Advies en/of ervaringen gevraagd! Verhuizen met kleuter
Hallo allemaal,
Momenteel wonen wij onder de rook van Rotterdam (in Nissewaard). Wij zijn in deze regio ook opgegroeid en ook bijna de gehele familie woont hier. Voordat wij onze dochter (nu 4 jaar) kregen hebben wij samen al de gedachten gehad om de randstad te verlaten en te verhuizen naar een bosrijkere/landelijke omgeving, puur omdat het hier steeds drukker wordt en de (harde) mentaliteit ons steeds meer ging/gaat tegenstaan.
Echter werd in 2020 onze dochter geboren, waardoor wij alsnog hebben besloten om de stap niet te zetten, zeker gezien beide ouders in de regio Rotterdam wonen en geen eigen vervoer hebben.
Nu zij naar de basisschool gaat (groep 1), onze beide banen niet bindend zijn en de drukte en mentaliteit ons wéér gaat tegenstaan, willen wij de stap alsnog nemen. Daarbij zijn wij nu opzicht blij met ons huis, voor ons groot genoeg (112 m2), bassischolen, middelbare scholen en supermarkt op loop/fiets afstand. MAAR het voelt niet als thuis, dit i.c.m. de steeds groter wordende huizenmarkt en slechte infrastructuur, is ons gevoel steeds groter om toch weg te gaan.
Dan komen we echter alleen bij de juiste aanpak en welke omgeving. Gelderland (rondom de Veluwe) trekt ons enorm, ook wegens vele vakanties die wij hier hebben doorgebracht. Maar als we naar de huizen, ruimte en omgeving kijken zien Overijssel en Drenthe er ook mooi uit.
Buiten een passende woonplaats en woning, zullen we ook werk in deze omgeving moeten vinden. Uiteraard is het het belangrijk dat er voldoende voorzieningen zijn, bijvoorbeeld supermarkt, basisschool eventueel sportvereniging. Maar ook dat we zo de natuur in kunnen het liefst lopend en anders met de fiets (binnen +- 30 min.).
Is er iemand die deze stap ook heeft gezet met een kleuter? Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Heeft iemand nog ideeën of goed advies voor geschikte omgeving/woonplaats?
Wij kijken uit naar jullie reactie(s)
Je kleuter is 4... sorry, maar dan hou je toch geen rekening me mantelzorg voor je ouders? Je mag dus geen zelfstandig leven. Leiden omdatmisschien in 20jaar je moeder niet meer alleen boodschapjes kan doen?
In wat voor wereld leven julle?
Dus:je krijgt. Anno 2025 in Nederland kinderen die voor je moeten zorgen...? In wat voor rare wereld leven jullie?
Ted68 schreef op 15-01-2025 om 17:39:
Je kleuter is 4... sorry, maar dan hou je toch geen rekening me mantelzorg voor je ouders? Je mag dus geen zelfstandig leven. Leiden omdatmisschien in 20jaar je moeder niet meer alleen boodschapjes kan doen?
In wat voor wereld leven julle?
Dus:je krijgt. Anno 2025 in Nederland kinderen die voor je moeten zorgen...? In wat voor rare wereld leven jullie?
Als iedereen iets meer om zijn eigen moeder geeft zou het de wereld een stuk mooier maken. Zou mijn buurvrouw ook niet zo wegrotten en tegen de muren praten heel de dag. Het gaat mij niet om die kloteboodschappen of een gedweilde vloer. De warmte van je eigen kinderen. Mag het een beetje terugwaards.
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 18:11:
[..]
Als iedereen iets meer om zijn eigen moeder geeft zou het de wereld een stuk mooier maken. Zou mijn buurvrouw ook niet zo wegrotten en tegen de muren praten heel de dag. Het gaat mij niet om die kloteboodschappen of een gedweilde vloer. De warmte van je eigen kinderen. Mag het een beetje terugwaards.
Ouderen zijn ook volwassen mensen hè?
