In paniek in abortuskliniek terwijl ik voor mijn gevoel zeker was(ben) van mijn keuze
Hi allemaal,
Ik ben er sinds twee weken achter dat wij door de anticonceptie heen zwanger zijn geworden. Na veel wikken en wegen. Ik wil wel graag kinderen maar voel mij er op dit moment nog niet klaar voor hebben wij (ik) besloten om een abortus te laten doen. Vanochtend om half 9 stond de afspraak, eenmaal aangekomen kreeg ik wat spanning/buikpijn. Eerst is er een echo gemaakt en heb ik met de arts gesproken (alleen). Ik ben nu ongeveer 6 weken zwanger. Daarna moest ik weer terug naar de wachtkamer en werden wij later opgehaald door een verpleegster. Omdat we daarop even moesten wachten bouwde de spanning bij mij heel erg op en raakte ik toen we alleen met de verpleegster zaten ineens helemaal in paniek en moest ik huilen en hyperventileren. Op dit moment zijn wij ook weggestuurd bij de kliniek en gaf zijn mee om er nog maar eens goed over na te denken. Ik ben mij op zich nog steeds vrij zeker van mijn keuze dat nu niet het juiste moment is maar ik voel mij hier wel heel zwaar en verdrietig bij, ik voel mij af en toe best wel alleen ookal heb ik de steun van mijn partner en naaste omgeving. Ik zou graag anderen hun ervaring horen aangezien ik mij nu erg overrompeld voel door alles.
Biebel schreef op 13-04-2023 om 08:25:
[..]
Ik zou het nog sterker willen maken. Als je kiest voor een abortus om een reden dan is dat de echte reden.
Of iemand anders dat nou valide vindt of niet. Je gaat altijd mensen tegenkomen die het wel hadden gehouden, of die de reden niet ok vinden. Dat is dan hun probleem. Jij staat voor de keuze of je deze zwangerschap nu afbreekt of niet. De enige partij die je echt kan helpen het onafhankelijk te bekijken is idd het FIOM.
Dit dus, hier ben ik het helemaal mee eens. En ik snap heel goed dat mensen hun mening gaan geven maar daar heeft TO niks aan in mijn opinie want hun waardheid is mogelijk anders dan die van TO.
Nogmaals ik denk dat het bij zoiets heftigs als dit heel normaal is dat je twijfelt, het hart zegt dit en het hoofd zegt dat en we zijn nou eenmaal niet van ijzer. (Zeker bij zoiets heftigs als dit)
Bovendien vrouwen zijn gevoelsmensen en er is ook nog zoiets als hormonen...
Lieve TO, blijf bij jezelf! (Baas in eigen buik..)
Biebel schreef op 13-04-2023 om 08:25:
[..]
Ik zou het nog sterker willen maken. Als je kiest voor een abortus om een reden dan is dat de echte reden.
Of iemand anders dat nou valide vindt of niet. Je gaat altijd mensen tegenkomen die het wel hadden gehouden, of die de reden niet ok vinden. Dat is dan hun probleem. Jij staat voor de keuze of je deze zwangerschap nu afbreekt of niet. De enige partij die je echt kan helpen het onafhankelijk te bekijken is idd het FIOM.
Ik las Elpisto‘s bijdrage als ‚er niet klaar voor zijn’ niet onoverkomelijk hoeft te zijn. Wat is daarop tegen? TO is vrouws genoeg om haar eigen kersen uit de pap te pakken. Ik heb te doen met de vrouwen die een keuze hebben gemaakt waar ze later spijt van hebben. In die zin kan elke gedeelde (levens)ervaring alleen maar positief zijn.
Biebel schreef op 13-04-2023 om 08:25:
[..]
Ik zou het nog sterker willen maken. Als je kiest voor een abortus om een reden dan is dat de echte reden.
Of iemand anders dat nou valide vindt of niet. Je gaat altijd mensen tegenkomen die het wel hadden gehouden, of die de reden niet ok vinden. Dat is dan hun probleem. Jij staat voor de keuze of je deze zwangerschap nu afbreekt of niet. De enige partij die je echt kan helpen het onafhankelijk te bekijken is idd het FIOM.
