Alleen weg met kind(eren), wie doet het?

Niet samen

O ja, de reden dat we niet samen gaan is dat mijn vriend niet houdt van op vakantie gaan. Ik wel! Ik ga wel eens met een vriendin en dat bevalt echt heel erg goed, maar die kan nu niet. Ook zit ik vaak bij familie in de buurt, maar die omgeving ken ik nu ondertussen wel.

Ik doe het!

Komende meivakantie een midweek en in de zomer wel 10-14 dagen. Ik werk in het onderwijs, manlief niet. Aantal beschikbare vakantiedagen ligt dus nogal ver uit elkaar. Na de gewone gezinsvakantie van 2 weken gaat man weer aan het werk. Omdat de kids ontzettend van kamperen houden (en ik eigenlijk ook) gaan wij dan gewoon nog een keer op vakantie met zn drietjes. Man komt in het weekend dan naar ons toe en soms ook voor een avond/nacht. Daarom zit ik altijd op max 1,5 uur rijden van onze woonplaats. Is het voor hem nog een beetje de moeite. Ik hou niet echt van autorijden maar zou zonder probleem ook naar bv de Eiffel gaan hoor. Leuk toch juist!

Zeker

Anders kom ik nergens.
Met een 3,5 jarige naar Zuid-Afrika, met een 18 maanden oude dreumes naar midden Frankrijk.
Op Interrail met een 11 jarige. We zijn ook nog op fietsvakantie in NL geweest en naar Sri Lanka.

Heerlijk zo met z'n twee op stap. Een huisje hebben we vorig jaar gedaan, was geen succes. We vonden de Moezel nogal saai.

Heerlijk

om samen met mijn dochter op stap te zijn. Heel bijzonder hoe snel je contact maakt met mensen en lekker veel tijd om met je kind te zijn.
Juist doordat ik dat soort dingen deed vanaf dat ze een jaar of 4 was hebben dochter en ik een hele goede band en kennen we elkaar heel goed.
Alleen de avonden kunnen soms wat eenzaam zijn, maar met een goed boek relaxen vind ik ook heerlijk.

Veel plezier samen.

ook

Zoals zoveel gescheiden ouders, ben ik de afgelopen 8 jaar alleen met mijn kinderen op vakantie gegaan. Mijn kinderen waren iets ouder (jongste was destijds 9). Ik vond ook aanvankelijk de avonden wat stil, maar een goed boek is inderdaad ook fijn.
Ik heb nooit gevoel gehad dat ik zielig was om alleen op vakantie te gaan en ook niet dat andere mensen mij zo bekeken. Nu trek ik me van dat laatste ook niet echt veel aan. Dat scheelt ook.

Zielig? Heerlijk!

Ik ben gelukkig getrouwd, we hebben 4 kinderen.

Zowel mijn man als ik gaan soms met één kind op vakantie. Een paar dagen maar ook wel eens een ruime week. Binnenland maar ook buitenland.

Superfijn zo met z'n tweeen! En ik voel me nooit zielig, juist supertrots! Ik denk altijd dat anderen me benijden😊. Zo van; wat fijn dat dat kind met zijn/haar moeder op stap wil.

En ja, het schept een band en je maakt samen herinneringen. Heel fijn!

Meerdere keren per jaar!

Jongste heeft heel andere vakantieperiodes dan de oudste twee en man heeft veel minder vakantiedagen dan ik, dus wij duiken regelmatig samen een vakantiepark in.
Ik vind het juist heerlijke Qualitytime en hij ook.

Zielig?!?

"Ergens zit een verkeerde overtuiging me dwars, denk ik zo, dat het zielig zou zijn om alleen op pad te gaan."

Je zegt het al: het is een verkeerde overtuiging maar... hij zit er ondertussen wel...

Ik ben inmiddels 15 jaar single en de kinderen zijn inmiddels ook de deur uit. Echt NOOIT heb ik me door het gebrek aan een partner laten weerhouden er op uit te gaan, met of zonder kinderen. Ook ben ik wel alleen uit eten geweest.

Ik heb het wel meegemaakt dat mensen het zielig of juist stoer vonden, maar dat heeft me altijd verbaasd. Waarom zou ik zielig of stoer zijn? Achter de geraniums blijven plakken omdat je geen partner bent, da's pas zielig

Ook als je wel een partner hebt kun je makkelijk zonder die partner er op uit, als dat zo uitkomt. Is ook niet zielig (of stoer).

Een algemeen bedoelde vraag: waarom vinden mensen zoiets zielig of stoer?

Misschien is het wel zielig omdat je als alleenreizende vaak de hoofdprijs moet betalen en omdat je voor bepaalde reizen en acties niet eens in aanmerking komt - bijvoorbeeld de abonnee-aanbiedingen van de NS met de vele "2e gratis" en de diverse uitstapjes zoals stedentrips van de Hema, die vanaf 2 personen zijn, maar dat is een ander verhaal

Ook wel

Samen kamperen. Heerlijke tijd!
Eiffel is mooi, veel te doen en te zien. Veel dierentuinen waar ook honden mee naar binnen mogen, leuke dorpjes. Gewoon doen als jij het ziet zitten.