Mijn ouders zijn na hun 65ste +/- 100km noordelijker gaan wonen om dichterbij hun kinderen en kleinkinderen te zijn. Ze wonen nu op loopafstand van één van hun kinderen en op een uurtje van de andere drie. Na hun 65ste waren zijzelf namelijk niet meer aan een locatie gebonden vanwege bijv. werk en scholen. Hun kinderen wel.
Zo ging het in de generatie voor hun trouwens ook al. Eerst vlogen mijn ouders, ooms en tantes uit over het hele land en na hun pensionering besloten mijn beide opa's dichter bij een of meer van hun kinderen te gaan wonen.
Zorgen voor je ouders houd echt niet in dat je indezelfde staat moet wonen ...Toen mijn oudste 4 was, waren ze nog niet met pensioen... Dus moeder kareltje....is het geen reden om niet te verhuizen...
Ted68 schreef op 15-01-2025 om 19:19:
Zorgen voor je ouders houd echt niet in dat je indezelfde staat moet wonen ...Toen mijn oudste 4 was, waren ze nog niet met pensioen... Dus moeder kareltje....is het geen reden om niet te verhuizen...
Ik gun het mijn moeder ook haar kleinkinderen vaak te zien. Ze zijn maar zo kort klein en ze vind het prachtig. Ieder zijn prioriteiten.
moeder kareltje, ik geloof dat we te veel verschillen....En anders in de maatschappij staan....
Gingergirl schreef op 15-01-2025 om 13:56:
[..]
Het is ook prima om familie/ ouders mee te laten wegen in je beslissing, heel logisch ook. Maar om te stellen dat verhuizen naar elders " aso" is gaat echt te ver.
Dat ben ik met je eens, maar het is de manier van dingen verwoorden voor Moederkareltje. Als je niet te zwaar weegt aan het soms wat pittig verwoorden van dingen, blijft haar mening staan. Ik schrik niet van "aso" en lees:"egoïstische keuze". En dat is ook wel een beetje zo.We zoeken allemaal naar ons eigen geluk maar soms gaat dat ten koste van anderen.
Nou ja, mijn ouders zouden echt gek staan te kijken als ik omwille van hun in dezelfde stad of buurt zou willen blijven wonen. Maar ja, zij zijn zelf op een gegeven moment op 10 uur vliegen gaan wonen van ons. Wij zijn niet zo'n honkvaste familie. Met egoisme heeft dat niets te maken; het hoort bij onze familie-cultuur en we zijn er op andere manieren voor elkaar.
Dat betekent natuurlijk niet dat ik niet snap dat het voor andere mensen wel een overweging kan zijn. Ik heb wel vrienden die een soortgelijke stap hebben gemaakt en nu toch weer in de Randstad zitten, omdat nabijheid van familie en vrienden uiteindelijk zwaarder woog dan dat droomhuis. Maar als ik de OP zo lees dan denk ik doen - anders zal het blijven knagen. En als het gras uiteindelijk toch niet groener is, ga je gewoon terug, met een ervaring rijker.
wil40 schreef op 15-01-2025 om 23:23:
[..]
Dat ben ik met je eens, maar het is de manier van dingen verwoorden voor Moederkareltje. Als je niet te zwaar weegt aan het soms wat pittig verwoorden van dingen, blijft haar mening staan. Ik schrik niet van "aso" en lees:"egoïstische keuze". En dat is ook wel een beetje zo.We zoeken allemaal naar ons eigen geluk maar soms gaat dat ten koste van anderen.
Nee die mening deel ik niet. Als je als kind volwassen wordt en je vleugels gaat uitslaan is er niks mis mee, laat staan egoistisch, om ergens anders te wonen. Misschien wel omdat je graag in de stad waar je studeerde wilt blijven, of omdat er elders meer werkgelegenheid is in jouw sector, voor de liefde of zoals TO omdat je echt niet gelukkig bent in je omgeving en een betere omgeving wil voor je eigen kinderen. Als je als ouders gaat verwachten dat je kinderen bij jouw in de buurt blijven wonen omdat jij dat zo graag wilt is dat eerder egoistisch vind ik, je belemmert je kinderen dan wel in veel dingen terwijl kinderen je niks verplicht zijn.
