Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
25 januari 2008 door Frea Kruisinga
Ik ben met mijn dochter naar de schoolarts geweest vanwege haar opvallende lengte. Op haar achtste verjaardag was ze iets meer dan 145 cm en een maand later bij de schoolarts al 146 cm. Zij weegt 31 kg en heeft lange dunne vingers en lange benen.
De conclusie van de schoolarts luidde als volgt: "Ze is te lang voor ouders die zelf 175 cm zijn. Maar de groeicurve verloopt vloeiend, ze is dus altijd al lang geweest voor haar leeftijd. Haar vingers zijn lang en dun en rekbaar. Waarschijnlijk wordt ze dus zo lang door slap bindweefsel. Maar verder is ze gezond, je hoeft er niks mee. Laat een botfoto maken om de eindlengte te bepalen."
De huisarts vindt haar ook gezond. Ze moet alleen extra vitamine D slikken.
Alles is dus goed, zo te zien. Maar wat betekent dat slappe bindweefsel? Ik maak mij toch zorgen.
Uw dochter heeft inderdaad een opvallende lengte, die flink boven het gemiddelde uitkomt en ook niet past bij de verwachting. Ik raad u aan om toch een verwijzing naar een kinderarts vragen, juist vanwege die bindweefselproblematiek. Hieronder zal ik dat uitleggen.
Kinderen kunnen lang worden zonder dat daar een medische oorzaak voor wordt gevonden. Maar soms is zo'n oorzaak er wel. Bijvoorbeeld:
Kenmerken van het syndroom van Marfan zijn:
Zoals u ziet, komen deze kenmerken grotendeels overeen met datgene wat u beschreef over uw dochter (alleen de lange armen noemde u niet). Vandaar mijn suggestie om toch een verwijzing naar een kinderarts te vragen.
U vroeg wat dat slappe bindweefsel te betekenen heeft. Dat is precies het punt waar het bij Marfan om gaat (het is een erfelijke bindweefselziekte):
Het belangrijkste risico is dat ook het bindweefsel van de grote bloedvaten bij het hart slap kan zijn. Daardoor kan er een verwijding ontstaan en in ernstige gevallen kan ook de wand van een bloedvat scheuren, met alle gevolgen van dien. Mensen met het syndroom van Marfan worden dan ook regelmatig gecontroleerd.
Let op: het bovenstaande moet natuurlijk niet als een diagnose gelezen worden. Er kan ook iets anders aan de hand zijn (zoals
homocysteinurie, wat een aantal vergelijkbare kenmerken heeft), of juist helemaal niets, zoals de schoolarts en de huisarts zeiden.
is werkzaam als algemeen kinderarts in het Emma Kinderziekenhuis (AMC Amsterdam). Zij is tevens oprichter en coördinator van de Emma Infotheek, het informatiecentrum van het Emma Kinderziekenhuis.