Zie tegen weekend weg op
Dag allemaal, ik zit met het volgende.... Ik ben 45 jaar, gescheiden en sinds kort een vriend. We hebben het leuk samen en gaan komend weekend met een bevriend koppel van zijn kant een weekendje weg. Leuk, we hebben al vaker wat ondernomen en ging prima. Maar..... nu hebben ze met hun 3en besloten om voor zaterdagavond een tafel te reserveren in een karaokebar.... Iets waar ik eigenlijk helemaal niet van houd.... Ik ben meer een introvert persoon die er geen plezier aan beleeft om een microfoon in de handen geduwd te krijgen en die er eigenlijk ook geen plezier aan beleeft om naar de zangkunsten van anderen te luisteren. Heel jammer ook dat ze dit niet met mij overlegd hebben, mijn vriend ging ervan uit dat ik dit wel leuk vond. Nu wil ik geen spelbreker zijn en best meegaan, applaudisseren voor degenen die wel durven optreden en mijn best doen om de avond door te komen, maar ik wil absoluut niet zingen. Ik voel me ongemakkelijk als iedereen naar me kijkt. Nu wil mijn vriend wel dat ik gezellig meedoe. We hadden vorige week ook al iets over dansen, dat is iets wat hij goed kan en ik niet. En nu komt dat karaoke op de proppen wat ook niet mijn ding is, en voel ik teleurstelling en ook wel iets van ergernis bij hem. Ik vind het echt lastig, want buiten dat dansen en karaoke voelt het heel goed. Ik houd erg van gezelligheid, dat is het niet maar meer in de vorm van etentjes, spellen avonden e.d. Dit vindt mijn vriend ook leuk, maar hij is ook wel een feestbeest en ik absoluut niet. Hoe zouden jullie hiermee nu omgaan? Zijn er meer die niet van karaoke houden?
hoi Troelahoep, nu houdt mijn vriend van een feestje en kan daar beter gedijen dan ik, maar het is zeker niet zo dat hij dat vaak heeft. Ik heb het dan over 4 keer per jaar. Dat is ook niet erg, ik kan dan iets doen voor mezelf of plan dan vriendinnenuitjes. Er blijft genoeg over waar we wel samen naartoe kunnen en dit ook leuk vinden, zoals uit eten, gezellige avonden thuis met vrienden, verjaardagen etc. Als hij die feestjes heel vaak zou hebben, dan zou dat wel erg lastig worden ja.
Dit is misschien ten overvloede, maar toch: wees duidelijk, en wees gedecideerd. Opper dus niet voorzichtig dat het misschien toch beter is dat jij niet meegaat, maar deel hem mee dat je niet meegaat. Als hij gaat proberen je over te halen, zeg hem dan vriendelijk glimlachend ' "nee, je snapt het niet. Het was geen vraag, het was een mededeling". Wens hem veel plezier, maak duidelijk dat je best snapt dat hij ook niet aan je neus ziet dat je hier niet van houdt. Hij heeft misgegokt, kan gebeuren, hopelijk volgende keer beter, misschien een idee om van tevoren even te overleggen.
Hij mag best een tikje teleurgesteld zijn, maar hopelijk leert hij hieruit dat hij dit soort dingen beter kan overleggen als hij wil dat je meegaat.
Compromis: je gaat mee, maar onder de voorwaarde dat er niet aan je gevraagd/opgedrongen wordt dat je meezingt. Als ze dan toch beginnen zeuren of je ook meedoet dan heb je een poot om op te staan. Jij respecteert hun keuze voor die avond uit en bent geen spelbreker, zij respecteren jouw grenzen.
Ik zou van tevoren duidelijk aangeven dat je wel meegaat maar niet gaat zingen.
Het was handig geweest als hij het had afgestemd met jou. Maar het is nu geregeld, en volgens mij heeft je vriend het met een goede intentie gedaan.
Ik zou meegaan en er het beste van maken. Laat het over je heen komen en hopelijk kan je ook genieten van de gezelligheid. De mensen met wie je bent zijn in elk geval gezellig.
En als je niet wil zingen: prima toch! Zeg het wel duidelijk van te voren (" jongens, gezellig dat we samen gaan, maar zingen is echt totaal niet mijn ding, dus dat laat ik aan jullie over - ik meen het!).
