Mam, ben je echt bij me?

Sja

Nee, ik voel ook niks. Misschien ook doordat ik er niet zo mee bezig ben, ik ben vooral betrokken bij wie er 'live' om me heen zijn en daar heb ik mijn handen vol aan. Ik weet ook niet of de degenen die niet meer in dit leven verkeren inderdaad ons volgen in wat wij nu doen.

En als dat wel zo zou zijn, tot in hoeveel generaties duurt dat volgen en achter iemand staan ?

Wel denk ik geregeld dat ik best nog eens zou willen praten met mensen die al lang geleden heengingen. Mijn vader, nog voor ik kinderen kreeg. Mijn lievelingstante kort na mijn eindexamen.
Wie weet is er in het leven hierna een altijddurende herkansing, wie zal het zeggen. Maar misschien ook niet, en gaan we over in een heel andere levensvorm. Niemand heeft bewijzen.

Maar je zoekt vast mensen die wel zoiets als die vriend van je voelen Boromir, aan mij heb je niks...

Tonny

Wie weet is er in het leven hierna een altijddurende herkansing, wie zal het zeggen. ===
Dat klinkt heel 'hindoe' Tonny

Boromir

Hm ik geloof eigenlijk niet in de wereld van Char en praten met overledenen en zo. Kan nooit goed omschrijven waarom niet.
Ik geloof wel in een leven na de dood, maar niet in reincarnatie. Ik heb niet fysiek het gevoel dat mijn zoontje en mijn moeder steeds achter me staan of echt om me heen zijn of zo. Voor mijn gevoel zijn ze bij God. En in mij. Maar ik geloof dat God overal is, en zo ook zullen ze om me heen zijn, maar niet zo fysiek of als een geest of zo. Ze 'waken' ook niet over mij en sturen geen boodschappen of zenden tekens of zo. Dat geloof ik niet. Ik weet eigenlijk niet hoe het dan wel zit. Ze zijn gewoon bij God. Later zullen we elkaar weer zien, dat geloof ik ook.
Oei, nogal warrig wat ik geschreven heb volgens mij. Misschien heb je er niks aan Boromir.

Kaaskopje

Met die herkansing doel ik niet op steeds nieuwe levens, maar op het contact met degenen die nu niet meer in leven zijn en die ik zo graag nog eens zou spreken.
Reincarnatie - inderdaad heel hindoe - spreekt me niet zo aan wat natuurlijk niet betekent dat het niet zo zou kunnen zijn.

Tonny

Ik gun je dat je hoop op hereniging met je geliefden waar blijkt te zijn. Dan zit ik ernaast, maar dat geeft niet
Enneh... ik weet dat je niet 'hindoe' bent

Anders

ik denk dat alles na de dood geheel anders is, dat je dan niet meer weet wie je zou kunnen missen of zo. Maar ja, we leven met beelden die we ons nu kunnen voorstellen, hoe het echt is weet geen mens.
Ook in de bijbel wordt er verschillend over geschreven en degenen die in die traditie leefden in de afgelopen eeuwen, hebben eveneens verschillende denkbeelden.

Bijzondere materie, dat zonder meer

Maar ja, Boromir zoekt mensen met de ervaring zoals zijn bekende dat omschreef.

Boromir

Mijn ouders zijn beiden overleden, redelijk kort na elkaar toen ik eind twintig was. Ik heb na het overlijden van mijn moeder een jaar lang het gevoel gehad dat ze bij me was. Maar de jaren voorafgaand aan haar overlijden waren we enorm naar elkaar toegegroeid en spraken we elkaar dagelijks dus het leek voor mij ook alsof iets van haar energie was blijven hangen. Na een jaar was het gevoel weg en ik mis het nog steeds.
Ik heb weleens gedacht dat ik graag iemand zou tegenkomen die me kon overtuigen dat ze idd nog bij me zijn/is. Wat jij hebt gehad dus. Anderzijds lijkt me dat ook wel heel rusteloos en gun ik mijn ouders een fijn, rustig afterlife waarin ze zich geen zorgen hoeven maken om mij (heb nogal heftige tijden en ben bang geweest dat ik me bij hun zou moeten voegen).
Anderzijds is het ook wel heel luxe idee dat er over me wordt gewaakt

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ervaringen

Dit soort ervaringen kan heel indringend zijn. Ik leg mijn kinderen uit hoe echt dat kan voelen maar dat we in feite niet goed weten wat de status van zoiets is. Sommigen leggen het uit als een consequentie van de werking van je hersenen. Net als in dromen ben je altijd zelf degene die je zo ervaart. Ik las vroeger boeken van professor Tenhaeff, die aan de universiteit de leerstoel parapsychologie bezette, die dit soort fenomen onderzocht heeft. Daar zijn verschillende theorien over die niet te bewijzen zijn, wel te verzamelen. Mensen over de hele wereld hebben dit soort ervaringen, het is dus niet echt cultuurgebonden. Hoewel er wel samenlevingen zijn die er actiever mee omgaan en het beter accepteren en er een betekenis aan geven. Zelf denk ik dat het te maken heeft met energie, er blijven indrukken achter en er is een toegang tot een soort gedeeld geheugen over het verleden en het heden. In tijden van stress, ziekte of andere kwetsbaarheden is er soms een betere toegang en sommige mensen zijn er gevoeliger voor dan anderen.
Maar de ervaringen zijn heel realistisch en maken een grote indruk op mensen. Zelf heb ik dit soort ervaringen ook gehad en mijn kinderen ook. En het zijn altijd positieve ervaringen geweest. Het zou me erg tegenvallen als het om negatieve ervaringen zou gaan.

