Ik ben eruit [ik geloof niet!]
De afgelopen twee jaren heb ik mij verdiept in het christelijk geloof, omdat ik geïnteresseerd was/ben in het hoe en waarom van het geloof. Veel van onze vrienden zijn christelijk en ik zag dan toch dat zij daar erg gelukkig mee zijn. Vandaar dat we regelmatig meegingen naar de dienst, dat ik veel praat over het geloof en mooie teksten lees. Het kan ook eigenlijk niet anders: als je mooie teksten leest over iemand die altijd bij je is, dat je nooit alleen bent enz. enz., wie wil dat nu niet geloven? Ook de saamhorigheid van de mensen in een gemeente sprak mij erg aan en dan had ik ook wel zoiets van: daar wil ook bij horen. Maar tijdens de paasdienst ging er opeens een knop bij mij om. Ik realiseerde me opeens dat ik er "allemaal" gewoon niet in geloof! Die verhalen in de bijbel vind ik onzin. Wel mooie verhalen hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik begrijp niet dat mensen geloven dat die verhalen zo gebeurd zijn in onze menselijke wereld. Ik wil niemand beledigen, dit is ook geen oproep om op de inhoud in te gaan, maar ik was gewoon blij dat ik voor mezelf opeens het licht zag. Dat ik dus niet geloof en alleen maar werd aangetrokken door de saamhorigheid en de mooie verhalen. In de dienst wordt ook altijd gesproken over je open stellen en de heer oprecht vragen je bij te staan enz, maar bij mij gebeurde juist het tegenovergestelde. Het was gewoon klaar en dat voelt eigenlijk best wel goed. Dat wilde ik even delen.
Rust
ik kan begrijpen dat het je nu rust geeft, nu je niet mee zoekende bent.
Ik herken er wel wat van , bij mijn man. Die wil wel geloven maar ''het gebeurt'' maar niet. Hij ziet hoeveel steun (ik) christenen hebben aan hun geloof, ziet die saamhorigheid, wil dat ook allemaal graag...maar voelt niet dat God bestaat zoals christenen Hem zien.Hij kan het niet geloven...(nog niet?)
Als christen wil ik (natuurlijk)toch ff reageren: fijn om rust te ervaren, van zoeken word je moe. Toch hoop ik dat ooit, je toch mag gaan geloven.En in je geloof je rust mag vinden...(zo ging het bij mij).
Ik vind het byzonder dat je je gevoel hier neer wilde zetten, ik denk dat velen het zullen herkennen, dat zoeken en wel/ (nog) niet vinden.
Ben benieuwd naar andere reacties!
Rust
Dat kan ik me voorstellen Roosje. Je hebt nu rust en bent klaar met zoeken (voor zolang het duurt... Je weet nooit wat je in het leven nog gaat tegenkomen...)
Om even in te gaan op wat je schreef:
Voor mij staat letterlijk geloven in bijbelverhalen niet gelijk aan geloven. Ik kan best geloven dat Karel de Grote en Julius Cesar geleefd hebben, maar voor mijn dagelijks leven is het niet van belang. Zo kunnen mensen ook geloven in Jezus' leven, en in zijn dood en verrijzenis - en in allerlei andere verhalen uit de bijbel. Als historische informatie over ooit.
Maar als Jezus (en de waarde van allerlei verhalen uit de bijbel) niets betekent in het dagelijks bestaan van nu, kun je nog zo geloven dat hij geleefd heeft en dat die en dat echt gebeurd is, etcetera, maar dan heeft het voor je leven hier en nu geen betekenis.
Pantheisme
Hallo Roosje en de rest,
Heel herkenbaar. Ik had ook zo'n moment dat ik het echt niet meer geloofde, al weer een hele tijd geleden.
Ik ben verder gaan zoeken naar wat ik dan wel geloofde, want ik ben toch echt spiritueel ingesteld.
Via een quiz op internet vond ik pantheisme: http://www.pantheism.net/
De quiz staat hier: http://www.beliefnet.com/Entertainment/Quizzes/BeliefOMatic.aspx
Ik vond het een heel byzondere en leuke ervaring om uit te vinden dat er mensen net zo in het leven staan als ik.
Ik ook
Ik ben er ook uit, maar het voelt echt als loslaten van iets wat lang bij mij gehoord heeft. Een beetje pijnlijk is het dus wel.
Mijn 'geloof' in een volslagen natuurlijke ontwikkeling van het heelal, de planeten, onze aarde, het leven erop en hoe wij mensen zijn kán ik gewoon niet meer combineren met een geloof in wat er in de bijbel staat. Ik zie religie als 'het willen verklaren van wat de mens met de kennis die hij heeft niet kan verklaren'. Dat was vroeger heel veel en dat wordt steeds minder.
Het is
Het is denk ik een goed gevoel dat je eruit bent. Dat je niet meer zo hoeft te zoeken naar wat geloof ik wel en niet. Dat lijkt me idd rust geven.