Baas in huis

Overleg met de vader

Ik denk dat je hier heel weinig mee kan. Het enige is overleggen met het kind zijn vader, jouw partner. Wat vindt hij hiervan? Je kan als hij bij jullie is afspraken maken over hoe jullie verwachten dat hij zich gedraagt, maar alleen als zijn vader dat ook vindt. Zo niet, dan zou ik wegblijven als het kind bij jullie is.

Weekend

Hij is er elk weekend...

Mijn partner is er wel mee eens maar vind erg moeilijk om het ten eerste te 'zien' als het gebeurt en ten tweede straffen vind hij sowieso erg moeilijk.
Omdat hij hem maar zo weinig ziet...

Geen andere kinderen?

Klopt het dat jij zelf nog geen kind(eren) hebt?

afgelopen jaar

Hi,

Nee, nog geen eigen kinderen.

Ik ben al meer dan 2,5 jaar in zijn leven en het gedrag is verergerd.
Het is meer van het laatste jaar. Eerder had hij kattenkwaad en streken ja.
Maar ik heb het niet over straffen qua slaan maar nu wordt er 'foei' gezegd in de zin van 'wil je dat niet meer doen' als hij iets doet of letterlijk niets gezegd.
Ik noch zijn vader of andere familie mag het voor doen om hem iets te leren, wand hij weet al hoe het moet. Als ze nogmaals vragen of ze wel mogen helpen slaat of schopt hij ze, omdat hij heeft al nee gezegd.

Dat verklaart wel wat

Wat ik uit je verhaal proefde, is dat je nog nooit met dit bijltje gehakt had en dat klopt dus. Daardoor mis je de 'vanzelfsprekendheid' die een ouder die er vanaf het begin in is meegegroeid wel heeft. Daarnaast zul je ook het gevoel hebben dat je niet net zo vrij bent als de biologische moeder en zijn vader als je hem wilt corrigeren. Het is hun kind, jij als 'buitenstaander' staat daarbij toch op de derde plaats.

Ten eerste.. een kind van 5 is nog niet zo ver ontwikkelt dat hij álles heel bewust kan bekokstoven. Ik weet niet hoe ver de wetenschap al is met het uitpluizen van het kinderbrein, maar ik weet niet beter dan dat 'het geweten' pas goed op gang komt als een kind ouder dan 5 is. Empathie kun je dus naar mijn idee nog niet echt van hem verwachten, maar wel bijbrengen, waardoor hij rekening met je léért te houden. En dat hoeft echt niet door middel van straffen. Ik ben eigenlijk net als je vriend. Zo min mogelijk straffen. En bord leeg eten is echt zo vorige eeuw!

Slaan en schoppen wordt niet getolereerd. Daar mag je best een grens leggen. Raar als vader dat niet doet. Een kind van 5 is, mag ik hopen, niet sterker dan jij, dus pak hem maar stevig beet zodat hij er niet mee kan doorgaan, óf loop weg als dat vasthouden op een worsteling uitdraait. Vertel dan wel dat je met 5 minuten terugkomt en je verwacht dat hij zich dan normaal gedraagt (niet langer). Stel er meteen iets anders tegenover. Dat hoeft geen cadeautje te zijn, maar wel een leuk vooruitzicht, of een complimentje.

Misschien raar dat ik het met het trainen van een pup vergelijk, maar een pup (maar ook volwassen honden) train je het beste door ze te 'paaien' met beloninkjes. Onaardig doen, boos worden, dat heeft het tegenovergestelde effect. Pup leert dan niet dat het leuk is om een 'opdracht' op te volgen, maar leert zichzelf daar negatief op te reageren. Hij kijkt bijvoorbeeld wel uit om bij je in de buurt te komen, want dat heeft vervelende gevolgen!

