Waarom ben je bij de kerk waar je bij bent?

Van oudsher

Veel mensen horen bij een bepaalde kerk omdat ze daar al komen zolang ze zich kunnen heugen, en hun familie ook al jaaaaren. Dan is het meer gewoonte dan een keuze. Mijn gereformeerde buurvrouw doet dat, en hoewel ze het echt niet altijd naar haar zin heeft daar, gaat ze niet naar een andere kerk. Ze hoort bij die kerk, en bij die gemeenschap, vindt zij.

Leuke vraag

Mijn leven lang heb ik verscheidene momenten van ' kerk uit kerk in' meegemaakt; vooral in mijn ouderlijk gezin, maar ook door mijn eigen ontwikkeling.
Sinds mijn huwelijk is het al jaren stabiel - op de verhuizing en kiezen van een nieuwe kerkelijke gemeenschap na- , maar ik heb niet een levenslange geschiedenis binnen één kerkgenootschap. En man en ik beleven kerkgang verschillend.

Ik heb niet het gevoel dat ik me maar bij één bepaalde kerk thuis kan voelen. Er zijn heel wat gemeenschappen waarmee ik wel wat heb.

Omdat het praktisch is als je jezelf wilt inzetten voor een gemeenschap ben ik lid van een kerkelijke gemeente. Maar het had ook best een andere gemeente kunnen zijn.

Toch had ik ook best mijn hele leven in dezelfde kerk willen zitten. Lekker duidelijk. Niet al dat gerelativeer wat ik nu al vele, vele jaren van binnen voel.
Al dat relativeren voelt niet altijd eh - productief? Vooral niet als mensen om me heen het idee hebben dat dít toch echt een heel fijne, unieke gemeente is. Iets wat je elders niet ziet.

Onzin hoor. Alles is op eigen wijze uniek. Op heel veel plaatsen kun je je als gelovige thuis voelen.

En dan heb ik het nog niet eens over bepaalde geloofswaarheden.

Reactie

Hier zijn wel mensen overgestapt omdat ze zich niet meer thuis voelden bij de kerk waar ik onlangs was (en vroeger altijd kwam). Dat zal wel mee komen door een andere dominee, dénk ik, alhoewel ze ook de algehele sfeer niet meer leuk vonden, prettig vonden.

Ik vind zelf zoals Sini schrijft de pracht en praal van het roomse bijvoorbeeld bij kerst prachtig, dan is 't daar helemaal opgetuigd met van alles, mooie familiedienst of de nachtmis ofzo. Maar dat zie ik dan meer als 'alleen bij die gelegenheid'.
Maar trouwens, nu stond de kerstversiering in mijn voormalige kerk er ook nog. Een gróte boom met wat versiering her en der (níet smaakvol) en een of ander doekding waar vast een voorstelling van de geboorte van Jezus ofzo op stond. 'k Zat achteraan, dus zag niet zo veel.

En ja, fiorucci, zoals jij schrijft is 't ook vaak, je blijft gewoon bij je gemeente omdat je daar altijd al geweest bent. Maar ik was er niet actief en was er vroeger dus wel, toen ik nog moest, maar nú sprak 't me gewoon echt helemáál niet meer aan. Geen onderlinge dingen die me aanspraken, niks. Nou is het zo dat de gereformeerde en hervormden samen zijn gegaan, maar hier merkte je gewoon nog verschil. Ik kende er nog wel een stel van vroeger, maar herv. en ger. sprak nauwelijks met elkaar. Zo'n beleefd knikje en dat was 't.

Soms zit ik dan ook wel te overpeinzen (niet dagelijks achter de geraniums hoor, maar hier in 't Zuiden zijn nogal eens communies of doopfeesten ofzo, dus dan zit ik wel in de kerk), dat wat me soms ook wat stoort is de ja hoe zeg ik dat netjes, schijnheiligheid of hoe noem ik 't. Zoveel mooie woorden en dan ze niet in de praktijk brengen of probéren te brengen. Al zal een ieder die daar zit van zichzelf vast wel denken dat hij/zij 't prima doet.

