Een jaar en drie maanden, biologische klok en niet zwanger
Hoi allemaal,
Wil het even van me afschrijven want merk dat het inmiddels ongezonde vormen gaat aannemen.
Mijn vriend en ik hebben twee jaar geleden een huis gekocht en hebben vlak daarna besloten dat het tijd zou worden voor een klein wondertje! Zo enthousiast als ik was zijn we begonnen, op dat moment 33 jaar maar begon zo positief want had het idee dat ik meteen zwanger zou zijn. Maar helaas..
Inmiddels zijn we een jaar en drie maanden bezig, zonder resultaat. Sinds een paar maanden koop ik de digitale ovulatietesten van Clearblue (met een smiley) om wat gerichter gemeenschap te hebben. Maar merk dat ik er ook gespannen van word, zodra ik de smiley zie heb ik het idee dat we direct moeten vrijen en dat kan natuurlijk niet altijd. Mijn vriend is druk met werk in deze periode en ik juist niet dus ook dat werkt niet mee.
Voor we starten met de kinderwens hadden we fijne, ongedwongen sex en nu merk ik dat er druk op ligt, we het vooral rond ovulatie doen maar met minder plezier. Ik merk dat mijn relatie ook minder leuk word..
Mijn vriend staat er heel nuchter in en denkt dat alles goedkomt, ik merk dat ik wat angstiger wordt omdat er een aantal vriendinnen snel gaan beginnen dus ik zie de positieve berichten bij andere stellen al mijn kant opkomen. En ook al ben ik ontzettend blij voor hen, toch steekt het ook zo ontzettend hard. En het voelt het zo oneerlijk.
Sperma van mijn partner is optimaal en mijn baarmoeder/eierstokken zagen er goed uit. Er is een HCG onderzoek geweest om te kijken of mijn eierstokken op zijn maar ook dat zag er prima uit. Tot nu toe dus geen reden voor de zwangerschap die uitblijft.
Verleden week heb ik bloed laten prikken, die resultaten worden deze week besproken. Met de arts is er afgesproken dat als we in november nog niet zwanger zijn, we doorverwezen worden naar het ziekenhuis.
Ik voel me soms zo alleen in dit traject, vooral omdat mijn vriend het allemaal niet zo somber in ziet (wat maar goed is ook natuurlijk). Het eerste jaar kon ik alles nog redelijk van me af zetten maar merk dat het sinds vorige maand continue aan mij knaagt. Ik ben emotioneler, heb minder zin om dingen te doen en vind het ingewikkeld als mensen er naar vragen. Ik huil snel en heb ook niet zoveel zin meer in etentjes en feestjes omdat ik gezond wil leven. Dus de sociale afspraken met vriendinnen, worden steeds minder..
Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ik denk dat ik het vooral van me af wil schrijven nu..
Liefs voor iedereen die de situatie herkent.
Bijtje82 schreef op 03-08-2022 om 22:28:
[..]
Zucht.. echt wanneer leren mensen nu eens gewoon begrijpend lezen. Zo frustrerend.
Waarom reageerje zo lelijk op een kwetbare post?
Iemand geeft eerder aan dat orgasmes belangrijk zijn bij het zwanger worden. Lijkt me niet tof voor TO en eventuele anderen als er óók nog eens (onnodige) druk op klaarkomen komt te liggen.
Een zucht na een post waarin ik iets zeer persoonlijks -en wat toch wel on-topic is-, deel, voelt niet fijn.
Meander schreef op 04-08-2022 om 06:52:
[..]
Waarom reageerje zo lelijk op een kwetbare post?
Iemand geeft eerder aan dat orgasmes belangrijk zijn bij het zwanger worden. Lijkt me niet tof voor TO en eventuele anderen als er óók nog eens (onnodige) druk op klaarkomen komt te liggen.
Een zucht na een post waarin ik iets zeer persoonlijks -en wat toch wel on-topic is-, deel, voelt niet fijn.
Omdat ik diegene was die dat zei, maar er vervolgens een heel ander verhaal van gemaakt wordt.
Zal het nog eens hieronder zetten.
Heel veel vrouwen hebben moeite met klaarkomen en hebben het idee dat als het kwakje erin zit het dan wel goed komt. Dat is in de meeste gevallen ook wel zo. MAAR...alle beetjes helpen.. dus als je makkelijk kunt klaarkomen, is dat zeker een optie om te proberen. Het kan misschien net ff dat extra zetje zijn.
Dus ik zeg niet dat een vrouw niet zwanger raakt of minder makkelijk zwanger raakt.. Ik zeg dat het extra kansen biedt omdateen orgasme bij een vrouw de baarmoeder alsneen pipet laat fungeren en als het ware het zaag naar binnen zuigt.