Maar wat ook verkeerd uitpakt, is als een hond nooit wordt gecorrigeerd, ten eerste weet hond dan niet dat ongewenst gedrag 'fout' is, maar hij kan daar ook onzeker door worden. Niemand neemt de leiding, hij mag de leiding niet nemen, dus wie doet het dan wel? En wie beschermt hem in onveilige situaties? Hij neemt die taak dan toch maar op zich, maar heeft niet geleerd hoe dat moet en kan de verantwoordelijkheid niet dragen. Er ontstaat dan ook ongewenst gedrag, maar omdat hond merkt dat dat gedrag succes heeft, werkt het belonend. Als hij door agressief te reageren een mens of hond weg weet te jagen, is dat zijn beloning. Als hond de bank in beslag neemt en gaat grommen als je naast hem wilt zitten, is zijn beloning dat je ergens anders gaat zitten.

Dat werkt bij kinderen ook min of meer zo. Een kind heeft 'leiding' nodig. Dit mag je wel, dit mag je niet. Uit die leiding moet ook blijken dat hij zich veilig kan voelen, dus ook geliefd blijft als hij zich toch eens niet goed gedraagt. Een kind is er nog lang niet aan toe om de regels te mogen bepalen, dat wil dat kind ook helemaal niet, dat lijkt maar zo. Hij wil dat jij dat doet, maar wel op een opbouwende manier en niet op een bestraffende manier.

Je bonusje heeft zichzelf dus negatief gedrag aangeleerd. Zijn beloning was in grote lijnen, dat het werkte. Hij kreeg zijn zin. Sterker nog, hij wist dat het iets tastbaars opleverde. Dat zal dus anders moeten. Het negatieve gedrag mag niet meer zelfbelonend zijn. Goed gedrag mag wel lonen, in de vorm van complimentjes, een leuke activiteit (samen spelen) of iets wat in het vooruitzicht wordt gesteld en dan ook echt gedaan wordt.

Wat je zou kunnen doen als hij gaat schoppen of slaan, of gillen, is zelf even uit die kamer weg te gaan. (Stuur hem dus niet zelf weg.) Je ontneemt hem daarmee zijn succesje van zijn gedrag. Je zegt dat je over 5 minuten terugkomt (niet langer). In die 5 minuten mag hij zelf zijn schoenen proberen aan te doen, lukt dat niet dan doen jullie het sámen als je terugkomt, dat zeg je dus op een vriendelijke maar besliste toon voor je de kamer uitgaat.

In winkels, dierentuinen enzovoorts, is vooral duidelijkheid nodig. Je mag wel een beloning in het vooruitzicht stellen als je de winkel of dierentuin binnengaat. Onze dochters wisten bijvoorbeeld dat we standaard naar het dierentuinwinkeltje gingen na afloop. Daar mochten ze standaard een kleinigheidje uitzoeken. Tijdens het verblijf in de dierentuin kregen ze uiteraard ook wat lekkers, zoals een ijsje. In de winkel kan dat niet, maar je kunt hem wel iets laten dragen, waar hij thúis iets van mag hebben. Voor mijn part een pak hagelslag, waar hij thuis een broodje mee krijgt. Of een banaan, een broodje uit de broodjesbak, dat werk. Elk andere dwingelandij wordt zoveel mogelijk genegeerd. Hij weet daardoor dat er wel iets leuks aan verbonden is, maar niet nu en wel meteen. Complimenteer hem over alles wat hij goed doet. Het moet niet onrealistisch worden natuurlijk, dus als hij zijn broek binnenstebuiten aan heeft dan heeft hij de klus fantastisch gedaan, maar 'de naadjes zitten aan de buitenkant, zie je dat, zullen we hem samen even goed aantrekken?'

Bord leeg eten...niet meer doen. Als jij zijn portie op hebt geschept, bepaal jij hoeveel hij moet eten en dat kan meer zijn dan wat hij opkan. Na een uur kan hij dan opeens voelen dat er toch nog een gaatje zit, dus dan straffen met 'je hebt je bord niet leeggegeten', is ook niet handig. Zeker niet bij een kind van 5.

Boos worden mag uiteraard wel als dat terecht is. Als hij zijn beker expres omgooit (ik zeg maar wat), dan mag hij daar best (figuurlijk) voor op de vingers worden getikt. En als je als uiterste redmiddel toch een keer straf moet geven, doe het dan direct. Oorzaak en gevolg moeten bij elkaar blijven. Sluit het dan ook af. Niet in blijven hangen. En complimenteer hem direct als hij het daarna wél goed doet.

