Fantasyboeken en-films mogen niet?

Een God

Volgens mij is het zo, volgens streng gelovigen, dat er maar een God is en dat je daarom niet in andere bovenaardse dingen/krachten mag geloven.

Maar...

Je gelóóft toch niet in die films? Je wéét toch dat dat allemaal verzonnen is? De naam van het genre zegt het al...

soms

Sommige christenen denken dat je door het lezen van fantasy boeken i aanraking komt met occulte zaken. Er wordt vaak wel onderscheid gemaakt tussen verschillende boeken. Zo is harry potter meestal niet goed terwijl narnia en de hobbit eerder goed worden gekeurd. Zeker narnia is in christelijke kringen vaak zeer geliefd. Dat komt omdat zowel Tolkien als Lewis christenen waren. Lewis heeft naast narnia natuurlijk ook veel theologische werken geschreven. Narnia is ook bedoeld als een christelijk verhaal. Tolkien is dan weliswaar katholiek maar dat kan er vaak nog wel mee door behalve bij de zeer orthodoxe gemeenschappen. Maar het gaat inderdaad om angst om jonge kinderen die zo een positieve kijk zouden kunnen krijgen op occulte zaken.

goed verwoord Jaina

'k Denk dat het zo inderdaad gezien wordt. Ook zal vast meespelen in hoeverre de gelovigen interesse hebben voor literatuur, dat heeft invloed op al dan niet zwart/wit denken.

Over Harry Potter wordt trouwens verschillend gedacht, er zijn ook gelovigen die in het verhaal christelijke motieven herkennen.

Naarmate kinderen jonger zijn, zal men wellicht rechtlijniger zijn in bepalen wat al dan niet verstandig is om naar te kijken, onderscheidingsvermogen groeit met de jaren, als het goed is.

Aha

Het gaat me al iets duidelijker worden. Tonny, wat jij scbrijft over rechtlijniger zijn bij jonge kinderen, dat herken ik niet van de christenen die ik ken. Die lezen zulke boeken en kijken zulke films als volwassene ook niet.
Ik snap die angst voor het occulte niet. Ik geloof daar niet in, net zo min als ik in god geloof. Als je gelooft in god, geloof je dan ook makkelijker in andere niet-aardse dingen? Ik probeer de gedachtengang van streng-gelovigen te begrijpen, maar ik merk dat me dat veel moeite kost.

geloof en ongeloof, bijgeloof...

Als je niet gelovig bent (in wat dan ook) is het vast wel lastig om in te zien dat gelovigen kennelijk geloven in het bestaan van 'van alles' - naast God ook in demonen/de duivel/duistere machten. Net wat je schrijft, die gedachtengang volgen kost veel moeite.

In de ene geloofsgemeenschap heeft men overigens meer aandacht voor het occulte/demomen dan in de andere, dat is zeker. In Pinkstergemeenten én in de orthodoxe kerken eveneens.

Ze geloven erin

Ik kom uit een streng christelijke omgeving. En van mijn ouders mochten fantasy boeken, disco en film wel. (mijn vader vindt het zelf ook prachtig)

Maar bij mijn vriendinnen thuis mocht dat echt niet. Die ouders waren er bang voor. Zij waren de hele tijd bang. Voor de duivel, voor verleiding. Ze geloofden ook dat heksen, tovenaars en geesten werkelijk bestaan. Dus voor hen is het een verheerlijking van een verkeerde wereld. Van een wereld met tovenarij.

Ik heb de moeder van mijn vriendinnetje dit horen zeggen: 'Als jij naar de film (hier kun je ook disco, lezen van een fout boek of wat dan ook invullen) en het einde van de tijden breekt aan. Jezus komt terug op aarde. Hoe kun je dat dan aan De Heer uitleggen, als Hij je vraagt wat je aan het doen was?'

(leuke boodschap voor een meisje van 12!) Op die manier moest die griet denken van haar ouders. De hele tijd denken: 'Als ik voor de rechterstroon van De Heer moet verschijnen, wat kan ik dan zeggen?' Allemaal schuldgevoelens! Bah!

