Ga je -als je gaat- altijd naar dezelfde kerk? waarom?

Min of meer

Ik ben eigenlijk altijd naar dezelfde kerk geweest. Ik ga eigenlijk altijd naar de katholieke kerk en ben ook katholiek. Binnen de katholieke kerk ben ik wel regelmatig van kerk gewisseld. Meestal gaan de mensen naar de kerk binnen de parochie waar ze wonen. Het hoort namelijk eigenlijk helemaal niet uit te maken naar welke kerk je gaat gezien de liturgie in elke RK kerk precies hetzelfde hoort te zijn. In de praktijk echter is dat niet altijd. Waar we hiervoor woonden ging ik niet naar de dichtstbijzijnde kerk omdat daar de liturgie niet correct gevierd werd en er wel meer dingen waren die ik enigszins verbazingwekkend vond.

Ik ga overigens ook wel eens naar een andere kerk. In de jaren 80 kwam ik vaak in een evangelische kerk. Ik kon toen geen enkele katholieke kerk vinden in mijn nabije omgeving met een beetje fatsoenlijke liturgie. De jaren 70 en 80 waren geen hoogtepunt voor de katholieke kerk in Nederland zal ik maar zeggen. Er gebeurden in de tijd heel veel dingen in de mis die normaal gesproken niet bij de mis horen. Ik moet zeggen dat het de laatste jaren de goede kant weer op lijkt te gaan.

In een kerk waar ik bij de buurt woonde en wel regelmatig kwam omdat het de enige mogelijke kerk was kwam een nieuwe priester die het hele pastorale team en parochie bestuur heeft vervangen en sindsdien moet ik zeggen wordt er weer een fatsoenlijke mis gevierd. Merk je ook aan het aantal bezoekers. De kerk zit nu weer redelijk vol.

Waar ik nu woon heb ik een kerk uitgezocht op gezagsgetrouw zijn, de liturgie en de hechtheid van de gemeenschap. Dat is de kerk waar ik het vaakst heen gaan maar ik bezoek nu ook wel regelmatig een kapel hier in het dorp waar ook een erg mooie mis is. Maar nog steeds allemaal Rooms Katholiek dus.

Andere denominaties bezoek ik af toe. Er is hier een evangelische kerk waar ik wel eens kom & ik ga soms naar de oosters katholieke kerk. Dat is wel een eind reizen maar ik heb vrienden die daar komen dus soms gaan we voor een dag daar heen.

In elk geval heb ik nooit bewust met de gedachte gespeeld om echt bij een andere kerk te gaan. Als je echt je niet kan vinden in de leer dan kan ik me voorstellen dat je dit overweegt. In mijn geval was het niet zo zeer een probleem met de officiële leer maar meer met de losse interpretatie die in veel kerken de praktijk was gedurende een bepaalde periode.

Het lijkt me trouwens wel erg lastig om een nieuwe kerk te vinden. Er zullen altijd punten zijn in de kerk waar je meer moeite mee zal hebben.

Van kerk veranderen met een gezin

lijkt me niet zo makkelijk. Je bepaalt dat dan meteen voor de hele groep en misschien zijn er gezinsleden van wie die overstap helemaal niet zo nodig is.

In mijn jeugd heb ik verscheidene 'overstappen' meegemaakt omdat mijn ouders andere inzichten kregen. Aan de ene kant is dat prettig omdat je verschillende kerken ziet, maar aan de andere kant vond ik het 'steeds ergens anders bij horen' niet zo fijn.

Als volwassene maak ik al jarenlang deel uit van dezelfde kerk. Wat ik mis, haal ik elders (cursus, lezing, boek, muziek, film, conferentie) en verder zet ik me in voor de plaatselijke gemeenschap. Dat bevalt me prima zo. Je kunt wel gaan rondkijken, maar overal is wat

Ik heb trouwens wel heel veel verschillende kerken en geloofsgemeenschappen bezocht uit belangstelling, om te proeven hoe geloven daar beleefd wordt. Dat vind ik heel plezierig.