En dan na de avond met je vriend zitten, aangeven dat je waardeert dat hij het initiatief heeft genomen, maar wel duidelijk maken dat je volgende keer graag iets anders doet. En als hij nog een keer wil karaoken: graag zonder jou 
.
dank jullie wel voor jullie reacties! Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat, ben vanavond bij mijn vriend geweest en hij zou het toch wel heel erg leuk vinden als ik ook doe zingen. Hij weet dat ik me daar niet prettig bij voel, maar toch wilt hij graag dat ik meedoe. Ik begrijp zijn enthousiasme, stiekem zou ik het misschien willen maar ik durf dat gewoon niet, ik houd er niet van om in de belangstelling te staan. Ik zie steeds meer tegen dat weekend op....
Katja.A schreef op 28-11-2023 om 22:35:
dank jullie wel voor jullie reacties! Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat, ben vanavond bij mijn vriend geweest en hij zou het toch wel heel erg leuk vinden als ik ook doe zingen. Hij weet dat ik me daar niet prettig bij voel, maar toch wilt hij graag dat ik meedoe. Ik begrijp zijn enthousiasme, stiekem zou ik het misschien willen maar ik durf dat gewoon niet, ik houd er niet van om in de belangstelling te staan. Ik zie steeds meer tegen dat weekend op....
Dit gaat wel heel ver. Heb je hem gemeld dat je niet gaat zingen maar er verder gezellig bij bent of heb je gevraagd wat hij ervan vindt? Soms moet je duidelijker zijn dan je zelf ooit voor mogelijk had gehouden en geen vragen stellen, maar iets mededelen.
Ik begrijp zijn enthousiasme niet.
Katja.A schreef op 28-11-2023 om 22:35:
dank jullie wel voor jullie reacties! Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat, ben vanavond bij mijn vriend geweest en hij zou het toch wel heel erg leuk vinden als ik ook doe zingen. Hij weet dat ik me daar niet prettig bij voel, maar toch wilt hij graag dat ik meedoe. Ik begrijp zijn enthousiasme, stiekem zou ik het misschien willen maar ik durf dat gewoon niet, ik houd er niet van om in de belangstelling te staan. Ik zie steeds meer tegen dat weekend op....
Dit klinkt echt niet liefdevol van je vriend. Houdt hij in de rest van jullie relatie wel rekening met jou wanneer jij jouw grenzen en behoeften aangeeft?
Jij bent hem al tegemoet gekomen door toe te zeggen dat je meegaat naar een bar die je eigenlijk niets voor je is. Nu mag hij jou tegemoet komen door dat te waarderen en niet verder te zeuren dat je ook nog moet zingen. Blijft hij zeuren, dan raad ik je aan te zeggen dat je toch niet meegaat. Of als hij in de bar zeurt, dat je dan terug naar het hotel gaat. Geef je grenzen aan! Jullie relatie is vrij vers, jullie zijn nu patronen aan het maken. Zorg dat het geen patroon wordt dat jij voor hem over je grenzen gaat.
Een man die van jou houdt, wil het beste voor jou. Dat laat hij deze keer alvast niet zien. Hou alsjeblieft goed in het oog of deze relatie wel gelijkwaardig is. Hopelijk was dit iets eenmaligs.
ik zal jullie zeggen dat ik best wel verdrietig ben om deze situatie. Alsof ik niet normaal ben dat dit niet the place to be voor mij is. Het voelt alsof mijn grenzen niet geaccepteerd worden, alsof ik niet geaccepteerd wordt om wie ik ben. Dat het bezoeken van de karaoke bar geen unaniem besluit is geweest, vind ik jammer, maar dat kan gebeuren. Dat wil ik ook verder geen issue laten zijn. Dat ik water bij de wijn wil doen en mee ga en ik echt mijn best doe om er iets leuks van te maken, is denk ik echt het hoogst haalbare. Dat hij wil shinen op dat podium en nu al liedjes zit te oefenen, helemaal prima. Ik zeg op mijn beurt ook niet dat hij een aandachtstrekker is, zal ik ook niet zeggen want dat vind ik ook niet en denk ik ook niet. Toen ik gisteren thuiskwam van hem, hebben we hier nog over geappt. Niet een heel handig communicatiemiddel maar soms loopt het zo. Hij begrijpt dat het niet mijn ding is en hij weet dat ik geen spelbreker ben. Hij zegt dat ik me niet zo onzeker moet voelen en me niet zo snel uit het veld moet laten slaan. Maar ja, als je weet dat ik die neiging heb, waarom doe je dit dan zou ik denken. Nee dit is nog niet opgelost. Het gaat om iets sufs als karaoke, maar er zit wel heel wat meer achter.
