niet zelf in slaap kunnen vallen...
ik heb een zoontje van 4 maanden, doordat hij in het begin heel erg veel last heeft gehad van obstipatie en daardoor veel huilde!! ben ik in het cirkeltje terechtgekomen van heel de dag wiegen tot hij eindelijk inslaap viel.
met als gevolg dat hij nooit geleerd heeft om zelf inslaap te vallen.
het gaat nu met zijn darmpjes heel erg goed doordat ik probiotica bij zijn flesjes ben gaan doen, maar nu is het slapen een probleem geworden.
het enige advies wat ik krijg is, laten huilen tot hij inslaap valt!!!
ja dat gaat hier dus niet lukken... mijn kleine mannetje is zo temperamentvol dat hij finaal door het lint gaat en daardoor ook weer niet meer slaapt.
bij hem blijven zitten en hem in zijn eigen bed laten liggen werkt ook niet hij blijft dan gewoon wakker en gaat liggen kletsen op zijn manier!!
hij slaapt alleen bij mij op mijn borst.
mijn vraag is herkend iemand dit? en gaan ze vanzelf leren zelf inslaap te vallen?
of moet ik het anders aan gaan pakken?
tja
Ik heb hier jaren geleden wel eens gepost omdat mijn zoon 's avonds alleen maar in slaap viel als ik een stukje met hem in de wandelwagen ging lopen. Dit combineerde ik dan met de hond uitlaten. Ik vroeg me toen af of ik hem erg aan het verpesten was.
Ik kreeg toen van iemand de reactie dat het helemaal niet erg was. En dat ik het vanzelf zat zou worden en dan gewoon zou gaan doorpakken, omdat ik er zelf achter stond.
Dit was ook zo. Het werd herfst en het regende steeds als ik met hem weg ging
En toen was het naar bed gaan zo gepiept.
Ik vind 4 maanden nog erg jong. Volgens mij hebben baby's dan nog erg veel behoefte aan het gevoel van veiligheid. Maar ik begrijp dat het bij jou op de borst in slaap vallen voor jou vervelend of lastig is?
Kan je hem dan niet in de kinderwagen leggen, dat hij wel bij jou in de buurt is? Dan kan je gaan doen wat je wil doen terwijl hij zichzelf in slaap kletst.
En in slaap laten huilen heb ik zelf nooit gedaan. Dat druiste teveel tegen mijn moedergevoel in.
erg jong hoor
Ik denk niet dat alle baby's op die leeftijd vanzelf in slaap vallen als je ze in bed legt, ik heb zulke exemplaren in ieder geval nooit gehad. Ze vielen of in slaap aan borst of fles of ik moest er nog even mee rondlopen. Als ik ze na borst/fles plat zou leggen zouden ze ook niet in slaap vallen. Met onze oudste zijn we pas met 16 mnd begonnen om hem te leren zelf in slaap te vallen 's avonds. Op dat moment wilden we dat echt, we waren er klaar mee en gingen dan maar op het balkon zitten zodat we hem niet hoorden. Vaak was het binnen 10 min klaar maar hij was us een jaar ouder!
Mijn broer
...begon ook zo en is daar mee opgehouden toen zijn zoon 12 werd en zich begon te schamen tegenover zijn vriendjes 
Met dat afschrikwekkend voorbeeld hebben we dus maar gekozen voor de 'methode Blom' (regelmaat + inbakeren) en dat werkte bij ons na een week of twee perfect. We hebben nu een uitstekend slapende jongen van 8 en twee ouders die na achten nog wat tijd voor zichzelf hebben.
Mijn neef is overigens ook een prima vent geworden dus uiteindelijk maakte het niet zoveel uit.
Dankje
Dankjewel voor jullie reacties!
Ik heb Indd ook het idee dat ik hem verpest door dit toe te laten.... Maar hem aan zijn lot overlaten in bedje vind ik echt heel zielig!
Hij mag best bij mij op de borst inslaap vallen.. In de kinderwagen slaapt hij niet graag..
Het probleem is alleen als ik niet thuis ben slaapt hij dus heel erg moeilijk!
We wachten gewoon nog even met proberen zelf in slaap te vallen tot hij iets ouder is... Lijkt me het beste
Ohh ja
Ik vergeet te zeggen dat inbakeren hem heel erg boos maakt... Dus dat is ook geen optie..
verpest
Dat verpesten valt denk ik wel mee.
Mijn eerste sliep overdag altijd in de woonkamer. Op een gegeven moment kreeg ik te horen "hij moet in zijn eigen bed leren slapen want anders heb je straks een probleem" en ik ging aan de slag. Brullen werd het 3x op een dag en dan niet even 5 minuten. Na een paar weken sliep hij inderdaad in zijn eigen bed. Maar wat heb ik me ongelukkig gevoeld. (En hij ook).
Bij de volgende kinderen heb ik besloten om alleen nog maar problemen aan te pakken en geen problemen te maken om (misschien!) toekomstige problemen te voorkomen.