Er is nog meer over te zeggen, maar bij mij is het nu even 'op' . Succes.

Uitproberen

Daar staat iedereen natuurlijk ook anders in. Op de vingers tikken, belonen hoeft ook niet en kan ook ongewenst gedrag uitlokken of versterken.
Het is vooral ook afstemmen op hoe een kind reageert op jou aanwijzingen. Beter is goede routines aanleren en het resultaat van de inspanningen zijn het vanzelfsprekende belonen dat het gelukt is. Daar kun je op inzetten.
Goed dat het je gelukt is om rustig te blijven. Goed dat het je gelukt is om je veters zelf vast te maken.

dankje

@ kaaskopje dankje voor je lange verhaald, dat is ook wat ik bedoelde.

Je zei; Slaan en schoppen wordt niet getolereerd. Daar mag je best een grens leggen. Raar als vader dat niet doet. Een kind van 5 is, mag ik hopen, niet sterker dan jij, dus pak hem maar stevig beet zodat hij er niet mee kan doorgaan.

- Nou beet pakken helemaal niet. dan reageert hij dat je geen kinderen mag aanraken of je mag niet boos tegen kinderen praten. En zijn standaard antwoord 'ik ben baas over mijn eigen leven, ik bepaal zelf wat ik doe'.

Je zei ook; Bord leeg eten...niet meer doen. Als jij zijn portie op hebt geschept, bepaal jij hoeveel hij moet eten en dat kan meer zijn dan wat hij opkan. Na een uur kan hij dan opeens voelen dat er toch nog een gaatje zit, dus dan straffen met 'je hebt je bord niet leeggegeten', is ook niet handig. Zeker niet bij een kind van 5.

Zijn vader schept het op, maar ookal eet hij 2 happen en meer niet. Mag hij het laten staan en krijg hij 2 toetjes om de rest te vullen. Elke week zo weer en als ik soms overleg met familie (opa oma vader etc.) ach het is een 5-jarige zeggen ze dan. Nou sorry hij doet dit al bijna een jaar.

Ja dan voel ik me echt die buitenstaander dat alles mag regelen, maar voor de rest moet toekijken.

maar hij is echt slim hoor
klein voorbeeld;
Van de zomer liet hij de buiten kraan aanstaan, vraag ik gewoon normaal of hij hem dicht wilt doen. Na 3 keer doet hij hem dicht loopt boos naar zijn vader. 'Ikke doet boos' en hij komt terug met een grijns op zijn gezicht en een ijsje en zegt 'Papa doet wel lief tegen me'

Net voor dat hij zijn vader een schop wilt geven kijk hij me even aan, of ik het wel zie en of ik ervan ga zeggen.

@AnneJ; dankje voor je bericht. Ja ik probeer heel vaak rustig en zachte stem te zeggen 'zal ik je helpen' of 'zal ik voor doen hoe het moet'
Wand het gaat niet om dat alles goed gaat. Tuurlijk valt de pak hagelslag wel eens om of zegt hij morgen wil ik doperwten eten en de volgende lust hij het ineens niet meer. Ja het is nu eenmaal een kind!

Maar als hij echt je expres pijn doet of na paar keer zeggen dat hij moet luisteren, wat is er dan erg aan je kind paar min apart te zetten, zijn gedrag uit te leggen dat we dat niet willen hebben.

Je hoeft hem niet op te voeden

Dus als hij zijn bord niet leegeet en wel twee toetjes krijgt, is dat niet jouw probleem.
Ik denk sowieso dat als ie er alleen in het weekend is, dat dit niet zo'n heel groot probleem is. Of komt ie daar bij zijn moeder ook mee weg?

Waar je op in kunt gaan zijn dingen waar je echt zelf direct last van hebt. Schoppen en slaan hoef je niet te accepteren. Onsmakelijk gedrag aan tafel ook niet. En een radio op standje 10 ook niet. Maar het is je vriend die hier iets mee moet. Jij kunt daar alleen je vriend op aanspreken.