Nou ja, ik had misschien verwácht dat ik een gevoel van thuiskomen zou hebben, weer eens in m'n oude kerk, maar nee, het was allesbehalve dat. En nu hoef ik niet naar een kerk persé, maar toch.

Fijn dat er reacties zijn, met wederzijds respect, want het gaat me niet om wélk geloof, maar waarom wáár. Altijd zo jammer dat hier niet veel mensen lezen ...

Groetjes,
Wilma

Meedoen en geen toeschouwer blijven

da's denk ik erg belangrijk in het 'thuisgevoel'. Als toeschouwer in de kerk zitten, en je daarbij ook nog eens helemaal niet 'geraakt' voelen - dat is vervelend.

Ik snap dat je je helemaal niet thuis voelde nu je na al die jaren weer eens kwam. Je zag weinig bekenden, en die bekenden die altijd zijn blijven gaan wisten zich kennelijk geen houding te geven? Da's jammer ja!

Dat 'doek-ding' was waarschijnlijk het illustratiemateriaal van het kindernevendienstproject. Daar hebben de kinderen tijdens de adventsweken steeds een onderdeel aan toegevoegd, totdat het resultaat compleet was.

Dat die kerstboom niet smaakvol versierd was, tja smaken verschillen. Daarnaast hebben lang niet alle kerken genoeg financiele middelen om er echt wat moois van te maken - kijk maar eens wat zo'n boom kost.

Ik woon in een omgeving met veel meelevende kerkmensen en ruim voldoende financiele middelen voor de naaste en voor de eigen gemeenschap, maar dat is een luxe. Veel kerkgemeenschappen moeten elk eurootje omdraaien.
Ik denk dat bij de RK kerk dingen meer centraal geregeld zijn?

Het samengaan van hervormden en gereformeerden verloopt lang niet overal soepel. Niet dat er zulke enorme theologische verschillen zijn, het is meer een 'nestgevoel' denk ik.

Misschien wat profaan verzonnen, maar vergelijk het met het samenvoegen van Feyenoord en Sparta. Allebei Rotterdamse ploegen, allebei voetbal - maar je kunt ze niet zomaar op een noemer zetten.

Hier

Zelf ben ik RK en in de RK Kerk is het over het algemeen de gewoonte dat je naar de kerk gaat binnen welke parochie je behoort. Dat is omdat het officieel niet uit zou hoeven te maken welke locale kerk je bezoekt omdat immers alles van bovenhand is bepaald. De Priester speelt dan ook een veel minder belangrijke rol dan een Dominee. Ik hoor protestantse mensen wel eens zeggen dat ze volgende zondag speciaal naar kerk x gaan omdat dominee Y daar komt preken. In de katholieke kerk is dat veel minder relevant want het persoonlijke aspect van de voorganger speelt in theorie natuurlijk minder een rol.

Dat is dus de theorie maar in de praktijk is erg wel degelijk verschil in de sfeer in kerken. Er zijn parochies die geleid worden door jezuïeten of dominicanen waardoor er een ander sfeer is, je hebt hele vooruitstrevende priesters en behoorlijke conservatieve priesters. Je hebt priesters waarbij ik me afvraag of ze ooit een missaal van binnen zien aangezien ze wel een bijzondere eigen interpretatie van de liturgie hebben. Daarnaast spelen de andere parochianen natuurlijk ook een rol met bepaling van hoe actief een kerk is.

In mijn vorige gemeente had je meerdere parochies en binnen de grootste parochie ook meerdere kerken. Ik bezocht meestal een kerk van buiten mijn eigen parochie en stond ook bij die parochie ingeschreven. Belangrijkste reden was dat ik daar de liturgie herkende terwijl in de parochie waar ik officieel woonde de liturgie zeer veranderd was en bepaalde elementen uit de mis helemaal niet voortkwamen. Daarnaast was het ook een kerk waar over het algemeen een goede sfeer heerste, veel georganiseerd werd en waar de mensen de tijd namen voor een praatje na afloop van de mis en dergelijke. Er waren ook wel dingen die ik minder vond maar ideaal is het nooit.

