hem. Binnenkort zal ik gaan verhuizen naar een nieuwe woning. Kinderen gaan week op en week af bij mij wonen. De andere week gaan ze wonen bij hun vader in een andere stad waarbij de nieuwe relatie van mijn ex ook daar inwoont. Ik ga voorlopig alleen met mijn kinderen wonen. Nu is mijn wens om over een tijdje (denk zelf aan een jaar of 2) samen te gaan wonen met mijn nieuwe partner. Ik vind het gewoon fijn omdat dit, wat mij betreft meer rust brengt. Mijn kinderen zijn dan jongvolwassen. Ik weet dat mijn partner zijn eigen ruimte nodig heeft en pas zou willen samenwonen als de kinderen het huis uit zijn. (Of misschien dusdanig een eigen leven hebben dat ze niet altijd thuis zijn). Gezien de huidige woningmarkt lijkt het mij zeer onwaarschijnlijk dat mijn kinderen dan al uit huis zijn, en dat hoeft natuurlijk ook niet helemaal niet, ze hebben die wens ook niet. Mijn vraag is eigenlijk of er mensen zijn die in zo een situatie zitten of hebben gezeten? En waar hebben jullie voor gekozen? Toch samenwonen met alle uitdagingen? Of gewoon blijven latten waarbij ieder zijn eigen ruimte heeft maar waardoor je dus niet echt alles samen deelt en niet iedere avond in 1 bed ligt? Misschien ben ik ouderwets maar ik vind het gewoon gezelliger om samen te wonen. Plus het brengt ook praktische voordelen met zich mee dat je grote kunt wonen. Aan de andere kant heb ik nog nooit geLAT en misschien kijk ik daar wat te negatief tegenaan.
Panama831 schreef op 26-01-2024 om 14:44:
[..]
Inderdaad. Ben ook wel benieuwd naar de plattegrond. Het zou bij mij wel kunnen, maar dan zou ik beneden een badkamer moeten maken en een slaapkamer, bv in plaats van de garage en dan de zolder de huiskamer van de andere woning.
Maar een tussenwoning heeft geen garage toch? Of staat die achterin de tuin?
elledoris schreef op 26-01-2024 om 14:55:
[..]
Maar een tussenwoning heeft geen garage toch? Of staat die achterin de tuin?
Nee, maar misschien is er een uitbouw waar je iets mee kunt?
Oh sorry mensen, zie nu pas jullie vragen naar een plattegrond.
Die heb ik zo niet, maar kan het wel uitleggen.
Ons huis is helemaal recht opgetrokken, alle verdiepingen zijn daardoor bijna even groot, nergens schuine kanten. Dat scheelt een boel. Totaal is ongeveer 140 m2.
Beneden is van mij en mijn dochter, gewoon zoals overal. Eerste verdieping is slaapkamer voor dochter, badkamer van dochter en mij, washok en ruimte voor was ophangen (gezamenlijk, mijn vriend doet de was voor iedereen) en slaapkamer van vriend en mij.
We hebben de trap naar zolder dichtgemaakt (de traptreden bedoel ik) en een deur beneden. Daar begint 'het huis' van mijn vriend en zijn kinderen. Hun huis is ongeveer 46 m2. Als je de trap opkomt kom je gelijk in hun woonkamer met open keuken. Er was daar al een lichtkoepel en we hebben airco laten plaatsen ivm de warmte. Het is niet heel groot natuurlijk, wel heel efficiënt ingericht, met een grote hoekbank en mooie keuken met afwasmachine en alles. De rechte muur naar boven, van de trap, is in gebruik voor de TV en verwarming, ook heel efficiënt. Links en rechts hebben zijn kinderen hun slaapkamers, dat hadden ze al voordat we op deze manier samen woonden (eerst woonden we 'gewoon' samen, tot ik dat niet meer trok). Die zijn behoorlijk groot en hebben gewoon ramen. En dan is er tussen de woonkamer en één van de slaapkamers nog hun badkamer met WC en douche, die is ook best ruim.
Als je je afvraagt waarom zij met zijn drieën boven wonen en dochter en ik met zijn tweeën beneden, dat komt omdat het mijn huis is. Toen ik aangaf te willen gaan latten omdat ik een samengesteld gezin niet trok moest mijn vriend wat anders gaan zoeken. Gelukkig denkt hij heel goed buiten de box. We zijn al jaren helemaal blij, de kinderen ook, ze vinden het echt fijn op zolder wonen, met hun vader in de buurt. Ze vinden het 'een epic huis' (zijn nu 14 en 17).
We hebben er wel goed over nagedacht. We vonden het belangrijk dat de zolder wel echt hun huis is, het is dus compleet en gezellig ingericht. En ik kom er vrijwel nooit als de kinderen er zijn, ook al is het in feite mijn huis, dat hebben ze amper door. Als het een keer moet, dan klop ik aan. Soms komen we wel op visite bij elkaar.
En het moest niet als dumpplek voor alleen de kinderen voelen, mijn vriend woont er dus ook echt. Alsof we gewoon latten. Als zijn kinderen er zijn is hij boven. We zien elkaar daardoor niet zo veel, maar je kan niet alles hebben. We liggen gelukkig wel in één bed, heel fijn.
Als er vragen zijn beantwoord ik die graag. Ik kan het iedereen met een samengesteld gezin aanraden, al zal het bij een niet recht opgetrokken huis wel wat lastiger zijn.
