Communie
mijn eerste berichtje in deze rubriek want ondanks dat ik erg katholiek ben opgevoed, kom ik al jaren niet meer in de kerk. Ik geloof niet in de kerk, het instituut. Geloof wel dat er iets meer is dan we weten maar ik geloof niet in bidden, kerkelijke rituelen etc. mijn kinderen zijn dan ook niet gedoopt en oudste (8) doet dit jaar geen communie.
maar nu hebben we ondertussen al 3 uitnodigingen voor een communiefeest binnen. Een dochter van een goede vriendin, een overbuurmeisje en de beste vriendin van oudste dochter.
Natuurlijk kunnen we gewoon cadeautjes kopen en naar elk feestje toe gaan maar het voelt zo niet goed, het voelt zo hypocriet! het is voor mij een kerkelijk ritueel in hun geloof, en dat is iets waar ik niet achter sta. ik ben niet betrokken bij hun kerkelijk geloof, en zie het meer als een feest wat je hebt met je familie en kerk-gemeente...niet met je overburen bijvoorbeeld.
Bij uitnodiging van mijn vriendin worden we zelfs geacht om in de kerk aanwezig te zijn. En twee weken later om bij het vormsel van de oudste te zijn. ik weet dat ze heel erg gekwetst zal zijn als we niet naar de kerk komen. Bij de doop van haar kinderen zijn we wel geweest, en bij de communie van de oudste. maar ik vind het zo wel genoeg!
man vindt dat we dan gewoon moeten gaan voor de vrienden/vriendinnen en over de bezwaren heen moeten stappen. hij is niet-gelovig opgevoed en atheïst.
wat zouden jullie doen? Gewoon heen gaan?
Gruffalo
Wat gedachten
Grappig dat je man - zoals je schrijft niet gelovig opgevoed en atheist- vindt dat jullie wél moeten gaan -van hem zou ik het eerder logisch vinden dat hij zulke kerkelijke rituelen onzin vindt.
Over gaan of niet - voor mij speelt een belangrijke rol hoe belangrijk zo'n gebeurtenis voor iemand zelf is. Als mensen gewoon omdat iedereen dat doet hun kind eerste communie laten doen maar verder niet veel hebben met kerk/geloof, dan zou ik bedanken voor de uitnodiging en niet gaan. Of een communiefelicitatiekaartje sturen, vanwege de vriendschappelijke verstandhouding.
Maar als zo'n kerkelijk ritueel voor mensen van grote waarde is, dan zou ik er best bij willen zijn, ook als ik het zelf niet zo voel.
Er zijn in het leven wel vaker feestjes/ gelegenheden waar je persoonlijk niet zoveel mee hebt, maar waar je toch heen gaat omwille van een ander. Prima om dat aan je kinderen mee te geven.
Wat mij in het beschreven geval wel lastig lijkt, is dat zo'n communiefeest met veel cadeaus gepaard gaat - zoals ik lees/hoor- en dat lijkt me niet leuk voor jullie kind. Door jullie overtuiging gaat dat feest zijn neus voorbij, en om dat nu zo nadrukkelijk geetaleerd te krijgen, is misschien wat veel voor iemand van 8. Maar dat kun je zelf best afwegen.
Niet naar communie
Wij worden geregeld uitgenodigd voor communie's. Dat is hier in de omgeving een sterke traditie. Ik (atheïst) heb erg gepiekerd over wat daarmee te doen. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om niet te gaan.
Bij bruiloften ga ik wel. Ik snap dat er iets te vieren is, als mensen dat in hun kerk willen doen dan pas ik me wel aan. Uitvaarten vind ik sowieso geen moment om je eigen levensbeschouwing mee te laten tellen.
Bij communie of vormsel ga ik niet. Ik heb geen idee wat er precies te vieren valt. Dat kunnen ze beter doen met mensen die dat wel snappen, lijkt me....
Het lastigste vind ik de doop. Daar ben ik nog helemaal niet uit.
Overigens speelt wel een beetje mee dat veel communiekantjes volgens mij helemaal niet kerkelijk zijn. Het lijkt, hier in de omgeving, toch vooral vaak een kans om een mooi jurkje aan te doen en kadootjes te krijgen. Dat staat me wel eens een beetje tegen. Maar dat zeg ik natuurlijk niet tegen degene door wie ik uitgenodigd word.
