seksloos
Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Ik kan er voor de rest met niemand over spreken en dat maakt mij zo eenzaam en alleen als ik 's avonds in bed lig te piekeren....
We zijn 15 jaar samen, waarvan 6 jaar getrouwd en twee schatten van kinderen. Onze relatie gaat over het algemeen goed, hoewel we toch wel vaak ruzie hebben, vooral dan omdat mijn vrouw redelijk opvliegend is en last heeft van PMS...
We hebben, in tegenstelling tot het begin van ons huwelijk, heel erg weinig seks, gemiddeld 1 maal om de twee, soms drie maanden en het maakt mij echt moedeloos, verdrietig en depressief. Als we vrijen is het soms een heerlijke wilde vrijpartij waar we beiden erg van genieten. Maar voor de rest... Het probleem is vooral dat mijn vrouw wil dat het initiatief van mijn kant komt... Maar als ik nog maar aanstalten maak of ze merkt dat ik zin heb (omdat ik heel snel een erectie krijg) knapt ze af en wijst me onmiddellijk af. Bovendien weet ik echt niet hoe ik haar moet warm krijgen, tongzoenen doet ze niet graag behalve als ze opgewonden is, ik mag niet in haar hals kussen of strelen (dat kietelt), haar haar mag ik niet strelen omdat het dan vettig wordt, aan haar buik mag ik niet komen (vindt ze te dik) in de buurt van haar onderbroek is verboden terrein, haar voeten zijn te gevoelig... Ik probeer alles om een leuke sfeer op te wekken, massage, kaarsen, speeltjes klaarleggen... het helpt niet. Ik probeer heel vaak toenadering (toch een paar keer per week) te zoeken, maar wordt bijna altijd afgewezen. De uitleg is meestal: 'je zit al een versnelling hoger als ik', 'ik ben helemaal nog niet opgewonden hoor, kom we gaan slapen',... En dit meestal nadat ik haar al lange tijd probeer op te winden. Het overgrote deel van de avonden lig ik dan in bed 's avonds afgewezen, met zeer veel zin, maar met het gevoel niet gewild te zijn, nooit heeft ze mij het gevoel dat ze mij sexy of leuk vindt. En dan heb ik de tranen in de ogen, verdrietig en eenzaam... tot ik in slaap val. Mijn seksleven, op uitzondering van een paar keer per jaar, bestaat er dan ook in om mij snel te bevredigen op toilet. Ik heb er met haar proberen over praten: dan heeft ze 1 week (3 vrijpartijen) haar best gedaan en toen was het over... Haar uitleg is dat ik haar beter moet aanpakken, maar ze weet niet hoe... En dat ze meer zin zou hebben als ze slanker zou worden, minder stress op haar werk zou hebben, als ik meer in het huishouden zou doen en ze meer tijd voor haar zelf zou hebben. Ik heb ondertussen al een jaar mijn hobby laten varen om meer tijd te stoppen in mijn werk en gezin, ik kook meestal, doe de afwas, strijk... en doe zeker de helft van de huishoudelijke taken en heb al maanden niks van vrije tijd genomen, maar er verandert niks. De ideale oplossing zou zijn dat ze meer zin in mij zou hebben of dat ik medicijnen kan nemen zodat mijn libido verdwijnt, want mijn gezin kan en wil ik niet stuk laten gaan. Ik ben radeloos en doodongelukkig.
ook
Net als Monique wilde ik voorheen nooit zien hoe slecht mijn relatie was. Ik steunde mijn man! En ik had ook nauwelijks nog zin in seks. Er was geen positieve aandacht, hij viel me af, schold me uit en deelde intieme zaken op feestjes uit als bitterballen. En dan staan te stampvoeten dat hij seks wilde en dat t niet kon dat ik dat niet wilde, ik was niet normaal. Bij mij is het nooit meer goed gekomen, vooral toen ik doorzag hoe ik van het kastje naar de muur werd gestuurd en om de tuin geleid. Pas toen besefte ik dat hij nooit geinteresseerd is geweest in wie ik ben, toen pas zag ik al het slechte in hem. Het ging erom wat ik allemaal fout deed. Nou, die fouterik had hij dan ook vast niet meer nodig in zijn leven. Ook mijn ex dacht dat de bron van al het kwaad was dat ik geen zin meer had in seks, maar als je man op feestjes uitgebreid verslag doet van je orgasme, of wat ik niet wil in bed, dan sla je dicht. Dan wil je totaal niet meer intiem zijn met zo iemand. Vooral omdat hij het niet kon begrijpen dat je dat niet doet. Respectloos. Hoe vaker ik het zei, hoe meer hij zei dat ik naar een therapeut moest. Het lag allemaal aan mij, ik moest veranderen!