dit weekend wordt erg beladen op deze manier, althans zo ervaar ik dat momenteel. We gaan genoeg andere dingen doen wat wel past bij mij, maar dat karaoke gedoe, of beter gezegd de manier waarop hier op gereageerd wordt door hem, maakt het voor mij zwaar. Als hij zou zeggen van "joh de volgende keer zullen we beter overleggen, ik waardeer het enorm dat je meegaat en dat zingen, ach dat hoeft toch helemaal niet": als hij iets in deze trant gezegd zou hebben, zou het voor mij volledig anders zijn geweest. Dan had ik me gerespecteerd gevoeld, dan had ik dit topic ook nooit geplaatst. Dan was het ook niet zo beladen geweest. En nu kan hij wel zeggen dat hij het allemaal weet en ik me niet onzeker hoef te voelen, maar er is al heel wat getriggerd en teweeg gebracht bij mij.
Ik zou dit, wat je hier schrijft, zo aan hem doorsturen (of zeggen, als je dat durft). Ik vind je heel duidelijk in je wensen en ik vind het ook heel redelijk. Jij doet echt je best om je grens te verleggen. Leuk dat hij je aanmoedigt om ook te gaan staan zingen, maar dat is gewoon echt een brug te ver. Als jij je meer vertrouwd zou voelen met en die vrienden, wie weet ooit nog eens (ik heb gemerkt dat uit angst dingen níet ervaren erg jammer kan zijn), maar niet nu. Je had met recht een andere opstelling/insteek van hem verwacht.
Ik zie toch wel een man die weinig respect heeft voor jouw grenzen, mening en persoonlijkheid. Als je die grenzen tenminste duidelijk hebt aangegeven en niet bent hekomen met allerlei vage excuses. Dus niet “ik durf niet / wil eigenlijk niet” maar “Ik ga dit keer mee terwijl het mijn ding niet is, ik ga zeker NIET zingen want dat wil ik niet. Ik wil het daar verder ook niet over hebben.”
Als hij dan toch door blijft gaan zou ik me wel gaan afvragen of dit wel de juiste persoon is.
Mmh maar wat is nu precies de uitkomst?
Ik zelf krijg niet direct het gevoel dat hij je grenzen niet respecteert, maar dat jij dat zelf niet zo goed doet. En eigenlijk van hem verwacht dat hij dat vóór jou doet.
Maar dat hoeft hij niet hoo, dat kun je best zelf. Ook zonder een hoop lading!
Wat ik als vervelend ervaar is, dat als hij aan me vraagt of ik al een liedje geoefend heb en ik antwoord van nee en ik ga ook niet oefenen want ik ga niet op dat podium staan te zingen want daar voel ik me niet prettig bij, hij blijft aandringen in de zin van dat ik toch mee moet doen, dat hij me gewoon opgeeft en dat ik dan naar voren wordt geroepen. Ik geef dan aan alsjeblieft niet, want ik vind dat helemaal niks, ik hoef niet in de belangstelling te staan maar als hij dat wel wilt, dat hij van mij mag gaan shinen, ik juich hem wel toe vanaf de zijlijn. Dit is een stuk uit het gesprek gisteren. Via de app geeft hij dan aan dat ik me niet onzeker moet voelen, dat hij ook niet alles kan maar hij zit er niet mee. Een week geleden begon hij ook over of ik al geoefend had, toen antwoordde ik dat ik wel als publiek zou meedoen. Toen kreeg ik als antwoord terug dat hij kon begrijpen dat ik niet wilde dansen (zoals al eerder in dit Topic aangegeven kan ik dit niet) maar nu dit weer. Dat laatste stukje, maar nu dit weer, vind ik degenererend. Ik ben zeker niet sociaal onhandig, kan me op een verjaardag of receptie of bij mijn nieuwe collega's prima handhaven, ik heb om eerlijk te zijn meer sociale contacten dan hij, maar dansen en op een podium zingen zijn nu juist twee dingen waar ik voor mijn gevoel in de spotlights sta en dat voelt oncomfortabel.
De volgende keer dat hij erover begint: “Volgens mij ben ik heel duidelijk geweest dat ik dit niet ga doen. Ik zou het je zeer kwalijk nemen als je me toch voor het blok zet en dan ga ik ook direct naar huis.”
En dan ook gaan. Wat mij betreft voorgoed, nu jullie nog in de beginfase zijn. Want blijft hij duidelijk aangegeven grenzen negeren, dan voorspelt dat weinig goeds.