Heb je ook mijn bericht erna gelezen of haak je nu in op RoodVruchtje in het algemeen?
Wat een moeilijke keuze. Welke keuze je ook maakt weer zit altijd een verdriet aan vast. Voel je niet schuldig over de keuze die je maakt, doe wat voor jou rationeel of gevoelsmatig het beste is. En neem tijd om het te verwerken. Het is sowieso niet niks.
Philou schreef op 13-04-2023 om 08:51:
[..]
Ik las Elpisto‘s bijdrage als ‚er niet klaar voor zijn’ niet onoverkomelijk hoeft te zijn. Wat is daarop tegen? TO is vrouws genoeg om haar eigen kersen uit de pap te pakken. Ik heb te doen met de vrouwen die een keuze hebben gemaakt waar ze later spijt van hebben. In die zin kan elke gedeelde (levens)ervaring alleen maar positief zijn.
Precies, het was vanuit mijn oogpunt meer een beleving in vrijwel een identieke situatie, waarin ik me voor TO afvraag of je er "ooit klaar voor bent". Ik voel me nog steeds niet klaar voor bepaalde zaken.
Maar dat maakt niet uit, want polarisatie. Er is geen grijs, enkel zwart-wit en als je ook maar durft te opperen dat " er niet klaar voor zijn" misschien achteraf niet een heel erg degelijk argument kan lijken, en vervolgens netjes uitlegt het hoe en wat, dan ben je ANT-ABORTUS!!!! Doodvermoeiend zijn mensen die een regel lezen en dan als een stier hopsa de aanval in. Terwijl ik een heel genuanceerd en persoonlijk bericht type, waarin je absoluut niet halen kunt, zoals Renmuis oppert, dat het een ALLERLAATSTE whay out is voor mij.
JeanneD1982 schreef op 13-04-2023 om 08:34:
[..]
Dit dus, hier ben ik het helemaal mee eens. En ik snap heel goed dat mensen hun mening gaan geven maar daar heeft TO niks aan in mijn opinie want hun waardheid is mogelijk anders dan die van TO.
Nogmaals ik denk dat het bij zoiets heftigs als dit heel normaal is dat je twijfelt, het hart zegt dit en het hoofd zegt dat en we zijn nou eenmaal niet van ijzer. (Zeker bij zoiets heftigs als dit)
Bovendien vrouwen zijn gevoelsmensen en er is ook nog zoiets als hormonen...
Lieve TO, blijf bij jezelf! (Baas in eigen buik..)
Dat is toch logisch, iedereen geeft een eigen ervaring/mening, jij ook.
Ik vind het ongepaster en meer ruis op de zender geven tov TS dat er een sub-discussie doorheen gaat lopen waar mensen over elkaars mening heenvallen en afvallen. Laten we dat nou beperken in dit gevoelige stuk tot steun, ervaring en informatie. Dan kan TS hopelijk een overwogen beslissing maken, wat dat ook is.
Ik mis een beetje jouw partner's mening in dit verhaal. Hij steunt je wel, maar heeft hij zelf een voorkeur? Hoe staat hij erin? Wil hij (ooit) vader worden? En hoe vindt hij het als je besluit het kindje toch houden?
Hoewel de keuze uiteindelijk aan jou is, is het een andere keuze als het hem supergaaf lijkt om vader te worden dan als hij zegt het uit te maken als je het kindje houdt.
Ik begrijp dat jullie een steady relatie hebben en al enkele jaren samenwonen. Als jij je partner ook ziet als de man waar je later kinderen mee zou willen krijgen en oud mee wil worden, dan zou ik denk geen abortus plegen. Want dan is de planning misschien wat te vroeg, maar kom je er waarschijnlijk samen wel uit.
Zoals iemand al aangaf, de praktische kanten lossen zich wel op. Je moet vooral je gevoel volgen. Ik wens je heel veel sterkte met je besluit.