Ja hoor

Ik ga heel regelmatig zonder man weg en met alleen 1 of meerdere kinderen. De kinderen zijn inmiddels groot maar ook vroeger veel alleen met de kinderen weggeweest. Man kon of wilde niet altijd. Die wilde ook meer van zijn vakantie dagen gebruiken om zijn familie te bezoeken (begrijpelijk) dus dan bleven er minder dagen over. Plus dat ik in een sector werk met meer vakantiedagen.

Toen de kinderen klein waren zat ik inderdaad 's avonds een paar uur alleen maar omdat het vakantie was lagen de kinderen er ook niet vroeg in. Dus dan heb je maar een paar uur voor jezelf en dan is die rust inderdaad heerlijk.

Wel opvallend: als je gaat kamperen tussen de 'gezellige' gezinnetjes met vader/moeder/kinderen je inderdaad minder aanspraak hebt als alleenstaande. Vaak voorkomend fenomeen: vader komt een praatje maken, moeder komt met dodelijke blikken vader halen. Misschien ook niet altijd onterecht. Bij sommige mannen straalt het er ook vanaf dat ze best even gezellig alleen een ommetje met je willen maken. Maar soms ook wel erg veel wantrouwen van de vrouw. Als alleengaande word je ook minder vaak uitgenodigd op de koffie bij de tentburen.

Nu ben ik sowieso niet zo'n kampeerder dus ik ga liever naar hotels, huisjes, appartementen en daar zit je sowieso minder boven op de buren. Roadtrippen is ook altijd leuk.

In elk geval vond/vind ik reizen met alleen de kinderen altijd erg gezellig. Mijn man gaat ook wel eens alleen met 1 of meerdere kinderen weg. De dynamiek is toch anders dan met hele gezin en je hebt veel ruimte en tijd voor elkaar.

alleen met kind

Ja dat deden we hier ook altijd. Het is leuk, maar niet altijd. Wat je uitstraalt krijg je terug, daar geloof ik heilig in. Ik herinner me een eenzame (gelukkig korte) vakantie met dochter van 10 toen ik zelf niet lekker in mijn vel zat.

Hier ook

Ik ging alleen kamperen met de kinderen. In Nederland. Dat was makkelijk. Er kwam ook familie en vrienden op bezoek, of we werden weggebracht. Of we gingen bij familie staan. Maar ook ging ik met de kinderen met de fiets, met de trein. Campingspullen mee.
Naar het buitenland (Disneyland) ging ik met kinderen met een vriendin met kinderen. Ook op een camping.

Ik vond het zelf heerlijk. In die overzichtelijke wereld van de camping ging het zo veel beter met mijn kinderen (met autisme) dat we het allemaal naar onze zin hadden. En daar nog steeds veel goede herinneringen aan hebben. En inderdaad, een paar goede boeken mee. De geur van koffie en vers gras.

Soms had ik wel contact met andere alleenstaande ouders, zeker naarmate de kinderen ouder werden.

Zou wel willen

Maar we hebben daar de middelen niet voor, helaas.

We gaan dus altijd als gezin op vakantie, want dat willen we allemaal liever niet missen. Soms een week, soms 10 dagen, langer meestal niet.

Het lijkt me heel leuk om tussendoor eens alleen met een van de kinderen in een huisje te zitten. We doen wel eens een dagje uit apart van elkaar en daar geniet ik echt van (en zij ook). Dus nee, verre van zielig. Je hebt elkaar dan ook echt wat te vertellen achteraf.

Heel fijn!

Echt superfijn deze reacties. Kom maar op, met nóg meer verhalen! Hoe meer ik er lees, hoe meer ik dan deel uitmaak van de mama's die dit gewoon doen.

Dankbaar

En dus gewoon dankbaar zijn dat dit kan....

Tip

Misschien is het Zomertreffen van het NIVON iets voor jullie? Gezamenlijk kamperen met gezinnen en alleengaanden. Zie: https://trefkampen.nivon.nl/?lang=nl

Spannend

Geboekt de vorige x en steeds erg positief erover geweest. Nu komt de datum alleen dichterbij en vind ik het wel weer spannend worden. Vind het moeilijk om iedereen los te laten, het gewone leventje met andere mama's, kindjes, vriendinnen en natuurlijk mijn vriend.
Aan de ene kant heel veel zin om nieuwe plekken te ontdekken, mijn zoontje wat van de wereld (watervalletjes, mooi bos, andere dorpjes etc) laten zien en even weg te gaan. Aan de andere kant ben ik ook een beetje bang om alles 'alleen' te moeten doen. De mensen om me heen vinden het ook wel een beetje raar en moeten er zelf niet aan denken.
Nu ja, hopen dat we in een leuke flow komen! En de ongemakken er maar een beetje bij nemen. Wie weet hoeft het niet per se allemaal even top en leuk te zijn, maar is het ook gewoon eens goed om uit je comfort zone te stappen.