Het is gebaseerd op angst voor de wraak van God, maar vooral op angst voor de duivel en hel.

Ik geloof en ik weiger mijn geloof te baseren op angst voor kwaad en hel. Want dat is mijn ogen niet 'geloven'. Maar in de kerk waar ik vandaan kom (Hervormd met Gereformeerde grondslag) werd en wordt deze angst vanaf de kansel gepredikt.

Zondig vind ik dat.

Vanaf de kansel zou uitsluitend gepredikt moeten worden met hoop geloof en liefde.

Maar goed, die mensen weten niet beter.

het is een raar iets

geloof. Idd vele vormen, streng en zwaar en "lichter" / opener. Mijn vader behoorde officieel tot gewoon Hevormd, in eigen beleving tot een zwaarder iets, tegelijk had hij veel interesse in andere geloven. Aan de muur bij de trap hingen maskers uit Afrika en Indonesie. Iets waar mijn halfzus niet mee kon omgaan, er zouden duistere krachten vanuit gaan. Voor haar betekend geloof in God meteen ook het bestaan van de duivel en het kwaad. Voor mijn vader (en mij ) betekend geloof in God de overwinning van het goede. Zwart/wit geloof kan wel makkelijker zijn denk ik soms.

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties. Het is me wel een stuk duidelijker nu. Het staat wel heel erg ver af van hoe ik in het leven sta. Ik kan me al helemaal niks voorstellen bij een geloof gebaseerd op angst...

Occult

In de bijbel spelen occulte zaken ook een rol en voor veel christenen is het bestaan van demonen een gegeven. Logisch dat men hier de kinderen tegen wil beschermen. En hoe ver je gaat in die bescherming of waar tegen je wilt beschermen dat zal verschillen. Ik zie Harry Potter en aanverwanten als onschuldig en ik zie helemaal niet in dat het iets te maken heeft met het aanmoedigen van occulte zaken. Daarentegen zou ik mijn kinderen ook verbieden om zich bezig te houden met zaken als glaasjes draaien. Dat gaat voor mij te ver.
Ik heb ook een vriendin die het prima vindt dat haar kinderen dat doen. Zij gelooft helemaal niet in iets bovennatuurlijks dus voor haar is het gewoon een leuk griezelspel.
Iemand anders zal die grens weer heel ergens anders liggen en misschien dus inderdaad al bij het lezen van bepaalde boeken. Het gaat natuurlijk daarbij niet alleen om fantasy maar ook bijvoorbeeld om horror. En fantasy zelf is ook niet perse allemaal verboden want zoals gezegd worden sommige fantasy boeken door veel christenen weer wel gewaardeerd.

pipi langkous

dat mochten kinderen om mij heen, in christelijke omgeving, in mijn jeugd niet lezen van hun ouders. Want zo verderfelijk, zo'n onafhankelijk ondeugend stout kind zonder ouders. Nu dan Harry Potter. Dogmatische mensen vinden altijd wel iets waarom een boek niet zou mogen (of verbrand moet worden).

Jaina

'Doe je nu niet hetzelfde als de gelovigen waar je het over hebt? Probeer je niet ook jouw visie over hoe geloof zou moeten zijn en uitgedragen worden als de betere visie te presenteren?'

Ja, dat doe ik. Mag dat niet?

Moet ik dan zeggen dat ik hun visie net goed vind als de mijne? Dan lieg ik toch?
De basis van een discussie is toch, dat je je eigen visie toevoegt aan het gesprek. En dat iemand zijn eigen visie beter vindt, dan die van een ander, dat lijkt mij duidelijk. Anders zou het je visie toch niet zijn?

Ik had de zin: 'Zij weten niet beter.' Niet moeten gebruiken. Die is onjuist, ze weten wel beter. Ook in hun bijbels (zelfs die met oude vertaling) staan de passages die wijzen op vergeving, liefde en niet bang hoeven zijn.