Neemt niet weg dat ik niet weet hoe het er bij jou aan toe gaat, maar vaak denken mannen dat ze heel leuk en grappig gezelschap zijn als ze vanaf de bank 'Geef me een bier trut' roepen. Mannen hebben vaak niet in de gaten dat hun gedrag wat ze kennen van vrienden en uit de kroeg, dat het voor mannen vast grappig is, maar enorm kwetsend voor vrouwen. De lachsalvo's aan de bar, gaan bijna altijd over het domme wicht, en hoe de man een beetje superieur is. Ben je dat stadium nog niet ontgroeit, dan is daar nog genoeg werk te verrichten. Past dit beeld totaal niet bij je, dan kun je het over slaan.
Zelf
Je had seks dus dacht dat het goed zat. Dat is wel ietwat primitief gedacht.
Veel mannen kunnen seks zonder liefde hebben, maar vrouwen ook, zo lees ik hier vaak op het forum. Sterker nog: zelfs vreemdgaande partners schijnen geen reden te zijn dat intieme stuk stop te zetten voor sommigen. Als we het dan over libidokillers hebben leek vreemdgaan me dan toch op nummer 1 te staan, maar goed.
Zelf griezel ik daarvan, wat mij pijn deed houd ik op afstand tot vertrouwen weer gewonnen is. Dat is na vreemdgaan dus nooit meer en daarom ben ik gescheiden. Ik kan seks en liefde niet scheiden, ben niet in de wieg gelegd voor alleen maar lust en wil het totaalplaatje of niets. Geen eigengemaakte relatierecepten waarin je van alles accepteert tot het je de kop kost.
Wat ik bij jou al eerder het gevoel had, is dat je een verloren strijd aan het voeren bent. Ik denk dat zij van mens tot mens, van vriend tot vriend eerder geschrokken is en spijt heeft dan van partner tot partner.
Ik heb niet de indruk dat zij misschien heel diepgaand gevoelsmens is. Beetje fladderend en makkelijker.
De manier die je beschrijft hoe ze reageert komt me wat kinderlijk over. Vergoeilijkend, bagatelliserend...afstand nemend van het gebeurde maar niet verder kunnen met het oude.
Ik denk dat jouw achtergrond net zo min geholpen heeft.
Ik denk dat je voor niets geduld hebt en dat dit een langzame start van een einde is. Je intimiteit hoef je niet over te dragen aan een expert, maar je hebt in elk geval de garantie dat wat er nu gebeurt niet helpt.
Ik denk niet dat je moet willen wachten tot en of iemand je aantrekkelijk zal vinden. Dat verdien je in een gelijkwaardige relatie: 250 kg of 75 kg.
Vreemdgaan, dát maakt mensen lelijk.
Doenja
Bij ons is de relatie goed, niet altijd goed geweest en daar wringt het, denk ik. Mijn vrouw moet niet veranderen. Als dit het is, dan is het zo. Dat is juist het grote issue. Ik vind haar mooi, ik voel me ondanks alles dat gebeurd is nog steeds aangetrokken tot haar en ze geeft me nog steeds een fijn gevoel als ze er alleen maar is.
Ik ben vast niet de perfecte man, maar ben er wel eentje die veel doet in het gezin (kinderen naar school, boterhammetjes maken, kinderen in bad, bed, zwemles, kapper etc.), ik doe mijn deel in het huishouden, we communiceren goed, ik masseer haar bijna dagelijks, en ben volgens mij heel geduldig in de wederopbouw van onze relatie.
Ik val haar niet af in het openbaar, zo ver ik weet.
Dus ik sla je beeld inderdaad over. 
Daarom misschien toch therapie?
Omdat je er niet echt uitkomt en ik ook niet zo 1,2,3 lees wat er zou kunnen zijn zou ik echt eens therapie proberen, is het niets, heb je het in ieder geval geprobeerd.
Je klinkt als een leuke, lieve man, mijn ex had vroeger ook zo'n vriend. Die vriend heb ik, toen hij gescheiden was, geprobeerd te koppelen aan een vriendin van mij. Echter zij knapte juist enorm af van dat lieve, zachtaardige. Zij viel eigenlijk meer op macho types, zo zie je maar dat je nooit weet wat nou goed is bij wie. Misschien heeft je vrouw juist wel dat soort gevoelens, maar dat weet je pas als je erover praten kunt, andere invalshoeken gaat bekijken. Jullie doen wat jullie altijd deden en dat werkt misschien niet meer?