Maar los van dat; verder weg wonen hoeft geen drama te zijn. To schrijft dat haar ouders geen eigen vervoer hebben, maar je kunt ook met het OV ook al is dat soms omslachtig de mogelijkheid is er meestal wel. Je kunt bij wijze van spreken elke dag (video)bellen, appen tegenwoordig is er veel mogelijk en niet elke ouder is digibeet of invalide dat ze de kinderen alleen nog zien als de kinderen bij hun komen. Als je bij elkaar in de buurt woont heb je door werk en alles rondom de kinderen ook niet altijd tijd om bij elkaar langs te gaan. Moeder Kareltje heeft nog zeer jonge kinderen die nog niet naar school gaan maar als die straks op school zitten, clubjes hebben, sporten, zwemles etc is er ook minder tijd zal ze gaan ervaren.
Gingergirl schreef op 16-01-2025 om 08:57:
[..]
Nee die mening deel ik niet. Als je als kind volwassen wordt en je vleugels gaat uitslaan is er niks mis mee, laat staan egoistisch, om ergens anders te wonen. Misschien wel omdat je graag in de stad waar je studeerde wilt blijven, of omdat er elders meer werkgelegenheid is in jouw sector, voor de liefde of zoals TO omdat je echt niet gelukkig bent in je omgeving en een betere omgeving wil voor je eigen kinderen. Als je als ouders gaat verwachten dat je kinderen bij jouw in de buurt blijven wonen omdat jij dat zo graag wilt is dat eerder egoistisch vind ik, je belemmert je kinderen dan wel in veel dingen terwijl kinderen je niks verplicht zijn.
Maar los van dat; verder weg wonen hoeft geen drama te zijn. To schrijft dat haar ouders geen eigen vervoer hebben, maar je kunt ook met het OV ook al is dat soms omslachtig de mogelijkheid is er meestal wel. Je kunt bij wijze van spreken elke dag (video)bellen, appen tegenwoordig is er veel mogelijk en niet elke ouder is digibeet of invalide dat ze de kinderen alleen nog zien als de kinderen bij hun komen. Als je bij elkaar in de buurt woont heb je door werk en alles rondom de kinderen ook niet altijd tijd om bij elkaar langs te gaan. Moeder Kareltje heeft nog zeer jonge kinderen die nog niet naar school gaan maar als die straks op school zitten, clubjes hebben, sporten, zwemles etc is er ook minder tijd zal ze gaan ervaren.
Verder weg wonen hoeft geen drama te zijn maar ik zie in mijn directe omgeving grootouders die oppassen, naar de sportwedstrijden gaan van hun kleinkinderen, in de vakantie eens een dagje dierentuin met ze doen, ze eens een avondje ophalen zodat hun ouders naar een feestje kunnen, kleinkinderen die trots hun diploma's komen laten zien.
Grootouders die betrokken zijn en een leuke band hebben met hun kleinkinderen.
Hoe je ook je best doet als je op 200 km of meer afstand van elkaar woont, die band is toch anders via whats app en videobellen.
Ik zal mijn zoon niet tegenhouden of claimen als hij op honderden kilometers afstand gaat wonen om welke reden dan ook. Ik wens hem alle geluk van de wereld, waar dan ook.
Maar ons contact zal veranderen, dat is een feit en dat mag ik dan best jammer vinden toch?
Gingergirl schreef op 15-01-2025 om 15:06:
[..]
Dus dan moeten ze rond die leeftijd en/ of als ze zelf kinderen krijgen weer terug verhuizen naar de omgeving waar ouders wonen. Want anders is het zielig voor de ouders. Zo werkt dat toch niet in de praktijk. Ik snap best dat het heel fijn is als je bij elkaar in de buurt woont maar als een van de partijen ( kunnen ook de ouders zijn) daar niet gelukkig is.....dan werkt dat niet.