Ik geef ook alleen maar goed bedoeld advies en dat wordt vervolgens ook afgedaan als onzin. Terwijl het toch echt gewoon een wetenschappelijk bewezen feit is.
Dat je al 50 jaar orgasmeloos door het leven gaat vind ik heel zuur voor je, maar hoop toch dat je een manier gevonden hebt om van seks te kunnen genieten.
Ik wilde even dit zeggen: soms is het gefocust en gespitst op iets zijn de remmende factor zelf. Hoe vaak het niet voorkomt dat iets gebeurt vlak nadat je het echt hebt loslaten.
Ik zou zeggen werk aan je eigen vertrouwen... vertrouwen dat het leven je wel biedt wat voor jou bedoeld is, op de juiste tijd. Dat het leven het beter weet dan jij zelf.
“Being okay if it happens of if it doesn’t happen, is a very powerful place to be”
dat is misschien niet makkelijk maar het gaat om de energie van spanning en focus versus ontspanning en we zien wel hoe het gaat
ik zou liever aan je eigen plezier en fijne relatie met partner werken, zodat je een fijne omgeving schept voor een baby.
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en gebrek aan plezier.
Eerst weer ontspannen. En zorgen dat je een soort rust vindt bij andere scenario’s dan die ene waar je nu op richt. Zoals pas veel (jaren) later zwanger worden, misschien wel helemaal niet....
letterkoekje schreef op 03-08-2022 om 22:42:
Hé, Yara!
De moed niet opgeven hoor. En ook niet ongeduldig zijn. Ik begrijp dat het voor jou eindeloos lijkt, maar het komt nog.
Als ik je post lees, dan lijkt het mij of je er veel teveel mee bezig bent. En dat is een belemmerende factor. Laat het eens een beetje los dan is de kans groot dat je meer succes hebt dan nu.
Ik wil helemaal niet betuttelend overkomen en ik weet dat ik gemakkelijk spreken heb. Ik heb verschillende voorbeelden van mensen die een kind adopteerden (want het lukte niet) en nadat het kindje goed en wel in hun gezin was, was de vrouw zwanger. Niet omdat adoptie vruchtbaarheid aanwakkert, maar omdat de gedachten van die vrouw niet meer op dringend zwanger worden stonden. Echt, stress staat soms een zwangerschap in de weg.
En als je vriendinnen zwanger worden dan moet jij denken, binnenkort ik ook!
Ik hoop niet dat je mijn post als een 'preek' beschouwd want zo is het niet bedoeld.
Ik wens je (snel indien mogelijk en anders binnen iets langere tijd) een leuke zwangerschap en nadien een wolk van een baby.
Liefs uit België vanwege letterkoekje
Wat bedoel je dan wel?
Het heeft bij mij ook jaren geduurd. Ik heb vaak moeten horen dat ik er 'teveel mee bezig was' van mensen bij wie kinderen krijgen schijnbaar vanzelf gaat. Het is bijzonder kwetsend om naast het gevoel dat fysiek iets niet lukt ook nog eens te horen dat je er teveel mee bezig bent. Natuurlijk houdt het je bezig, wat dacht je dan? Dat je gaat zeggen: oké, bedankt voor de tip, ik zal me er niet meer mee bezig houden, dan komt er vanzelf wel een kind?
Lieve TO
Het wachten op een zwangerschap is echt niet leuk, ook wij hebben 5 jaar gedaan over ons eerste kindje. We gingen de medische molen in en begonnen met IUI, oftewel inseminaties. Dan weet je dus zeker dat er een eitje en zaadcellen bij elkaar komen.. maar ook dit werkte niet voor ons. Na 6 rondes gingen we richting IVF, dit bleek alleen niet nodig omdat ik toch spontaan zwanger raakte. Ook bij ons was er geen reden tot verminderde vruchtbaarheid, alles zag er prima uit. Houdt er wel rekening mee dat als je naar de huisarts gaat, hij waarschijnlijk ook nog zal zeggen 'probeer het nog een half jaar of een jaar'. En als je dan naar een gynaecoloog / fertilliteitsarts mag, deze dat óók nog een keer zal opperen. Althans, dit was bij ons zo.
Mensen die zeggen 'je bent er teveel mee bezig, je moet ontspannen' , daar heb ik persoonlijk niet zoveel mee. Mijn reactie was altijd 'een oerinstinct kún je niet uitschakelen'. Tuurlijk kun je afleiding zoeken, maar rond die eisprong zal er toch echt gewerkt moeten worden, ben je ermee bezig.