Ervaringen

Toen we een jaar of 5 waren overleed onze oma. Mijn tweelingzus heeft altijd haar aanwezigheid "gevoeld". Toen ons jongste zusje werd geboren voelde mijn tweeling zus dit niet meer. Zij heeft altijd in een reïncarnatie geloofd van oma in mijn zusje.
" ik geneigd alleen te geloven wat ik kan verklaren, als gevoelsmens weet ik dat er meer is""
Nou dat had ik dus ook tot dat er dit gebeurde.
Tien jaar geleden beviel ik van een tweeling op de geboorte dag van de overleden broer van mijn zwager (man van mijn tweeling zus)(toeval?). De vader van mijn zwager leeft al een jaar of 35 niet meer en is overleden aan een hartstilstand. Het bizarre achter af gezien was dat toen de oudste geboren werd en hij gereanimeerd moest worden (spoed keizersnee) hij pas weer tot leven kwam toen zijn broer zijn eerste levens teken gaf. Ik weet nog goed dat we op een dag de couveuse afdeling binnen kwamen en ik een "gouden draadje" zag tussen die twee couveuses. Mijn man zag niets. Ik kon ook niet geloven dat ik dat alleen zag. Nu was er een verpleegkundige op de afdeling die hen altijd als zij dienst had de tweeling bij elkaar legde in de couveuse. Zij was echt de enigste die dat deed. Ik heb haar ook gevraagd waarom ze dat deed. Ook zij zag het "draadje" vertelde ze. Ik had het er nooit overgehad daar op de afdeling, bang om voor "gek" verklaard te worden. Wat was ik verrast en ook zij dat we het zelfde zagen. Misschien toch een reïncarnatie van vader en zoon?. Zou heel mooi zijn.
Vorig jaar overleed onze vader. Hij overleed in de nacht. De volgende ochtend toen ik bij de kinderen al vroeg bij hun bed kwam en het hen wilde vertellen, wisten zowel oudste zoon als dochter al dat hij overleden was. Ze vertelden dat hij al bij ze geweest was.
Toen ik de volgende dag met man,broer en schoonzus in de auto zat kreeg ik een telefoontje van mijn tweeling zus over de kluis die open moest voor de papieren voor zijn crematie (mijn moeder lag in het z.h). Ze wist ook niet meer hoe en wat, ik wist het ook niet direct en mijn broer ook niet. Tot dat ik in een flits iets door kreeg en dat bleek inderdaad het juiste te zijn om die kluis open te krijgen. Dit was geen lange code maar twee cijfers en welke kant je hem om moest draaien.
Het rare was toen die kluis verkocht werd moesten we de volledige code hebben van die kluis. We konden eerst die code nergens vinden totdat mijn zus steeds een zwart boekje door kreeg en ja hoor daar stond dus die code in, hoe bizar en toevallig.
Ik voel geen aanwezigheid van hem om me heen. Als hij over ons "waakt" zou ik dat heel mooi vinden. Helaas ken ik niemand die me dat zou kunnen vertellen.

Nee

Ik geloof er absoluut niet in. En toch heb ik er een soortgelijke ervaring mee.

Mijn oudste zoon lag direct na zijn geboorte op de IC. Toen ik bij hem was, stond daar opeens mijn overleden opa. Waar ik geen speciale band mee had overigens. Mijn vader, die op dat moment ook daar was, vertelde me jaren later hetzelfde. Zonder dat ik er ooit iets over had gezegd.

Misschien was het gewoon een wens van mij/ons, dat mijn baby daar niet alleen zou liggen als ik weg was. Geen idee, verder ook nooit zulke ervaringen gehad.

7 generaties

Ik heb eens gelezen dat dat 7 generaties ver kan werken, niet meer
Verder weet ik er eigenlijk niets van
Wat jij aanhaalt benoemen we in Vlaanderen met "als je van de duivel praat, zie je zijn staart"

Ervaringen

Hoewel ik het moeilijk vind om te geloven dat overledenen in de buurt van hun kinderen blijven heb ik wel ervaringen met zulke dingen. Een paar maanden nadat mijn vader was overleden had ik een vreemde zeer heldere droom. Daarin kwam mijn vader voor als soort stralende verschijning, hij maakte mij duidelijk dat het goed met hem ging. Ik heb hem ook een paar jaar dicht bij me 'gevoeld'. Tot hij me duidelijk maakte, als een sterke gedachte die ineens bij me opkwam, dat hij nu weg zou gaan. En dat was ook zo.

Ongeloof

Mij is wel eens door een paragnost verteld dat mijn oma bij me was. En terwijl ik daar rationeel niets mee kan of wil, heb ik die gedachte toen goed kunnen gebruiken. Het ging niet zo goed met me op dat moment, en in de nachten dat ik lag te woelen en te tobben heb ik veel aan het gezelschap en de troost van mijn oma gehad. Ze was er niet, maar ze was er wel. Raar maar waar.