Babylonische spraakverwarring
Ervaren jullie een kloof tussen gelovigen en niet-gelovigen?
Tussen mensen die tot 'jouw geloof' behoren en anders-gelovigen?
In het verleden hadden we in deze rubriek nogal eens last van een babylonische spraakverwarring, ik hoop dat we na deze doorstart allemaal alle zeilen bijzetten om elkaar te begrijpen.
Heb je daar in het dagelijks leven soms ook last van?
Nee
Niet in mijn directe omgeving als het gaat om vrienden. Vrienden komen op je pad, er is een klik, een verbintenis zo je wilt, en dat staat volkomen los van het feit of ze gelovig zijn of niet.
Bij familie of collega's is het wel anders, die kies je niet uit. Daarmee zit je 'opgescheept'. Maar ook daarin geldt dat je familie voor lief neemt, en collega's kunt vermijden als je wilt. Ik bots niet snel. dat zit niet in mijn karakter. Ik ben wel nieuwsgierig naar een ander, maar als ik er niks mee kan, ben ik ook goed in afwimpelen. Ik heb daar niet zo'n kloofschuldgevoel over ofzo. Ik hoef niet iedereen te begrijpen of om me heen te hebben.
Dus, last van? Nee.
Valt mee
Een kloof vind ik een groot woord. Je merkt wel verschil op bepaalde vlakken en over bepaalde onderwerpen. Maar zoals we er hier (op het forum) in het verleden 'last' van hadden heb ik dat IRL veel minder. Gek is dat, maar IRL houd ik me veel meer in denk ik. Dan speelt er veel meer mee dan (even bot gezegd) 'je gelijk halen'. En is het idd wat Silone ook al schrijft.
Toevallig had ik gisterochtend twee Jehovah getuigen aan de deur. Ze wilden praten over het Koninkrijk van God aan de hand van de bijbel. Ik praat daar graag over! Maar niet met hen... want als we het over de bijbel hebben dan hebben we het niet over dezelfde bijbel. En dat is moeilijk praten want dan bestaat er dus idd een kloof.
Uitleggen
Als je met iemand een gesprek voert over het geloof die niet de zelfde achtergrond heeft zal je wel veel duidelijker moeten zijn & meer dingen verklaren. Zeker met mensen die ook gelovig zijn maar een ander geloof hebben raak je anders vlug beiden in de warm omdat je met hetzelfde woord iets anders bedoeld.
Overigens vind ik het juist vaak wel prettig om met mensen die een ander geloof hebben over geloof te praten. Als je alleen met mensen uit je eigen richting spreekt dan wordt je minder uitgedaagd. Ik ga juist vaak over dingen nadenken als een buitenstaander me wijst op dingen die niet logisch zijn of moeilijk te begrijpen. Daardoor krijg je de kans om zelf ook weer dieper over dingen na te denken. Soms is het ook fijn om te praten met mensen die dezelfde achtergrond hebben omdat je minder uit hoeft te leggen maar ik merk dat ik toch het meeste haal uit gesprekken met mensen die anders denken.
