Moedeloosheid
Zucht, ik ben echt de enige niet dat weet ik maar wat kun je je als moeder(ouder) toch enorm alleen op de wereld voelen als het om je kind gaat.
Onze kleine is nu bijna 11 maanden en heeft er sinds een paar dagen de gewoonte van gemaakt de hele buurt bij elkaar te schreeuwen als ie in de avond naar bed gaat. Op de dag geen probleem, soms 1 keer langs gaan maar slaapt altijd zo maar in de avond. Pfff soms tot 10 uur in de avond gaat ie door en besluiten we hem maar met de auto in slaap te wiegen.
Ik denk dat het gewoon weer 1 van die fases is. Maar we doen al tijden een vast patroon en dergelijke en wijken daar niet van af. Wat is er nog meer te doen?
Dokter?
Bij die periodes ging ik toch altijd even langs de dokter. Gewoon eerst uitsluiten dat het iets lichamelijks is. Hoe is hij verder overdag? Heeft hij een loopneus? Is er een nieuw geluid in de buurt van zijn slaapkamer? (Bij mij bleek vorige week een batterijoplader een heel hoog gepiep te geven dat mijn jongste wakker hield, ik kon het amper horen, haar broers wezen me erop).
Als dat het niet is, in bed leggen en er niet meer uithalen. Binnen 3 dagen is het dan bij de meeste kinderen weer over. Dan kun je beter zelf wel even iets gaan doen als stofzuigen ofzo, zodat je er niet naar gaat zitten luisteren...
Tja
Je kunt ook bij je kunt gaan 'inslapen'. Voorlezen, instoppen en dan met je eigen boek erbij gaan liggen tot hij slaapt. Kinderen vinden het alleen niet fijn. Ik stopte mijn kinderen bij elkaar in bed en bleef erbij. Zonodig sliepen ze bij mij.
Annej
Dat hangt echt van de kinderen af hoor. Ik heb 2 (van de 3) exemplaren die na 6 maanden echt niet meer bij me wilden slapen. Dan gingen ze alleen maar spelen. (en ik wilde echt wel!) Slapen deden/doen ze alleen maar alleen.
Je hebt gelijk hoor DC. En mijn kinderen hadden ook een eigen kamer. Maar zo'n situatie met een kind dat niet alleen wil gaan slapen zou ik ze bij me houden. Maar dat riepen mijn kinderen natuurlijk ook op. Dan hebben ze je gewoon nodig.
Advies van douchen
DC, ik heb een paar jaar geleden jouw advies toen opgevolgd. Kind huilend in bed, ik huilend onder de douche. Maar iedere dag werd het huilen korter en korter, tot ze na een kleine week doorhad hoe het "moest". Als ik haar op bed legde, huilde ze nog een minuut of 5. Maar dat kon ik prima aan, dat had ze gewoon even nodig. Ik weet niet of ik toen ooit heb bedankt, maar bij deze 
Dochter is inmiddels 5 en slaapt nu altijd binnen een paar minuutjes rustig.
Sanneke*
methode Schregardus
Volgens mij is er wel eens een stuk geschreven over de methode van Schregardus. Zoek es op deze site op die naam?
Het boekje zelf is niet meer te krijgen, wel in de bieb denk ik. Ik weet dat ook kinderartsen haar methode gebruiken.
't is al even geleden, jongste is 13
Heb er 6 gehad van die leeftijd, en van alles uitgevonden.
Maxicosy aan touwen en haken aan de balk, wel lekker inpakken, swing
Ook in de auto.
Bed verplaatsen.
Lampje aan, ander lampje aan.
Bij ons op de kamer.
Erbij gaan zitten/ liggen
In badje doen.
Andere voeding:
Geen suiker.
Geen tomaat of paprika.
Geen melk of andere melk.
Muziekje aan.
Op de bank in slaap laten vallen, en dan naar boven tillen.
In de nek kriebelen tot ze slapen.
Voetjes masseren.
Het is aan je eigen moederlijke inzicht of het hard of zacht aangepakt zou moeten worden.
Is er iets in de omgeving verkeerd, stelt het kindje zich aan, heeft het pijn, ziet het "geesten", voelt de kamer onprettig, ligt het bed niet lekker, je kunt onnoemelijk veel redenen bedenken, maar niet ééntje lijkt te werken op dat moment.
Toch, opeens, ben je een paar jaar verder en ben je de slapeloze nachten helemaal vergeten, en komt er zowaar nog eentje 
wauw Sanneke
Beetje late reactie, zie je bericht nu pas! Fijn dat het werkte en dank je voor je bericht.
erbij blijven
Mijn baby had een tijd een huilperiode iedere avond van 19h00 tot 23h00 – echt behoorlijk stipt, Baby was toen wel een stuk jonger dan de jouwe, als ik me goed herinner, echt nog klein. Het enige wat toen hielp was op de bank zitten met baby tegen me aan, en vaak aan de borst. Op die leeftijd scheen dat normaal te zijn, hoorde ik later.
Iets ouder wilde baby/kind nooit alleen inslapen – ook nu wil kind 
het liefst dat ik er bij blijf, bij het inslapen (maar het is nu niet meer per se nodig ).
Achteraf heb ik spijt van alle moeite die we gedaan hebben om baby/kind te 'leren' (wennen) om alleen in te slapen. Het was een enorm gedoe, ingewikkelde fratsen met schema's, lampjes en tijdklokken en zo, en het werkte totaal niet. Gewoon er even bij blijven (liggen of zitten) totdat kind is ingeslapen, is makkelijker en waarschijnlijk ook gezonder voor het kind. De zelfstandigheid komt vanzelf, als kind daaraan toe is, dat merk ik nu heel duidelijk. Doorslapen is ook op een gegeven moment vanzelf gegaan.
Laten huilen werkt(e) bij mijn kind niet. Die werd alleen maar meer overstuur en hield echt niet op. Was voor niemand fijn/gezond, om dat door te zetten.
Al met al ben ik heel blij dat mijn kind goed aangeeft wat zijn behoeften zijn (op elk vlak). Daaraan toegeven of er rekening mee houden werkt het best.
