Tandem voeden en verdrietige peuter
Op dit moment drinken mijn jongste dochter van 6 weken en mijn middelste dochter van ruim twee bij mij. Mijn dochter van twee heeft ook altijd s nachts bij me geslapen en regelmatig voedingen gekregen. Ik geniet van de intimiteit op deze momenten en de troost die het haar brengt. Ik wilde de borstvoeding dan ook liever niet stoppen tijdens de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap begonnen na een maand of vier mijn tepels gevoeliger te worden en dit werd bij mij steeds erger om die reden ben ik in de laatste maanden aan één kant gestopt, omdat het aan die kant echt pijn deed. Daarnaast realiseerde ik me dat ze moest wennen aan de nieuwe situatie voor als haar zusje er straks zou zijn. De laatste maanden heb ik geprobeerd om haar er aan te laten wennen dat ze niet altijd bij me kan drinken en ook minder vaak. Zo heb ik haar niet meer in bed gevoed en ben ik de laatste weken niet meer bij haar gaan slapen. Dit was pittig, maar is gelukt. Sinds haar zusje geboren is heeft ze vaak verdriet. Ze moet steeds wachten totdat de baby eerst gedronken heeft en dit duurt lang want die drinkt niet zo snel. Elke keer als ze mij haar zusje ziet voeden wil zij ook en heeft ze verdriet. Ook kan ik haar daardoor vaak niet troosten aan de borst bijvoorbeeld als ze gevallen is. Het gaat mij aan het hart en ik had verwacht dat ze ondertussen meer gewend zou zijn aan de nieuwe situatie, maar het houdt aan. De momenten dat ze drinkt zijn wel echte troostmomenten voor haar en soms valt ze eindelijk in slaap als ze moe of ziek is. Ik ben dan ook heel blij met die momenten van toch nog wat intimiteit en dat ik er voor haar kan zijn al voelt het wat onaangenaam als ze beiden tegelijkertijd drinken. Ook heeft ze verdriet op momenten dat ze even bij me zit en ik haar weer neer moet zetten om haar huilende zusje op te pakken. Ik doe haar zusje veel in de draagzak en probeer mijn middelste dochter dan op schoot te nemen of te dragen, maar het lukt niet altijd omdat de jongste wakker is en wil slapen. Ze is wel heel lief voor haar zusje, maar steeds zo verdrietig. Ik ben benieuwd welke ervaringen andere moeders hebben die tandemvoeden en een verdrietig ouder kind hebben en hoe ze hiermee omgaan.
Nog een waarschuwing voor langvoeders. Dreumessen en peuters kunnen gaatjes krijgen bij voeden op verzoek/ nachtvoedingen na tanden poetsen/ regelmatig voeden. Moeders proberen hier ook oplossingen voor te vinden door bijv. tandpasta met meer fluoride te gebruiken of vaker fluoride te gebruiken ( geen fluor). Maar dit is weer een onderwerp apart.
Georgy schreef op 01-01-2022 om 09:21:
Nog een waarschuwing voor langvoeders. Dreumessen en peuters kunnen gaatjes krijgen bij voeden op verzoek/ nachtvoedingen na tanden poetsen/ regelmatig voeden. Moeders proberen hier ook oplossingen voor te vinden door bijv. tandpasta met meer fluoride te gebruiken of vaker fluoride te gebruiken ( geen fluor). Maar dit is weer een onderwerp apart.
Dit is onzin als het om moedermelk gaat. Dit is bij kunstvoeding wel zo.
Nog een waarschuwing voor langvoeders. Dreumessen en peuters kunnen gaatjes krijgen bij voeden op verzoek/ nachtvoedingen na tanden poetsen/ regelmatig voeden. Moeders proberen hier ook oplossingen voor te vinden door bijv. tandpasta met meer fluoride te gebruiken of vaker fluoride te gebruiken ( geen fluor). Maar dit is weer een onderwerp apart.
Wat mij wel bezig houdt is of tandemvoeden natuurlijk is. Het speelt wel mee in mijn keuze voor tandemvoeden. Bij zoiets twijfel ik dan, maar ik las terug dat de oermens veel minder snel cariës had en dat scheelt natuurlijk. Ik denk dat langvoeden natuurlijk is, maar tandemvoeden weet ik niet zeker ook omdat veel vrouwen gevoelige tepels hebben bij de zwangerschap en soms ook borstvoedingsaversie bij de oudste. Ik las ergens dat de mens in de oertijd minder vruchtbaar was en er daardoor meer leeftijdsverschil was tussen de kinderen. Weet niet of dat echt zo is maar zou het wel verklaren.
Bedankt voor je reactie Die-scimmie. Oké, dan heb ik het misschien mis. Ik had gelezen over (vele) ervaringen hiermee op een ander forum, maar misschien zijn er dan andere redenen voor tandbederf. Ik ben geen expert, had het misschien voor mezelf moeten houden.
