Vriend weet niet of hij een tweede kindje wil
Hallo,
Graag even met jullie sparren. Samen met mijn vriend hebben we een dochter van 14 maanden. Eerder hebben we altijd gesproken over 2 kinderen krijgen, maar toen ik gister weer eens vroeg wanneer we voor een tweede gaan, gaf hij aan het nog steeds niet te weten.
Mijn vriend is 40 en ik ben 39. Heel veel tijd om te wachten is er niet. Ik baal er zo van. Aan het begin van dit jaar hebben we afgesproken om in juni de knoop door te hakken. Nu is het juli en wil hij wachten tot november met de beslissing maken. Ik voel me zo aan het lijntje gehouden. Ik heb steeds aangegeven graag een tweede te willen, en het wachten valt me zwaar. Elke maand hoop ik dat we er weer voor gaan. Dat ik nu weer 4 maanden moet wachten maakt me verdrietig en boos tegelijk.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Ik weet echt niet wat ik nu moet, ik voel me boos, verdrietig, stil, alles tegelijk.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 20:32:
[..]
Wat wauw? Dat ik vind dat je je kinderwens niet aan de kant moet schuiven voor een man? Ik vind dat logisch.
Ze heeft al een kind en het is niet zomaar een man, het is háár man en de vader van hun kind.
Helaas ken ik ook een aantal vrouwen die geen kinderen hebben gekregen omdat manlief dat niet wilde. En ja, nadat de vruchtbare periode over was, ging manlief er vandoor met een jongere dame en hoppa, kreeg hij kinderen. De man van TO zit nu dan wel in een burn out, ik hou mijn hart vast voor TO zelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet doordrammen of dat haar man haar gaat verlaten. Maar de kans dat hij uiteindelijk wel blij zal zijn met de komst van een tweede acht ik groter dan de kans van niet.
elledoris schreef op 26-07-2021 om 20:41:
Helaas ken ik ook een aantal vrouwen die geen kinderen hebben gekregen omdat manlief dat niet wilde. En ja, nadat de vruchtbare periode over was, ging manlief er vandoor met een jongere dame en hoppa, kreeg hij kinderen. De man van TO zit nu dan wel in een burn out, ik hou mijn hart vast voor TO zelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet doordrammen of dat haar man haar gaat verlaten. Maar de kans dat hij uiteindelijk wel blij zal zijn met de komst van een tweede acht ik groter dan de kans van niet.
Ik acht de kans dat TO ook gelukkig kan zijn met het kind wat ze nu heeft ook groter dan de kans van niet. En, ik zou als ik haar was liever het risico lopen dat ikzelf spijt heb niet voor een tweede kind te zijn gegaan, dan dat mijn kind ongelukkig is omdat het door de vader ongewenst is.
elledoris schreef op 26-07-2021 om 20:41:
Helaas ken ik ook een aantal vrouwen die geen kinderen hebben gekregen omdat manlief dat niet wilde. En ja, nadat de vruchtbare periode over was, ging manlief er vandoor met een jongere dame en hoppa, kreeg hij kinderen. De man van TO zit nu dan wel in een burn out, ik hou mijn hart vast voor TO zelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet doordrammen of dat haar man haar gaat verlaten. Maar de kans dat hij uiteindelijk wel blij zal zijn met de komst van een tweede acht ik groter dan de kans van niet.
Dat is toch allemaal niet te vergelijken met de situatie waarin TO zit? Ze hebben al een kind samen.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 20:32:
[..]
Wat wauw? Dat ik vind dat je je kinderwens niet aan de kant moet schuiven voor een man? Ik vind dat logisch.
Kunt ook een man zoeken die wel wil ipv het afdwingen bij iemand die niet wil.
Mensen, mensen, zo zwart-wit hoeft het toch allemaal niet te zijn? Geef die arme man een halfjaar om op te krabbelen en praat dan nog eens over al dan niet een tweede kind krijgen.
Dat hij het nu niet aankan, betekent niet per se dat hij het nooit meer wil.
Volgens mij is het verstandig om je man even wat rust te gunnen wat betreft dit onderwerp. Dan kan hij zich helemaal richten op zijn herstel en heb je denk ik de grootste kans dat hij wel open gaat staan voor een tweede. Want zeg nou zelf, heb je een goed alternatief? Ik kan er 4 bedenken en die hebben alle 4 meer nadelen dan voordelen:
1. Blijven pushen zal waarschijnlijk averechts werken en bij hem meer weerstand oproepen. En als je pech hebt zal het zijn herstel misschien zelfs tegenwerken. En wat doet het met jullie relatie?
2. “Per ongeluk” zwanger worden is moreel niet te verantwoorden naar hem, jezelf en het kind. Je loopt hierdoor het risico dat je relatie het niet gaat redden.
3. Uit elkaar en met iemand anders nog een tweede kind proberen te krijgen, gaat gezien je leeftijd ook lastig worden. En je creëert een gebroken gezin.
4. Uit elkaar en zwanger worden van een donor, is ook niet een traject wat je even snel doet. En ook hier creëer je een gebroken gezin.