Voor mij werkte dit veel beter. Want inderdaad. Als je een probleem hebt ben je ook gemotiveerd om het aan te pakken. En sommige problemen ontstaan nooit. Mijn jongsten hebben veel bij mij in hed geslapen. Ik ben wel 100x gewaarschuwd dat dat een probleem zou worden en dat ik ze nooit meer in hun eigen bed zou krijgen. Maar dat werd het helemaal niet. Op een gegeven moment was de behoefte weg en stopten ze er spontaan mee.
Joh
Hier ook destijds een baby die niet volgens de boekjes zelf in slaap viel. Ik kon het niet opbrengen om haar te laten huilen, nooit gedaan. Ondanks diverse aansporingen vanuit mijn omgeving dat dat moest. Ik was nog 'erger'; ze sliep bij ons in bed. Ach, ik kreeg zulke horrorverhalen te horen. Inderdaad zou ik haar verpesten en er erg, erg veel spijt van krijgen.
Maar het druiste tegen mijn gevoel in het anders te doen.
En, je raadt het al, het heeft zichzelf opgelost. Nu een vrolijke kleuter, die keurig in haar eigen bedje slaapt, goed naar bed gaat, zelf inslaapt, ook uit logeren of in vakantiewoning oid.
Ik las ooit ergens dat je ook geen borstvoeding aan de eettafel geeft om ervoor te zorgen dat ze later netjes leren eten, aan tafel en met mes en vork enzo.
Vond ik wel verhelderend 
Hij is nog een baby, geef hem de tijd, en jezelf.
Zolang jij voor ogen houdt dat je uiteindelijke doel is dat hij straks zelf in slaap kan vallen kom je heus niet in de situatie dat dit jaren duurt. Toevallig ken ik ook twee gevallen waar dat wél was en daarbij hebben beide moeders issues (de één een angststoornis en de ander ook serieuze problemen die hierop invloed hadden).
Komt echt wel goed, heb geduld.
haha, Annie
"Ik las ooit ergens dat je ook geen borstvoeding aan de eettafel geeft om ervoor te zorgen dat ze later netjes leren eten, aan tafel en met mes en vork enzo"
Ah! Nu snap ik waarom mijn dochter van 5 nog altijd eet 'als een varken'! 
Wiegstoeltje
Mijn zoontje sliep ook heel erg slecht, die werd ook driftig op een gegeven moment. Met zijn hoofdje heel de tijd tegen de spijltjes van het bedje bonken. Ik heb toen zo'n wiegstoeltje gekocht, werkte perfect, hij viel na een aantal minuten gewoon in slaap. S'avonds deed ik dat niet, want moet hij natuurlijk in zijn bedje liggen. Nou dat was meestal ook drama, ik heb heel lang geprobeerd om hem huilend in slaap te laten vallen, maar dat deed hij niet. Uiteindelijk ook maar een campingbedje aangeschaf, en daar slaapt hij veel beter in. Nu laat ik hem gewoon heel moe worden, en is hij blij als hij zijn bedje ziet. Maarja hij is ook al 16 maanden nu. Ik denk dat je er gewoon doorheen moet, en vooral doen wat je zelf het fijnst vind, luister vooral naar jezelf en naar hem, en dan komt het vanzelf wel goed.
Een tip
De enige tip die ik je kan geven is om goed op de signalen te letten van het moe worden. Niet meer aankijken, met de handjes in het gezicht wrijven... Weet het niet allemaal meer precies. Wat ik namelijk wel gemerkt heb is dat mijn kinderen voordat ze echt te moe waren, in bed moesten, anders waren ze inderdaad zichzelf overstuur aan het huilen.
Doe wat bij jou past!
Dat slaapgedoe
...hoort echt allemaal bij een baby. En dat is ook niet gek natuurlijk. Eerst negen maanden lekker bij je mama en dan ineens alleen in een apart bakje........
Ik zou er geen punt van maken, ofschoon het natuurlijk wel eens onhandig is. Je kan ook samen op jullie bed in slaap vallen en dan als hij slaapt baby in eigen bedje leggen.
handenbindertjes
Babies zijn handenbindertjes. Ik had een 'huilbaby'. Die huilde niet hoor, ik droeg hem, hij bleef bij mij. Dat vinden de meeste babies toch het prettigste, in de armen van hun ouders.
En beide kinderen hadden wel een eigen bed maar hebben nog heel lang bij mij in bed geslapen, ook met hun eigen bed ernaast. Apart alleen slapen ging wel overdag en s'avonds een uurtje maar toch niet de hele nacht. Omdat ik borstvoeding gaf was dat wel zo makkelijk en iedereen tevreden.
Het is toch nog blijkbaar het ideaal dat babies even op zijn dan weer even in hun bedje slapen en 's avonds na de laatste voeding rustig de hele nacht, hooguit een keertje onderbroken voor een voeding, doorslapen. Dat is een mooi ideaal en wel zo rustig voor iedereen.
En sommige babies leggen zich daar makkelijk bij neer, de meeste babies moet je echter in dat stramien dwingen en dat kost ook energie en ongewenste scheiding van de ouders op jonge leeftijd kan ook schadelijk zijn. Er is meer wiegedood en het kan angsten opleveren.
tegenreactie
Sommige baby's willen juist graag even met rust gelaten worden om in slaap te vallen. Mijn oudste was duidelijk zo. In mijn armen viel hij na lange tijd in slaap, om daarna krijsend weer wakker te worden als ik hem neerlegde. Hij was oververmoeid en overprikkeld.