En als het je echt te gortig wordt, niet meer daar zijn in het weekend, of in ieder geval maar beperkt.

uittesten

Zo te lezen is hij je flink aan het uittesten. Ik zou dus echt vanaf nu proberen niks te laten merken van je ergernis om wat zijn vader toestaat en waar jij het niet mee eens bent. Het is niet goed dat jij elke keer de boeman bent, laat je vriend het maar opknappen, dat moet je dus met hem bespreken waar z'n zoontje niet bij is.
Dus houd je in (voor zover het lukt) en probeer het eens wat meer met humor aan te pakken. Bv 'wie het eerst het water uitzet krijgt..' verzin maar wat. Sowieso werkt dat goed op deze leeftijd: wie het eerst... Ik denk dat hij wel van jou wil winnen! En gun hem dat ijsje!

test

@mijntje

pff dat is precies hoe ik me voel.

ja soms komt het bloed onder me nagels vandaan. maar toch stap ik zondag stiekem uit bed om snel nog zijn schoen te vullen of lekker snoepfruit en groenten te kopen omdat hij het lekker vind.

opvoeden

@Ginny Twijfelvuur
sorry maar ja ik voel me wel verantwoordelijk voor hem. ik ben geen moeder, maar wel 3 van de 7 dagen een verzorger. ik kan niet toe kijken hoe hij het leuk vind om andere pijn te doen.

zijn moeder vind het leuk als hij boeren en scheten laat. een moeder met vriendje zaten laatst bij ons aan tafel en die snapte er helemaal niets van.
2 huizen qua opvoeding is ook moeilijk voor hem, dat snap ik zeker.

maar zag beetje door de bomen het bos niet meer.
kan ik (of mijn partner) het kind hierop straffen ipv 'foei' reactie te geven?

Ikke

Zijn vader schept het op, maar ookal eet hij 2 happen en meer niet. Mag hij het laten staan en krijg hij 2 toetjes om de rest te vullen. Elke week zo weer en als ik soms overleg met familie (opa oma vader etc.) ach het is een 5-jarige zeggen ze dan. Nou sorry hij doet dit al bijna een jaar.===

Hier is al op gereageerd, mijn duit: als het je erg stoort zou je je met je vriend af kunnen spreken dat het voortaan bij 1 toetje moet blijven, maar eigenlijk is dat op dat moment niet aan jou. Je vriend beslist dat, zijn probleem. Dat het je ergert snap ik, maar zing het uit en haal opgelucht adem als het weekend voorbij is. Leef zelf voor wat je wél normaal vindt en je mag ook je eigen maatstaven toepassen als hij alleen met jou is. Commentaar als 'van pappa mag het wel' mag je negeren. Van jou mag het op dat moment niet. Hij mag best verschil tussen jullie zien. Maar probeer dit alles niet de boventoon te laten voeren. Hij vindt je kennelijk een indringer, ja sorry dat klinkt bot, je bent zijn moeder niet, dus wie ben jij dat hij daarnaar moet luisteren? Laat dan niet met je sollen, maar probeer rustig te blijven. Als hij alleen met jou is, moet hij naar jou luisteren. Het zou fijn zijn als zijn vader hem dat ook vertelt en dat in de gaten blijft houden.

Het spreekwoord is dat je meer vliegen vangt met honing dan met azijn. Je krijgt meer voor elkaar als je het vriendelijk brengt. Probeer het dus zo gezellig mogelijk te houden. Accepteer dat jij toch een beetje aan de zijlijn staat. Maak duidelijk dat je bepaalde grenzen hebt, niet schoppen, niet slaan, geen onbeschoft taalgebruik tegen jou. Ga zélf vijf minuten uit dezelfde ruimte als het verkeerd gaat, beloon zijn gedrag niet. Wees blij als hij weer normaal doet en doe daar iets mee. Als zijn vader zich laat schoppen, moet hij dat dan maar doen, maar jij hoeft dat niet te doen. Straffen is jou taak niet, maar je mag natuurlijk wel direct reageren als hij echt te ver gaat. Kleine jongetjes die mij schoppen, lust ik rauw . In mijn vorige reactie had ik nog niet gezegd dat je moet proberen om de humor in het een ander te blijven zien. Dat is niet altijd makkelijk, maar als je lachend reageert, is dat lang zo interessant niet als dat je over de rooie gaat. Wel kan het zomaar zijn, dat hij met je mee gaat lachen, waardoor het ijs weer wordt gebroken.