Mijn advies is dan ook: Zorg voor een goede communicatie tussen jullie twee. Toon begrip voor zijn situatie en standpunt. Gun hem de ruimte voor zijn herstel. Als hij daarnaast jouw gevoel van boosheid en verdriet kan erkennen en jou hierbij kan steunen, dan staan jullie niet meer tegenover elkaar. Dan kunnen jullie erkennen dat jullie samen nu even in een rotperiode zitten, waarbij er geen ideale oplossing is. Zo hebben jullie een veel grotere kans dat jullie hier samen goed doorheen komen en in de basis een goede relatie houden. En die basis is heel hard nodig om eventueel samen een tweede kind op de wereld te zetten en jullie dochtertje een stabiel gezinsleven te kunnen blijven bieden.
Sterkte.
Met sassenach eens.
Ik snap wel dat het onwijs moeilijk is voor je overigens. Je lijf schreeuwt waarschijnlijk om weer zwanger te worden. Ik zou proberen die gevoelens te accepteren en te koesteren wat je nu hebt. Misschien komt er een kleintje bij, misschien niet, maar met beide uitkomsten zou je dan hopelijk rust kunnen vinden.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 16:10:
Als je 39 bent is langer wachten geen heel goed idee. Het kan zomaar ineens over zijn met je vruchtbaarheid. Dat hij overspannen is, is jammer, maar dat gaat ook wel weer over.
ja logisch. een man is alleen spermadonor. jouw wensen als moeder is het enige dat telt...
damn...
Bedankt voor alle reacties. Goed om zo input van anderen te krijgen. Ik snap dat hij tijd nodig heeft, maar ik baal ervan. Ik ben er boos en gefrustreerd over, en nee dat lost helemaal niets op.
Zijn niet weten weegt zwaarder dan mijn wens, en dat voelt hard en oneerlijk, maar is wel hoe het is. Ik wil samen voor een kind gaan, niet alleen, maar dat ik in de afhankelijke en afwachtende positie zit vind ik vreselijk moeilijk.
Mayra schreef op 27-07-2021 om 09:06:
Bedankt voor alle reacties. Goed om zo input van anderen te krijgen. Ik snap dat hij tijd nodig heeft, maar ik baal ervan. Ik ben er boos en gefrustreerd over, en nee dat lost helemaal niets op.
Zijn niet weten weegt zwaarder dan mijn wens, en dat voelt hard en oneerlijk, maar is wel hoe het is. Ik wil samen voor een kind gaan, niet alleen, maar dat ik in de afhankelijke en afwachtende positie zit vind ik vreselijk moeilijk.
Waarom ga je niet zelf met iemand praten? Huisarts? POH?
want natuurlijk ben jij ook teleurgesteld dat het leven nu niet loopt zoals je gehoopt had.
denk dat het heel goed is om daar met iemand over te praten buiten je omgeving, iemand met een proffesionele blik die jou kan helpen om te gaan met je frustraties en die je kan helpen dit samen met je partner op een goede manier te doen.
Ook jouw gevoel mag er nl gewoon zijn, maar ik denk wel dat het goed is om daar een goede manier van omgang mee en communicatie met je partner voor te creëren
Waarom zijn jullie zo laat begonnen met kinderen krijgen? Of kennen jullie elkaar nog niet zo lang? Of hebben jullie er lang over gedaan om de eerste te krijgen?
Nomade schreef op 27-07-2021 om 09:12:
[..]
Waarom ga je niet zelf met iemand praten? Huisarts? POH?
want natuurlijk ben jij ook teleurgesteld dat het leven nu niet loopt zoals je gehoopt had.
denk dat het heel goed is om daar met iemand over te praten buiten je omgeving, iemand met een proffesionele blik die jou kan helpen om te gaan met je frustraties en die je kan helpen dit samen met je partner op een goede manier te doen.Ook jouw gevoel mag er nl gewoon zijn, maar ik denk wel dat het goed is om daar een goede manier van omgang mee en communicatie met je partner voor te creëren
Huh? Die man zegt nee, wat valt er nog te communiceren dan?
Ik snap wel dat het afwachten lastig is. Hij hakt de knoop niet door en jij wil het niet doen, want de enige manier om de knoop door te hakken is door te zeggen "we laten het hierbij", terwijl je juist graag een tweede wilt. Dat is inderdaad moeilijk.
Ik wil je toch even meegeven dat dit de keuze is die je zelf maakt (en begrijpelijk he, begrijp me niet verkeerd!), maar misschien dat je met die gedachte wat meer controle ervaart. Jij kiest ervoor om af te wachten uit de wens voor een tweede, maar je mag er ook voor kiezen om de knoop door te hakken. Het is ook aan jou.
ik weet niet wat ik lees hier?
Je kiest niet voor een half kind. Als 1 van de 2 niet wil dan houdt het op. Tel je zegeningen TO. Je hebt al een gezond kindje en je man is ziek. Wat voor druk gaat een 2e kind op hem leggen straks? Denk je echt dat je gelukkiger bent met 2 kinderen dan met 1?
En ja je kunt je kinderwens wel opzij zetten voor een man. Heb ik ook gedaan. Beste keuze ooit want hij is de liefde van mijn leven en kinderen zijn niet zaligmakend. Buiten dat je bent niet kinderloos jullie hebben al een heel mooi gezin.