Gezin en leer

Onze twee oudsten zijn onderhand ruim 18+ Tonny, (1 is belijdend lid en de andere wil volgend jaar waarschijnlijk belijdenis doen) dus die bepalen natuurlijk zelf. Oudste heeft ook niet veel meer met onze kerk (wel met geloof hoor). En als het aan onze nr. 3 ligt waren we allang van kerk veranderd dus maak je geen zorgen om de rest van ons gezin Alleen voor onze jongste zou het lastig kunnen zijn ivm vriendjes en klasgenootjes maar dat is na volgend jaar (nog 1 jaar BS) ook veel minder een probleem denk ik.
Iemand noemde het met de leer niet eens zijn, dat is niet helemaal waar... meer met de interpretatie en uitvoering ervan (hoop dat ik het goed zeg). Onze kerk is nogal traag met veranderingen, beetje oudbollig dus. Veranderingen zijn er wel maar het gaat heeeel langzaam. Een grote groep is van mening dat het moet blijven zoals "ut altiet is ewes" dus dat zorgt voor flinke vertraging Ik heb de laatste tijd steeds meer moeite met bijv. de plaats van de wet (10 geboden) in de liturgie en het zingen van bepaalde psalmen gaat me ook steeds meer tegenstaan (het steeds maar blijven smeken om genade ipv danken en lofprijzen om de verkrégen genade). Af en toe wordt er bij ons eens een opwekkingslied gezongen (met piano), veel te weinig naar mijn mening. En, maar dat heeft meer met buitenkant te maken; het orgel... dat mag m.i. wel plaatsmaken voor een band. Inhoudelijk heb ik ook nog wel eens dat ik het idee heb dat er veel te veel nadruk gelegd wordt op het nog steeds 'zondig en schuldig zijn tov God' ipv dat de nadruk gelegd wordt op de uitwerking van het verlossende werk van Christus. Ik zit geregeld met kromme tenen...
Mijn punt is nu, kiezen we ervoor om toch te gaan verkassen of kiezen we ervoor om te blijven. Tenslotte geloof ik dat we niet voor niks in deze gemeente geplaatst zijn. En idd bij de een krijg je wat bij de ander laat je wat. En als iedereen die hetzelfde ervaart als wij weggaat (en dat zijn er de laatste tijd wel meer) dan zal er uiteindelijk weinig veranderen natuurlijk en blijft het zoals ut altiet ewest is Lastig hoor... vooral richting onze kinderen natuurlijk die we ook graag blijde christenen zien worden. Natuurlijk hebben we dat zelf niet in de hand... maar ik vraag me tegenwoordig wel eens af in deze: waar houdt onze verantwoordelijkheid op? Ik vind het lastig hoor... heel lastig... Maar goed, we komen er wel uit. Vind het fijn om hierover van gedachten te wisselen hier

Netere mut

Naast PKN zijn er meer kerkverbanden die niet meegegaan zijn met de PKN hoor. Bijv. Christelijk gereformeerd, Vrijgemaakt gereformeerd, Nederlands gereformeerd, en vast nog wel meer

Roos vicee

dat weet ik wel, het is meer een vraag wat je tot eigen kerk rekent. De ene tot de PKN gerekende kerk is de andere niet, dat kan al niet eigen voelen. Ik dacht dat ook veel pinkster of vol- evangelie kerken niet tot de PKN horen. Het is gewoon een hele stamboom met veel uitwaaiende takken en die zich soms toch weer verenigen.

Alles!

Ik ben zelf niet gelovig, maar mijn man wel (katholiek) en we proberen eigenlijk altijd van alles uit. Inclusief een synagoog en nu een kerk van de church of england die ons meer aanspreekt dan de lokale katholieke kerk.

Het gaat mij erom dat ik en mijn kinderen ons op ons gemak voelen en we wat opsteken ervan.

Interessante discussie

Ik ben 'van huis uit' behoorlijk vrijzinnnig PKN. Heb geruime tijd binnen de pkn gewerkt en heb een paar jaar geleden mijn huidige gemeente verlaten. was behoorlijk aan het vergrijzen dus ik bleef het jongste gemeentelid. Maar ondertussen was ik wel 12 jaar ouder. De generatie boven mij heeft heel sterke onderlinge vrienschapsbanden en na al die jaren had ik nog niet het gevoel dat ik er tussen kwam. Er kwam een nieuwe predikant die ik niet sterk vind maar die anderen enorm aansprak waardoor de gemeente een heel 'bij gebrek aan een beter woord' spiritueel tintje kreeg. Veel gevoel en beleving enzoe terwijl ik meer van het Woord ben.

Ik had een nieuwe gemeente op het oog en ik ben er nu 3 keer geweest. Heb een leuke christelijke leesgroep gevonden en de zondag heeft zich met gezamenlijke dingen gevuld (man is exkatholieke atheïst).

ZIt er serieus over te denken me uit te schrijven. Heb het idee dat ik de afgelopen jaren aan een dood paard heb lopen trekken ipv aan een levende kerk.......

Ik vind het zo moeilijk want mijn geloof is eigenlijk springlevend en ik kan echt van een mooie dienst genieten maar ik ben zo moe van onze gemeente......

Mijk