En het zinnetje klinkt theatraal.

Koptelefoon

Met het zinnetje 'ze weten niet beter' sluit je natuurlijk gelijk de discussie af want je geeft aan dat je mensen die hun geloof op een andere en meer zwaardere manier beleven niet echt serieus neemt en het zelfs de moeite niet waard vindt om die discussie aan te gaan want ze weten niet beter. Ja, dat zullen ze andersom ook wel beweren dus dan kom je nooit tot een echt gesprek natuurlijk.
Een dialoog aangaan is natuurlijk wat anders dan je visie presenteren. Er is niks mis met jouw visie of met dat beter te vinden maar in een gesprek kom je daar niet veel verder mee is mijn ervaring althans. Je zorgt in elk geval er niet voor dat de ander bereid is om naar je te luisteren of met je in gesprek te gaan.

jaina

In zekere zin heeft koptelefoon wel gelijk met haar zinnetje hoor.
Vaak weten ze ook niet beter.
Ze worden niet gestimuleerd om daarin hun eigen weg te vinden en worden zo veel mogelijk binnen hun eigen kerk kring gehouden. Dus nee, ze weten niet beter.
Koptelefoon geeft aan dat ze zelf uit die kringen komt en nu er dus anders tegen aan kijkt, dus zij weet wel beter. Tenminste, zo lees ik het.
Ik maak die kringen nml ook van dichtbij mee, heb er jaren in gewerkt, dus heb wel enig idee hoe het er aan toe gaat.

Hadewich

'Je gelóóft toch niet in die films? Je wéét toch dat dat allemaal verzonnen is? De naam van het genre zegt het al...'

Ze geloven ook in de bijbel. Niet-gelovigen weten ook dat die verhalen allemaal verzonnen zijn. Misschien zijn ze gewoon wat vatbaarder voor illusies?

Ik heb ooit wel eens een artikel gelezen waarin stond dat mensen die als kind gelovig waren opgevoed veel vatbaarder waren voor enge sektes.

Tolkien

En dan te bedenken dat Tolkien katholiek was.

De macht van het verhaal

Narnia is weliswaar fantasy, maar een sterk christelijk getint verhaal. Er is een verlosser die zich opoffert voor de goede zaak en zo heil brengt aan een ieder. En heel traditioneel: de jongens vechten en de meisjes huilen.
Tolkien zelf was dan misschien wel een katholiek, zijn verhalen zijn sterk geïnspireerd op de heidense mythologie met allerlei duistere machten. Ik geloof best dat dit voor een aantal christen al een stap te ver is, ook al overwint uiteindelijk het goede, de grens tussen goed en slecht is in zijn verhalen lang niet altijd duidelijk.
Veel heidense en occulte groepen halen hun religieuze inspiratie uit de mythologie. Mythologie wordt dan niet gezien als zomaar een verhaal, maar een oeroud symboolverhaal, die bepaalde waarheden over de mens vertellen. Er wordt vaak niet gedacht in het goed en het kwaad, maar in groei en vernietiging. Hierboven werd geschreven dat iedereen toch begrijpt dat het "slechts" en verhaal is, maar dat gaat voorbij aan de macht van het verhaal. Verhalen zoals die in de Bijbel, maar ook in de mythologie worden gebruikt voor zingeving en om de wereld te begrijpen. Ik kan mij best voorstellen dat christenen verhalen die een totaal ander wereldbeeld en waardenstelsel vertegenwoordigen niet per se zien zitten voor hun kinderen. Voor zover ik weet hoort bij de christelijke levensvisie (in zoverre die bestaat als eenheid) ook de overtuiging dat er slechts één waarheid is en dat men zichzelf zuiver moet houden door zich aan die ene waarheid te houden. Maar wellicht zijn hier christenen die daar meer over kunnen vertellen en ook hoe zij tegen de macht van het verhaal aankijken. Als je de Bijbel al dan niet letterlijk of symbolisch als leidraad voor je leven ziet, hoe kijk je dan aan tegen andere grote verhalen.