Due scimmie bedoelde ik
Georgy schreef op 01-01-2022 om 10:02:
Nog een waarschuwing voor langvoeders. Dreumessen en peuters kunnen gaatjes krijgen bij voeden op verzoek/ nachtvoedingen na tanden poetsen/ regelmatig voeden. Moeders proberen hier ook oplossingen voor te vinden door bijv. tandpasta met meer fluoride te gebruiken of vaker fluoride te gebruiken ( geen fluor). Maar dit is weer een onderwerp apart.
Wat mij wel bezig houdt is of tandemvoeden natuurlijk is. Het speelt wel mee in mijn keuze voor tandemvoeden. Bij zoiets twijfel ik dan, maar ik las terug dat de oermens veel minder snel cariës had en dat scheelt natuurlijk. Ik denk dat langvoeden natuurlijk is, maar tandemvoeden weet ik niet zeker ook omdat veel vrouwen gevoelige tepels hebben bij de zwangerschap en soms ook borstvoedingsaversie bij de oudste. Ik las ergens dat de mens in de oertijd minder vruchtbaar was en er daardoor meer leeftijdsverschil was tussen de kinderen. Weet niet of dat echt zo is maar zou het wel verklaren.
Op dat laatste wilde ik eerder al ingaan. Maar inderdaad ik heb dus ook het idee dat het niet perse natuurlijk is. Als je kijkt naar chimpansees zie je ook dat zij 3-6 jaar laten tussen het krijgen van kinderen. Volgens mij doen zij niet aan tandemvoeden. (Of heb ik dat mis?) De kinderen blijven ook zes tot zeven jaar in het nest bij moeder slapen en moeten daarna zelf aan de slag. Moeder aap is dan weer klaar om zwanger te worden. Dit komt ook weer overeen met de natuurlijke zoogleeftijd en als je naar mensenkinderen kijkt maken zij volgens mij ook rond hun zesde/zevende hun laatste grote mentale sprong in de ontwikkeling door. Natuurlijk volgt ook nog de puberteit maar dat gaat juist over de volgende fase los van moeders (en vaders in ons geval).
Dit is mijn redenatie dus misschien klopt het niet hoor. Maar zoals wij mensen nu leven, werkt het gewoon echt anders. We krijgen later kinderen, hebben een vaste relatie waarmee we samenwonen en kinderen krijgen en staan veel planmatiger in het leven. We hebben ons ontwikkeld en staan inmiddels al ver af van de chimpansee en onze voorouders.
Ik heb voor mezelf wat betreft de borstvoeding altijd gedacht, ‘het moet voor ons allemaal goed voelen’. Zodra er iemand last van krijgt dan moeten we daar iets mee. De agitatie tijdens de zwangerschap was voor mij een duidelijk teken, mijn lijf was er klaar mee, ik vond het echt niet prettig, we moeten samen op zoek naar een andere vorm. Dat voelde voor mij ook ‘natuurlijker’ dan me in 100 bochten gaan wringen om mijn kind maar tevreden te houden. En dat geldt ook wanneer de een jaloers is op de ander om aandacht, daar moeten we wat mee maar dat betekent niet stoppen met borstvoeding wat mij betreft. Dat betekent grenzen stellen en samen een vorm vinden waarin iedereen zich goed en gehoord voelt en dat is soms best even zoeken.
Bedankt Due-scimmie, ben blij dat borstvoeding veilig voor de tanden blijkt te zijn.
Mooie uiteenzetting Junio. Er zijn argumenten voor en tegen, voor allebei wat te zeggen. Het is in ieder geval mooi dat tandemvoeden soms kan als de behoefte er is tenminste, want daar heb je wel een punt. Als het voor één van de partijen niet leuk is moet je er wat mee. Zo zie ik het ook. En of het natuurlijk is speelt mee in mijn keuze, maar de belangrijkste reden dat ik tijdens de zwangerschap doorging met voeden was dat mijn peuter dit zo fijn vond en ik zelf ook mooie ervaringen had en hoopte dat er na de zwangerschap ook weer van die fijne momenten kwamen.
Georgy schreef op 03-01-2022 om 11:24:
Mooie uiteenzetting Junio. Er zijn argumenten voor en tegen, voor allebei wat te zeggen. Het is in ieder geval mooi dat tandemvoeden soms kan als de behoefte er is tenminste, want daar heb je wel een punt. Als het voor één van de partijen niet leuk is moet je er wat mee. Zo zie ik het ook. En of het natuurlijk is speelt mee in mijn keuze, maar de belangrijkste reden dat ik tijdens de zwangerschap doorging met voeden was dat mijn peuter dit zo fijn vond en ik zelf ook mooie ervaringen had en hoopte dat er na de zwangerschap ook weer van die fijne momenten kwamen.
Ja herkenbaar, er spelen altijd veel dingen mee in zo’n afweging. Ik weet ook niet wat ik had gedaan als het stoppen bij ons heel moeilijk zou zijn gegaan.