In mijn nieuwe woonplaats heb ik nog geen echte vaste kerk. Ik heb de afgelopen maanden verschillende kerken bezocht en ik heb nu wel het idee welke kerk ik als 'thuis kerk' wil hebben.

Dat is deels ingegeven door de andere parochianen, de sfeer die er heerst, de hoeveelheid activiteiten en het soort activiteiten. De liturgie is in alle kerken die ik hier heb bezocht hetzelfde en volgens de regels. Er is geen uitspringer die enorm conservatief is of juist heel erg de andere kant opgaat. Op de inhoud kan ik me dus niet echt baseren en dan gaat het meer om de mensen. De priester speelt eigenlijk veel minder een rol in mijn overwegingen.

Vroeger heb ik trouwens ook een poosje een evangelische kerk bezocht en daar was ik terecht gekomen via vrienden. Ik bleef 'hangen' vanwege de mensen en inderdaad ook wel vanwege de pastor/voorganger die echt hele fantastische preken had. Daar ben ik dus blijven komen totdat ik verhuisde.

Het is denk ik lastiger als je geen hele duidelijke denominatie aanhangt omdat je dan dus echt moet gaan kijken welke gemeente het beste bij je past.

Een mormoonse vriendin vertelde mij dat het bij hun kerk zo is dat je automatisch wordt ingedeeld bij een 'ward' (min of meer een gemeente) gebaseerd op je adres. Wil je bij een andere 'ward' behoren moet je daar toestemming voor krijgen en dat schijnt heel moeilijk te gaan. Bij de mormonen is ook alles centraal geregeld en zou in theorie het dus ook overal hetzelfde behoren te zijn. Ook daar zijn echter in de praktijk tussen de verschillende wards subtiele verschillen.

Reactie

Volgens mijn ouders, had het er vanmorgen met ze over aangezien zij me toch vroeger altijd naar die kerk stuurden, moet er een generatie overheen gaan voordat het verschil gereformeerd-hervormd een beetje over is. Dat zou kunnen.
Verder begreep ik dat deze kerk, die van mij van vroeger, ook een beetje bekend staat als (aldus níet mijn eigen woorden) 'eigenwijs en hooghartig'. Oké, dat zal dan wel. En het warme gevoel dat ik zocht of hoopte terug te zien (al was het maar voor één keer), zien mijn ouders ook al niet meer. Grotendeels toch door deze dominee-mevrouw die zichzelf erg graag hoort praten en niet zo dicht bij de mensen staat. Jammer.

Dat wat jij schrijft, Maylise, denk ik ook wel, dat het grotendeels zo gaat dat je gewoon daar ingedeeld wordt waar je woont. Maar ik zie of hoor gewoon zo vaak om me heen (katholiek of protestant) dat mensen bij 'hun' kerk weggaan en dan vraag ik me dus werkelijk af waarom.

Ik zal het ook eens aan mijn enórm katholieke schoonbroer vragen, die woont ook ergens anders dan waar hij naar de kerk gaat.

Ik hoor inderdaad ook wel minder bij katholieken dat die ergens anders naar een kerk gaan omdat die of die daar de dienst/mis gaat leiden. Dat zal dan inderdaad wel een protestant verschijnsel zijn.

Groetjes,
Wilma

Past niet zo bij mij

Ik voel mij eigenlijk bij geen enkele kerk echt thuis. Terwijl ik 3 keer echt ingeburgerd was. Het past niet zo bij mij. Ik wil niet zo graag in het hokje van die kerk passen. Ik vind het fijn als er gepreekt wordt over een persoonlijke band met God. De gemeentes waar ik dat vond waren vervolgens vaak weer vrij conservatief in hun denkbeelden. Waar ik mij dan weer helemaal niet in vinden kan. We zijn 2 jaar geleden naar een andere gemeente gegaan. Man en kinderen hebben het goed. Ik blijf bewust aan de zijlijn. Dan gaat het best. Maar ik wil er niet meer ín'. Als ik alleen zou zijn zou ik misschien incidenteel gaan en verder niet.