Wel gaan
Ik zou wel gaan. Nu ben ik zelf katholiek en gelovig maar dat terzijde zou ik alsnog gaan. Jij gelooft zelf niet (meer) en heb niks met de kerk. Jouw vrienden/familie blijkbaar wel. Ik zou dus gaan voor hun, omdat het voor hun belangrijk is. Ik zou ook best gekwetst zijn als een goede vriendin van mij niet zou komen op de doop/communie/vormsel van een van mijn kinderen. Ook als het een niet gelovige vriendin is of een vriendin die in iets anders gelooft. Ik verwacht namelijk niet dat mijn vriendin komt omdat ze zo'n waarde hecht aan een communie maar omdat ze waarde hecht aan mij. Ik zou willen dat ze komt voor mij en omdat het voor mij belangrijk is. Ik zou het absoluut niet leuk vinden of begrijpen als iemand niet zou komen alleen omdat ze niet of iets anders geloven.
Dat er een grootst feest van wordt gemaakt en dat dit jouw stijl niet is kan natuurlijk best maar blijkbaar is dat wel hun stijl. Bijvoorbeeld in mijn omgeving zijn er veel moslims die van de besnijdenis een enorm feest maken, met van die koningsoutfits voor de jongens en veel cadeautjes, enorme hoeveelheden eten etc. Zelf zou ik een besnijdenis niet op die manier vieren. Mijn man (die moslim is) en ik hebben toentertijd voor een hele andere manier van vieren gekozen. Echter ik ga gewoon al die feestjes af terwijl de manier van vieren niet de mijne is.
Ik hou helemaal niet van gescheiden bruiloften maar toch ga als ik het bruidspaar belangrijk genoeg voor me is. Ik ga namelijk niet om een leuke dag te hebben maar ik ga omdat die mensen belangrijk voor me zijn.
Dat ik zelf wat anders geloof is voor mij ook geen reden om geen besnijdenissen,belijdenissen bar mitswa's en andere religieuze rituelen feestjes te bezoeken. Waarom zou dat een probleem zijn? Ik vind het juist mooi dat die mensen mij blijkbaar belangrijk genoeg vinden om uit te nodigen.
Dus persoonlijk zou ik absoluut gaan of ik er nou wel of niet in geloof en of ik nou wel of niet achter de manier van vieren sta.
Maylise
Eens met maylise
Gruffalo,
Ik zou wel gaan omdat het blijkbaar belangrijk voor die ander is dat je komt. Ik zou dat als een compliment zien voor de vriendschap.
Dat je zelf niet achter die kerkelijke rituelen staat, staat er helemaal los van. Ik ga ook wel eens naar een bruiloft die op een manier gevierd wordt die niet mijn manier is. Maar als die ander dat belangrijk vindt en op prijs stelt dan kom ik.
Wij hebben binnenkort in ons gezin ook een communicant, zonder dure kado's of groot feest. Gewoon een klein feestje en een hopelijk mooie plechtigheid. Ik krijg ook al afzeggingen van de toch al kleine familie en kennissenkring en dat vind ik echt niet leuk.
Dus ik zou zeggen, gewoon gaan.
Tsja
jullie berichtjes geven precies mijn twijfel weer. Wel gaan omdat het voor de persoon belangrijk is. niet gaan omdat de communie en vormsel naar mijn idee geen erg belangrijke feesten zijn, en voor de meeste kinderen en ouders meer een kwestie van 'feest en kadootjes' is. Structureel naar de kerk gaan is er vaak niet bij, ja 1 keer per jaar met kerst.
Ik weet dat die vriendin en haar dochter er veel tijd in gestoken hebben, in de kerkelijke voorbereidingen. voor die vriendin is het erg belangrijk. Maar het overbuurmeisje duidelijk niet, daar gaat het minder om het kerkelijke en meer om het feest. gevoelsmatig wil ik daar een onderscheid in maken, wel naar de vriendin gaan en niet naar het buurmeisje. maar ja waar trek je de grens he, het is niet aan mij om zoiets te bepalen.
Ik blijf het moeilijk vinden.
Gruffalo
Wie bepaalt het?
Gruffalo, je zegt dat het niet aan jou is om te bepalen naar welk communiefeest je wel en niet zou gaan. Maar waarom eigenlijk niet? Ik zou er in jouw geval geloof ik toch wat minder problemen mee hebben om wel naar het feestje van je vriendin en dochter te gaan en niet naar dat van het buurmeisje.
