Zwanger worden februari 2025
Hey allemaal,
Mijn man en ik zijn net gestart met het proberen zwanger te worden.
Voor ons het ons eerste kindje.
Op dit moment doen we het nog zonder ovulatietesten of temperatuur meten. Ik heb een onregelmatige cyclus waardoor ik niet precies weet wanneer ik mijn ovulatie heb of wanneer de NOD is. Mijn cyclus is afgelopen maanden tussen de 30 en 48 dagen geweest.
Zijn er meiden die mee willen schrijven?
Is er qua eten niet iets op te verzinnen dat je iets minder afhankelijk bent? Bijv grote voorraad mueslirepen/gedroogd fruit of wat dan ook bij je nachtkastje, avond vantevoren al "lunch"pakketje laten maken, minikoelkast of koelbox op je kamer, etc?
Ik kan mij voorstellen dat het heel eenzaam is, alsof het leven aan je voorbij trekt zonder dat je er deel van uitmaakt oid. 
Pfff vanmorgen een soort slijmerig iets verloren en sindsdien buikpijn dat lijkt op menstruatiekrampen. Heel spannend en angstig wel 😞 hopelijk is het gewoon wat meer afscheiding, maar ja.. stom om niet meer zorgeloos zwanger te kunnen zijn.
Vanmorgen vroeg nog wel een positieve test die een heel stuk donkerder was dan die van zondag.
Spannend, Masatu, niet op de leuke manier... Hopelijk is het niets bijzonders. Het stomme is dat je niet anders kan doen dan wachten. Heb je al een afspraak voor een eerste echo? Misschien kan je die vervroegen?
Ik heb je adviezen proberen op te volgen, dus de appie komt mueslirepen bezorgen 
Gisteren kwam schoonvader zelfgeplukte pruimen brengen, dus daar snaai ik ook de hele dag van. Is meteen goed voor de obstipatie... Die maakt trouwens ook extra misselijk, niet handig. Maar de zakjes die zouden moeten helpen, zijn dusdanig smerig dat ik die nu eigenlijk ook niet durf te nemen, daar is het kokhalsreflex net even wat te heftig voor. Tanden poetsen gaat zegmaar nog net, maar ook max 1x per dag. Ja, vies, ik weet het, maar ik ben al blij als het die ene keer lukt. Ik weet niet meer wanneer het bij de vorige zwangerschap beter werd qua normale dingen kunnen doen (zelfstandig douchen, trappen lopen, normaal tanden poetsen, beetje rommelen in huis). Ik kijk uit naar dat moment.
Gisteren was onze trouwdag. We hebben op het grote bed met zoon naar de trouwfoto's gekeken ("papa, mama, papa, mama, nog meer papa, nog meer mama"). Daarna hebben we een speciaal Nijntje-boekje dat ik al een tijd had klaarliggen erbij gepakt, waarin Nijntje grote zus wordt. Zoon vond het helemaal leuk, we lezen altijd Nijntje voor hij gaat slapen. Vanavond kwam hij trots met het nieuwe boekje (en een extra, de stiekemerd) bij mij op bed om voorgelezen te worden 
Geen idee of hij het snapt, maar hij wil graag een sussie. Tja, dat moeten we afwachten...
Gelukkig was een paar uur later die specifieke buikpijn weer weg, heb ik geen bloed verloren en voel ik mij sindsdien weer steeds meer zwanger, en ook langzaamaan steeds vermoeider. Dus we houden maar voorzichtig vertrouwen. Vanmorgen weer een zwangerschapstest gedaan (3 dagen na de vorige), en deze was opnieuw veel donkerder. Fijn!
De verloskundige heb ik nog niet gedurfd te bellen 
Komende week eens doen. Mijn verloskundige doet standaard bij 8w de eerste afspraak inclusief echo. Ik geloof niet dat ik graag veel eerder dan dat een echo zou willen hebben, vooral omdat je dan ook het risico hebt dat het hartje nog niet (zichtbaar) klopt (maar het wel gewoon goed zit).
Heb jij je zoontje iets verteld over het hele zwangerschap-worden-traject? Wij hebben onze zoon bij de vorige zwangerschap niks verteld, denk dat ik er nu ook mee wil wachten tot een goede termijn- of 13-weken echo. Goede tip van dat Nijntje-boekje in elk geval! Denk dat ons zoontje dat ook wel kan waarderen (hij roept sowieso enthousiast "baby!" bij elk exemplaar dat hij ergens tegenkomt 
Qua obstipatie gaf ik mij zoontje regelmatig pruimen-knijpfruit (van Ella's Kitchen), die vond ik zelf ook best lekker om op te slurpen.
Fijn dat de pijn en de bloeding zijn gestopt!
Op zich is eerder dan 8w al wel wat zichtbaar, ik had mijn eerste echo bij 6+2 of 6+3 en het hartje klopte toen al krachtig en regelmatig. Maar misschien is het dan alleen via een inwendige echo te zien, dat weet ik niet.
Tja, ik heb zoon niet uitgebreid verteld dat we naar de kliniek gingen voor een baby, als in dat ik daar echt voor ben gaan zitten. Maar hij moest wel een keer mee naar de kliniek (lang rijden) en toen noemden we het gewoon de dokter. Maar toen ik zoon wegbracht naar de opvang op de dag dat ik de terugplaatsing had, zei ik wel dat papa en mama misschien een broertje of zusje uit Duitsland gingen halen, al zal hij dat niet echt begrepen hebben. We zeggen nu ook dat er een baby in mama's buik zit, maar of hij helemaal beseft wat dat inhoudt, geloof ik niet echt. Hij zegt wel zelf ook dat mama een baby heeft. Vervolgens trekt hij zijn shirt omhoog en zegt hij dat hij ook een baby heeft. De baby komt straks ook via de navel naar buiten, is zijn theorie Maar hij is sowieso geobsedeerd door navels. Ik heb hem vandaag een foto laten zien van hoe de baby er nu uit zou moeten zien (baby app), daar keek hij even naar maar was weer snel afgeleid. Het is ook een vaag concept voor zo'n kleintje natuurlijk.
Een vriendin van mij had het over een ander boekje dat ze haar dochter voorlas toen ze zwanger was. Dat was een heel leuk boekje zei ze. Helaas was die zwangerschap niet goed, kindje was niet levensvatbaar, dus dat boekje hebben ze toen ook naar weggehaald. Dochter vroeg er nog vaak naar. Inmiddels is zij ook weer zwanger en zij wil een exemplaar van datzelfde boekje aan mij/zoon geven als wij daar aan toe zijn. In eerste instantie wilden wij namelijk ook nog even wachten met het aan zoon vertellen, tot je wat echo's en de nipt hebt gehad enzo, anders is het ook veel te lang wachten voor zo'n kleintje. Maar ja, ik lig ziek op bed, dat probeerden we een beetje uit te leggen aan hem. Dan kom je toch op het onderwerp baby. Bij de eerste echo was hij overigens ook mee, maar toen hebben we hem niets gezegd. Alleen dat we naar de dokter gingen en dat die naar mama ging kijken.
Ach, zo doet iedereen wat het beste lijkt in de specifieke situatie. Die vriendin vertelde het haar dochter al zo'n beetje vanaf de positieve test, maar ze wilde dat boekje nog even niet tevoorschijn halen. Zij nemen hun dochter ook bewust niet mee naar de echo's (was bij ons een kwestie van moeten, we hadden geen oppas).