Bewuste keuze gereformeerd vrijg.

ik wilde naar de kerk waar God mij zou willen hebben. Dat was een zoektocht, een moeilijke opdracht. Ik ben meegegaan naar de gereformeerde kerk vrijgemaakt en dat voelde (6 jr geleden) als Thuiskomen. Ik heb 4 jaar geleden belijdenis gedaan en ik koos niet alleen voor God, maar ook heel bewust voor deze vorm/manier van geloven, juist in deze kerk dus. Dus boeiende vraag!! Ik koos voor deze kerk: omdat ik denk dat daar het geloof geprdeikt wordt zoals het bedoeld is. (ik sta achter de leer die gegeven wordt)Dat lijkt mij het belangrijkste. Ik wil dat men uitgaat van de Bijbel als de Waarheid.Dat God de Vader Zijn Zoon stuurde om voor onze zonden te sterven.Ik geloof in de 3-eenheid. Ik wil een kerk met een kinderdoop en Heilig Avondmaal. Tot slot was het het goed daar, omdat ik soberheid in n kerk wil, omdat dat gewoon bij mijn(drukke)persoonlijkheid past en omdat ik alle eer aan God wil geven.
Ik wil bij deze kerk blijven, ook al gaat het mss ooit eens niet zoals ik het graag zie, maar dat zijn mensen en daarin zal ik een weg willen/moeten vinden. ik voel mij geplaatst in deze kerk en wil niet voor problemen weglopen.Als ik zou verhuizen kies ik dus iig. weer voor een GKV-kerk. In deze kerk mag ik kritisch zijn, vragen hebben en mijzelf zijn, daar hoor ik gewoon thuis.
Ben benieuwd waar anderen juist voor kiezen. Ik zit in een interkerkelijke Bijbelstudiegroep, daar komen dus vrouwen uit allerlei kerken, daar hebben wij het ook regelmatig over onze verschillen en overeenkomsten.
We zijn 1 in Christus, maar niet allemaal hetzelfde, mooi toch?!

Wow rugby

bijzonder, dat je zo overtuigd bent. Je wilde de kerk vinden waar God je zou willen hebben en je vindt dat in die kerk die je vond het geloof gepredikt wordt zoals het bedoeld is.
Dat is nogal wat.
Ik dacht juist dat de GKV wat van dat standpunt af wilde?

Aan de andere kant zit je bij een interkerkelijke bijbelstudiegroep waar de gedachten verschillen. Dat lijkt me een mooi tegenwicht.

Goed dat je je zo thuis voelt in je kerk.
Probeer daarnaast ook te beseffen dat mensen mensen zijn; we hebben de waarheid niet in pacht en zien nog steeds als door een wazige spiegel... (1 Cor. 13)

Reactie

Wat ik wilde, was wel erg hooggegrepen, besef ik nu achteraf...maar toch heb ik het wel gevonden wat ik zocht. Denk ik. Natuurlijk weet ik niet zeker, dat God deze kerk voor mij wilde, maar het is mijn gevoel....de bevestiging die ik -voor mijn gevoel- kreeg door de jaren heen, dat ik daar thuishoor.

Zo is dat, het is je gevoel. Daar is niks mis mee, maar gevoel is niet altijd de betrouwbare richtinggever als het om geloof gaat. Maar laat dat je niet van streek maken. Soms voel je niks bijzonders van God. Of van de juiste richting. Soms 'doe je maar wat'. Als je ervan uitgaat dat je altijd voelt wat goed is - en je voelt het dan eens niet, of je bent in verwarring - dan kan dat lastig zijn.