Veel plezier!

Ik, gelukkig getrouwd, 3 pubers/jongvolwassenen in huis, ga vandaag een kleine week vakantie boeken met onze oudste zoon. Samen wandelen in de bergen.
Mijn man gaat in de zomervakantie een paar dagen naar zee met onze dochter.
We vinden dat allemaal fijn, man wandelt niet zo graag en ik hoef niet echt naar zee.

Maar los daarvan vinden we het ook gewoon leuk om soms in een andere samenstelling dingen te doen. Dat gegt ean andere dynamiek dan met z'n allen, wat we overigens óók leuk vinden.
Overigens vind ik het als thuisblijver ook wel eens fijn, een paar dagen een leger huis....

Dus, ik vind het niet raar Marina😊, ik wens jullie een fijne vakantie!

Wij deden niet anders

Wij hadden een eigen bedrijf (en nogal wat huisdieren die verzorging moesten).
Een van ons twee bleef dus altijd thuis.
Meestal ging een van ons met een kind en de ander een tijdje later met het andere kind. Maar soms gingen de twee kinderen mee.

Ik heb het altijd bijzonder gevonden. Het ene kind alleen een hele week in een vreemde omgeving, of juist thuis. Dat opent hele nieuwe inzichten en gesprekken. Iedereen met eigen verhalen.

Onze kinderen gingen trouwens ook graag op kamp (zeilen, paardrijden). Dan mochten we niet mee.

Het aantal gezinsvakanties (alle vier samen) is op een hand te tellen.

Tegenwoordig halen we dat trouwens in.
Met groot gemak met zijn achten op vakantie: wij, kinderen én kleinkinderen.
Al twee keer gedaan binnen een jaar.

Ook heel leuk.

Ontspan!

Je vakantie is geen prestatie. Het hoeft niet goed te gaan. Je hoeft niet te concurreren met anderen.
Je gaat naar een andere omgeving en je ziet wat zich daar aandient. Je kunt een minder leuke vakantie hebben. Dat is jammer, maar thuis is het soms ook minder leuk. Het kan ook een feestje worden.

De stemming van de kinderen laat zich niet dwingen. Je eigen stemming ook niet. Maar een ontspannen houding ten opzichte van de situatie kan wel helpen.

Stop met na te denken over wat deze of gene wel niet zou kunnen denken. Straks ben je een ervaring rijker. Dat is sowieso mooi meegenomen.

Trouwens, ik wil je nog bedanken voor je positieve reactie in #17. Het was nl. niet mijn bedoeling om zielig te doen, maar zo zou het ook kunnen worden opgevat. Fijn dus dat je het positief oppakte.

Ja hoor

Ik heb het na mijn scheiding gedaan, en ook een paar keer ervoor toen de vader van de kinderen niet mee kon vanwege zijn werk. Mijn zoon was toen al wat ouder dan jouw zoon (ik geloof dat hij 8 was toen ik voor het eerst alleen met hem ging), maar het is goed te doen. Ik hou van doe-vakantie en dat was wel een beetje een voorwaarde: ik ging eropuit (museum, kasteel, meertje, uiteten etc) en omdat ik me vermaakte vond zoon het ook leuk. In een vakantie park met zoon en hond zit je wel erg vast aan de plek, kun je weinig ondernemen qua uitjes. Als je dat niet erg vind is het toch prima?
Sini

Dank jullie wel

Mede dankzij deze berichtjes was het een geslaagde vakantie. Inderdaad moest ik de lat niet te hoog leggen en maar zien wat er op mijn pad kwam. In de eerste week was dan veel kou en regen, maar dat zijn gewoon de gebruikelijke vakantiedingetjes. Er was in de omgeving veel te doen (klimbos, waterval, kasteel, dierenparken) en omdat ik het ook leuk vond om een nieuwe omgeving te zien, scheelde dat een hoop! Prachtige natuur gezien.
Een park is me goed bevallen, overdag wat aanspraak hier en daar en 's avonds lekker binnen in je eigen ritme. Beter dan die 'openluchtshow' op een camping, want dan zag ik me zelf soms zo zitten tussen al die vriendengroepen en families (hoewel kamperen ook erg leuk is hoor).
Ik heb er zelfs nog een midweekje op een ander park aan vastgeplakt! Dit keer met een kennis vlakbij, dat was ook erg gezellig, maar alleen beviel prima dit keer! Nogmaals dank jullie wel!

Fijn

W a t fijn om te horen dat het je goed bevallen is. Het is toch uitvinden wat jij prettig vindt en als dat een huisje is op een bungalowpark is dan is dat prima.

Belangrijkste is dat jullie het er fijn hadden. Op naar een volgende keer.