Kaarsje branden en bidden

Ik kan het niet anders

dan aardig vinden. Elke positieve gedachte is goed. Of het in de vorm van een gebed is of gewoon even stilstaan bij iemand... het komt uit een goed hart en daar draait het om.

Inderdaad

Ik sluit me aan bij kaaskopje.
Bastet

Nog een

beetje touw aan vast te knopen? Pfff, wat een warrige posting van mij...

Fijn, lief

M'n schoonmoeder is katholiek, wij zijn atheist. Maar als ze zegt dat ze een kaarsje voor ons zal branden, als ze in de kerk is, omdat we op vakantie gaan en ze zich zorgen maakt om de reis, als er iemand ziek is, dan vind ik dat alleen maar heel lief. Niet omdat ik denk dat we daar beter van worden, maar omdat ik het heel lief van haar vind dat ze aan ons denkt en dat ze dat voor ons wil doen. Het gaat mij dan om het gebaar.
Toen we gingen trouwen zijn we uiteraard niet in de kerk getrouwd, maar het weekend voor ons trouwen zijn we wel met haar mee naar de kerk geweest. Ze heeft toen een misintentie voor ons gedaan (hoe noem je dat precies?) en dat vond ik ook heel lief van haar. We hebben toen ook samen een kaarsje aangestoken.
Zij denkt over sommige dingen anders dan wij, maar ik kan toch niet anders dan respect en waardering te hebben voor de dingen die ze uit liefde voor ons doet? (En we worden er hoe dan ook niet slechter van)

Verschil kaarsje/nbidden

ik lees ook soms die rubriek, maar ik zal er nooit een kaarsje branden, maar bid wel voor hen. Voor mij zit er verschil in, ik ben niet katholiek en ken dus ook het kaarsen branden als iets wat met bidden te maken heeft niet.
Ik vraag wel aan mensen of ik voor hen mag bidden.(bv. als mensen zeggen: duim voor me he?) Soms word er gezegdoe wat je niet laten kan of: o je doet het toch vast ook wel als ik nee zeg...? Klopt
Maar ik heb ook fijne reacties gehad,dankbaar, zelfs dat mensen het mij niet durfden te vragen, zij waren niet gelovig maar konden elke steun gebruiken!En wilden mij wel inschakelen
Als gelovige vind ik het altijd heel byzonder als men voor mij wil bidden.

Zelf niet katholiek

Even ter verduidelijking: zelf ben ik niet katholiek, en ik brand ook geen kaarsjes. Als ik dus bij het kaarsendraadje schrijf dat ik een kaarsje brand, bedoel ik dat ik voor die persoon zal bidden. Maar ik kan me voorstellen dat een niet gelovige daar geen behoefte aan heeft. Bijvoorbeeld iemand die iets ergs heeft meegemaakt, zal dan misschien denken: je kunt nu wel tot God bidden om troost, maar was Hij toen dat erge gebeurde? Of denk je niet op die manier als iemand tegen je zegt dat hij voor je bidt?

Kaarsje branden

Voor mij is een kaarsje branden hetzelfde als voor iemand bidden. Een kaarsje is voor mij een voortzetting van een gebed. Ik ben trouwens wel katholiek dus waarschijnlijk komt dat voor mij zo overeen. Als ik zeg dat ik een kaarsje voor iemand brand dan is dat voor mij ook bidden. Ik zeg er dan ook meestal wel een kort gebed bij maar een kaars kan ook een stil gebed zijn.

Maylise

Voortzetting van een gebed

mooi gezegd Maylise, zo voel ik dat ook.
Ben zelf niet katholiek, maar ik vind het een heel mooie gedachte - het kaarsje houdt langer vol dan ik, ook als mijn woorden op zijn!

