40 plus en kinder wens, spannend?
De jongste is 7 en de oudste 10 na een turbulente tijd nu toch de wens voor een 3e. Het leven loopt soms anders dan verwacht.
Nu ben ik 40 en het zou zo gaaf zijn.. zou het ons nog gegeven zijn een 3e?
Zijn er meer 40+ moeders met groot leeftijdsverschil tussen de kinderen?
Ik vind het allemaal best spannend door de mijn leeftijd kans op complicaties of andere problemen. Herkenbaar?
Je eerste bericht op dit forum. Spannend.
Nee, het is niet herkenbaar.
ik nog niet 40+ maar wel een groter leeftijdsverschil dan gemiddeld tussen de kinderen; bijna 6 jaar.
Ze zijn 2 handen op 1 buik, spelen veel en leuk met elkaar, amper ruzie in tegenstelling van de gezinnen die ik zie met kinderen kort op elkaar.
Ik ben thuis de jongste, degene boven mij is 8 jaar ouder dan ik. Ik heb veel alleen gespeeld thuis.
De wens is er maar moet het ook? Ik ben de jongste en ik was zeer gewenst na een paar miskramen maar ik voelde mij enigstkind met te oude ouders. Mijn broer en zus waren snel het huis uit. Erg eenzaam gevoeld. Nog steeds weinig aansluiting bij mijn broer en zus. Wat als het kindje niet gezond is en veel zorg nodig heeft? Wat doet dat voor je andere kinderen? Neem een hobby.
Wat vind je er precies spannend aan?
Tatemae schreef op 17-10-2022 om 07:17:
ik nog niet 40+ maar wel een groter leeftijdsverschil dan gemiddeld tussen de kinderen; bijna 6 jaar.
Ze zijn 2 handen op 1 buik, spelen veel en leuk met elkaar, amper ruzie in tegenstelling van de gezinnen die ik zie met kinderen kort op elkaar.
Twee is anders dan drie in dit verhaal. Ook het leeftijdsverschil zal 8 en 11 jaar zijn. Leuk samen spelen maar zodra de kinderen naar de middelbare gaan wordt het anders.
mijn kinderen schelen ruim 10 jaar, en ze hebben 'weinig aan elkaar'. Jongste voelt zich al heel lang enig kind (oudste is vroeg op kamers gegaan) en dat heeft veel voordelen maar ook nadelen. (Er is financieel meer mogelijk maar ze is ook vaak alleen).
Ik was trouwens ook bijna 40 toen ze werd geboren.
Wat iemand al zei; het is een wens, niet alle wensen hoeven uit te komen..
Moeder worden op je 40e is niet zo'n probleem, met 50 op het schoolplein staan, met 60 naar een diploma uitreiking misschien wel
Inderdaad niet alle wensen hoeven ingewilligd te worden. Ik heb zelf geen ervaring maar wel in mijn omgeving 2 gezinnen met zo'n groot leeftijdsverschil. Ik zie vaak de oudste kinderen als oppas fungeren en vraag me af of dat leuk is voor die tieners. Ook het rekening houden met uitstapjes of als gezin nooit meer volledig uitstapjes doen want mama blijft bij de baby. De aanpassing in vakanties. En dan nog niet gesproken over de impact op jezelf en je lijf. Ik denk dan zelf: waarom ?
Dit wil je misschien niet horen ...
Hier thuis zit er 8 jaar verschil tussen de oudste en de jongste - die laatste was een verrassing waarvan we besloten dat hij welkom was. Hoe leuk ze ook zijn, hoe goed ze ook met elkaar kunnen, dat leeftijdsverschil vraagt veel meer van mij en de rest van het gezin, dan verwacht. Als ik een tijdmachine had, zou ik mezelf dat gaan uitleggen en dan zou ik waarschijnlijk anders beslissen.
Bedankt voor de reacties. 1e vraag op t forum. Bedankt voor jullie openheid!
Viva-amber schreef op 17-10-2022 om 07:55:
Wat vind je er precies spannend aan?