Het lijkt nu alsof je voor eens en altijd een statement probeert te maken (Wat te doen als ik word uitgenodigd voor een communiefeest??) terwijl je zelf al aangeeft dat er voor jou verschillen zitten in de manier waarop mensen zelf dat feest zien.
Wat is er mis met het telkens opnieuw beslissen of je wel of niet wil gaan? Heb je het gevoel verantwoording af te moeten leggen voor je handelen? ("hee jij hier?? Ik dacht dat jij anti-kerk was???") En zo ja, aan wie?
Nee, ik geloof dat ik het per geval zou bekijken: wat is mijn relatie met de "feestganger"? Hoe erg vind ik het om een feest bij te wonen dat zo weinig mijn soort feest is? Hoe erg vindt de feestganger het als ik niet zou verschijnen?... Dat soort vragen dus. En dan komt er altijd wel een antwoord waar ik tevreden mee ben. Of het nu is voor bruiloftsfeesten, Abrahams en Sarahs, bar mitswa's of communiefeesten.
n@nny
Net als n@nny
... zou ik het ook gewoon per geval bekijken. Bij overbuurmeisje niet gaan en bij vriendin wel, bij de beste vriendin van je dochter ook (als je dochter het ook wil).
Mijn broer hefet niets meer met geloof. Toch ben ik blij dat hij mijn bruiloft was. Ik noem maar wat. Waarom is dat dan anders. Je staat er nog steeds niet achter, en toch ga je daar wel heen.
Dat kan dus. Bekijk het gewoon per geval.
Jeeee
Wat een vaag berichtje heb ik geschreven!
Ik bedoel dat je wel naar bruiloften in de kerk gaat, terwijl je er ook niet achter staat, dus het kan toch: gaan terwijl je het principe niet deelt.
Vandaar dus lekker per keer bekijken.
Idd gewoon gaan
Je gaat naar zoeits niet vanwege je eigen geloof, maar omdat een ander je heeft uitgenodigd. Die hecht blijkbaar waarde aan jouw aanwezigheid. In zo'n situatie laat ik de relatie voorgaan op het feit dat ik ergens moeite mee heb. Als de relatie niet zo intensief is, zou ik denk ik alleen kiezen voor het feestje achteraf.
Groet,
Dirkje
Idd gaan
Familie van ex is ook katholiek en ook al zijn er op dit moment geen kinderen op communie-leeftijd, zal ik zeker gaan.
Ik ken de rituelen etc, en in zo'n geval zal ik ook van dochter verwachten, dat zij mee gaat. Ook al is zij zelfst atheist, wel katholiek gedoopt. Niet omdat zij zelfst katholiek moet worden, maar om respect te tonen voor de geloofsopvattingen van andere mensen, of dat nu neefjes/nichtjes of vrienden zijn, maakt niet zoveel uit.
Ik ben dan wel een gematigde atheist en heb geen probleem met religieuze feesten.
Gaan
hoi
ik weet ook niet waar dit gevoel van mij opeens vandaan komt. Ik denk dat het vooral komt doordat veel mensen die nauwelijks gelovig zijn hun kind communie laten doen. Dat staat mij erg tegen, met name omdat ik zelf daarom bewust mijn kinderen niet doop en ze geen communie doen; daarnaast natuurlijk ook door het grote aantal communie en vormsel feestjes komende tijd. Ik heb overigens wel het idee dat deze grote communiefeesten wel iets is wat in deze regio (zuid-oost nederland) speelt, en veel minder in andere regio's, klopt dat?
ik denk dat de combinatie me erg tegenstaat. misschien moet ik inderdaad geen 'statement' maken, maar het inderdaad per geval bekijken. Vriendin is redelijk gelovig, en ik ga naar de communie van de dochter. bij het vormsel van haar andere dochter, en bij de communie van het buurmeisje kunnen we niet (nou ja we hebben eigenlijk een principe-afspraak) dan ga ik niet. En daarnaast wil ik misschien een keer met die vriendin gaan praten over hoe ik het geloof zie, zodat het voor haar wat duidelijker is hoe ik hier in sta.
Naar het kerkelijk huwelijk van een vriendin in mei zal ik weer wel gaan, dat vind ik toch weer wat anders. Daarnaast is ook zei erg gelovig, zij hecht er veel waarde aan en dan vind ik het ook echt niet erg.
Gruffalo