Tonny

"het kaarsje houdt langer vol dan ik, ook als mijn woorden op zijn!"
Ik zit hier al een tijdje over na te denken. Het is wel heel mooi wat je zegt, maar aan de andere kant vraag ik me ook af wat de meerwaarde ervan is...
Zelf heb ik hetzelfde als Joos. Ik brand ook geen kaarsjes voor mensen maar ik bid alleen voor hen. Als dat zo uitkomt zal ik dat ook tegen hen zeggen. Ik heb persoonlijk niets met kaarsjes aansteken (ja voor de gezelligheid meer niet) Ik ben dat van huis-uit niet gewoon en bij ons in de kerk is het ook niet gebruikelijk. Ik zie daar dus ook de meerwaarde niet van in. Ik snap wel wat de bedoeling is, maar ik zie dat zelf dus niet zo.
Daarom ook niet wat Tonny zegt: "een kaarsje houdt langer vol dan ik woorden heb..." Tja, maar is dat nodig? Maakt het uit hoelang je voor iemand bidt? Zal God dan beter of eerder luisteren? Moet het kaarsje een herinnering voor God zijn dat jij gebeden hebt? Ik denk zelf namelijk dat God een kaarsje helemaal niet nodig heeft. En dat het een simpel menselijk symbool is voor de mensen zelf, 'er is gebeden'. Waarom moet dat kaarsje dan langer volhouden? Als je gebed oprecht is dan maakt de lengte toch helemaal niet uit? En ook al zijn je woorden op, God ziet je hart toch, hij weet nog beter dan jijzelf wat je zeggen wilt. Een heel kort maar oprecht gebed doet zoveel meer dan een brandend kaarsje.
Dus als symbool voor dat er gebeden is, vind ik een kaarsje aansteken wel mooi. Maar wat is dan voor jou de meerwaarde dat het langer brandt dan jij woorden hebt?

Oprecht gebed...

Ja, over bidden zouden we best een draadje kunnen starten

Aan de ene kant schrijft de apostel Paulus 'Bid zonder ophouden'. Maar in het evangelie lezen we dat Jezus zegt: gebruik geen veelheid van woorden zoals de heidenen doen, omdat ze denken dat ze door deze veelheid van woorden verhoord zullen worden' (vrij geciteerd, zo uit m'n hoofd).

Kaarsen die blijven branden - dat kwam in het O.T. voor in de tabernakel en tot in het NT in de tempel (die in de tweede helft van de eerste eeuw werd verwoest) en dat betrof lampen die zelfs altijd brandend moesten blijven - maar dat was vast niet om individuele gebeden te ondersteunen, zoals wij hier bedoelen.

Het maakt ongetwijfeld voor God niet uit of we lang bidden. Het gaat om je hart en je intentie.

Hangt er van af

Ik ben atheïst in hart en nieren (maar heb gisteren wel een dikke 10 voor mijn tentamen Godsdiensten gehaald, hihi). Ook al heb ik soms een uitgesproken mening over godsdiensten, of de plaats die godsdienst inneemt in de maatschappij zou ik het persoonlijk alleen maar waarderen als iemand om de één of andere reden voor mij zou willen bidden.

Alhoewel…
… Ik bedenk me ook dat er situaties zouden zijn waarin ik het irritant zou vinden. Maar dat zouden dan situaties zijn waarin de bidder zou vinden dat ik, of de mijnen, 'tot inkeer' zou moeten komen.

Verschil duidelijk?

Groet,

S.

Inkeer

Het is maar net wat je met dat 'tot inkeer komen' bedoelt.

Als je bedoelt 'je bekeren tot God / een geloof' snap ik je irritatie.

Maar het zou ook een andere dwaalweg kunnen zijn waarvoor de bidder je zou willen 'behoeden'. Elk mens zit wel eens op een doodlopend pad.

Tonny

Bidden in de hoop dat iemand van de drank af kan blijven is inderdaad iets anders dan bidden in de hoop dat iemand God zal weten te vinden. Bidden en bemoeien voor en met het laatste heeft, als je de geschiedenis bekijkt, veel narigheid veroorzaakt.

Kaaskopje

Ik heb die zin van jou nou een aantal keer gelezen maar ik krijg niet te pakken wat je nou precies bedoelt. Ik denk wel dat ik in de goede richting zit, maar leg eens uit, hoe bedoel je het precies?
Vind je het werkelijk ergerlijk als iemand voor jou zou bidden of jij God mag weten te vinden, en dat ook een keer tegen je zegt dat hij of zij dat doet? Of bedoel je meer dat iemand dat tot in den treure blijft herhalen (dat tegen jou zeggen bedoel ik dan)?
Ik denk namelijk dat daar veel verschil in zit.

