Waarom willen zoveel mensen mij bekeren?
Ik ben van huis uit niet gelovig. Mijn moeder komt uit een gereformeerd gezin, maar heeft zich daarvan afgezet en heeft mij en mijn zus niet laten dopen. Mijn vader komt uit een christelijk gezin (ik weet niet eens welk merk) maar deed er al niet veel meer aan toen hij trouwde.
Nu heb ik al mijn hele leven te maken met mensen die mij ervan willen overtuigen dat God bestaat, zoals beschreven in de bijbel.
IK heb (heel erg helaas) op een christelijke basisschool gezeten omdat er niks anders in de buurt was, en werd regelmatig voor de klas gehaald om uit te leggen waarom ik niet nar de kerk was gegaan (dat werd met meerdere kinderen gedaan). Als ik bij mijn tantes logeerde werd er extra uitgebreid uit de bijbel gelezen en moest ik beamen dat het wel heel erg was dat we dat thuis nooit deden.
Toen ik mijn man leerde kennen leerde ik het katholieke geloof kennen, want mijn schoonouders zijn redelijk zwaar katholiek. Maar mijn man deed er ook al niks meer mee toen ik hem leerde kennen.
Schoonouders lieten destijds erg merken dat ze het zo jammer vonden dat ik niet Katholiek was, en baalden ook dat we niet zijn getrouwd en vinden het erg dat onze kinderen niet zijn gedoopt.
Laatst weer op een feestje werd er weer over begonnen (en dan altijd net als mijn man net even niet in de buurt is grrr).
Ik word dit zoo zat; ik geloof niet in de bijbel en de kerk. Ik zie er alleen maar ellende van. Ook vind ik de meestal andere religies gewoon flauwekul. Hoe kan het dat iedere religie denk de Waarheid te verkondigen, terwijl er zoveel merken geloof zijn? Ik vind dat gewoon niet logisch. Denk zelf eens na!
Ik vind het ook belachelijk dat er nog zoveel scholen met een religieus merkje zijn, zoveel dat openbare scholen niet eens haalbaar zijn voor alle kinderen. Zo zitten mijn kinderen nu ook op een katholieke school omdat de dichtstbijzijnde openbare school 4 km verder is (en deze dus op 400 meter van huis). Ik heb me overigens door mijn man en de directie van school laten overtuigen dat ze op deze school geen geloof opdringen, maar ik blijf sceptisch en vertel mijn kinderen mijn visie op het geloof.
Ik heb me tot nu toe altijd tolerant proberen op te stellen maar ik wil niet, nooit meer de verhalen horen over dat "Jezus mij zo gelukkig heeft gemaakt" en "Je hebt geen idee waar je je voor afsluit".
Stop daar mee, het is opdringerig en ik (en ik vermoed meer mensen) zit daar niet meer op te wachten.
Herken het wel een beetje
Mijn schoonmoeder vindt dat wij onze kinderen ernstig te kort doen door ze niet gelovig op te voeden. Ik vind dat nogal een verwijt. Bij meer onderwerpen kan ze zo lekker laten voelen hoe ze er over denkt, om dan af te sluiten met 'Ja, iedereen doet het op zijn manier hè.' Niets aan het handje dus, maar wel na een nare opmerking gedaan te hebben.
Ik denk eigenlijk, en dan heb ik het puur over mijn schoonmoeder, dat wij onze kinderen beter hebben laten nadenken over het leven, het ontstaan van de wereld, de mensen om ons heen, dan mijn schoonmoeder met haar verkokerde blik had gekund als ze kinderen had gehad. (ze heeft een tijdlang pleegkinderen gehad en om eerlijk te zijn vind ik het sneu dat deze kinderen uitgerekend bij mijn schoonmoeder zijn gekomen. Ze kan dat niet.) Ze is erg kortzichtig. Daarom raakt het mij niet heel erg als ze kritiek heeft op onze manier van opvoeden, maar leuk is het niet natuurlijk.
Wat jouw situatie betreft zou ik maar gewoon de repeteerknop aanzetten 'ik respecteer jullie opvattingen, doe dat ook met de mijne.' Wat kun je er meer van zeggen? De kloof tussen wel geloven en niet geloven is nog wel eens moeilijk overbrugbaar.
Ik heb zelf net als jij op christelijke lagere scholen gezeten en ik kan me niet herinneren dat er naar werd gedaan over het feit dat wij niet naar de kerk gingen. Het waren volgens mij best moderne ruimdenkende scholen waar ik op gezeten heb.
Mijn kinderen hebben ook op een katholieke school gezeten. Als mijn man niet katholiek was geweest had ik denk ik voor de christelijke school gekozen. Het ging tussen die 2. Ik vond in die tijd dat mijn kinderen wel iets van het geloof mee moesten krijgen, omdat dat nu eenmaal in onze maatschappij thuishoort. Maar de school deed zo weinig aan 'christelijke informatie' dat het me haast wat tegenviel. Achteraf vind ik het prima zo. Als een school eigenlijk alleen vanuit een katholieke achtergrond dat signatuur aanhoudt en vanuit die achtergrond kinderen bijbrengt respect te hebben voor elkaar en andere geloven heb ik er totaal geen moeite mee. Als mijn kind verplicht had moeten bidden en dergelijke had ik me daar niet lekker mee gevoeld.
Sja, dat verleden
de basisschool herinner ik me ook als vervelend als het om geloven gaat. Ik was weliswaar niet buitenkerkelijk, maar ging wel naar een andere kerk dan 'iedereen' en ook dat leverde een buitenbeentjesgevoel op en stomme opmerkingen van klasgenoten.
Kwam nog bij dat mijn moeder nu en dan naar de meester ging als er iets werd betoogd wat tegen haar geloofsbeleving in ging. Manman wat voelde ik me dan opgelaten. Niet dat ik erbij zat of dat de meester ooit iets liet merken, maar dat mijn moeder dat dééd!
En inderdaad, dat ben ik nooit vergeten en het heeft invloed op hoe ik er nu tegenaan kijk.
Ik kan er ook slecht tegen
En je mag ook je eigen overtuiging niet verdedigen omdat je dan geen respect toont, terwijl dat omgekeerd niet geldt. Ik vind het ook erg lastig respect te tonen voor denkbeelden die ik volstrekt belachelijk en vaak verwerpelijk vind, dus ik ga liever niet in discussie.
Ik sta heel bewust in het leven en ik ben ook erg met milieu bezig. Mensen denken dan al snel dat je ook in bovennatuurlijke dingen en kwakzalverij gelooft, waarom eigenlijk?
Omdat
In sommige kringen is alles wat maar neigt naar wereldse,of 'zweverige' zaken zowiezo fout. (Ook Dolfje weerwolfje)
En daar heb ik geen waardeoordeel over, maar dat verklaart wel die gedachtengang. Mijn buurvrouw krijgt van mij weleens de Margriet, en verstopt 'm dan snel als de ouderlingen van haar kerk op de koffie komen...