En wat dan inderdaad als schoonfamilie in andere regio woont? Of door werk ergens heen moet? Bv marine
@Moederkareltje
Ik ga je uitspraken niet afzwakken naar 'egoistisch gedrag' en dan doen alsof je eigenlijk een mildere, genuanceerde mening hebt. Je bent een volwassen vrouw. Ik neem wat je schrijft serieus en vind dat je daarin te ver gaat.
Je noemt een dochter die op zoek is naar een plek waar zij en haar gezin zich fijner voelen, aso. Over mensen die wat verder weg verhuizen zeg je dat ze niet genoeg om hun ouders geven en het hun ouders misgunnen dat ze hun kleinkinderen vaak zien. Aan TO schrijf je: 'Ik vind het dieptriest dat een stuk groen belangrijker is dan je familie'. Kom op zeg! TO wil die grote stap juist zetten omwille van haar familie! Ze heeft het over de drukte en alsmaar verhardende mentaliteit in de Randstad waardoor ze zich daar niet langer thuis voelt. Ze hoopt haar kind een fijnere jeugd te bieden dan mogelijk is waar ze nu woont.
Naast deze vooroordelen en je daarop gebaseerde kritiek richting degenen die verhuizen, heb je ook nogal wat vooroordelen over de achterblijvers. Voor hun zou het een drama zijn. Ze krijgen de warmte die ze altijd gaven niet terug. Ze vereenzamen. In het ergste geval gaan ze uiteindelijk tegen muren lopen praten ... alsof ouders voor hun welzijn compleet afhankelijk zijn van hun kinderen!
Besef je dat we het hebben over grootouders van een kleuter? Grote kans dat ze nog maar rond de 60 zijn. Over het algemeen heb je dan gewoon een baan en een sociaal netwerk. Bovendien heb je rond die leeftijd waarschijnlijk geen kinderen meer in huis. De wereld ligt voor je open. Je kan op vakantie, je kan een weekend richting je kinderen, je kan (na je pensionering) zelfs besluiten om zelf te verhuizen. Van Beekbergen tot Benidorm. Wat je wil.
Ik heb geen idee waar je het allemaal vandaan haalt. Maar ik herken mijzelf èn mijn ouders in elk geval helemaal niet in het beeld dat jij schetst.
Ik ben, toen ik kinderen kreeg, op loopafstand van mijn ouders gaan wonen. Daarvoor moest ik van Amsterdam naar Limburg. Maar toen onze oudsten 1 en 3 waren, vertrokken we weer 200km noordwaarts voor werk en omdat ik niet meer in het zuiden kon aarden.
Mijn moeder was toen 56 en had een voltijds baan, mijn vader is 7 jaar ouder dan zij en studeerde destijds aan de UM. Ze hadden/hebben een sociaal leven, hobbies, clubs, vrijwilligerswerk, etc. Gingen vaak en ver op reis.
En ja, natuurlijk vonden ze het jammer dat we elkaar door een verhuizing minder makkelijk konden bezoeken. Wij ook. Maar ze begrepen helemaal dat het voor ons gezin beter zou zijn. Mijn ouders zouden hetzelfde hebben gedaan.
Sterker nog, toen zij een jong gezin hadden, deden ze precies hetzelfde! Ze gingen van de Randstad naar Overijssel en van Overijssel naar Limburg. Ook vanwege werk en woonomgeving. Ze bleven daar zelf nog járen, ook nadat hun kinderen zich over het hele land hadden verspreid. Pas toen mij ouders 75 en 82 waren, veranderende hun behoefte en besloten ze zelf (!) om 100km noordelijker te gaan wonen. Kleiner. Gelijkvloers. Op loopafstand van een van hun kinderen.
Zo kan het ook hè?
Waar wij ook wonen (twee van ons hebben zelfs in andere landen gewoond), niemand voelt zich tekort gedaan, niemand misgunt de ander iets, niemand praat tegen muren, niemand zou het anders willen. Sterker nog: mijn ouders hebben onze plannen altijd gestimuleerd en andersom staan wij als kinderen achter hun plannen. We zijn we er voor elkaar als het nodig is, kunnen op elkaar rekenen.
