Gekke/afschuwelijke kindernamen

Zusterclivia schreef op 16-01-2022 om 19:37:

[..]

Zo sneu, want die eerste wordt soms bijna heilig verklaard, terwijl ze geen idee hebben hoe dat kind geworden zijn.

Ik schrik een beetje van hoe jij hier de spijker op de koop slaat. Best confronterend, eerlijk gezegd. Bij de uitvaart van oudste ging het over hoe ze nooit haar afstuderen zouden kunnen bijwonen. De oudste die rond de geboorte overleed. De tweede blijft achter op school. Ik realiseer me plots dat het voor de tweede onmogelijk is om zo goed te zijn als de oudste was geweest in de fantasie van de ouders.

De naam van de tweede lijkt ook op die van de oudste. Alsof het een niet zo goed gelukte replica is. 

MamaE schreef op 16-01-2022 om 19:59:

Ik vind het echt heel verdrietig als mensen een kind verliezen, maar om volgende kinderen daar elke dag aan te herinneren en kleertjes met de naam van dat overleden kind aan te trekken daar heb ik toch geen fijn gevoel bij. Dat overleden kind mag er echt wel zijn, maar het hoeft niet zó prominent en in alles. Als je kind nog leeft trek je ze ook geen kleertjes aan met X is mijn zus en Y is mijn broer. Sowieso is een kind een eigen individu en niet 'de broer/zus van...'.
Op tv was eens een vrouw (in Engeland) die nam de urn van haar overleden kind overal mee naartoe als ze een gezinsuitje gingen doen want het overleden kind hoorde net zo bij het gezin als alle andere kinderen. Kreeg daar toch echt jeuk van. Je gaat toch ook niet met de familie uit eten en dan de urn van opa en oma meenemen 'omdat die er ook bij horen'.

Ik zie het bij een FB vriendin. Ruim 20 jaar geleden maar op bepaalde dagen zie ik weer een post verschijnen en daaronder reacties met sterkte, hartjes en meer van dat soort berichten. Natuurlijk is het logisch dat je als moeder nog wel eens aan je stil geboren kind denkt, maar om dat nou zo te etaleren op FB? 

Tickel schreef op 16-01-2022 om 20:18:

[..]

Ik zie het bij een FB vriendin. Ruim 20 jaar geleden maar op bepaalde dagen zie ik weer een post verschijnen en daaronder reacties met sterkte, hartjes en meer van dat soort berichten. Natuurlijk is het logisch dat je als moeder nog wel eens aan je stil geboren kind denkt, maar om dat nou zo te etaleren op FB?

Is FB daar niet voor? Ik denk soms dat alle feestfoto's nu op instagram staan, want dit soort dingen zie ik veel. Ontvolg en/of ontvriend ze wel. 😅 Sommige mensen... 🙄

Niet_rechts, ik had nog even teruggescrold toen ik mijn verhaal ging neertypen. Want dacht eerst dat het om een ouder kind ging, want dan weet je er iets van, maar als een kindje zo jong overlijd, dan weet je niets. 

En het is al zwaar om vergeleken te worden met een levende sibling (buurkind/neef/nicht/enz) die (zogenaamd) beter is, maar op een gegeven moment zal dit kind denken, dat het toch nooit goed genoeg zal zijn én dat het opbokst tegen een fantasie. Kan mij niet voorstellen dat dit anders dan sneu/verdrietig voor dit kind uit gaat pakken.

Ik kan mij niet voorstellen hoe vreselijk zoiets voor een ouder is, maar therapie zou goed zijn, ter bescherming van het huidige kind. Dat leeft en heeft ook rechten.

Laatst heb ik de biografie van Annie M.G. Schmidt gelezen. Daaruit  blijkt dat zij Annie M.G. nummer drie is! De eerste overleed bij de geboorte, de tweede overleed op 3 jarige  leeftijd en de derde is de ons bekende Annie M.G.  Ze hadden alle drie de zelfde namen... 
Ik heb niet gelezen dat dat moeilijkheden heeft opgeleverd voor Annie M.G., maar een leuke jeugd heeft ze niet gehad.

ik zie het met 2 zussen die jaarlijks een broer herinneren die op 3 jarige leeftijd overleed maar die zij nooit hebben gekend want hij is jaren voor hun geboorte al overleden. En toch praten ze over hem als onderdeel van hun gezin en hoe hij was. Bizar want ze hebben hem nooit gekend. 

Regendrup. schreef op 16-01-2022 om 21:30:

[..]

Hoe bizar is dat dan!

Zie het hier in de familiestamboom ook vaak staan. Dochter op geboortedag overleden en de eerstvolgende dochter kreeg dezelfde naam. Hetzelfde met de familienaam van jongens. En met die naam leeft er nog maar 1. De rest is allemaal heel jong overleden.

Beterlaat2021! schreef op 16-01-2022 om 20:42:

Laatst heb ik de biografie van Annie M.G. Schmidt gelezen. Daaruit blijkt dat zij Annie M.G. nummer drie is! De eerste overleed bij de geboorte, de tweede overleed op 3 jarige leeftijd en de derde is de ons bekende Annie M.G. Ze hadden alle drie de zelfde namen...
Ik heb niet gelezen dat dat moeilijkheden heeft opgeleverd voor Annie M.G., maar een leuke jeugd heeft ze niet gehad.

Dit was in die tijd heel normaal (in bepaalde gebieden); kinderen werden vernoemd en als een kind dan overleden was, werd de volgende van hetzelfde geslacht weer zo genoemd - anders ging de vernoeming verloren.