Wat je nog meer zou kunnen doen is, als hij niets verwacht, iets aardigs te doen. Hopelijk leert hij daarvan dat je eigenlijk best meevalt, omdat je soms best leuke dingen bedenkt. Niet omdat hij daarom gezeurd had, niet omdat hij had zitten klieren, maar zomaar.

Ikke

Mijn man is in mijn ogen ook een beetje lomp met een paar dingen. Scheten en boeren laten... zucht... Ik heb er wel íets van geleerd, je kunt er ook té benepen mee omgaan. Als je altijd commentaar geeft, wordt het een uitdaging om je op de kast te krijgen. Negeren dus. Als er gasten zijn, kun je zeggen dat hij later zijn gang weer mag gaan, maar nu even 'gedragen'. Op je vraag aan Ginny, dus ik praat voor mijn beurt: nee je mag daar niet voor straffen. Je mag laten merken dat je het vervelend vindt als hij er mee door blijft gaan en dat is dat. Doe zelf ook wild en verras hem met een flinke stinkwind. Hij komt dan niet meer bij. Zeg tegen die moeder van het vriendje "niet mijn schuld!" en hou het daarbij.

kaaskopje

Ik was thuis de gene die met knutselen begint of spelletjes omdat hij het zo leuk vind. nu sinds paar weken kan ik dat zelfs niet meer.
Gewoon omdat alles wat ik doe of zeg toch niet goed is en niemand me steunt.
Wat jullie soms ook zeggen, ga gewoon weekend het huis dan maar uit, ookal is het mijn huis.

eerste deed ik als hij raar begon te stampvoeten en gillen deed ik hem over dreven na en toen lachen we erna samen om het domme gedrag en spraken we af dat we dat maar niet meer deden.

Baas in huis

Een klein kind snapt nog niet dat het jou huis is en dat jij daar de baas bent en hij de gast en dat hij zich aan de regels dient te houden. Hij is daar ook thuis met zijn vader. Die verhouding is ook best ingewikkeld voor jou. Als het je niet lukt om met het kind op goede voet te komen heb je een probleem terwijl het jou huis is.

AnneJ

Sorry was niet duidelijk, ons huis. We zijn getrouwd

Nee joh, niet je huis uit!!

Blijf vooral in je huis, helemaal als het jouw huis is! Maar soms is het wel beter om de kamer even uit te gaan. Vijf minuten is lang genoeg.

Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat je door je 'trucjes' heen bent en het nu even niet meer weet. Ik weet niet hoe uit en te na je al met je vriend hebt besproken, maar doe er dan nog maar een keer bij. Je vriend moet je hierbij helpen. Daar staat tegenover dat jij de keuzes van je vriend meer moet accepteren. Tot een bepaalde grens. Over die grens moet je het met hem hebben en dat je daar graag een lijn in wilt trekken met hem.

Oké nadoen had dus niet het goede effect. Maar de humor vasthouden is echt belangrijk. Ik zie in de winkel wel eens ouders die die humor blijkbaar ook niet (meer) kunnen opbrengen. Het is zo belangrijk om het positief te houden. Laat hem in de winkel spullen voor je zoeken. Laat hem zijn eigen toetje uitkiezen. Laat hem meedenken over wat hij lekker vindt. Schoppen is níet grappig, het mag dus geen succes hebben. Dat vind ik echt iets waar je met je vriend over op een lijn moet zien te komen. Niet in het weekend als zoontje er is, maar erna.