Best zot om dan te lezen dat jij vindt dat wij het niet goed doen vanwege de afstand. We zijn er zelf namelijk blij mee. Dit past bij ons.
Andersom heb ik overigens geen kritiek op hoe jij het aanpakt. Voor mijn familie zou het niet werken, maar dat zegt niks over of het een goede manier voor anderen is.
Ik ben er blij mee dat jij tevreden bent.
wil40 schreef op 16-01-2025 om 13:25:
[..]
Verder weg wonen hoeft geen drama te zijn maar ik zie in mijn directe omgeving grootouders die oppassen, naar de sportwedstrijden gaan van hun kleinkinderen, in de vakantie eens een dagje dierentuin met ze doen, ze eens een avondje ophalen zodat hun ouders naar een feestje kunnen, kleinkinderen die trots hun diploma's komen laten zien.
Grootouders die betrokken zijn en een leuke band hebben met hun kleinkinderen.
Hoe je ook je best doet als je op 200 km of meer afstand van elkaar woont, die band is toch anders via whats app en videobellen.
Ik zal mijn zoon niet tegenhouden of claimen als hij op honderden kilometers afstand gaat wonen om welke reden dan ook. Ik wens hem alle geluk van de wereld, waar dan ook.
Maar ons contact zal veranderen, dat is een feit en dat mag ik dan best jammer vinden toch?
Tuurlijk mag je dat jammer vinden maar het is ook niet meer dan dat. En egoistisch is het dan ook niet van je zoon.
Als wekelijks oppassen wegvalt of elke week kijken bij sport is dat best heftig voor de grootouder, dat snap ik uiteraard ook. Maar geen reden om op een plek te blijven waar je niet gelukkig bent of die qua mentaliteit niet wenselijk is voor het opgroeien van je kinderen, wat bij To bv een punt is. Naar een diplomauitreiking of een dagje samen weg kan nog steeds, niet iedere grootouder is aan huisgekluisterd en kan niet reizen. Er zijn ook genoeg grootouders die dichtbij hun kinderen wonen en niet of nauwelijks zelf initiatief tonen en altijd maar verwachten dat iedereen naar hun komt ipv zelf wat actiever te zijn in contact.
Mijn nichtje woont met haar gezin aan de andere kant van de wereld maar mijn tante ervaart de band met haar kleinkinderen niet anders dan met de kleinkinderen die hier wonen. Zo kan het ook.
Miepjecody schreef op 16-01-2025 om 13:29:
[..]
En wat dan inderdaad als schoonfamilie in andere regio woont? Of door werk ergens heen moet? Bv marine
Ja precies; voor sommige banen moet je wel verhuizen. En inderdaad bij welke grootouders ga je in de buurt wonen? Leuk als ze in hetzelfde dorp wonen maar dat is vaak niet zo.
wil40 schreef op 16-01-2025 om 13:25:
[..]
Verder weg wonen hoeft geen drama te zijn maar ik zie in mijn directe omgeving grootouders die oppassen, naar de sportwedstrijden gaan van hun kleinkinderen, in de vakantie eens een dagje dierentuin met ze doen, ze eens een avondje ophalen zodat hun ouders naar een feestje kunnen, kleinkinderen die trots hun diploma's komen laten zien.
Voor geen van die dingen hoef je naast de deur te wonen natuurlijk. Tenzij je dagelijks oppast, komen al die dingen maar af en toe voor.
Ik zie bij de sportwedstrijden van mijn kinderen eigenlijk geen grootouders. Eentje maar, omdat vader boer is rijdt opa wel eens. Het is dus niet zo dat als je in de buurt woont, je dat ook allemaal gaat doen. Ik ken eigenlijk vooral opa's en oma's die zelf ook wedstrijden hebben, dus die zullen wel eens bij een belangrijk moment gaan kijken, maar niet vaker als ze dichterbij wonen. (Kortom, als je meerdere hobby's hebt, moeten je kleinkinderen daarmee concurreren.)