Roos vicee

Ik lees het ook nog eens over en vooruit... bidden dat iemand God weet te vinden is niet schadelijk. Gedachten kunnen geen kwaad. Van mij hoeft diegene het niet te doen want ik ben redelijk overtuigd van de juistheid van mijn eigen mening, bidden verandert dat niet meer. Het aanbod, of de mededeling, zou mij daarom wel ergeren. Het getuigt van weinig respect voor mijn overtuiging.
Met bemoeien met dat een ander God moet vinden doel ik op missionarissen, de zending... de arrogantie! Ze hebben in al hun goede bedoelingen heel veel kwaad aangericht. Uiteraard niet alleen maar 'kwaad', maar het had gewoon nooit mogen gebeuren.

Mooi gezegd

ik vind dat je het goed verwoord, kaaskopje.Ik denk dat je gelijk hebt, en dat dat ook meteen het moeilijke ervan is. Gelovigen denken dat bidden wel degelijk verandering kan brengen. Maar drammen en respectloos zijn zorgt idd. ervoor dat het averechts werkt!Al dat leed door zending had natuurlijk niet gemoeten, dat is ook nooit de bedoeling geweest. Een goed evenwicht vinden tussen ''iemand iets moois gunnen/niet opdringerig zijn'' is moeilijk...Als gelovige moet je altijd wikken en wegen of je woorden over God/geloof niet kwetsend voor de ander kan overkomen. Anders schiet het zn doel totaal voorbij.

Dwalingen

Ja, ik bedoel onder meer ‘je bekeren tot een geloof’, maar ook bidden om mij van een vermeende dwaling te doen eh, terugkomen. Hoe zeg je dat Ik kan even geen elegant voor beeld bedenken, dus met enige moeite: Ik ben niet tegen seks voor het huwelijk, en mijn dochter mag dus gewoon thuis haar vriendje te logeren hebben. Als iemand tegen mij zou zeggen dat hij/zij voor ons zou bidden (om mij deze fout te doen inzien, of om te behoeden van weet-ik-veel-wat) dan zou ik dat ergerlijk vinden.

Tijdens college godsdiensten/pedagogiek was er een meisje dat vertelde regelmatig te bidden voor mensen die ze ontmoette, hopende dat deze haar god zouden vinden. Ik vond het van een stuitende arrogantie getuigen en zei haar dat ook. Ze werd emotioneel en zei dat ze het alleen maar deed omdat ze het beste voorheeft met iedereen. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat ze niet ‘het’ maar ‘haar’ beste voorhad met iedereen, dat ze als aankomend pedagoog moest leren om normen-en-waardenvrij te denken, maar ik drong niet tot haar door. Tot weinigen trouwens, helaas.

Interessant detail is trouwens dat volgens de docent de paar atheïsten in de klas het tentamen aanmerkelijk beter gemaakt hadden dan de gelovigen. De gelovigen hadden volgens de docent, ondanks alle colleges en te leren studieboeken, vaak hele rare ideeën over de andere geloven. Maar dat terzijde.

S.

Normen- en waardenvrij denken

is een illusie.

Als ik hier alleen al proef hoe je je kennelijk voelt t.a.v. gelovigen...

Maar geeft niks, zo is het menselijk leven nu eenmaal.
Als het om pedagogen gaat, zoeken hulpzoekende ouders soms iemand die past bij hun 'kleur'. Dat meisje vindt haar plekje wel.

Vind je het trouwens raar dat ik vaak een schietgebedje doe als ik sirenes hoor? Vanwege de (mij onbekende) slachtoffers en hulpverleners in de noodsituatie?
Als gelovige voelt dat voor mij niet vreemd. En ook al geloven mensen niet in 'mijn'(??) God, het is geweldig als ze kracht ervaren in moeilijke omstandigheden.

En wat 'rare ideeën' over andere geloven betreft - daar kan iederéén wat van, gelovig of juist nadrukkelijk ongelovig. Er bestaan zoveel variaties, die kun je onmogelijk allemaal kennen en begrijpen.

