Bidden
Vraag uit 2003 
'Bidden ben ik vanuit mijn jeugd gewend. Voor mezelf, voor mensen om me heen, voor allerlei omstandigheden, van alles. Ik heb de overtuiging dat het op een of andere manier 'helpt'. Niet dat er gebeurt wat je verwacht, vaak niet, vaak gebeurt er iets heel anders. In de bijbel wordt veel opgeroepen tot gebed, soms staat er letterlijk 'bidt en u zal gegeven worden' maar er zijn ook heel wat verhalen om mensen die ergens om bidden wat niet gebeurt (zoals Paulus, hij heeft een persoonlijk probleem -niet helemaal bekend wat, het is vaag omschreven- maar God lost dat niet voor hem op, hoewel hij er vaak om vraagt). Ook is er in het OT ergens een verhaal waarin iemand om hulp roept en lang moet wachten; hij krijgt dan ten antwoord dat de engel die te hulp zou schieten lange tijd werd opgehouden door een strijd met de 'vorst der duisternis'.
Tja, hoe zit dat nou met bidden.
Ik heb het idee dat moslims vijfmaal per dag vaste gebeden bidden, klopt dat? Bij Joden is dat wel het geval hoorde ik laatst bij een excursie naar een synagoge. Christenen ' doen maar wat', het Onze Vader is het enige vaste gebed uit de bijbel en daarnaast kennen de katholieken natuurlijk 'Weest gegroet Maria', ontleend aan de woorden van Gabriel uit Lucas.
Nou ja, een lange inleiding.
Wat is naar jullie idee de zin van bidden?
tonny
Relatie
Bidden, dat is het belangrijkste in de relatie met God. Bidden is praten met God als met een vriend of een vader bijv. Hem alles vertellen wat je bezighoudt en waar je je zorgen over maakt, maar ook waarover je blij en dankbaar bent. Gewoon alles eigenlijk, heel persoonlijk, eenvoudig, eerbiedig maar wel vanuit je hart, in alle ernst en vertrouwen. Dus niet vanuit de automatische-pilootstand een standaard gebed opdreunen.
Ik probeer zelf de dag te beginnen met persoonlijk gebed (maar ik moet er eerlijk bij vertellen dat dat er af en toe ook wel eens bij in schiet...) maar ik bid tegenwoordig ook eigenlijk de hele dag door wel, noem het mijn part 'schietgebedjes'.
Ik geloof (en heb dat ook echt ervaren) dat er echt heel grote kracht uitgaat van gebed. Daarom komen we ook met een paar vriendinnen elke week bij elkaar om samen voor elkaar (en anderen) te bidden.
Tonny: "Ook is er in het OT ergens een verhaal waarin iemand om hulp roept en lang moet wachten; hij krijgt dan ten antwoord dat de engel die te hulp zou schieten lange tijd werd opgehouden door een strijd met de \'vorst der duisternis\'."
Weet je nog waar dat precies staat Tonny? Ik vind het wel mooi namelijk dat je dat schrijft want dat laat duidelijk zien dat het heel belangrijk is dat het aankomt op vertrouwen en oprechtheid. Wanneer je twijfelt bijv. ben je niet volledig op God gericht, vertrouw je niet dat Hij in staat is te doen wat jij vraagt of denk je toch teveel nog dat je er zelf verantwoordelijk voor bent. Dan laat je je af/verleiden door de 'vorst der duisternis' die het werk van de HG dan in de weg staat.
Maar goed, hoe dan ook, voor mij is het wel altijd 'Uw wil geschiede'. Maw het is niet God een verlanglijstje voorhouden en dan verwachten dat je alles krijgt. Ik geloof en verwacht wel dat God mijn gebed hoort en verhoort maar op Zijn tijd en op Zijn wijze. Soms krijg je niet wat je vraagt (en dan heeft God daar een reden voor die soms wel en soms niet helemaal duidelijk wordt) Soms is dat wat je vraagt niet naar Gods wil, of soms houdt God teveel van je om je dat te geven wat je vraagt omdat het niet goed voor je is. En soms krijg je pas heel veel later dat wat je gevraagd hebt. Het blijft een beetje een soort van 'mysterie'. Maar ik ervaar wel heel duidelijk dat nu ik zelf meer en anders (niet standaard maar écht) bid, mijn gebeden echt gehoord en verhoord worden. Niet altijd op de manier zoals ik gedacht had, maar wel dat ik rust ervaar en dat ik de situatie kan accepteren. Ik ervaar heel duidelijk de kracht van de Heilige Geest. En dat is het gevolg van gebed (mijn relatie met God).
Dat vind ik een lastige
'Wanneer je twijfelt bijv. ben je niet volledig op God gericht, vertrouw je niet dat Hij in staat is te doen wat jij vraagt of denk je toch teveel nog dat je er zelf verantwoordelijk voor bent.'