Vader

Het klinkt inderdaad als een lastig potret. Maar goed met die constatering schiet je helemaal niks op. Vader is het niet met je eens en heeft andere ideeen over de opvoeding. Dat maakt je compleet machteloos. Je kan weinig doen als de vader het er niet mee eens is.
Ik zou toch nog weer eens met je man om de tafel gaan zitten en samen regels afspreken. Dan die consequent uitleggen en opleggen.
Maar als vader alles wel grappig en goed vindt kun je heel weinig.

Zaken als scheten en boeren tolereer ik ook absoluut niet. Goor, onaagepast gedrag. En die boodschap draag ik duidelijk uit. Dat werkt. Maar het zou natuurlijk niet werken als mijn man daar vervolgens om zou lachen. Dan heeft mijn strenge blik geen enkel nut meer. Het werkt alleen omdat mijn man er achter staat.

Mijn man en ik verschillen (vaak) van mening over bepaalde zaken (niet over scheten en boeren laten want dat vinden we allebei niet acceptabel) en kinderen hebben dat zo door. Als we zaken verschillend benaderen (wat we regelmatig doen) dan spelen ze ons tegen elkaar en ze weten precies aan wie ze iets moeten vragen. Dat is tot op bepaalde hoogte niet erg (van papa krijg je makkelijker snoep, van mama mag je makkelijker naar een feestje...) maar het is natuurlijk wel belangrijk dat we over de meeste zaken een gezamelijke aanpak hanteren.

Uiteindelijk kan het kind er zelf niks aan doe en als het sowieso al niet de makkelijkste is dan zul je samen een rustige en consequente benadering moeten afspreken maar het werkt alleen als jullie het er samen over eens zijn.

Oh getrouwd

Dat zag ik pas na mijn reactie

Ik vind wel dat de vader ook jouw meer ruimte moet geven. Jullie zijn getrouwd en leven we samen in een huis en dus zal hij de opvoeding ook deels met jou moeten delen. Als hij dat niet had gewild dan had hij niet moeten trouwen.
Zelf zat ik in de positie van je man. Ik had twee kinderen uit een eerder huwelijk en mijn man had nog geen kinderen Het koste mij toen ook moeite om hem ook ruimte te geven met betrekking tot de kinderen en zeggenschap over de opvoeding. Maar als ik dat niet had gedaan dan hadden we nooit echt een gezin kunenn vormen.

ps: bij oudere kinderen werkt dat natuurlijk niet maar mijn kinderen waren ongeveer van de leeftijd van jouw stiefzoontje

geen slechte stiefmoeder

Over die scheten en boeren: Je kan ook droog zeggen dat hij dat beter kan afleren omdat hij anders nooit bij de koning en koningin kan eten. Of bij een vriendje. De meeste mensen vinden dat vies namelijk.
Maak het zo voor jezelf leuk en minder zwaar.

Dat uittesten: hij wil zien of jij hem nog wel leuk vindt als hij onmogelijk doet. Wordt dus niet boos (moeilijk, dat wel), maar anders blijft dit gedrag.
Het is dus echt wel een beetje zielig eigenlijk, hij zal het ook moeilijk hebben met de scheiding van z'n ouders.
Jij doet hartstikke lief, voel je geen slechte stiefmoeder! Je zit in een hele lastige positie met een man met andere ideeen.

Post gerust hier om ideeen op te doen!

Ik zou toch ook het gesprek met je man aangaan. Kunnen jullie tot bepaalde afspraken komen: over wat je (samen!) wel aan gaat pakken (bijv. het slaan en schoppen) en hoe dan, en over wat jij laat gaan (bijvoorbeeld het eten). Je moet elkaar daar toch ergens in kunnen vinden? En zo niet, dan zou ik zeker niet overwegen ook nog samen aan kinderen te beginnen....

Nee dus

Ik vind, mijn persoonlijke mening dus, dat jij daar niets van kunt zeggen.

Blijkbaar hebben jullie de afgelopen jaren grote stappen gemaakt en loopt het nu daar een beetje op vast. Hij zal jou ongetwijfeld lief vinden, maar aan zijn reactie te zien ziet hij jou niet als opvoeder. En dan kun je van goede wil zijn, maar ik denk dat het dan niet beter wordt als je het toch gaat proberen.