Ik ken wat mensen die net met pensioen zijn en wilden dat ze dit zo hadden 😁
To jij denkt nog teveel in het idee van een traditioneel kerngezin. Dat je pas echt samen kunt zijn als samenwoont. Dat hoeft natuurlijk totaal niet zo te zijn. Juist in deze situatie zou ik latten als uitgangspunt houden!
Jouw kinderen hebben niet gekozen voor een scheiding en niet voor nieuwe partners. Hoe aardig ze ook zijn. Ze willen jullie als ouders. Ze hebben juist nu extra steun en aandacht nodig ipv een partner die de aanleiding is voor hun vertrek. Want dat is de boodschappen wel als jij wilt gaan samenwonen als zij vertrekken.
Daarnaast je partner wil geen kinderen (anders had hij ze gehad). En is ze niet gewend. Ga geen dingen forceren door hem hiermee te belasten.
Izza schreef op 29-01-2024 om 23:41:
Daarnaast je partner wil geen kinderen (anders had hij ze gehad). En is ze niet gewend. Ga geen dingen forceren door hem hiermee te belasten.
Hij heeft ook aangegeven pas te willen samenwonen als haar kinderen het huis uit zijn. Duidelijker kun je het niet hebben. Hij wil dat gewoon niet.
Ben het ook helemaal met je eens dat een besluit om samen te gaan wonen als de kinderen het huis uit is, wel een beetje kijkt op ze wegkijken. En sowieso duurt dat vandaag de dag nog wel even voor kinderen het huis uit zijn. Ze moeten er eerst maar eens klaar voor zijn, een vast inkomen hebben, een woning zien te vinden, etc.
Panama831 schreef op 30-01-2024 om 08:45:
[..]
Ben het ook helemaal met je eens dat een besluit om samen te gaan wonen als de kinderen het huis uit is, wel een beetje kijkt op ze wegkijken. En sowieso duurt dat vandaag de dag nog wel even voor kinderen het huis uit zijn. Ze moeten er eerst maar eens klaar voor zijn, een vast inkomen hebben, een woning zien te vinden, etc.
Dat maak jij ervan. Wij wachten ook tot dit moment, maar we zitten er niet op te wachten. Zie je het verschil?
Latten is voor ons prima, en naarmate de kinderen ouder werden, konden we ze gemakkelijker een paar dagen alleen laten. Dus ons contact is toegenomen.
IMI-x2 schreef op 30-01-2024 om 11:33:
[..]
Dat maak jij ervan. Wij wachten ook tot dit moment, maar we zitten er niet op te wachten. Zie je het verschil?
Latten is voor ons prima, en naarmate de kinderen ouder werden, konden we ze gemakkelijker een paar dagen alleen laten. Dus ons contact is toegenomen.
Dan snap ik dit topic niet echt. De vraag is "Wanneer samenwonen?". Het antwoord daarop weet je dus al. Je vriend wil dit ook niet eerder.
Ik ken trouwens ook een situatie waarbij het antwoord uiteindelijk veranderde in "blijven latten". Die mensen waren uiteraard zo gewend aan het latten. En op een leeftijd waarin ze niet meer alles op wilden geven. Hoe ouder jullie worden hoe meer vaste patronen en eigenaardigheden je hebt. Dan kan het heerlijk zijn om een paar dagen je eigen huis en leven te hebben. Waarbij je geen rekening hoeft te houden met een ander.
Daarnaast komen kinderen (en kleinkinderen) natuurlijk ook op bezoek. Of blijven logeren. Of hebben tijdelijk onderdak nodig.
wanneer samenwonen?
Laat het allemaal tijd en je zal zien dat je dat later niet meer wilt!
net na mijn scheiding had ik mijn eerste ‘relatie’ oooo ja ik wilde ook weer samenwonen!!!
Nu achteraf gezien, gelukkig zijn we niet gaan samenwonen… relatie was na paar maanden weer voorbij, wij pasten helemaal niet samen!
nu 10 jaar later weet ik dat ik sowieso niet samenwoon zolang mijn zoon bij me woont! Teveel gedoe: ik wil niet dat iemand zich met de opvoeding van mijn zoon moeit, ik wil niet hoeven ‘zorgen’ voor andermans kind! Ik weet het, voor veel mensen klinkt dit cru.
wat mij opvalt is dat veel mensen die uit een relatie komen denken: ik wil samenwonen. Dit is volgens mij vooral uit ‘gewoonte’! Ook uit een vertekend traditioneel beeld: elkaar leren kennen, dan graag zien, dan samenwonen trouwen en kinderen krijgen. Dit is hoe het werkt als je jong bent en samen aan het leven begint! Je bouwt samen een leven op from scratch en groeit samen.
Een 2de ‘leven’ verloopt niet zo. Er is geen ‘from scratch’.
Voeg daar kinderen aan toe en het plaatje is minder roos dan je voor ogen hebt!
ga lekker latten!!! Leuk toch!!
waarom wil je trouwens perse samenwonen? Ik merk dat veel mensen die na een lange relatie niet gewoon zijn om alleen te zijn en dat het grote punt is. Leer genieten van tijd alleen, ik zet het op een blaadje dat als je dat gewend bent je net niet meer altijd samen wil zijn