Gewoon in zijn eigen bed viel hij na een paar minuutjes huilen in slaap (de eerste 2 keer iets van 20 minuten, vreselijk, maar het was het waard), om lekker lang te slapen en vrolijk wakker te worden. Het was alsof we een andere baby hadden. Nummer 2 en 3 hebben het ook prima gedaan in hun eigen bed. Wel had ik de eerste 6 maanden een cosleeper, dus sliep de baby 's nachts naast me. (ook handig met borstvoeding). Ook eens met Juline, wacht niet te lang met in bed stoppen.
Ik vind juist de verwachting dat de baby zo graag bij de moeder wil zijn, erg overtrokken en zo praat je schuldgevoelens aan die helemaal niet nodig zijn. Als je bijvoorbeeld 2 andere jonge kinderen hebt om voor te zorgen, dan moet je de baby gewoon even laten liggen af en toe. Anders zorg je geheid voor jaloezie. En babydragers zijn leuk voor een uitstapje, maar mijn rug trok het echt niet de hele dag met mijn oversized baby's (de lichtste was 4 kilo bij geboorte).
Dus mijn tip is, leg baby bij eerste signalen van moeheid in bed (zorg voor een vast ritueel), en ga stofzuigen en douchen. Niet luisteren, maar wel zelf geluid maken (zodat baby weet dat je in de buurt bent), en lekker ontspannen. Ook al slaapt baby daarna nog niet, in elk geval voel je je dan zelf even beter. Ik begon altijd met iets doen wat ik echt wilde doen, en dwong mezelf dat af te maken voor ik de baby ging pakken (huishoudelijk, of een spelletje met een ander kind, zoiets). 8 van de 10 keer sliep de baby voor die tijd.
afstemmen
Het is blijkbaar net als met borstvoeding. Voor je het weet praat je elkaar een schuldgevoel aan. Dat lijkt me ook niet nodig. Alles wat je doet heeft voor- en nadelen en je legt ook deze puzzel rekening houdend met jezelf en wat je baby van je nodig heeft.
Ik zou met zo'n tip van wegleggen en dan stofzuigen weer in de weerstand schieten. De sirene die dan afging bij oudste was onverdraaglijk en je wilt je kind niet zo in paniek hebben.
Babies verschillen en een huilbaby is geen kwestie van de juiste tip. Het is zoeken naar openingen en mogelijkheden in de hoop dat het wat makkelijker wordt, maar DE oplossing zit er meestal niet bij. Het is gewoon tijdelijk een zware zaak voor iedereen.
En ouders verschillen ook. Ik vond het zwaar maar ik was ook trots op mezelf dat het lukte ook al viel ik er bij om.
"andere moeders doen ook maar wat!"
De beste tip die ik zelf ooit kreeg was: Doe wat voor jezelf het makkelijkst is!
Mijn oudste sliep ook nooit (11 maandenlang hazenslaapjes, ook 's nachts).
De jongste valt makkelijk in slaap in mijn armen (en bijna de hele nacht door)en na 2 min kan ik hem zonder problemen neerleggen..
...maar binnenkort moet hij naar de opvang en daar doen ze dat niet. Op tijd in bed leggen helpt niet, HIJ BLIJFT KRIJSEN!! en raakt ook steeds zijn speen kwijt. Tips hiervoor??
De opvang
Kinderen slapen op de opvang anders. Ze slapen bij elkaar, dat geeft al een veiliger gevoel, waardoor ze beter slapen, en ze volgen elkaar: alle kindjes gaan slapen.
Dat hoef je niet vooraf te trainen.
Op de opvang zijn er eigen oplossingen als kinderen moeite hebben in volgen. Vaak zit er een leidster op de slaapkamer erbij.
Gaat vanzelf
Ik heb de andere antwoorden niet gelezen maar ik wil graag mijn ervaring delen.
Wij hebben er bewust voor gekozen om onze dochter niet te leren alleen te slapen maar af te wachten tot ze dat uit zichzelf ging kunnen omdat het niet goed voelde voor ons om een baby die 9 maanden warm bij je heeft gezeten ineens alleen in een bedje te leggen. Alle baby's gaan namelijk vanzelf een keer alleen kunnen slapen ook als je het ze niet aanleert. Wij hielden onze dochter dus bij ons en ze sliep boven op ons en bij ons in bed. Toen ze 5 maanden was was het door omstandigheden zo dat ze 's ochtends bleef liggen als wij er al vroeg uit gingen en toen kwamen we erachter dat ze het niet erg vond om alleen in de ruimte wakker te worden. En toen ze 6 maanden was kon ze ook alleen in de slaapkamer zelf in slaap vallen. Ging dus echt helemaal vanzelf en zonder haar iets aan te leren of te trainen. Ik zou dus zeggen: geen paniek! Want vroeg of laat komt het vanzelf en willen ze niet eens meer in slaap gewiegd worden 
