Uitspraak over een gelovig mens.

Ik heb een relatie gehad met een man die zichzelf een gelovig mens (christen) noemt. In werkelijkheid is hij een destructief persoon, die bewust iedereen en alles om zich heen kapotmaakt en meesleurt in zijn problemen. Daarnaast heeft hij mij tijdens onze relatie niet met één, maar met twee vrouwen bedrogen. Dit lijkt mij niet het schoolvoorbeeld van een gelovig mens. Ikzelf heb het geloof lang geleden de rug toegekeerd; ik ben gereformeerd opgevoed, maar had niets met het geloof. Hoewel ik dus ongelovig ben, leef ik in mijn/ons geval vele malen meer als een gelovige (ook op andere vlakken)dan de man met wie ik een relatie heb gehad.
Nu ben ik op zoek naar een uitspraak die goed weergeeft dat een mens niet in God hoeft te geloven, maar toch naar de wetten van het geloof leeft. Ik kreeg een tip dat Herman Brood ooit zo'n uitspraak heeft gedaan, maar kan het op internet niet vinden. Wie kan me een tip geven?