Door wat ouder te zijn zijn de kansen op complicaties voor het ongeboren kindje groter. Dat vind ik spannend.
Maar het kan ook gezond zijn en goed verlopen.
Hier bijna tien jaar tussen oudste en jongste. Die twee hebben een bijzondere band, heel mooi. Er zitten nog twee andere kinderen tussen, waarmee het verschil niet zo groot is. Iedereen heeft een eigen band.
Ikzelf scheel 8 en bijna 12 met mijn broer en zus. Toen ik klein was vond ik dat niet super. Nu een heel goede band met mijn broer die 8 jaar ouder is en met mijn zus gaat het ook prima.
Uiteindelijk hangt het vooral samen met karakters, is mijn idee.
En of je dit wil op jouw leeftijd, is helemaal aan jou. Ik vind het niet spectaculair oud 
Ik ben gewoon niet zo’n voorstander van 3 kinderen. Dat is in mijn ervaring altijd 2 tegen 1. Bij mij en mijn siblings was dat wisselend, maar bij zo’n groot leeftijdsverschil tussen oudsten en jongste denk ik dat het toch altijd de 2 oudsten vs de jongste blijft. Natuurlijk kunnen ze een prima band hebben, zeker later als leeftijdsverschil niet meer zoveel uitmaakt. Maar zolang jongste thuis woont is er gewoon een enorm verschil in levensfasen. Inderdaad het risico dat oudsten op jongste zullen moeten passen, dat je alles op jongste af moet stemmen op vakantie en uitstapjes, dat zouden voor mij redenen zijn het niet te doen.
Ik snap je behoefte wel, zeker na een turbulente tijd zoals je aangeeft. Maar je wordt op een gegeven moment ook gewoon zorgmoe. Ik ben er wel klaar mee, na 20 jaar. Plus dat jij waarschijnlijk in de overgang zit als jongste pubert, ook geen denderende combi.
En dan nog de risico voor jou en het kindje vanwege jouw leeftijd, misschien meer moeite om zwanger te raken (en wanneer stop je dan met proberen? Dan blijft het altijd echt een teleurstelling).
Nee, ik zou het niet doen.
Mijn man is de jongste en een nakomertje ( broer boven hem was 9 toen hij geboren werd, de anderen tieners). Hij heeft dat erg eenzaam gevonden omdat zijn siblings vroeg uit huis gingen. Hij vond het ook niet leuk om oude ouders te hebben, nou moet ik zeggen dat mijn schoonouders zo wie zo wat ouwelijk in hun gedrag waren en al snel allerlei medische mankementen kregen wat van invloed was op het gezinsleven. Nou zegt dat allemaal niks want elke situatie is uniek en kan bij jou heel anders gaan. Het zijn hooguit punten om ter verweging mee te nemen.
Engeltje schreef op 17-10-2022 om 09:40:
Ik ben gewoon niet zo’n voorstander van 3 kinderen. Dat is in mijn ervaring altijd 2 tegen 1. Bij mij en mijn siblings was dat wisselend, maar bij zo’n groot leeftijdsverschil tussen oudsten en jongste denk ik dat het toch altijd de 2 oudsten vs de jongste blijft.
Nou, dit is niet waar kan ik je uit eigen ervaring vertellen. Leeftijdverschil is hier 8 en 10 jaar, maar jongste en oudste trokken samen op, ik (middelste) lag daar een beetje buiten. Ik heb dan ook een heel ander karakter.
De oudste twee gingen op relatief jonge leeftijd het huis uit, jongste bleef achter met zieke ouder. Ik geloof dat dat best eenzaam geweest is voor de jongste en dat dee veel meer heeft meegekregen van de ziekte van de ouder dan de uithuiswonende kinderen.
Aan uitstapjes met hele gezin heb ik geen negatieve herinneringen. Ik kan mij niet herinneren dat ik uitstapjes niet leuk vond omdat deze aan de jongste waren aangepast.