Dus daarom mijn welgemeend advies: hou het op de hoofdlijnen en speel het via z'n vader.

janken

@Mijntje; zat net gewoon bijna te janken dankje

Ik wil het beste voor hem, maar zit zo met mijn handen in het haar.
Tuurlijk snap ik dat hij 5 jaar is en kind is en 2 huis moeilijk is.

Dankje voor je tips

@Ginny Twijfelvuur

Dus 3 van de 7 dagen mag hij doen en laten wat hij wilt en ik niets van zeggen, omdat ik niet zijn biologische moeder ben?
Hoe kan je dat 3 dagen toe laten? Dus ik mag de hele week werken, me geld uit geven zodat hij groot en gezond word/blijft en weekend alles pikken wat er aan de eettafel, in mijn bed etc gebeurd?

Als er iemand in jou huis komt en de wc onder piest en jou schopt zeg jij er dan niets van?

Ik speel zowat alles via zijn vader en overleg ook of hij dingen 'normaal' vind wat hij doet. Hij vind erg moeilijk om streng te zijn, hij wilt meer zijn vriend zijn.

Streng

Waarom zou je streng willen zijn? Een kind is ook gewoon een mens die nog veel heeft te leren.

Misschien is het handig als je er eens wat over leest. Dat kan wat van de onvermijdelijke mythevorming rondom opvoeding bij jezelf uitdagen.

https://toegepastesocialewetenschap.blogspot.nl/2013/06/streng-opvoeden-is-geen-oplossing-maar.html

"Streng zijn creëert juist wat we willen voorkomen: kinderen die zich niet om anderen bekommeren, omdat er amper naar hén geluisterd is en ze amper hebben geoefend met sociaal gedrag. En het haalt wel alle lol en liefde uit het opvoeden. Willen we dat de maatschappij er een is van samenhang en begrip, dan zullen we onze kinderen vanaf het allereerste moment met mededogen en liefde moeten bezien.
Grenzen kun je ook aangeven zonder dat je een kind als puppy probeert te trainen. Met goed voorleven geef je kinderen de boodschap mee dat hun behoeften en emoties er net zo goed toe doen als die van anderen. Dat is niet hetzelfde als alles maar goed vinden. Kinderen doen wat jij doet en niet wat je zegt."

@Jaina

Het is echt van het laatste half jaar dit. De tijd ervoor nooit zo erg dit. Dit is nu elke weekend elke dag. Ik denk ook dat het 'de leeftijd' is. Willen uitproberen maar daarom juist lijkt mij grenzen duidelijk aangeven en hebben belangrijk is.
Mijn man vind dat moeilijk. Ik ben niet streng opgevoed, maar normen, waarden en respect waren wel belangrijk.

Vorig weekend kwamen ze na een rondje fietsen onder de modder terug, heerlijk toch lekker 2 mannen onder elkaar. Ja, daarvoor heb ik een wasmachine.
Maar dan als zijn vader zegt even schoenen uit, omdat het is net schoon gemaakt, dan haalt hij zijn schouders op en loopt gewoon door. 'Dat kan jij toch schoonmaken' zegt hij dan tegen mij. Het enig wat zijn vader dan zegt is 'dat is niet netjes van je'.

@AnneJ

Gaat niet om streng zijn, maar normen/waarden/respect.
Het boeit hem nu namelijk niets wat een ander vind of voelt.

Vandaar de vraag is het raar dat ik vraag of je voor zulk gedrag keer straf kan geven (5 min apart zetten etc) ipv alleen zeggen 'ik vind niet leuk dat je zo doe' of 'dat is niet netjes'

Hem de 'boodschap' mee geven wat je wilt of bedoel werkt niet. Hij negeert dat en doet zijn eigen wil. of hij antwoord met'je bent baas over je eigen leven'

Ik wil niet geslagen worden, maar vind ook erg naar om te zien dat hij dat bij andere doet. Ik vind raar als hij met voeten op tafel zit dat niemand iets zegt maar zijn hand voor de borden houd omdat anders zijn voet erin zit.