Of de Gkv ergens van af wil, weet ik echt niet?! Wat bedoel je eigenlijk? Af van het idee dat gereformeerden denken dat zij de enige ware kerk hebben? (hoor ik wel s zeggen) Dat zou ik iig nooit beweren!Wie ben ik, om dat te denken?! e Gkv zoekt ook juist toenadering tot andere kerken, zoals CGK. Bedoel je het zo?(moeijk toch, jammer dat we niet even ''live'' kunnen spreken he?)

'Inderdaad heb ik begrepen dat de GKV lange tijd de uitstraling had van 'de ware kerk' in de zin van: 'de juiste leer'. Je hebt gelijk, tegenwoordig zoekt men toenadering tot andere kerken en dat is positief. Ook zijn de gereformeerde scholen tegenwoordig open voor andere gezindten. Mits de kinderen gedoopt zijn (en da's dan vaak weer een lastig punt voor evangelischen, die op geloofsbelijdenis dopen, dus pas op volwassen leeftijd. Ze willen graag een school die heel serieus omgaat met geloof, maar kunnen niet op een gereformeerde school terecht). Dus dan stuit je op een punt waar de leerzuiverheid van de GKV botst op de overtuiging van andere heel bewuste christenen.'

Ik weet niet zo goed wat je bedoelt met die Bijbeltekst in deze situatie...dat we niet de Kennis hebben om te weten welke kerk de juiste is?
'Volgens mij is er geen 'juiste kerk'. Christenen zijn allemaal op hun manier volgelingen van Jezus Christus, en daarin bestaat een enorme veelkleurigheid. Op dit moment en door de eeuwen heen.

Het is trouwens maar de vraag of Jezus ooit de bedoeling had een kerk te stichten! Als je het evangelie leest, blijkt dat niet. Tenminste niet in de zin als waarin we nu kerken als instituten kennen.

Mee eens

hai ik denk ook dat ''de kerk'' alle volgelingen van Jezus zijn, dat bedoel ik ook met ''1 in Jezus''(samen zijn we het lichaam).
Bij ons mag op de Gkv school wel evang. gelovigen komen!
Ik kom sinds 6 jaar bij de Gkv en mij is geleerd dat er met ''de WARE kerk'' niet bedoeld wordt als de ENIGE ware kerk, maar dat we behoren tot de ware kerk (alle volgelingen van jezus), waar de 3 kenmerken zijn: drie-eenheid (of hoe je de saamhorigheiid van God, Christus en de HG wil noemen), sacrementen en tucht.
Dat ik vooral niet moest denken dat de Gkv denkt dat zij het enige juiste zijn! (zo zou het nooit bedoeld zijn, maar gaandeweg wel zo uotgelegd..ik dacht het ook eerst. Nu nog moet ik dat regelmatig verdedigen, jammer dat dat beeld is ontstaan)

Er zijn binnen de GKv ook weer verschillen,die van noord of zuidholland of groningen, t is ook weer anders (moderner/behoudener bedoel ik)

Haha, nee hoor, ik laat me niet afschrikken, ik besef als geen ander dat ik niet zeker weet dat mijn gevoel de juiste raadgever is of ''iets'' van God afkomt. Mijn gevoel zegt dat ik bij deze kerk moet zijn. Dat gevoel kwam niet zomaar, ik heb veel gebede, veel gesprekken gehad en veel (uit)gezocht. Ik weet wel dat God in mijn hart zal zien dat mijn keuze oprecht was, met alleen maar 1 wens: bij Hem willen horen!!! Daarbij blijf ik kritisch naar de gkv en sta open voor iedere gelovige.
En bij de gereformeerde kerk zijn er genoeg mensen om me heen die mij wijzen op het gevaar van het afgaan op je gevoel. Ik vertrouw niet blind op mijn gevoel, wel op de Bijbel, dat is mijn houvast.
Ben het dus met je eens, en goed van je dat je mij daar op wees, lief dat je het zo voorzichtig brengt.