Ik wens je in ieder geval veel geduld toe, en ik ga duimen dat er snel een positieve test zal zijn!
Ok, ik ben al een aantal stappen verder (IVF), maar ik word dus zo moe van al die mensen die, ongetwijfeld goedbedoeld, zeggen dat je het los moet laten of er niet veel mee bezig moet zijn. Ja, spanning is vast niet goed, maar je wordt van dat soort uitspraken alleen maar krampachtiger, is mijn ervaring. Heel leuk, dat niet ergens mee bezig zijn, maar dat kind komt niet zomaar uit de lucht vallen. Alle omstandigheden moeten goed zijn, daar moet je soms echt even mee aan de slag (vruchtbare dagen, medische problemen uitsluiten bij m en v, je relatie goed houden ondanks soms tegen jullie zin in vrijen).
Ongewenste kinderloosheid is zwaar, heel zwaar. Het maakt dan niet uit waar je staat (wel of geen medische hulp, uitbehandeld, misschien al wel een kind maar lukt een tweede kind niet). Het lastigste vind ik al die mensen, die natuurlijk zelf wel kinderen hebben, met hun goedbedoelde maar pijnlijke adviezen. Misschien kan je wat tips halen van freya.nl, een site speciaal voor mannen en vrouwen die om wat voor reden dan ook problemen hebben met hun vruchtbaarheid. En wellicht zie je dit ook als een ongewenst advies, dat kan. Ik wil je in elk geval laten weten dat ik je gevoelens herken en ik wil je veel sterkte wensen. Hopelijk lukt het, liefst zo snel mogelijk natuurlijk 
Heel.erg eens met EmmaT. Ik werd ook kotsziek van die opmerkingen als 'je moet het loslaten .
Weet je degene die stoppen met anticonceptie willen allemaal graag zwanger worden en zijn er allemaal op gefocust. Ik heb zat vrouwen op spreekuur gehad die mega mega gestresst waren en toch zwanger werden. Ik ken talloze mensen die kinderen geadopteerd hebben en geen eigen kinderen hebben, of pleegkinderen en geen eigen kind hebben. Ja en ook vrouwen die na jaren ook een eigen kind kregen. Hoe dat kwam?? Geen idee, wonderen van de natuur denk ik maar. Het is echt niet zo dat zwangerschappen alleen maar uitblijven bij gefrustreerde gestresste typetjes.
Je bedoelt het misschien goed lettetkoekje maar wat je doet is iemand extra stress geven want als het dan toch niet lukt is het haar eigen schuld blijkbaar moet ze maar meer loslaten.
Ik zal je wat cijfers geven: van de stellen met vruchtbaarheidsproblemen ligt het in een derde aan beiden, in een derde aan de man of vrouw en in een derde kunnen ze geen oorzaak vinden. IVF lukt het beste bij die stellen waar het probleem bij de man alleen ligt.
Van die derde waar er geen medische problemen worden gevonden is het echt niet zo dat dit dus komt omdat die vrouwen van die gestresste typetjes zijn.
Dit soort opmerkingen als van jou verhoogd alleen maar de druk.
Ik heb TO wel eerder gezegd dat zij, om het leefbaar te houden, iets nieuws kan oppakken. En dan bedoel ik niet een nieuwe baan of zo maar een hobby een sport weet ik veel, iets waardoor ze wat afleiding kan krijgen. Niet omdat ik denk dat ze dan opeens snel zwanger kan zijn.
Vanillekers schreef op 04-08-2022 om 08:01:
Ik wilde even dit zeggen: soms is het gefocust en gespitst op iets zijn de remmende factor zelf. Hoe vaak het niet voorkomt dat iets gebeurt vlak nadat je het echt hebt loslaten.
Ik zou zeggen werk aan je eigen vertrouwen... vertrouwen dat het leven je wel biedt wat voor jou bedoeld is, op de juiste tijd. Dat het leven het beter weet dan jij zelf.
“Being okay if it happens of if it doesn’t happen, is a very powerful place to be”
dat is misschien niet makkelijk maar het gaat om de energie van spanning en focus versus ontspanning en we zien wel hoe het gaat
ik zou liever aan je eigen plezier en fijne relatie met partner werken, zodat je een fijne omgeving schept voor een baby.
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en gebrek aan plezier.
Eerst weer ontspannen. En zorgen dat je een soort rust vindt bij andere scenario’s dan die ene waar je nu op richt. Zoals pas veel (jaren) later zwanger worden, misschien wel helemaal niet....