Het al-dan-niet twijfelen is toch van belang. Op een of andere manier ben je dan verantwoordelijk. Twijfel sluipt tegen wil en dank erin als een situatie moeilijk, uitzichtloos, gecompliceerd is. Ik kan dat niet anders zien.
Ik merk dat ik het soms lastig vind een vraag te formuleren - hoe weet ik nu wat goed is in een bepaalde kwestie? Zelf heb ik een idee wat 'een goede afloop/ goed verloop' zou kunnen zijn, maar mijn inzicht is beperkt.
Het 'vragen' leg ik wat terzijde. Ik breng wel mensen voor het aangezicht van God, maar dan zonder 'vraag'.
Een 'vast gebed' is niet persé minder oprecht dan een persoonlijk gebed, zoals dat in je opkomt. Toch?
Twijfel en vertrouwen
"Het al-dan-niet twijfelen is toch van belang. Op een of andere manier ben je dan verantwoordelijk. Twijfel sluipt tegen wil en dank erin als een situatie moeilijk, uitzichtloos, gecompliceerd is. Ik kan dat niet anders zien."
Volgens mij heeft twijfelen echt te maken met vertrouwen. Als dat tegen wil en dank erin sluipt komt dat volgens mij doordat er toch te weinig vertrouwen is. Te weinig afhankelijkheid. Want wanneer je je volledig afhankelijk weet ontvang je door gebed Gods vrede en rust. Onze verantwoordelijkheid hierin is alleen maar dat we onze twijfel aan God vertellen. Alleen daardoor kunnen we de leugen die de oorzaak is van de twijfel, tot zwijgen brengen.
"Ik merk dat ik het soms lastig vind een vraag te formuleren - hoe weet ik nu wat goed is in een bepaalde kwestie? Zelf heb ik een idee wat \'een goede afloop/ goed verloop\' zou kunnen zijn, maar mijn inzicht is beperkt."
Ik denk dat het totaal niet uitmaakt hoe je een vraag (of zin) formuleert. En natuurlijk is ons inzicht beperkt maar bij een lastige kwestie vraag ik of ik door Gods Geest inzicht mag krijgen in de situatie. En ik heb al meerdere keren ervaren dat ik dan idd op een gegeven moment ineens zie wat het beste is in een bepaalde kwestie. Als je je eigen ideeën erover los kunt laten en het bij God neerlegt, dan ervaar je op een gegeven moment echt rust wanneer je tot een besluit komt. Ik heb geleerd dat wanneer ik na gebed blijf twijfelen of een bepaalde keuze juist is of niet, ik het toch niet genoeg heb losgelaten (niet in vertrouwen bij God heb gelaten). Pas wanneer ik wel in staat ben het los te laten en ik er dan nog eens rustig over nadenk, komt er rust en inzicht.
En een vast gebed hoeft idd niet persé minder oprecht te zijn. Maar het gaat er volgens mij om hóe je bidt. Is het op de automatische pilootstand of vanuit je hart.
Bidden= praten met een onzichtbaar iemand
En dan bedoel ik met onzichtbaar iemand: God, Allah, de Bron, een 'hogere'macht etc.
Als kind bad ik de bekende weesgegroetjes op de automatische piloot. Ik heb dan ook helemaal niks met 'voorgeschreven'gebeden of andere (kerkelijke) rituelen.
Echter bidden in de zin van praten tegen 'iets' of 'iemand' doe ik wel bij tijd en wijle.
Eigenlijk praat ik dan gewoon tegen mezelf, om mezelf moed en hoop te geven om te bedanken voor het leven, noem de redenen maar op waarom je kan bidden.
Ik kan het een beetje vergelijken met hoe ik andere mensen benader, zoveel mogelijk met een glimlach, nieuwsgierigheid, dankbaarheid, hulpvaardigheid etc.
Feitelijk probeer ik gewoon het goede te doen voor anderen (en daardoor ook voor mezelf). Wie goed doet goed ontmoet etc. en dat vind ik ook op een bepaalde manier van toepassing op bidden.
Ik bid dus zuiver vanuit een spiritueel oogpunt want ondanks dat ik katholiek ben opgevoed heb ik echt helemaal niks met religie behalve dat ik het heel interessant kan vinden.
Dat is wat bidden voor mij persoonlijk betekent.
Voor anderen en met name voor religieus gelovigen zal het gebed een veel grotere waarde hebben. Dan is het niet alleen maar een ritueel, maar echt een belangrijk onderdeel van het leven zelf, een houvast of hoe je het ook wilt noemen. Ik kan daar best wel eens een beetje jaloers op zijn, maar ik weet ook dat dat er voor mij gewoon niet inzit, daar ben ik véél te rationeel voor.
Het zou het leven wel een stuk rustiger kunnen maken denk ik. Ik benijd vooral het vertrouwen en de rust die (biddende) religieuzen vaak uitstralen.