Bijna tijd om te bevallen? Hoe doen jullie het?
Hoi dames,
Nog maximaal 2 weken en ons derde kindje komt eraan!
Spannend.
Nu is er iets wat mij al tijden bezig houdt. Na elke bevalling ben ik ontzettend rusteloos. Zit vol adrenaline, kan niet stilzitten. Vorige keren omgeslagen in een depressie maar ditmaal heb ik hulp.
Nou is dat niet stil kunnen zitten / vol adrenaline zitten altijd al een probleem geweest alleen met een pasgeboren baby wordt dat nog meer uitvergroot. Want je bent minder flexibel om continu de deur uit te gaan.
Enfin, ik kan dus niet stilzitten. Zodoende zie ik eigenlijk ontzettend op tegen de kraamweken waarin rustiger aandoen vaak van je wordt 'verwacht'.
Partner is juist ontzettend rustig en is graag in en rondom het huis. Dit botst op het moment ontzettend. Vandaag is het uit de hand gelopen. Het was prachtig weer en hij wilde de hele dag in en om het huis zijn. Ik vind de dagen dan zoooo lang duren dus ik wil erop uit. Maar met 2 kinderen, hoogzwanger, op pad doe ik al de hele meivakantie dus een beetje hulp was gewenst van man. Hierop antwoord hij dat hij thuis wil blijven en de kinderen bij hem kunnen blijven. Maar dat wil ik helemaal niet
Ik wil samen dingen ondernemen..terwijl hij het liefst, zoals gezegd, in en om het huis is.
Partner is na de bevalling 1,5 maand vrij en ik vrees nu al dat dit enorme irritaties gaat geven. Ik zie ons al hele dag thuiszitten met een pasgeboren baby en 2 kinderen die rond rennen rondom het huis..Herkenbaar?
ik lees verschillende dingen
Na de bevalling is de rusteloosheid zo groot dat je in een depressie belandd. Welke les heb je hieruit gehaald, en wat ga je deze keer anders doen, wie gaat je daarbij helpen?
Partner geeft een andere invulling aan vrije dagen dan jij. En daarover is nog onvoldoende doorgesproken hoe jullie dat nu doen en hoe jullie dat gaan aanpakken als kindje nummer 3 er is?
Wellicht een onderwerp om te bespreken met de hulpverlener die er al betrokken is?
Je schrijft uit de hand gelopen, hoe ziet dat eruit?
Weet je waarom je man graag vooral thuis is? Is dat omdat hij een huismus is of omdat hij alle andere dagen dagen al van huis is vanwege werk? Dit laatste herken ik namelijk. Was ik zelf rondom de geboorte van de kinderen veel thuis en als man dan thuis was wilde ik juist samen de boer op en naar buiten/uitstapjes maken. Terwijl hij dan eindelijk eens thuis was en daar geen behoefte aan had. Daar hebben we goed over gepraat en nu vinden we een middenweg daarin. Dat kan dan betekenen dan we de ene dag iets ondernemen en andere dag niet. Of een deel van de dag. Of even een uurtje. Ik kwam erachter dat de duur niet zozeer uitmaakt voor mij, als ik ook maar even eruit ben. Hoe werkt dat voor jou?
Andere mogelijkheid kan zijn dat je iets onderneemt samen met één van de kinderen. Is direct ook quality time. Of fysiek een uitlaatklep vinden?
Probeer ook voor jezelf te ontdekken waar je drive en onrust vandaan komt. Heeft het met vrijheid te maken? Met reuring/verveling/prikkels? Of vlucht je ergens voor weg? Of...?
Succes met de laatste loodjes!
Misschien niet het antwoord dat je wil horen, maar ik denk dat je man op dit moment de meest logische keuze maakt en dat het wellicht het verstandigste is als jij wat water bij de wijn doet. Er "lekker op uit" met 2 kinderen en een hoogzwangere vrouw is druk en best spannend. Ik vind het dus niet zo stom dat hij in en om het huis wil blijven. Ik zou de hulp die je krijgt aangrijpen om in die setting lekkerder in je vel te gaan zitten (rust stand, thuis), in plaats van erop blijven duwen om die adrenaline en onrust op pad te laten gaan.
Ik herken je gevoel niet, dus daar kan ik je verder niet bij helpen. Sterkte gewenst, want het klinkt als een uitdaging om straks van je kraamtijd en nieuwe gezinssamenstelling te gaan genieten.
Bijna tijd om te bevallen. Hoe doen jullie het? => Ik besteed het uit
[sorry, die grap moest ik maken]
Heel schappelijk van je man dat hij aanbiedt om thuis voor beide kinderen te zorgen zodat jij op pad kan.
Advies zou zijn om van dat aanbod vgebruik te maken. Laat hem met één of beide kinderen thuisblijven. Bel een vriendin en ga met haar op pad. Of ga met één van je kinderen op pad (als je dat zelfstandig kunt).
Op zich zijn "bewegen" en "buiten zijn" een prima manier om met rusteloosheid om te gaan. Zowel bewegen als buiten zijn helpen met je dag-nacht-ritme, en daardoor helpen ze om voldoende slaap te krijgen. Belangrijk is dat je in je hoofd wel rustig kunt worden 's avonds. Als je op pad gaat, zorg dat je je dag niet te vol plant met dingen die "moeten", en zorg dat je "in the moment" kunt genieten. Neem 's avonds de tijd om rustig te worden zonder schermen. Zorg dat je in je kraamtijd voldoende gelegenheid krijgt om te slapen, en trek direct aan de bel als je door je eigen hoofd te weinig slaap.
Ook een goede idd Syboor, om gebruik te maken van het aanbod van man!
Ik herken dit helemaal: bij mijn eerste liep ik op de vierde dag in de H en M om kleren te kopen. En bij de derde was de kraamvisite alleen welkom in het openlucht zwembad....en liep ik met baby in de Kinderwagen na 6 dagen van 2500 meter naar beneden...
Ik woon in een land waar geen kraamhulp is......en heb die dus ook niet gemist...
Hmm.. vervelend. Misschien kan je het er met je partner over hebben en samen tot een plan/compromis komen? Misschien zelfs afspraken maken erover? op zaterdag gaan we de deur uit, en op zondag blijven we lekker de hele dag thuis, zoiets?
Het klinkt juist goed dat hij thuis is, (voor jou en hele situatie) hoop dat je het zo kunt gaan zien.
Het zal je de eerste weken vast niet makkelijk lukken met 3 kleintjes op pad te gaan. Dus fijn juist dat hij thuis is en dat jij daardoor wel de ruimte hebt te gaan als je daar behoefte aan hebt.
Mijn man is ook veel meer een huismus dan ik. Hij blijft nu vaak thuis met één of twee kinderen en dan ga ik iets anders doen of met een kind. Ik heb inmiddels (meestal) geaccepteerd dat hij zo is en we met zijn allen vooral kleinere uitjes ondernemen en ik wat meer mijn eigen gang ga.
In de kraamtijd vond ik het heerlijk dat hij er was. Dan had ik af en toe ook even pauze of kon ik me op één kind tegelijk focussen. En fysiek rustig aan doen was lastig, maar wel heel nodig. Dat wordt niet voor niets geadviseerd natuurlijk.