Deze post had ik nog niet gelezen maar dit slaat helemaal alles.
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en een gebrek aan plezier.
Zoiets getikt heb ik nog nooit gehoord. Nee dan verslaafde vrouwen die een kind kregen.. daar had de baby wel zin in zeker. Of vrouwen die niet eens zeker wisten wie de vader was, dat vinden die baby's wel leuk dan.
Al die zweverige wissie wassie woessie uitspraken. Stop daarmee. Ik heb ook wel eens de hand op mijn buik gelegd na het vrijen en gezegd ' je bent zo welkom kind ' of ik daardoor zwanger ben geworden? Geen idee. Een kind is en blijft een wonder en een cadeau
Echt denk eens na voor je iets zegt
Vanillekers schreef op 04-08-2022 om 08:01:
Ik wilde even dit zeggen: soms is het gefocust en gespitst op iets zijn de remmende factor zelf. Hoe vaak het niet voorkomt dat iets gebeurt vlak nadat je het echt hebt loslaten.
Ik zou zeggen werk aan je eigen vertrouwen... vertrouwen dat het leven je wel biedt wat voor jou bedoeld is, op de juiste tijd. Dat het leven het beter weet dan jij zelf.
“Being okay if it happens of if it doesn’t happen, is a very powerful place to be”
dat is misschien niet makkelijk maar het gaat om de energie van spanning en focus versus ontspanning en we zien wel hoe het gaat
ik zou liever aan je eigen plezier en fijne relatie met partner werken, zodat je een fijne omgeving schept voor een baby.
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en gebrek aan plezier.
Eerst weer ontspannen. En zorgen dat je een soort rust vindt bij andere scenario’s dan die ene waar je nu op richt. Zoals pas veel (jaren) later zwanger worden, misschien wel helemaal niet....
Wat is dit nu weer voor gekke redenering. Baby's zijn het product van genetische samensmelting tussen twee mensen en kiezen niet zelf of en waar ze ter wereld komen. Er zijn genoegen kinderen die in een verre van ideale situatie geboren worden. Ga je nou echt beweren dat dan hun eigen schuld is en ze maar een andere keuze hadden moeten maken voordat ze überhaupt bestonden?
Vanillekers schreef op 04-08-2022 om 08:01:
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en gebrek aan plezier.
Dit is echt zo ontzettend kwetsend. Zowel voor ouders die ongewenst kinderloos blijven als voor kinderen die in verschrikkelijke thuissituaties opgroeien. Hiermee suggereer je dat ouders geen kind kunnen krijgen, omdat ze niet leuk genoeg zijn als ouders. En dat kinderen zelf hebben gekozen voor een slechte thuissituatie bij ouders die de opvoeding niet aankunnen. Echt wat een onzin!
(Zie nu dat MamaE net hetzelfde heeft geschreven)
Vanillekers schreef op 04-08-2022 om 08:01:
Ik wilde even dit zeggen: soms is het gefocust en gespitst op iets zijn de remmende factor zelf. Hoe vaak het niet voorkomt dat iets gebeurt vlak nadat je het echt hebt loslaten.
Ik zou zeggen werk aan je eigen vertrouwen... vertrouwen dat het leven je wel biedt wat voor jou bedoeld is, op de juiste tijd. Dat het leven het beter weet dan jij zelf.
“Being okay if it happens of if it doesn’t happen, is a very powerful place to be”
dat is misschien niet makkelijk maar het gaat om de energie van spanning en focus versus ontspanning en we zien wel hoe het gaat
ik zou liever aan je eigen plezier en fijne relatie met partner werken, zodat je een fijne omgeving schept voor een baby.
Misschien heeft een baby ook helemaal geen zin om bij jullie te komen als er spanning is en gebrek aan plezier.
Eerst weer ontspannen. En zorgen dat je een soort rust vindt bij andere scenario’s dan die ene waar je nu op richt. Zoals pas veel (jaren) later zwanger worden, misschien wel helemaal niet....
Tegeltjeswijsheid, ik hang hem op de wc 
Wat een zelfverheerlijking en wat een geneuzel.
afrodite05 schreef op 04-08-2022 om 08:59:
Ok, ik ben al een aantal stappen verder (IVF), maar ik word dus zo moe van al die mensen die, ongetwijfeld goedbedoeld, zeggen dat je het los moet laten of er niet veel mee bezig moet zijn. Ja, spanning is vast niet goed, maar je wordt van dat soort uitspraken alleen maar krampachtiger, is mijn ervaring. Heel leuk, dat niet ergens mee bezig zijn, maar dat kind komt niet zomaar uit de lucht vallen. Alle omstandigheden moeten goed zijn, daar moet je soms echt even mee aan de slag (vruchtbare dagen, medische problemen uitsluiten bij m en v, je relatie goed houden ondanks soms tegen jullie zin in vrijen).