Herkenbaar

Moeilijk te bekennen
toch herken ik er wel wat van, dat gelovigen (zoals wellicht bekend, ikzelf dus ook) over het algemeen meer moeite hebben met het zich verdiepen in ander soort religies. Er wordt met een eenzijdige blik gekeken, bij voorbaat is het andere niet ''oke''..Ik heb zelf ook in mijn opleiding me moeten verdiepen in allerlei religies, en in mijn werk moest ik ook naast de reguliere geneeskunde ook genoeg kennis hebben van andere 'geneeswijzen'. (ik ben psychiatrisch verpleegkundige en er zijn veel mensen die - naast- medicijnen ook genezing verwachten van bijv. bepaalde rituelen,vandaar dat ik me er in heb moeten verdiepen...)Tijdens die opleiding (ik was niet echt -actief-bezig met mijn geloof in Godin die tijd)stond ik veel meer open voor allerlei religies, dan nu. Nu heb ik voor God gekozen, en merk aan mijzelf dat ik ook de neiging heb een houding aan te nemen dat geloven in God de enige ware godsdienst is. En ja dat is idd arrogant!
(Ik heb ook jaren iedereen ervan willen overtuigen dat Heavy Metal echt de beste muziek is , dat is pas arrogant)
En ik denk dat je je daar dan ook bewust van moet zijn, als gelovige moet je je extra geod beseffen dat niet iedereen er op zit te wachten dat jij er over begint, jezef of je overtuiging opdringt. Dat vraagt om fijngevoeligheid.
Andersom trouwens ook, als je echt niet in God gelooft, kan het ook heel naar zijn als iemand dat overduidelijk laat merken, aan een christen!
Ik denk dat we allemaal wel eens (onbedoeld) arrogant zijn, toch?

Correctie

''Andersom trouwens ook, als je echt niet in God gelooft, kan het ook heel naar zijn als iemand dat overduidelijk laat merken, aan een christen!''

Ik lees t ff terug, en wat staat het er krom, sorri.
Ik bedoel: dat het voor een christen ook heel arrogant kan overkomen als een ongelovige zijn mening ook (ongevraagd) geeft. En dat gebeurt mij toch ook aak zat, dat iemand mij even haarfijn vertelt dat het toch wel heel erg bewezen is dat de evolutietheorie waar is en de schepping een fabeltje? De Bijbel een grappig sprookjesboek is ..enz.

Opvattingen

tonny schreef:
“Normen- en waardevrij denken is een illusie”

Ah, ja, daar ben ik het helemaal mee eens hoor Maar als je, professioneel gezien, je best doet om je eigen gedachten en ideeën in de gaten te houden is het doel bereikt. Mijn punt was meer dat we in de opleiding Pedagogiek die ik nu volg worden geleerd om zoveel mogelijk normen-en-waarden-vrij te denken, omdat je persoonlijke opvattingen over wat goed en slecht is in principe niet relevant is. Met andere woorden, je kan als persoon vinden dat een kind geen seks dient te hebben voor het huwelijk, maar als pedagoog is het irrelevant. Maar het omgekeerde is natuurlijk ook mogelijk. Als je als niet-gelovige opvoeders ondersteund die wel "gelovig zijn dan is dat simpelweg een feit waar je eigen mening niet terzake doet.

“Als ik hier alleen al proef hoe je je kennelijk voelt t.a.v. gelovigen...”

Het is niet mijn bedoeling om vervelend te doen! Ik begrijp geloof niet, gevoelsmatig, maar zou het heel verkeerd vinden als ik de indruk zou wekken dat ik alle gelovigen maar misleide sukkels vind! Ik begrijp ze niet, maar vind ze niet beter of slechter dan niet-gelovigen. Het spijt me als ik een verkeerde indruk heb gewekt.

“Vind je het trouwens raar dat ik vaak een schietgebedje doe als ik sirenes hoor?”

Welnee Ik kan in zo’n geval iets denken als ‘ik hoop dat het niets ernstigs is’. Komt wat mij betreft op hetzelfde neer, we uiten het alleen net iets anders.