Mijn oma had ook dezelfde naam als een eerder overleden zus.

[Dat heeft dus niet zozeer met vervangen of het andere kind te maken. Het kan natuurlijk wel. Maar omdat mensen niet zoveel invloed op de kindplanning hadden, is de emotie bij de kinderen ook anders. Nu was mijn oma juist een lievelingetje omdat ze zo heette als het eerdere kind, maar zelf vond ze het niet erg om af en toe een miskraam te krijgen omdat ze al zoveel kinderen had.]

Jesse_1 schreef op 16-01-2022 om 22:20:

[..]

Dit was in die tijd heel normaal (in bepaalde gebieden); kinderen werden vernoemd en als een kind dan overleden was, werd de volgende van hetzelfde geslacht weer zo genoemd - anders ging de vernoeming verloren.

Mijn oma had ook dezelfde naam als een eerder overleden zus.

[Dat heeft dus niet zozeer met vervangen of het andere kind te maken. Het kan natuurlijk wel. Maar omdat mensen niet zoveel invloed op de kindplanning hadden, is de emotie bij de kinderen ook anders. Nu was mijn oma juist een lievelingetje omdat ze zo heette als het eerdere kind, maar zelf vond ze het niet erg om af en toe een miskraam te krijgen omdat ze al zoveel kinderen had.]

Precies, we kijken nu veel te veel met hoe wij er nu tegenaan kijken naar vroeger. We krijgen veel minder kinderen, voornamen zijn veel belangrijker, vernoemen is helemaal niet belangrijk.  Vroeger stond bijna vast wat de namen van je kinderen zouden worden. Dus als er eentje kwam te overlijden en er werd er weer eentje geboren dan kreeg die dezelfde naam. Niet omdat je het overleden kind vernoemd maar degene waar dat overleden kind al naar was vernoemd. Men dacht er echt niet aan of dat vervelend was of niet. Voornamen waren gewoon niet zo van belang als wij nu vinden. Of juist wel maar dan dus heel anders als dat wij dat zien. 

Jesse_1 schreef op 16-01-2022 om 22:20:

[..]

Dit was in die tijd heel normaal (in bepaalde gebieden); kinderen werden vernoemd en als een kind dan overleden was, werd de volgende van hetzelfde geslacht weer zo genoemd - anders ging de vernoeming verloren.

Mijn oma had ook dezelfde naam als een eerder overleden zus.

[Dat heeft dus niet zozeer met vervangen of het andere kind te maken. Het kan natuurlijk wel. Maar omdat mensen niet zoveel invloed op de kindplanning hadden, is de emotie bij de kinderen ook anders. Nu was mijn oma juist een lievelingetje omdat ze zo heette als het eerdere kind, maar zelf vond ze het niet erg om af en toe een miskraam te krijgen omdat ze al zoveel kinderen had.]

Mijn oma had 7 kinderen heeft ook miskramen, doodgeboortes en kinderen die kort leefden gehad. Maar nooit dan ook nooit vond ze een miskraam niet erg.

Decembermamma schreef op 17-01-2022 om 06:44:

[..]

Mijn oma had 7 kinderen heeft ook miskramen, doodgeboortes en kinderen die kort leefden gehad. Maar nooit dan ook nooit vond ze een miskraam niet erg.

Mijn opa en oma kregen na twee gezonde kinderen een derde, een meisje, en daar ging iets niet goed. Misschien werd ze veel te vroeg geboren, ik weet het eigenlijk niet. Ik weet wel dat mijn oma vaak sprak over "het meisje" en dat ze haar nooit had gezien, maar dat opa haar wel heel even had gezien en dat ze erg mooi was. Ze was, denk ik, al overleden of overleed kort na de geboorte. In elk geval was er geen uitvaart, geen afscheid. En dus zelfs geen naam. Maar wel een leven lang verdriet.

niet_rechts schreef op 17-01-2022 om 06:59:

[..]

Mijn opa en oma kregen na twee gezonde kinderen een derde, een meisje, en daar ging iets niet goed. Misschien werd ze veel te vroeg geboren, ik weet het eigenlijk niet. Ik weet wel dat mijn oma vaak sprak over "het meisje" en dat ze haar nooit had gezien, maar dat opa haar wel heel even had gezien en dat ze erg mooi was. Ze was, denk ik, al overleden of overleed kort na de geboorte. In elk geval was er geen uitvaart, geen afscheid. En dus zelfs geen naam. Maar wel een leven lang verdriet.

Ik kan mij ook voorstellen dat er een verschil is tussen een kindje dat bijna voldragen is, of een miskraam in week 6 (heet geloof ik anders als het zo vroeg is).

Mijn oma heeft wel eens verteld dat zij ook een keer vrij vroeg een miskraam heeft gehad. Haar eerdere bevallingen waren allemaal heel erg zwaar geweest, dus dat het voor haar vooral een opluchting was dat ze niet weer door die bevalling hoefde.

Het zal niet zoveel anders zijn als nu. Sommigen stappen makkelijker over een miskraam dan anderen. Het is die combinatie van karakter, wens, omstandigheden, termijn enz, waardoor voor de een de wereld vergaat en voor een ander niet. Ik denk een kindje dat overlijdt rond de geboorte altijd er in hakt.

Maar on topic: ik heb zelf niet zoveel met namen als Flinn, waarom niet gewoon 1 n?

Ik zag laatst de naam Monk voor een jongetje. Ik vroeg me meteen af of hij dan Monkey genoemd gaat worden en gepest daarmee.