Voor mij geldt sowieso dat het gevoel om (lang) borstvoeding te geven zo diep van binnen zit, het was voor mij en ons de meest logische keuze. Maar ik hoor ook van andere moeders dat zij dat niet zo ervaren, dat kan natuurlijk ook.
Hoe gaat het inmiddels bij jullie Georgy?
Ik voel die behoefte ook diep van binnen, nog meer als knuffelen dichtbij mijn kind willen zijn en zo ook zorg en liefde geven dat wederzijds willen is zo mooi.
Het gaat nu een stuk beter. Mijn middelste is meer gewend aan de nieuwe situatie en laat zich makkelijker afleiden tijdens een voeding van de jongste. Ik probeer haar aandacht te geven in de vorm van spelletjes/ grapjes en daar staat ze inmiddels wel voor open. Ik til haar ook vaak op of neem haar op schoot en de baby dan nog in draagzak ( als ik skipak binnen heb ga ik het proberen met de baby in kinderwagen). Als ik haar knuffel wil ze gelijk weer bij me drinken, die associatie zit er toch in. Ze huilt nu wel minder vaak en minder schrijnend op dat soort momenten als ik haar dan niet voed. Ik voed haar nu alleen elke avond en dan houdt mijn vriend de baby vast. Kan wel alleen niet super lang, maar beter iets dan niks. Ik wil haar ook op troostmomenten voeden, maar ben daar nu nog spaarzaam mee zodat ze er eerst aan went dat ze niet meer zomaar tussendoor krijgt. Het liefst zou ik mijn middelste ook in de ochtend voeden, maar dat lukt niet goed in combinatie met de ochtenddrukte om de andere dames naar school of opvang te brengen.
Inmiddels gaat het nog beter. Ze is helemaal niet meer emotioneel als ze geen voeding krijgt of moet wachten, alleen als ze bijv. moe is en vraagt er dan nog wel om, maar is makkelijk af te leiden met het speelgoed waar ze alleen tijdens een voedingsmoment van de jongste mee mag spelen ( was een goede tip dat speelgoedkoffertje). Het is nu duidelijk voor haar wanneer ze wel of niet krijgt en dat geeft rust en wat vooral denk ik meespeelt is dat ze meer gewend is aan de nieuwe situatie. Ik ben nog wel aan het zoeken naar andere manieren van contact die bij haar binnen komen.
Ze blijft nog steeds het meeste behoefte houden aan fysieke nabijheid en met name dan het voeden, daardoor twijfel ik nu soms toch weer of ik haar niet toch weer op aanvraag wil gaan voeden dan is het wat eerlijker verdeeld tussen haar en haar kleine zusje.
Tegelijkertijd vind ik het onpraktisch. Voeden op aanvraag kost best wat tijd tussendoor als je er twee hebt (en met drie kinderen, de derde heeft ook aandacht nodig) en ik voel me er ook ongemakkelijk bij om haar bijv. ergens in het openbaar of bij kennissen te moeten voeden als je er op uit bent, want een nee accepteert ze vast niet als ze er eenmaal weer aan went te krijgen wanneer ze wilt. Dan schaam ik me toch een beetje. Niet dat ik het zelf afkeur, maar ik ben een beetje bang voor negatieve reacties van anderen. Het is ook best iets intiems.
Je laatste post bevestigd voor mij het meest mijn eerdere vermoeden en opmerking in dit topic. Ik kreeg de wind van voren door die opmerking en dat zal nu wel weer zo zijn maar misschien zet het je toch aan het denken. Ik heb sterk het gevoel dat je je middelste wilt blijven voeden om je eigen behoefte aan nabijheid te bevredigen, niet zo zeer die van je dochter. Uit egoïstische motieven dus. Best naar eigenlijk en niet zo goed voor de ontwikkeling van je dochter. Misschien is het handiger om voor jezelf uit te zoeken (eventueel met hulp) waar die behoefte vandaan komt om je kind “klein” te willen houden, dan je dochter totaal in de war te brengen. Net nu het goed met haar gaat en ze aan de nieuwe situatie gewend raakt.
Misschien kun je je advies op een betere manier formuleren. Dit helpt niet.
Ik zou een kind van twee niet meer steeds op verzoek gaan voeden. Er is niks mis met borstvoeding voor peuters, maar het is niet meer hun belangrijkste voedingsbron.
Een kind normaal te eten geven en daarnaast nog 6-8 keer per dag bijvoeden lijkt me erg veel. Daarnaast is troost ook te vinden in andere vormen van nabijheid en niet alleen in borstvoeding. Met knuffelen ervaart je dochter (en jij) ook nabijheid. Wat andere mensen vinden is niet relevant, maar als je kind alleen door borstvoeding getroost kan worden, wordt het kind wel heel erg afhankelijk van jou. Andere mensen kunnen haar dan niet troosten. En juist dat lijkt me niet gezond voor haar ontwikkeling. Ook ben ik persoonlijk niet zo'n fan van troosteten.
Ik zou het dan toch houden bij vaste momenten waarop ze bij jou mag drinken.