En nee (we hadden het er met de vrouwenvereniging nog over); die eerste gemeente, zoals in Handelingen, geen (soorten) kerk,maar door het hele leven heen geweven...wat zou dat mooi zijn! (mijn fantasie bij de nieuwe aarde...)

bedankt voor de mooie gedachtenwisseling, leerzaam!

Waarom ben je bij de kerk waar je bent?

Heeft denk ik ook te maken met je persoonlijkheid. Met je smaak. Met cultuur. Met je leeftijd. En met je manier van denken.

Dat kan best veranderen, mettertijd.

Ik ga trouwens al vele, vele jaren naar een kerkgebouw dat het dichtstbij is. Daar zet ik me in. Je kunt heerlijk gaan shoppen naar een 'fijne kerk', maar overal is wel iets waarover je zou kunnen vallen, dus dat shoppen doe ik met mate.

Ik ga trouwens wel elders naar diensten, nu en dan, want ik vind het wel leuk om geregeld wat anders te horen/ te beleven. In het buitenland helemaal! Dan komen bekende woorden vaak als nieuw over. Bijzonder.

Dilemma

Eigenlijk ben ik niet altijd zo tevreden met mijn kerk. Vanwege het verschil in predikanten. Bij de ene heb ik een fijne dienst, bij de ander val ik bijna in slaap. Zo'n verschil in diensten dat ik vaak niet ga als die ene preekt. Dan gaan we soms naar onze oude kerk in onze oude woonplaats. Mijn man zou wel daarheen over willen stappen, maar ik wil graag een kerk in de buurt zodat ik mensen tegenkom op straat of in de supermarkt en de kinderen elkaar tegenkomen. In een andere woonplaats zou ik ook het pastoraal werk niet doen wat ik nu doe (alle adressen in die andere plaats, gaat niet lekker werken).
Dus best een dilemma voor mij. Tot nu toe blijf ik hier.

Tsja, toch het nest

Ik ben opgegroeid in de Remonstrantse Broederschap. Die gaat zo uit van de persoonlijke beleving (juist wel dat gevoel waar hierboven voor gewaarschuwd wordt) dat ik me incidenteel heel erg thuis kan voelen als ik eens op een andere plek naar een preek luister.

Maar dat nest staat buiten kijf. En ik denk dat het geluid zo eigen is, ze zijn niet voor niets ook buiten PKN en Nationale Synode gebleven/gehouden, dat ik altijd weer in het nest zal terugkeren.

Onze Broederschap is niet zo groot maar er zijn wel wat verschillen tussen kerken. Ik heb ontzettend veel geluk want ik woon vlakbij een actieve gemeente die iedere week kerkt. In buitengebieden red je dat niet, daar is de frequentie lager of wordt er samengewerkt.

Dus, om antwoord te geven; ik ben bij de enige kerk waar ik me zo thuis voel. En daarom heb ik ook niet veel twijfels. Ik geniet van de verrijking om mee te maken hoe het op andere plekken gaat, maar ik kom altijd terug op het vertrouwde nest.

De hele liturgie, de stijl van preken, de manier waarop muziek de dienst ondersteunt. Maar ook bijvoorbeeld het bidden van het Aramese Onze Vader. Dat zijn voor mij allemaal steunpilaren.

Ik ga weleens in een andere gemeente en het is altijd een gevoel van thuiskomen. Ook de hartelijkheid naar mensen die voor het eerst komen, het feit dat iedereen aan het Avondmaal mag deelnemen, dat maakt dat je zeg maar een soort universeel paspoort krijgt als je je hier eenmaal thuisvoelt.

Oeps.. volgens mij gebruik ik een beetje veel woorden voor iets wat ook in 1 zin zou kunnen!

Mijn nest was in beweging

Ik ben niet binnen één bepaald kerkverband opgegroeid en mis daardoor dat nestgevoel wat Rodebeuk zo mooi beschrijft.