Ongewenste kinderloosheid is zwaar, heel zwaar. Het maakt dan niet uit waar je staat (wel of geen medische hulp, uitbehandeld, misschien al wel een kind maar lukt een tweede kind niet). Het lastigste vind ik al die mensen, die natuurlijk zelf wel kinderen hebben, met hun goedbedoelde maar pijnlijke adviezen. Misschien kan je wat tips halen van freya.nl, een site speciaal voor mannen en vrouwen die om wat voor reden dan ook problemen hebben met hun vruchtbaarheid. En wellicht zie je dit ook als een ongewenst advies, dat kan. Ik wil je in elk geval laten weten dat ik je gevoelens herken en ik wil je veel sterkte wensen. Hopelijk lukt het, liefst zo snel mogelijk natuurlijk
Steun van mensen in dezelfde situatie is heel fijn, ik heb destijds veel gelezen over ongewenst kinderloos zijn en nog een tijdje contact gehad met een koppel in ongeveer dezelfde situatie. Het elkaar begrijpen met weinig woorden omdat de ander hetzelfde meemaakt deed enorm goed.
En er niet (zoveel) mee bezig zijn? Makkelijk gezegd als je op gezette tijden je injecties moet krijgen. Heb nog een poosje clomid geslikt, verder humegon, menogon, pregnyl, decapeptyl gehad. Na al die jaren weet ik het nog precies dus dat zegt genoeg. Dat werd bij mij door de huisarts gedaan maar ik denk dat veel vrouwen de injecties ook wel zelf doen maar dat maakt geen verschil, je bent er op dat moment mee bezig!
Poezekat schreef op 04-08-2022 om 10:44:
[..]
Steun van mensen in dezelfde situatie is heel fijn, ik heb destijds veel gelezen over ongewenst kinderloos zijn en nog een tijdje contact gehad met een koppel in ongeveer dezelfde situatie. Het elkaar begrijpen met weinig woorden omdat de ander hetzelfde meemaakt deed enorm goed.
Ja, dat heeft mij ook enorm geholpen destijds. Het voelde als een soort rouwproces waar ik nog lang niet aan toe was. Het was bijzonder prettig om mensen te kennen die hetzelfde doormaakten. Het was een wens van het soort dat ik nooit eerder had gevoeld, fysiek bijna.
Poezekat schreef op 04-08-2022 om 10:50:
En er niet (zoveel) mee bezig zijn? Makkelijk gezegd als je op gezette tijden je injecties moet krijgen. Heb nog een poosje clomid geslikt, verder humegon, menogon, pregnyl, decapeptyl gehad. Na al die jaren weet ik het nog precies dus dat zegt genoeg. Dat werd bij mij door de huisarts gedaan maar ik denk dat veel vrouwen de injecties ook wel zelf doen maar dat maakt geen verschil, je bent er op dat moment mee bezig!
Ik had een groente la vol met die injecties en een alarm op mijn telefoon wanneer het weer tijd was voor het prikken. Inderdaad onmogelijk om er dan niet mee bezig te zijn. Ook daarvoor toen het niet lukte was ik er toch veel mee bezig in mijn hoofd. Dat kun je niet even uitzetten.
Voor onze relatie was het ook een zware tijd. We hebben vooral geprobeerd het voor onszelf een beetje luchtig te houden met humor, maar dat lukt ook niet altijd. Elkaar wat ruimte geven werkte ook goed. we waren al heel lang samen en wisten gelukkig goed wat we aan elkaar hadden. Toen ik eindelijk zwanger was en alles ook goed ging werd ik pas weer een beetje echt mijzelf.
Die goed gemeende opmerkingen vond ik ook enorm naar. Ook mensen die dan zeggen dat ze zelf nooit aan een medische traject zouden beginnen, maar ondertussen wel zonder enig probleem 3 kinderen op de wereld hebben gezet en dus geen idee hebben hoe het is om ongewenste kinderloos te zijn. Zo makkelijk praten.
TO ik hoop dat het snel wel raak is en tot die tijd wees lief voor jezelf. Het is gewoon heel erg kut en daar mag je ook best verdrietig over zijn. Ook als het bij andere wel lukt kan het verdriet gewoon bestaan naast de blijdschap voor de ander. Ik heb aardig wat tranen gelaten als we weer in de auto zaten na een kraambezoek of kinder verjaardag.