“ Er bestaan zoveel variaties, die kun je onmogelijk allemaal kennen en begrijpen. ”

Natuurlijk, maar het verwonderde mij omdat we in deze lessen een aantal hoofdgodsdiensten uitvoerig hebben behandeld, en een dik boek hebben moeten lezen die diverse godsdiensten besprak, en dat dan nog tijdens het tentamen de misvattingen worden opgeschreven. Alsof er niets is geleerd.

rugby schreef:
“(Ik heb ook jaren iedereen ervan willen overtuigen dat Heavy Metal echt de beste muziek is , dat is pas arrogant)”

Pah! Terwijl iedereen weet dat er niets boven Gothic Rock gaat!

“Andersom trouwens ook, als je echt niet in God gelooft, kan het ook heel naar zijn als iemand dat overduidelijk laat merken, aan een christen!”

Yep. Point taken

S.

Ligt eraan

Ik waardeer het als iemand een kaarsje voor me brand ( als een goede gedachte), maar als iemand die heel goed weet dat ik atheist ben voor me wil gaan bidden vind ik dat wel arrogant. Ik zeg dan ook weleens dat dat waarschijnlijk niet zal gaan helpen en vertel ze het volgende verhaal:
----------------------------

Uit een Amerikaans onderzoek uit 2006 bleek het volgende:

Pas geopereerde hartpatiënten voor wie door onbekenden werd gebeden voor hun herstel, genazen niet sneller dan patiënten die deze spirituele steun moesten ontberen.

Wanneer ze te horen kregen dat er voor ze werd gebeden, groeide zelfs de kans op post-operatieve complicaties zoals hartrimtestoornissen, een effect dat de onderzoekers wijten aan de verwachtingen die het bidden weet te wekken.
Aan het onderzoek namen 1802 patiënten deel in zes ziekenhuizen. Allemaal hadden ze zojuist een bypass-operatie ondergaan. Ze werden ingedeeld in drie groepen, waarvan er één verstoken bleef van gebeden. Mensen in een tweede groep kregen te horen dat er voor ze werd gebeden, terwijl de derde in het ongewisse werd gelaten.

Leden van drie verschillende parochies kregen de voornamen en initialen van de patiënten om voor ze te bidden om een 'succesvolle operatie en een snel herstel zonder complicaties'.

Patiënten die wisten dat er voor ze werd gebeden hadden een aanzienlijk grotere kans op – soms ernstige - complicaties, mogelijk vanwege 'prestatiedruk'. 'Het kan ze ook onzeker hebben gemaakt’, denkt onderzoeker Charles Bethea, 'dat ze zich afvroegen, "ben ik echt zo ziek dat ze hun gebedsteams moeten oproepen?"'

Ik ken het

ja ik ken dat (bekende)onderzoek. Zoals ook uit de Bijbel te halen is, denk ik niet dat God zo werkt, dat Hij zich zou moet ''bewijzen''.Hij laat zich echt niet uitdagen door mensen, net als Jezus niet te verleiden was in de woestijn...Ik denk dat God geneest op Zijn moment, in Zijn plan, en niet om iets te bewijzen, aan ons....En daarbij:alsof we wel in Hem gaan geloven, als het onderzoek juist wel iets had bewezen van Zijn bestaan?!

Het effect van het laatste bezoek van de priester (ben ff kwijt hoe dat heet...het laatste sacrament?) voor iemand sterft heb ik ook zelf wel gezien bij mn werk; sommige mensen werden er juist heel rustig van, maar ik heb mensen ook zien schrikken: ''o ga ik dan nu toch echt dood?!''Dan paniek, of dat mensen het echt opgeven,of als het onverwachts toch beter gaat, in paniek raken, omdat het ''sacrament'' al was gegeven..?

Kaarsjes en bidden

Ik brand wel kaarsjes in V&V en geef daarmee aan die persoon aan, dat ik aan hem of haar denk, even bij hem of haar stil sta. Vaak bid ik dan ook voor die persoon. Als iemand dat voor mij doet vind ik dat heel erg lief (zowel kaarsjes als gebed). Soms brand ik een echt kaarsje.